วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 367 ฉันได้ยินความรัก 2
ตอนที่ 367 ฉันได้ยินความรัก 2
เจ้าดาวที่ตอนนี้ไม่ได้เหยียบพื้น กระโจนจากโซฟาปรี่เข้ามาหาธัชชัย
พลางใช้แรงกวักๆ ไกวๆ เขาอย่างกระตือรือร้น กับโสธรผู้เป็นพ่อมันยังไม่เคยทำแบบนี้เล้ย!
“ดาว นี่แกตาบอดไปแล้วรึไง? ใครเป็นพ่อแกกันแน่ฮะ! ”
ธัชชัยกระตุกยิ้มขึ้นก่อนจะก้มตัวไปลูบหัวเจ้าดาว ตอนนั้นมันก็ยิ่งกระตือรือร้นและเลียเขายกใหญ่
โสธรคิดจริงๆ นะว่าเจ้าดาวคิดว่าธัชชัยเป็นพ่อมันเสียแล้ว!
“ดาว พ่อแกเรียกหานั่นแน่ะ เขาคลอดแกออกมาเชียวนะ ไม่ง่ายเลย เพื่อแกหน่ะเขาทรหดทรกรรมมากทีเดียวเชียว”
ธัชชัยกระตุกคิ้ว หยอกล้อกับโสธร
ธัชชัยไม่ได้รังเกียจเจ้าดาว แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดโสธร ที่เลี้ยงมันอย่างกับลูก ที่ทุกวันต้องจงต้องจุ๊บด้วย นั่นมันทำให้เขารู้สึกขนลุกขึ้นมาเสียทุกครั้งไป
แต่เจ้าหมาทิเบตนี่ก็ไม่ได้กลับไปหาโสธร มันยังคงเทียวเล่นให้ธัชชัยลูบอยู่แบบนั้น ปากของมันขยับส่งเสียงราวกับกำลังประจบสอพลอเขา
“ไอ้ดาว แกรีบมาใส่รองเท้าเดี๋ยวนี้เลยนะ! ”
โสธรเรียกมันอีกครั้งน้ำเสียงเจือความเกรี้ยวโกรธ เขาหล่ะทนเห็นเจ้าสุนัขทิเบตของเขาประจบธัชชัยไม่ได้จริงๆ เลี้ยงเสียข้าวสุกมาเป็นปี เหอะ!
“ดาว พ่อแกเรียกแล้ว ถ้าเรียกอีกยังไม่ไปเขาจะโมโหละนะ ถ้าเขาโกรธแกก็รู้ดี ว่าเดี๋ยวก็จะพาลมาตีแกอีก ใช่มั้ยหล่ะ? ” ธัชชัยลูบเจ้าดาว แต่ยิ่งเขาทำแบบนั้น เจ้าดาวก็ยิ่งไม่กลับไปหาโสธรเข้าไปใหญ่
อีกทั้งยังพยายามแทรกตัวเบียดๆ มาอยู่ข้างๆ ธัชชัย ด้วยต้องการให้เขากอดมัน“ถ้ายังไม่มาอีก ไม่ต้องขึ้นเตียงฉันเลยนะวันนี้! ”พอโสธรพูดคำนี้ออกมา ธัชชัยยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ ไม่คิดเลยว่าโสธรเพื่อนของเขาจะมีรสนิยมอะไรแบบนี้ด้วย นี่ยังดีที่เจ้าตัวนี้เป็นตัวเมีย หากเป็นตัวผู้ขึ้นมา มันจะเป็นยังไงกันนะ?ร่างภาพซะสวยงาม แต่เขาไม่อาจกล้าแม้แต่จะคิดนี่ขนาดหมา เขายังให้ขึ้นเตียง จู่ๆ ธัชชัยก็รู้สึกอยากที่จะเว้นระยะห่างจากโสธรขึ้นมาเสียเฉยๆพอคิดได้ว่ามือของเขากำลังอยู่บนหัวของคนรักเพื่อ เขาก็รีบพลันเอามือออกอย่างปกป้องตัวเองทันควัน“โสธร ฉันมาพูดไม่ได้ยาวนานอะไรมาก พูดเสร็จก็จะกลับละ แกช่วยฟังฉันให้จบก่อนมั้ยค่อยไปสวีทกับสัตว์เลี้ยงของแกหน่ะฮะ”“ไสหัวไปเลยนะ! ” โสธรโมโหพลางเดินตรงไปหาธัชชัย และใช้จมูกฟุดฟิดๆ ไปตามตัวเขาราวกับหมา “แกใส่อะไรมา? ซ่อนอะไรไว้รึเปล่าเนี่ย? ”“เอาหล่ะ โสธร ฉันมีเรื่องสำคัญจริงๆ ” ธัชชัยเขาผลักร่างสูงที่กำลังดมๆ อยู่บนตัวเขา“สำคัญจริงนะ? ” โสธรยังคงมองเจ้าดาวที่อยู่ที่เท้า “ฉันเชื่อแก”แต่หลังจากนั้นสามนาที เขาก็ให้คนเอาเจ้าดาวออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก“ช่วงนี้ปู่แกสบายดีมั้ย? ” ธัชชัยหยิบเอาแก้วไวน์ฝรั่งเศสบนโต๊ะขึ้นมา มันสะดุดตามากทีเดียวโสธรพูดขึ้นเป็นการเตือน “ธัชชัยแกคิดจะทำอะไรอีก? จะไปฟ้องอะไรอีกหล่ะ? ”เห็นได้ชัดว่าโสธรเคยโดนธัชชัยเอาเรื่องไปฟ้องมาก่อน“ฟ้องอะไรเล่า? ไอ้เรื่องแบบนั้นมีเพียงแค่วิศาลนั่นหล่ะที่จะทำไม่ใช่เหรอ? หลักฐานอะไรก็ไม่มี”ยังไงซะวิศาลก็ไม่อยู่นี่ เขาจึงโยนขี้ให้วิศาลไปซะและเห็นได้ชัดว่าโสธรนั้นเชื่อเต็มที่รีบกวดถามทันที “ถ้างั้นแกถามหาปู่ฉันทำไม? ”ธัชชัยงอปากน้อยๆ “กลัวว่าจะเหงา เลยจะส่งหญิงสาวไปอยู่เป็นเพื่อนหน่ะ”“ให้ตายเถอะ ธัชชัย แกนี่นะกตัญญูเสียจริ้ง พยายามจะเป็นหลานปู่ฉันให้ได้เชียว กะจะปล้นบ้านฉันรึไงฮะ”ธัชชัยยังไม่ทันจะตอบอะไร โสธรก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “แกไม่คิดหรอว่าปู่ฉันอายุจวนจะเก้าสิบเข้าไปแล้ว จะขึ้นจะลงไม่ไหวแล้วมั้ยหล่ะ? ”ธัชชัยพ่นลมออกจากปากเล็กน้อย นี่มันคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ววะเนี่ย?“เธอเป็นผู้หญิงของฉัน แค่อยากจะให้เธอไปอยู่บ้านดาวเป็นเพื่อนคุณปู่ก็เท่านั้น” ธัชชัยวางแก้วไวน์ลง และจุดบุหรี่ในมือของเขาขึ้น“วัจสาหรือว่ากนิษฐาหล่ะ? ”โสธรถามต่อ“วัจสา ทั้งน่ารักเชื่อฟังและอ่อนโยน ไม่สร้างปัญหาให้คุณปู่แกแน่นอน” ธัชชัยเอาบุหรี่จุ่มที่เขี่ยก่อนจะพ่นควันออกมา ควันลอยซ่อนใบหน้าของเขาให้จางลงไป“ธัชชัย ทำไมเหมือนว่าแกเหมือนกับกำลังซ่อนอะไรบางอย่างอยู่ฮะ? ”ดูเหมือนว่าโสธรจะมองออกว่าที่เขาส่งวัจสาไปที่หมู่บ้านดาวนั้นมันมีจุดประสงค์อะไรบางอย่าง“ไอ้ปลามีพิษนั่นมันร้ายกาจมากไม่ใช่เหรอ? ที่ถึงขนาดว่าคนสู้ด้วยได้ก้าวขาเข้าไปในโรงไปแล้วก้าวหนึ่งหน่ะ”โสธรทำเสียงเย้ยหยันขึ้น “ให้วิศาลพาคนไปจัดการก็พอแล้วไม่ใช่หรือไง? ปล่อยให้วิศาลจัดการฆ่าเขาไปสิ”ธัชชัยเพียงเลิกคิ้วงามของเขาขึ้น “มันเป็นแค้นของฉันกับอำเภอพัดรักนั่น ไม่จำเป็นต้องให้ใครไปจัดการแทน”“นี่มันร้ายแรงมากนะ แกยังสนใจอีกหรอว่าใครจะเป็นคนแก้แค้น”โสธรกลืนวิสกี้ไปอึกใหญ่ “ถ้าหากแกไม่อยากให้วิศาลช่วยหล่ะก็ ก็เอาไผ่ไป”วิศาลเป็นดั่งสายอธรรม ในขณะที่ไผ่นั้นเป็นสายธรรม“ฉันบอกแล้วไงหล่ะ ว่ามันเป็นแค้นส่วนตัวของฉันกับอำเภอพัดรัก ฉันไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งทั้งนั้น! ”ธัชชัยพูดซ้ำอีกครั้ง“เออๆๆ โอเคดิ แค้นของแก ฉันจะอยู่ดูข้างๆ ก็แล้วกัน แล้วค่อยช่วยแกเก็บศพ สบายใจยังอ่ะ? ”และก็เป็นอีกคนแล้วที่บอกว่าจะเก็บศพของเขารอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นมาบนริมฝีปากของธัชชัย แบบนี้สิถึงจะเรียกได้ว่า เพื่อนแท้!ธัชชัยลุกขึ้นยืน “งั้นเดี๋ยวฉันจะติดต่อไปหาคุณปู่วันหลังละกัน”“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันช่วยแกพาเธอเข้าไปก็โอเคละ”