วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 280 ไม่มีหัวใจไม่มีความรัก
ตอนที่ 280 ไม่มีหัวใจไม่มีความรัก
“ท่านโสธร คุณปล่อยผมไปเถอะ ให้ผมเดาคุณไม่กล้าที่จะขโมยเอาผู้หญิงของท่านชัยหรอก ผมก็เป็นแค่น้องชายคนหนึ่งนะ” แม้ปากของบุรีจะบอกว่าไม่เป็นไร ทั้งยังไม่ลืมที่จะปฏิเสธคำของโสธรด้วย
แต่คนฉลาดอย่างโสธร แน่นอนว่าดูออก “แกคงไม่ได้จะทำร้ายฉันใช่มั้ย? ไอ้เด็กเวร อย่ามาบอกว่าไม่กล้า นี่ดูเหมือนแกจะกล้ามากๆซะด้วยนะ !”
ชั่วอึดใจ เรียวหมัดของโสธรก็ปะทะเข้าไปที่ตัวที่ตื่นตระหนกของบุรี แต่ว่าหมัดของเขาจะไปสู้หมัดของบุรีได้อย่างไร? แถมบุรียังสวนกลับไปอีกหมัดหนึ่งเช่นกัน
“เอื้อ!”มีเพียงเสียงร้องอย่างเจ็บปวดขึ้นไปตามตลอดแนวทางเดิน
แต่สถานการณ์ทางฝั่งบุรีไม่สู้จะดี ด้วยเพราะหลังจากนั้นเขาก็ถูกชายร่างกำยำล้อมเป็นวง นี่เป็นราคาของการที่เขาไปทำร้ายร่างกายเจ้านายของพวกนั้น แม้ว่าบุรีจะไม่ได้อึดถึกทนได้ดั่งกรดล แต่ว่าระบบร่างกายของเขานั้นก็ไม่เลวเลย ยังพอที่จะฮึดยืนขึ้นมาเดินต่อได้สองสามก้าว
บุรีที่พยุงตัวเองลุกขึ้นมาก็เสไปพิงกำแพงเอาไว้ แท้จริงหากมีใครสักคนเข้าไปมองเขาใกล้ๆนั้น ก็จะสังเกตเห็นถึงแววตาเศร้าหมองของชายหนุ่มที่อยู่ภายใน
ผู้ชายคนหนึ่งที่แม้แต่ผู้หญิงที่ตัวเองปรารถนาก็ปกป้องไว้ไม่ได้ นั่นเป็นความล้มเหลวที่หนักหนาที่สุดในชีวิต เราจะยังขันแข็งไปเพื่ออะไรกันนะ? เพื่อที่จะปกป้องคนที่ตัวเองอยากจะปกป้องไม่ใช่เหรอ?
การที่ได้ยั่วโสธร มันก็เป็นแค่วิธีระบายวิธีหนึ่งของเขาเท่านั้น ด้วยแท้จริงเขานั้นแบกรับมันไม่ไหวจริงๆ
ภายในห้องพักน้ำอุ่นไหลรินอย่าต่อเนื่องในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ไอจางๆจากความร้อนค่อยๆ ลอยขึ้นมากนิษฐาถูกพาตัวเข้ามาไว้ในนั้น จากน้ำที่สุกใสอยู่เบื้องล่าง เมื่อนำเอาร่างของเธอวางลงไปก็กลับกลายเป็นสีแดงฉานจนทำเอาคนไม่กล้าที่จะมองน้ำอุ่นยังคงไหลอย่างต่อเนื่อง ธัชชัยไม่ได้ปิดวาล์วไป ปล่อยให้น้ำเข้ามาแทนสีเลือดสดที่อยู่บนตัวหญิงสาวธัชชัยนั่งอยู่ข้างๆเก้าอี้แล้วใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดเลือดที่ท่วมร่างของหญิงสาว โชคดีที่มันเป็นแค่แผลภายนอกเท่านั้น ไม่ได้ลึกเข้าไปในอวัยวะภายใน10นาทีก่อนหน้านี้ เมื่อเธอเตรียมที่จะบั่นคอของเธอด้วยเศษกระจกนั้นเอง ธัชชัยก็ได้กระโจนขึ้นไปบนโซฟาที่เธออยู่ และบิดเปิดมือที่กำเศษแก้วของเธอด้วยอุ้งมือที่แข็งแกร่งในที่สุดก็ร่างกายของกนิษฐาก็สะอาดขึ้นมาอีกครั้ง เขาห่อผ้าขนหนูบนตัวเธอและพาเธอขึ้นมาจากน้ำอย่างค่อนข้างจะระมัดระวัง แล้ววางกนิษฐาลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆร่างกายที่ขาดวิ่นไปครึ่งหนึ่งของหญิงสาวเป็นสิ่งล่อตาล่อใจชั้นดีสำหรับชายหนุ่ม แต่ในสายตาของธัชชัยในตอนนี้เธอก็เป็นเพียงแค่ประติมากรรมชิ้นงามใบหนึ่งก็เท่านั้นด้วยเพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไรต่อเธอเลย จึงเป็นปกติที่เขาจะไม่รู้สึกในเรื่องอย่างว่าธัชชัยใช้มืออีกข้างหน้าหยิบยาที่เตรียมไว้อย่างดีเอาไว้ หลับหูหลับตาตั้งใจป้อนให้แก่กนิษฐา ทุกอีกอย่างบริสุทธิ์ใจ ก่อนจะเก็บมันไปอย่างระมัดระวังมันดูอ่อนโยนแบบที่ไม่ใช่ธัชชัยเอาเสียเลย!กนิษฐาไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ ทั้งไม่ปลื้มใจ แล้วก็ไม่โกรธเคืองผู้ชายคนนี้ก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอด เขาสามารถที่อบอุ่นได้ดั่งพระอาทิตย์ แล้วก็ชั่วร้ายได้มากกว่าปีศาจอีกด้วยไม่ว่าจะเป็นกายหรือใจของเธอนั้นมันมีไว้เพื่อแค่เป็นของผู้ชายคนนี้เท่านั้น ดังนั้นต่อหน้าเขา เธอจึงไม่จำเป็นต้องปิดบังร่างกายตัวเอง ปล่อยให้เขาได้เล่นกับร่างกายของเธอไปตามใจชอบ“เธอรู้ไหม? ”ธัชชัยเริ่มพูดก่อนด้วยเสียงแผ่วเบา“ถ้าไม่ใช่เพราะวิศาลทำให้ฉันสลบไป บางทีคนที่ถูกเผาซะมอดไหม้แบบนั้นก็น่าจะเป็นฉัน หรือบางทีเราสองคนอาจจะตายไปด้วยกัน“แต่ฉันกลับต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่โหดร้ายที่สุด เป็นพี่ชายของฉันเองที่เป็นคนโดนเผา…..ถูกเผาเสียจนเหมือนกับถ่านที่กำลังจะหายไปฉันฝันร้ายมาตลอดสามเดือน แล้วมันก็จะจบแบบเดียวกัน ทุกครั้งที่ฉันตื่นขึ้นมาฉันต้องไปที่ห้องฉุกเฉินเพื่อดูพี่ชายของฉัน ดูว่าเขายังอยู่หรือเปล่า….หมอบอกให้ผมยอมแพ้ พูดอย่างนั้นก็ยิ่งทำให้พี่ชายของฉันรู้สึกแย่ขึ้นว่าเขา….ว่าเขาแค่ คนไร้ค่าคนหนึ่ง”ตอนนั้นฉันพูดว่า ฉันจะไม่มีทางที่จะทิ้งพี่ชายของฉันไปตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่ ฉันไม่ได้อนุญาตให้เราทั้งคู่ยอมแพ้ ตัวฉันเองก็จะไม่ยอมแพ้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า บางทีฉันอาจจะผิด ฉันเห็นแก่ตัวเกินไป เพราะฉันรู้สึกผิด ดังนั้นมันต้องทำให้พี่ชายฉันเจ็บปวด อยู่ก็เหมือนตาย ทุกๆ คน ก็เหมือนตายทั้งเป็นไปหมดเขาตื่นขึ้นมาในกลางดึกด้วยเพราะความเจ็บปวด เขาก็จะจับมือฉัน เขาร้องไห้และพร่ำเพ้อ ว่าชัย แกปล่อยพี่ไปเถอะ พี่เจ็บปวดมากเหลือเกิน…ฉันไม่ยอม ฉันบอกเขาว่าถ้าพี่ตาย ผมจะฆ่าทุกคนในครอบครัวตระกูลศรีทอง แล้วก็จะตายไปกับพี่ แต่ก่อนก็อ้างคนในครอบครัว ต่อมาก็อ้างว่าจะฆ่าเธอ…พูดจบแล้วอะไรมันก็ดี เห็นแก่ตัวก็ช่างมัน แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้พี่ชายของฉันต้องตาย เหมือนที่เขาคอยช่วยฉันมาตั้งแต่ยังเล็ก“ฉันจะไม่ปล่อยให้ใครก็ตามมาทำร้ายพี่ชายของฉัน รวมถึงเธอด้วย กนิษฐา !”ตั้งแต่ธัชชัยเปิดปากพูดออกมาตั้งแต่ต้นจนจบ กนิษฐาไม่ได้ขัดจังหวะการพูดของเขาเลย เธอรู้สึกถึงความเศร้าโศกของเขาและความสัมพันธ์ระหว่างเขาและพี่ชายอย่างเงียบๆ