รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น - ตอนที่ 85 เป็นแอปเปิ้ลที่ใจดำ
“แม่ ผมอยู่กับอีอี แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
เสียงที่ทุ้มมีความดึงดูดเบาๆ ฉันอึ้งไปทั้งตัว จ้องตาโตอย่างไม่น่าเชื่อ
เฉิงอี้เฉินกำลังทำอะไร!เขาได้พูดกับโทรศัพท์เรียก”แม่”
“ใคร?คุณเป็นใคร?คุณอยู่กับอีอีได้ยังไง?”แม่ฉันก็ได้อึ้ง แต่ก็ได้ถามอีก
ไม่ได้รอให้เฉิงอี้เฉินตอบแม่ก็ได้ถามอย่างไม่แน่ใจ “คุณ คุณคือท่านประธานเฉิง?”
“แม่ ผมคืออี้เฉิง แม่ทำไมยังเรียกประธานเฉิง ผมเป็นลูกเขยแม่ไง” เสียงเฉิงอี้เฉิงยังแสดงออกถึงการหัวเราะ แขนข้างนึงของเขาก็ได้ยื่นเข้ามากอดที่เอวฉัน หัวได้แนบชิดอยู่ที่แก้มของฉัน
“อี้…อี้เฉิงอา!เธออยู่กับอีอีใช่ไหม?เธออยู่ด้วยกันกับอีอีใช่ไหม?พวกเขาพูดมาทั้งหมดคือโกหกฉันใช่ไหม?พวกเธอสองคนยังดีดีกันอยู่ถูกไหม?”เสียงของแม่ฉันตั้งแปลกใจและดีใจ ตอนที่พูดยังไม่สอดคล้องกันบ้าง ยังถามซ้ำเฉิงอี้เฉินอยู่กับฉันใช่ไหม?
ได้ยินเสียงดีใจของแม่ ในใจฉันก็ความรู้สึกที่สับสน
แม่ยังรอให้ฉันกับเฉิงอี้เฉินอยู่ด้วยกันจริงๆหรอ?ถ้าหากว่าแม่รู้เรื่องหย่าของฉันกับเฉิงอี้เฉินแล้วจริงๆ ทั้งยังคลอดลูกสองคนแล้วเลี้ยงเอง แม่จะมีปฏิกิริยายังไง?
เฉินอี้เฉินมองฉัน สายตาลึกๆบ่งบอกยิ้มอย่างพอใจ พอใจยังกับเหมือนตามหาคนร่วมทีมเจอ
เขาตอบกลับ “ใช่ พวกเราสองคนอยู่ด้วยกัน ยังมีอีกเรื่องอยากบอกแม่ แม่ได้เป็นยายแล้วนะ”
“อะไร?”เสียงแม่ฉันสูงขึ้นมาก แต่ฟังออกว่าเป็นการอุทานบ่งบอกด้วยความดีใจกับไม่น่าเชื่อ
“ฉันได้เป็นยายแล้ว?จริงๆหรอ?ฉันเป็นยายแล้ว? ฮ่าๆๆๆ…นี้ ดีจังเลย…”
“ใช่ จริงแน่นอน”เฉิงอี้เฉินเม้มปาก ร่างกายฉันไม่มีแรงทันที จับโทรศัพท์แน่นๆก็ได้เบามือลงไปด้วย เฉิงอี้เฉินได้รับโทรศัพท์ไปคุยต่อ แตนังได้กดที่ลำโพง เวลานั้นเสียงของแม่ฉันดีใจมากเปิดลำโพงของโทรศัพท์ออกมา
“อีอีได้ท้องแล้วหรอ?เรื่องเกิดนานหรือยัง?พวกเธอไปต่างประเทศด้วยกันหรอ?ก่อนหน้านั้นอีอีก็ไม่พูดอะไรให้ฟังเลย ฉันเป็นห่วงมาก…..”
แม่ฉันได้ถามต่อไปเรื่อยๆ ในน้ำเสียงนั้นมีความยินดีทั้งยังฟังออกว่ารู้ว่าใครเป็นใครอีก
“เป็นที่ผมไม่ดีเอง ผมไม่ได้ไปต่างประเทศกับอีอี ช่างเวลานี้ทำให้อีอีได้รับความลำบาก แต่ว่าแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมกับอีอีได้ไปจดทะเบียนสมรถแล้ว เพียงแค่ยังไม่ได้จัดงานแต่งเฉยๆ อีกอย่างอีอีได้คลอดลูก เป็นแฝดชายหญิง”
เฉิงอี้เฉินยังยิ้มอย่างพอใจ เวลาพูดยังมองไปที่เฉินตงหลี ทั้งสายตาที่ยั่วยุบ่งบอกภึงความพอใจเบาๆ ฉันมองเห็นมือของเฉินตงหลีได้เป็นกำปั้น สีหน้าดูหมองคล้ำ
“คลอดแล้วหรอ?!”แม่ฉันเสียงตกใจมาก ได้ฟังตกใจเนื่้อเต้น ฉันจ้องเฉิงอี้เฉินอย่างโกรธแค้น เขาพูดทำไมไม่สนใจความรู้สึกแบบนี้ แม่ฉันเป็นโรคหัวใจ จะรับสองสามเรื่องตื่นเต้นแบบนี้ได้ได้หรอ!
เฉิงอี้เฉินมองฉันที่โกรธหมือนอย่างอย่าได้แคร์ เขาได้ยิ้มให้ฉันที่มุมปาก มือใหญ่ๆได้ถูมาที่แก้มของฉัน ฉันโกรธจนอยากตีคน แต่ว่าตอนนี้กำลังคุยกับแม่ฉัน ฉันก็ไม่กล้าที่จะป่วนอะไรออกมา
“เรื่องนี้ก็ต้องโทษผม ถ้าหากถูกคนอื่นรู้อีอีคลอดลูก กลัวว่าจจะมีคนมาทำให้ยุ่งยาก ถึงแม้อีอีไม่ได้อยู่ในประเทศ มีเรื่องอะไรผมก็ไม่มีทางทีจะไปดูแลพวกเขาได้
เฉิงอี้เฉินได้พูดขึ้นอีก สายตาลึกๆยังมีการทำให้หลง ฉันได้ฟังเสียงเขาบ่งบอกถึงความตั้งใจ
“คนอื่น…ฉันไม่ใช่คนอื่นหนิ…”แม่ฉันพึมพำออกมา น้ำเสียงแสดงออกความเสียใจ ก็ไม่ได้มีการถามเรื่องนี้ต่ออีก “งั้น…ตอนนี้จะทำยังไง?พวกเธอจะกลับมาตอนไหน?เด็กๆกับอีอีปลอดภัยใช่ไหม?”
“ปลอดภัย แม่ ผมมาครั้งนี้เพื่อมารับอีอีกับลูกกลับบ้าน รอกลับไปถึงแล้วผมจะไปรับมาอยู่ด้วยกัน ผมกับอีอีก็จะต้องจัดงานแต่ง”เฉิงอี้เฉินยิ้ม
แม่ฉันได้ยินคำนี้แล้วก็ดีใจทันที “ดีดี งั้นก็รีบกลับมานะ อีอีเด็กคนนี้มีอะไรชอบเก็บไว้ในใจ ไม่เล่าให้ฉันฟังเลย อี้เฉิงอา ฉันรู้ครอบครัวเธอฐานะดี อีอีก็ได้แต่คิดว่าคนละระดับกับเธอ แต่ว่าฉันเป็นแม่พูดอย่ามีจิตใต้สำนึก อีอีก็เป็นเด็กดีคนหนึ่งจริงๆ ถ้าเธอได้เกิดในครอบครัวมีเงิน….”
แม่ฉันสะอื้นไห้ “เป็นฉันที่ถ่วงเธอไว้ ก็ต้องขอโทษเธอด้วย…เพียงแค่ที่บ้านมีเงิน เธอคงไม่ต้องทุกข์แบบนี้…”
“แม่ พูดอะไร….”ใจฉันทรมาน แม่ฉันยังขอโทษฉัน แต่คนเป็นแม่ เขาได้ในในสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว
“อีอี ลูกกับอี้เฉิงดีกันอยู่ ลูกได้คลอดลูกออกมาก็ไม่บอกแม่ ก็ไม่ให้แม่ดีใจด้วย….”
ฉันได้กัดปากไม่ตอบอะไร ตอนนี้เพื่อที่จะออกไปจากเฉิงอี้เฉินฉันได้บอกจะเอาเด็กออก อีกทั้งได้หย่ากับเฉิงอี้เฉินแล้ว ถ้าฉันได้บอกแม่ฉันว่าฉันคลอดลูก เขาคงต้องรับร้อนแบบนี้ให้ฉันกลับไป ยังรีบถามฉันเกี่ยวกับงานแต่งกับเฉิงอี้เฉินแน่
ตอนนั้นฉันยังไม่ไม่ความสามารถพอที่จะอธิบายเรื่องนั้นได้ ฉันไม่เหมือนเฉิงอี้เฉินที่พูดเกี่ยวกับงานแต่งออกมาทันที นอกจากจะพูดโกหก ต้องอาศัยคำโกหกหลายๆอย่างมา ดังนั้นฉันถึงได้ปิดบังเขา
เฉิงอี้เฉินพูด “เป็นผมที่ไม่ให้อีอีพูด กลัวทางนั้นจะถูกคนอื่นรู้เบาะแสอะไร นี้ก็ไม่ใช่ฉินจวิ้นเฟนไปหาหรอ ถ้าเขารู้ว่าอีอีท้อง ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องร้ายอะไรขึ้น”
พอพูดถึงฉินจวิ้นเฟย แม่ฉันก็ได้เคืองโกรธขึ้นมาทันที “ฉินจวิ้นเฟยนี้ร้ายจริงๆ เขาบอกฉันว่าเธอไมเอาอีอีแล้ว ว่าอีอีโดนบังคับให้ออกไปต่างประเทศ อยู่อย่างลำบากยากแค้น….”
“เขายังพูดอะไรอีก?”เฉิงอี้เฉินพูดอย่างช้าๆ ฉันอึ้งสักพักมองเขา แสดงว่าเฉิงอี้เฉินใช้วิธีนี้พูดคุยกับแม่ฉัน ทั้งแม่ฉันไม่ได้ตระหนักอะไร
“เขายังบอกว่ายังคงคิดว่าอีอีดีที่สุด เพีงแค่อีอีกลับมาเขาจะรีบหย่ามาขออีอีแต่งงาน”
ฉันได้ขยะแขยงขึ้นมาทันที ฉินจวิ้นเฟยกล้าพอที่จะพูดคำแบบนี้ออกมา เขาคิดว่าตัวเองเป็นที่นิยม เพียงแค่เขายอมแต่งกับฉัน ฉันก็ดีใจแต่งกับเขา?
พูดตามจริง ได้เคยผ่านมาแล้วครึ่งปี ไม่สนว่าจะเป็นตระกูลฉินหรือฉินจวิ้นเฟย ไม่ได้อยู่ในสายตาฉันแม้แต่น้อย
ฉินจวิ้ยเฟยถึงแม้จะรวยรุ่นที่สอง เวลาทำเรื่องอะไรไม่มีพัฒนา ถ้าที่บ้านไม่มีเงินหน่อย เขาคงจะเหมือนพี่ชายต่างแม่ของฉันที่นอนงอมืองอเท้ารอความตายไปวันวัน ตอนนั้นฉันก็ถูกฉินจวิ้นเฟยเป็นบ้าติดตามจนปวดหัวเป็นลม นี้คือสิ่งที่เขารู้สึกว่าเป็นแรงบันดาลใจให้ทำต่อ แต่ตอนนี้คิดคิดดูเขาก็คือด้านนอกดูดีแต่ข้างในเป็นมะเดื่อ
เฉิงอี้เฉินมองฉัน ยิ้มที่มุมปากน้อยๆ “อ้อ? เขาว่าจะหย่าก็ได้หย่างั้นหรอ?”
“เขาว่าภรรยาเขานอกใจคลอกลูกของคนอื่น เขาได้ทำการตรวจDNAแล้ว ตอนหย่านั้นขอให้มีแค่หลักฐาน ก็ทำให้ภรรยาเขาออกมาแต่ตัว” แม่ฉัพูดออกมาแบบโกรธแค้น ทดไม่ได้ที่จะแช่งไป “ไอ้สารเลวนั้นก็สมควรแล้ว ก่อนหน้านั้นเขานอกใจ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเมียมันมีไหมทั้งยังท้องลูกคนอื่นอีก เป็นข่าวรอบโลกจริงๆ!”