การประชุมที่ร้านอาหารครอบครัวจบลง และตอนนี้ก็เข้าสู่เวลากลางคืนแล้ว

 

ผมนอนอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง พลางทบทวนเหตุการณ์ในวันนี้

 

หลังจากที่ผมแอบได้ยินบทสนทนาในห้องน้ำโดยไม่ได้ตั้งใจ คุซายานางิก็รุกจีบฮินามิอย่างไม่หยุดหย่อน

 

「ฮินามิจังเก่งพวกกิจกรรมกีฬาไหม？」

「มีชนิดกีฬาที่อยากเข้าร่วมบ้างรึเปล่า？」

「ฮินามิจังนี่เป็นคนที่มีความรับผิดชอบจริง ๆ เลยนะ」

 

ระหว่างที่คุยกันเล่นระหว่างประชุม เขาก็เอาแต่มองฮินามิ และพูดคุยกับเธออยู่ตลอด

 

คงตั้งใจจะสร้างความสนิทสนมในระดับหนึ่งเพื่อลดความระแวงในอนาคต

 

ดูเหมือนจะยังไม่ลงมือทำอะไรตอนนี้ แต่ถ้าประมาทเมื่อไร เขาอาจจะลวนลามฮินามิ หรือแม้แต่เพื่อนผู้หญิงอีกสองคนก็ไม่รอด

 

ต้องระวังตัวให้ดี

 

ผมนั้นสิ่งที่ฉันต้องทำตอนนี้คือหนึ่งเดียว—หาแนวร่วม

 

ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเปิด LINE ขึ้นมา

 

จากนั้นก็โทรหาใครบางคน

 

「โทรมาหาฉันดึกขนาดนี้เนี่ย แปลกจังนะ มีอะไรรึเปล่า？」

 

เสียงที่ได้ยินคือเสียงของเจ้าหญิงซาดิสม์ โคอิซัง

 

ผมรู้สึกว่าเธอน่าจะช่วยอะไรได้บ้าง ถึงจะชอบแกล้งผมอยู่เสมอ แต่เธอก็เป็นคนที่ห่วงใยเพื่อนมากกว่าที่คิด

 

แถมยังฉลาดหลักแหลม และมีมุมเจ้าเล่ห์อยู่ด้วย

 

มีคนแบบนี้เป็นผู้ร่วมมือ นับว่าอุ่นใจไม่น้อย

 

「ฉันมีเรื่องอยากปรึกษาน่ะ ตอนนี้ว่างไหม？」

 

「อืม ไม่เป็นไรหรอก แต่ฉันไม่อยากคุยนานนะ เอาแบบรวบรัดเลยละกัน」

 

「อ่า ตอนแรกก็คิดแบบนั้นอยู่แล้ว」

 

หลังจากนั้นผมก็เล่าเรื่องที่ได้รู้ในห้องน้ำให้ฟุรุอิซังฟัง

 

เรื่องที่คุซายานางิจ้องจะลวนลามร่างกายของฮินามิ

 

ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว แต่รวมถึงยูริและโคอิซังด้วย

 

แล้วก็เรื่องที่เขาอาจจะลงมือทำอะไรบางอย่างกับฮินามิในอนาคต

 

ผมเล่าทั้งหมดโดยไม่ปิดบัง

 

「เข้าใจล่ะ ไม่คิดเลยว่าคุซายานางิจะเป็นคนเลวขนาดนั้น……」

 

แม้แต่โคอิซังที่ปกติจะดูนิ่งเยือกเย็น ยังถึงกับสะดุ้งกับเรื่องนี้

 

เมื่อพิจารณาจากบุคลิกและภาพลักษณ์ของคุซายานางิ ก็ไม่แปลกที่ใคร ๆ จะประหลาดใจ

 

แม้แต่ผมที่ได้ยินกับหูยังคิดว่าฝันไป

 

「ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ ฮินามิต้องตกอยู่ในอันตรายแน่ หมอนั่นมองผู้หญิงแค่ในเชิงร่างกายเท่านั้น ฉันอยากปกป้องฮินามิให้ได้ ดังนั้น……」

 

「อยากให้ฉันช่วยใช่ไหม？」

 

「……อ-อืม」

 

ผมกลืนน้ำลายลงคอ

 

ประเด็นสำคัญคือโคอิซังจะยอมช่วยหรือไม่

 

ที่จริงแล้วจะเชื่อเรื่องที่ผมเล่ารึเปล่ายังน่าสงสัย

 

อาจจะคิดว่าผมอิจฉาที่คุซายานางิเป็นสมาชิกวงไอดอลชื่อดัง แล้วแต่งเรื่องขึ้นมาก็ได้

 

สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ มันก็เป็นเรื่องที่ฟังดูเหลือเชื่อ

 

โคอิซังจะยอมลงมือช่วยหรือไม่……

 

「เข้าใจ ๆ สิ่งที่นายอยากจะบอกฉันน่ะนะ เรื่องนั้นน่ะ……」

 

「อืม」

 

ผมกลืนน้ำลายอีกครั้ง

 

ในขณะที่ผมกำลังลุ้น โคอิซังก็พูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า

 

「ฉันเชื่อนายนะ จะช่วยนายเอง」

 

「……ห๊ะ? จ-จริงเหรอ⁉」

 

ได้ยินคำพูดของโคอิซัง ผมก็เผลอตะโกนออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

โล่งใจจริง ๆ…… ผมกังวลอยู่เลยว่าจะทำยังไงดีถ้าเธอไม่เชื่อ

 

ดีล่ะ! ได้เพื่อนร่วมทีมที่แข็งแกร่งแล้ว!

 

「ถ้าเป็นนายล่ะก็ ฉันคิดว่าไม่ได้โกหกแน่นอน อีกอย่าง ฉันก็รู้สึกว่าหมอนั่นแปลก ๆ อยู่แล้ว ยิ้มแปลก ๆ ใส่ตลอด แถมยังรุกฮินามิแบบจงใจด้วย」

 

「สมกับเป็นโคอิซังเลย มีตาสังเกตคนได้เฉียบขาดจริง ๆ」

 

「อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้」

 

โคอิซังพูดแบบนั้นแล้วเริ่มพูดถึงแผนการในอนาคต

 

「งั้นเรามาคิดแผนการปกป้องฮินามิจากคุซายานางิกันเถอะ」

 

「โอ้ ฉันไม่เก่งวางแผนเท่าไหร่ ฝากสั่งการด้วย」

 

「ได้เลย งั้นฟังให้ดีนะ」

 

「รับทราบ！」

 

โคอิซังอธิบายถึงสองสิ่งที่ผมต้องทำ

 

ข้อแรก คืออยู่ข้าง ๆ ฮินามิตลอดเวลาที่คุซายานางิอยู่

 

ถ้าปล่อยให้คลาดสายตาเมื่อไร เขาอาจจะลงมือทันที แต่ถ้าผมอยู่ตรงนั้น คงช่วยขัดขวางได้และเป็นแรงยับยั้ง

 

ข้อที่สอง คือห้ามเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเด็ดขาด

 

ปีนี้เป็นปีแรกที่เราร่วมมือกับโรงเรียนอื่นจัดกีฬาสี

 

เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาในงานที่ยังไม่มีต้นแบบ ต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากฮินามิ ยูริ และนักเรียนคนอื่น รวมถึงอาจารย์ด้วย

 

ต่อให้บอกไปก็คงไม่มีใครเชื่อ เพราะไม่มีหลักฐาน

 

ในสถานการณ์ที่ไม่มีหลักฐาน หากเปิดเผยไปก็อาจย้อนกลับมาทำร้ายเรา

 

จนกว่าเราจะมีหลักฐาน ผมกับโคอิซังจะต้องทำงานอย่างลับ ๆ ไปก่อน

 

ทำสองข้อนี้ให้ได้ เพื่อช่วยฮินามิ

 

นั่นคือแผนของผมกับโคอิซัง

 

「ไหวไหม？ จะทำได้รึเปล่า？」

 

「ไม่มีปัญหา โคอิซัง」

 

「ดีแล้วล่ะ เราจะมีประชุมกีฬาสีทุกสัปดาห์ เพราะงั้นต้องอยู่ข้าง ๆ ฮินามิตลอดนะ ตอนกลับบ้านก็ด้วย ส่วนยูริ ฉันจะดูแลเอง」

 

「โอเค ฉันจะโฟกัสที่ฮินามิเต็มที่」

 

「ดีมาก ทำอย่างนั้นเลย หมอนั่นต้องลงมือแน่ คงจะพยายามเข้าหาฮินามิในตอนแข่งขันล่ะมั้ง ฉันจะจัดการตรงนั้นเอง ถ้ามีคำสั่งจากฉัน นายก็ทำตามนั้น」

 

「โอ้! วางใจได้เลย โคอิซัง! ขอบคุณที่ช่วยนะ！」

 

「ไม่เป็นไรหรอก ฮินามิกับยูริเป็นเพื่อนของฉัน ก็ต้องอยากปกป้องอยู่แล้วล่ะ อีกอย่าง……ฉันรู้สึกดีใจนิดหน่อยด้วย」

 

「หือ? ดีใจเรื่องอะไรเหรอ？」

 

ผมเผลอถามกลับไปด้วยความสงสัยในคำพูดของฟุรุอิซัง

 

อะไรที่น่าดีใจกันนะ?

 

ทั้ง ๆ ที่ฮินามิกำลังตกอยู่ในอันตราย ทำไมถึงพูดแบบนั้น?

 

ขณะที่ผมกำลังคิด โคอิซังก็พูดขึ้นอย่างเงียบๆ

 

「ก็เพราะ……นายพูดว่า 『อยากปกป้องฮินามิให้ได้』 ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นนั่นแหละ ดูเหมือนความตั้งใจตอนทัศนศึกษาจะไม่ใช่แค่ลมปากสินะ สบายใจขึ้นเยอะเลย นายกลายเป็นผู้ชายที่น่านับถือแล้วล่ะ」

 

「ช-ช่างเถอะน่า！」

 

อ๊ากกกก ยิ่งได้ยินก็ยิ่งเขิน……

 

แค่คิดย้อนกลับไปก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาแล้ว

 

น-น่าอายชะมัด……

 

「ถึงจะพยายามทำเป็นเข้มแข็ง แต่ฉันก็เห็นนะว่านายเขินแค่ไหน แต่ก็อย่าทิ้งความตั้งใจแบบนั้นล่ะ ความปรารถนาที่จะปกป้องใครสักคน มันเป็นสิ่งที่วิเศษมากเลยนะ ภูมิใจเข้าไว้」

 

「อ-อื้ม ขอบคุณนะ แปลกจัง แทนที่จะล้อฉัน กลับพูดดี ๆ ซะงั้น」

 

「ฉันไม่ล้อเลียนความมุ่งมั่นของใครหรอก」

 

「งั้นเหรอ… ฉันดีใจที่ได้มาปรึกษาโคอิซังจริงๆ เรามาร่วมมือกันจนกว่ากีฬาสีจะจบเถอะ！」

 

「แน่นอน 『แผนกำจัดไอ้สารเลวโรคจิต』 เริ่มต้นแล้ว！」

 

「โอ้ว！」

 

เพื่อปกป้องฮินามิจากคุซายานางิ

 

ผมกับโคอิซังได้ตั้งปฏิบัติการลับขึ้นมา และตัดสินใจว่าจะจัดการกับชายคนนั้นให้ได้!