ตอนที่ 135 สงครามเริ่มต้น

 

สิ่งที่เรียกว่าศึกชิงดินแดนนั่นคือ กีฬาประเภทหนึ่งที่แต่ละโรงเรียนจะแข่งขันกันว่าใครจะสามารถพิชิตดันเจี้ยนที่อีกฝ่ายสร้างขึ้นได้เร็วที่สุด

 

และนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่มาที่ฮิโนะสึจิก็เพื่อจุดประสงค์นี้เช่นกัน

ในความเป็นจริง、ผู้ชมจำนวนมากที่แห่กันมาที่นี่ก็เพื่อรับชมศึกชิงดินแดนโรงเรียนมิคาเงะกับโรงเรียนคิโซโดยเฉพาะ

 

ศึกชิงดินแดนครั้งนี้จัดขึ้นในส่วนหนึ่งของโซนพิเศษ、พื้นที่สำหรับผู้ชมขนาดใหญ่ได้รับการจัดเตรียมไว้ ทำให้ยากจะเชื่อว่าเป็นเพียงศึกชิงดินแดนเพียงครั้งเดียว

การก่อสร้างขนาดใหญ่โดยใช้โบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์และเวทมนตร์、เป็นสิ่งที่ไม่ค่อยได้เห็นแม้แต่ในฮิโนะซึจิแห่งนี้

 

นอกจากนี้、ยังมีการสร้างมอนิเตอร์และลำโพงขนาดใหญ่หลายตัวขึ้นเป็นพิเศษ、เป็นผลิตภัณฑ์พิเศษที่สามารถใช้งานได้ในดันเจี้ยนโดยไม่มีปัญหาใด ๆ

รวมทั้งยังมีร้านค้าที่ขายสินค้าลิมิตเต็ดสำหรับงานนี้ด้วย

 

เพียงเท่านี้、ก็ทำให้สามารถรับรู้ได้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้เป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่

 

จุดเปลี่ยนในประวัติศาสตร์ของเมืองแห่งโรงเรียน ฮิโนะซึจิฮิโนะซึจิ

ผู้ชมต่างเฝ้ารอการล่มสลายของอาณาจักรที่รู้จักกันในชื่อโรงเรียนคิโซอย่างใจจดใจจ่อ、เรื่องราวที่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะถูกเล่าขานไปอีกหลายปี

 

「――อืม、น่าจะใกล้ได้เวลาแล้วสิน๊า」

 

ยูกิฮิระพึมพำ、ขณะนั่งเงียบ ๆ อยู่ในวิหารที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางป่า

ที่ด้านหลังของเขาคือ、คอร์ที่ใช้ขยายพื้นที่สำหรับดันเจี้ยนวางไว้อยู่บนนแท่นบูชา

 

「หน่วยที่หนึ่ง、หน่วยที่สอง、ทั้งคู่พร้อมกันแล้วใช่ไหมน๊า？ ม๊า、ถึงจะบอกว่าเป็นไปไม่ได้、แต่ก็กำลังจะเริ่มแล้วเน๊」

 

『ไม่มีปัญหา ทั้งหมด、ผมจะฆ่าให้หมดเอง』

 

เมื่อได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของโทรัค、ยูกิฮิระก็ยักไหล่

โทรัคมีท่าทางสงบลงได้สักพักแล้ว、แต่หลังจากที่รินกะหายตัวไป เขาก็กลับมาคลั่งอีกครั้ง

 

（เวลาที่นัดไว้ของรินกะคุงก็ผ่านไปแล้วด้วยสิ……ถึงจะไม่อยากคิดเรื่องนี้ แต่ก็ต้องเตรียมตัวสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดเน๊ะ และถึงจะอยากออกค้นหาก็ต้องเป็นหลังศึกชิงดินแดนนี่อยู่ดี）　

 

ยูกิฮิระตัดสินใจอย่างมีเหตุผลในฐานะประธานสภานักเรียน、โดยชั่งน้ำหนักระหว่างรุ่นน้องคนสำคัญคนหนึ่งกับโรงเรียนมิคาเงะ

 

『ฉันเองก็ไม่มีปัญหา……ก็อยากจะพูดแบบนั้นอยู่หรอก、แต่มีคนหนึ่งหนีออกไปต่อหน้าศัตรูแล้ว』

 

「เอ๊ะ？」

 

『ยัยขี้ขลาดเอ้ย……！ ถ้ากลับมาเมื่อไหร่จะจับฝึกหนักขึ้นสิบเท่าเลยคอยดู ――มุ、มาแล้วสินะ』

 

ที่ปลายสายอีกด้าน、มิซุฮิพูดแก้ไข『ตอนนี้、การเตรียมการเสร็จสิ้นแล้ว』

 

ยูกิฮิระถอนหายใจด้วยความโล่งใจ、เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น

 

（ตอนนี้ สุขภาพจิตของโทรัคคุงยังไม่ดีนัก、เรายังสามารถพึ่งพาโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมได้เน๊ะ อิย๊า、ว่าแล้วการมีความสัมพันธ์กับพวกเขานั้นเป็นเรื่องดีจริง ๆ）

 

อันแรกคือ เทรุคามิ มิซุฮิที่เป็นＳ แร๊งค์、ตามด้วยมือปืนแห่งการโจมตีแบบบรรจบ、และนักสำรวจที่คาดว่าจะเป็นＢ แร๊งค์หรือสูงกว่า

กองกำลังนี้ที่จริงออกจะมากเกินไปหากเป็นศึกชิงดินแดนตามปกติ

 

「ผมจะปล่อยให้คุณจัดการตามที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมมจะออกนอกเส้นทางและยึดครองดันเจี้ยนคอร์ของโรงเรียนคิโซ ในระหว่างนั้น、ผมกับโทรัคคุงจะคอยยันโรคุฮาระคุงเอาไว้ให้เอง」

 

『ครับ』

 

『อ้า、ไม่มีปัญหา』

 

ขณะที่ฟังคำตอบของทั้งสอง、ยูกิฮิระก็มองเห็นอนาคต

ห้าวินาทีต่อจากนี้、เสียงออดจะดังขึ้นเพื่อส่งสัญญาณว่าศึกชิงดินแดนได้เริ่มต้นขึ้น

 

เมื่อเสียงออดดังขึ้นในดันเจี้ยนทั้งสองที่อยู่ติดกันก็จะเริ่มการต่อสู้กลืนกินกัน、ในตอนนั้นเองยูกิฮิระก็พูดขึ้น

 

「ถ้าเช่นนั้น、มาทำกันอย่างปลอดภัยและไม่บาดเจ็บกันเถอะเน๊ー」

 

 

■

 

 

「ถึงจะตัวคนเดียวก็จงฆ่าพวกมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้！พวกแกมันเป็นขยะไร้ประโยชน์、แต่ก็จงแสดงให้ข้าเห็นว่าพวกแกมีดีอะไรบ้างเน๊！」

 

ณ ดันเจี้ยนที่ถูกจัดเตรียมไว้ของโรงเรียนคิโซ

 

ที่นั่น、เป็นโลกที่มีอาคารร้างตั้งอยู่เรียงรายข้างกันเหมือนกับผลพวงจากอารยธรรมที่ถูกทำลายล้าง

 

โรคุฮาระ、ยืนอยู่ด้านหน้าสุด และชี้ปลายดาบของเขาไปที่ป่าที่อยู่ไกลออกไป

 

「บดขยี้มัน！」

 

ทันใดนั้น、เสียงคำรามก็สั่นสะเทือนพื้นดิน

 

นักเรียนหลายคนที่มารวมตัวกันที่โรงเรียนคิโซนั้น、ต่างก็เป็นพวกเลือดร้อนและมีความทะเยอทะยาน

โรคุฮาระพยักหน้ารับ、เสียงตะโกนและการโจมตีอันทรงพลังจนแม้แต่คนที่รู้จักพวกเขาก็ยังต้องตกตะลึง

 

「ดีล่ะ、แค่นี้น่าจะพอแล้วสินะ」

 

『สะ、สมแล้วที่เป็นลีคเดอร์ที่แท้จริง！รองประธานสภานักเรียน！』

 

「ข้าไม่ต้องการตำแหน่งนั้นหรอกน๊า แล้วก็、ไอ้ที่ต้องเอาไอ้นี่มาพันรอบเอวมันเกะกะการเคลื่อนไหวของข้าชะมัน เมื่อเป็นเสื้อคลุมก็ต้องใช้คลุมสิฟ๊ะ」

 

โรคุฮาระซึ่งเป็นตัวแทนในศึกชิงดินแดน、และรองประธานสภานักเรียนของโรงเรียนคิโซ、หยิบเสื้อคลุมที่พันไว้ที่เอวขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

 

『นั่นคือชุดทางการของประธานสภานักเรียนของโรงเรียนคิโซเน๊ โฮร่า、พวกเราเองก็ไปกันเถอะค่ะ ถ้าเป็นไปได้ก็พยายามอย่าโจมตีคนที่แข็งแกร่ง、ให้เน้นที่การยิงโจมตีจากระยะไกล ――』

 

「จ๊าาาาา！ ทางนั้นเองก็มีผู้ครอบครองดีมอนเกียร์อยู่ด้วยเหมือนกันเลยนะโว๊ย、ถ้าจะลุยก็ต้องเอาให้เปรี้ยงปร้างไปเลยเซ๊！」

 

『อ้าาาาาาา！อย่าโจมตีแบบฆ่าตัวตายสิค๊าาาาาาาา！』

 

โรคุฮาระออกวิ่งเต็มแรง

จิอากิได้แต่ก้มหัวส่ง、ระหว่างที่มองแผ่นหลังไปห่างออกไป

 

หลังจากโค้งคำนับอย่างงดงามเพื่อแสดงความเคารพ、จิอากิก็หันกลับมามองสมาชิกคณะกรรมการวินัย

 

「จ๊า、พวกดิฉันอยู่ฝ่ายป้องกัน บางที、Ｓ แร๊งค์ของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมอาจจะบินพุ่งตรงมาที่นี่ก็ได้、แต่เราน่าจะสามารถต้านทานได้ด้วยจำนวนที่เหนือ、และอดทนไว้จนกว่ารองประธานสภานักเรียนโรคุฮาระจะจัดการพวกมันได้！」

 

「โอ๊ー」และจิอากิพูดพลางชกหมัดขึ้นไปในอากาศ

แล้ว、เธอก็สังเกตเห็นบางอย่าง

 

「……อาโน๊、ประธานคิราคุอยู่ที่ไหนเหรอคะ？」

 

คนที่อาจกล่าวได้ว่าเป็นกุญแจสำคัญในการป้องกันครั้งนี้――ก็คือประธานคณะกรรมการวินัย、กาโต้ คิราคุ

ทว่าจิอากิกลับไม่เห็นเธอเลย、มองไปรอบ ๆ ก็ไม่พบ

 

จากนั้นเธอก็พยายามถามสมาชิกคณะกรรมการวินัย แต่ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่มองมาที่เธอ

 

「เอ๊ะ、ล้อเล่นใช่ไหม……？」

 

จิอากิตกตะลึงเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น、และสมาชิกคณะกรรมการวินัยคนหนึ่งยกมือขึ้นอย่างหวาดกลัว

 

「อะ、อาโน๊……ประธานคิราคุไปแนวหน้าแล้ว」

 

「――っふぅ」

 

จิอากิเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

ระหว่างอาคาร、คือดันเจี้ยนคอร์ที่สร้างพื้นที่นี้ขึ้นกำลังเปล่งแสง

 

「โม๊ว ไม่เอาอีกแล้ว……」

 

แสงนั้น、ตอนนี้กำลังส่องสว่างจ้าจนทนไม่ได้ 

 

　

 

 

 

ดังนั้น、ทั้งสองฝ่ายเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว

ความเกลียดชังที่พวกเขามีต่อกันเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ、และพวกเขาก็พร้อมที่จะฆ่าใครก็ตามที่ต่อต้าน

　

โทรัคเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

 

กลุ่มแรกที่นำโดยมิซุฮิ、จะหลบเลี่ยงจากกองกำลังของโรงเรียนคิโซที่กำลังบุกเข้ามาตรง ๆ และหลบหายออกไปด้านข้าง

 

หน้าที่ของโทรัค、การเผชิญหน้ากับพวกนั้นโดยตรง

 

ทั้งสองฝ่ายเริ่มปะทะกันที่ขอบของดันเจี้ยน、และกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

อาคารร้างถูกระเบิด และพังทลาย、ต้นไม้ถูกตัดโค่นและถูกเผา

 

มันคือสงครามที่แท้จริง

 

「ถึงจะตัวคนเดียวก็จะฟันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้」

 

『……อืม』

 

「ลูทรา？」

 

『ไม่มีอะไร、ไปกันเถอะ』

 

โทรัคหันความสนใจชั่วขณะไปที่คู่หูของตน ซึ่งตอบคำถามของเขาล่าช้าไปกว่าปกติเล็กน้อย、แต่ในวินาทีถัดมา เขาก็ฟันศัตรูที่เข้ามาจากด้านหลังจนหมด

 

「……ぁก๊าっ」

 

「เทเลพอร์ตระยะสั้นสินะ」

 

เมื่อมองดูนักเรียนของโรงเรียนคิโซที่ล้มลงกับพื้น、โทรัคก็พ่นคำพูดเหล่านั้นออกมา

และจากนั้น、เมื่อเห็นว่านักเรียนของโรงเรียนคิโซเริ่มบุกเข้าล้อมตัวเองอีกครั้ง เขาก็เตรียมดาบ

 

「ลูทรา、สี่กระบวนท่า」

 

『เข้าใจแล้ว』

 

รูปแบบนี้ซึ่งเพิ่มความสามารถในการฟันของลูทรา、ด้วยการกำหนดขีดจำกัดปริมาณพลังเวทมนตร์ที่สามารถใช้ในการชักดาบออกหนึ่งครั้ง、คิดค้นโดยโทรัคร่วมกับลูทรา

จำนวนการเคลื่อนไหวที่น้อยที่สุดที่จำเป็นในการชนะนั้นคำนวณโดยใช้สายตาของโทรัค、และความสามารถในการคำนวณของลูทรา

 

แม้จะเป็นต่อหน้าเด็กนักเรียนห้าสิบคนที่กำลังเข้ามาใกล้、เขาก็ยังประกาศว่าสามารถชนะทั้งหมดได้ด้วยการโจมตีสี่ครั้ง

 

「หนึ่ง」

 

เขาเดินไปข้างหน้า、และหายไปจากสายตา

ทันใดนั้นนักเรียนส่วนใหญ่ก็ล้มลง、ทันทีที่เขาผ่านไป

เอ็นของพวกเขาฉีกขาด เท่ากับว่าพวกเขาไม่สามารถยืนได้อย่างปกติในระหว่างศึกชิงดินแดนอีกต่อไป

 

「สอง」

 

กระบวนท่าที่สองของโทรัค、เข้าถึงนักเรียนที่สามารถป้องกันการเคลื่อนไหวครั้งแรกได้

ความเร็วที่ผู้ครอบครองดีมอนเกียร์สามารถใช้เพื่อการโจมตีได้นั้นไม่ธรรมดาเลย、แม้แต่สำหรับนักสำรวจด้วยกันก็ยังถือว่าผิดปกติ

 

เมื่อพวกเขาพยายามติดตามการเคลื่อนไหวของโทรัคและพยายามสกัดไว้、มือที่ถืออาวุธก็ถูกตัดขาดจากไหล่ของเขาไปแล้ว

โดยไม่รอให้พวกมันได้กรีดร้อง、โทรัคก็เปิดฉากโจมตีต่อเนื่อง

 

（หากเป็นแผนการระดับนี้、มั่นใจเลยว่าพวกมันมีลีคเดอร์ที่แข็งแกร่ง ――）

 

「ยะ、อย่าเข้ามานะโว้ย！ ไอ้สัตว์ประหลาดนี่！」

 

เมื่อเห็นนักเรียนชายยิงกระสุนเวทมนตร์อย่างสิ้นหวัง、โทรัคก็รู้สึกเสียใจ

 

「ถ้าแค่นี้、ไม่จำเป็นต้องใช้สี่กระบวนท่าเลยน๊า」

 

เขาพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่หลบกระสุนเวทมนตร์ เคลื่อนไหวเพียงสามครั้ง、ฟันผ่านอากาศและแทงไปที่คอของนักเรียนคนนั้น

 

「กะ……っ」

 

คอของเด็กชายถูกบดขยี้、และถูกลูทราแทงทะลุท้ายทอยจนเสียชีวิต

เมื่อก้มมองลงไปที่ภาพตรงหน้า、โทรัคก็ดึงดาบออกจากนักเรียนแล้วเก็บกลับเข้าไปในฝัก

 

การต่อสู้กินเวลานานประมาณสิบวินาที、แต่ในท้ายที่สุด ก็เป็นผู้ครอบครองดีมอนเกียร์ที่บดขยี้พวกเขาจนสิ้นซาก

 

「ฟู๊ว、ดูเหมือนว่าผมยังประเมินจำนวนการเคลื่อนไหวผิดไปสินะ ไม่สิ……เดาว่าเพราะพวกผมแข็งแกร่งกว่าที่คิดเอาไว้สินะ？ ยังไม่ได้สตาร์สแลชเลยสักครั้ง、ถึงแบบนั้นก็แข็งแกร่งขึ้นแล้ว」

 

โทรัคพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ、กำมือที่เปื้อนเลือดของเขาไว้แน่น

ยังไงก็ตาม、คู่หูของเขากลับต่างออกไป

 

『โทรัค、ทำไมถึงฆ่าพวกเขา』

 

「เอ๊ะ？」

 

『สี่กระบวนท่า ก็สามารถกำจัดพวกเขาได้จนหมดสิ้น ชนะได้、โดยไม่ต้องฆ่า』

 

นั่น、เป็นเส้นทางที่สั้นที่สุดในการทำให้ศัตรูที่เข้ามาใกล้หมดฤทธิ์โดยไม่ต้องฆ่าพวกเขา

เนื่องจากโทรัคไม่เคยฆ่าใครเลย、ลูทราได้มอบพลังดาบสี่กระบวนท่าให้กับเขา

 

「อะฮ่าๆๆๆ、ลูทราไม่ต้องเป็นห่วงหรอก」

 

โทรัคหัวเราะ

 

「พวกมันจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งหลังจากที่ศึกชิงดินแดนจบลงอยู่แล้ว เพราะงั้น、มันไม่สำคัญหรอกว่าเราจะฆ่าพวกมันไปกี่คน พวกที่มันบังอาจทรมานมิฮายะ、ผมไม่ให้อภัยเด็ดขาด」

 

『……โทรัค、แต่ว่าเรื่องนั้น』

 

ลูทราต้องการที่จะพูดบางอย่าง、แต่ก็ต้องหยุดลง เมื่อโทรัคออกวิ่งอีกครั้ง

เขาคงพบศัตรูแล้ว

 

（โทรัค……คุณ、ทั้งที่มีแค่คุณ、ที่สอนฉันว่าการฆ่าไม่ใช่หนทางเดียวในการมีชีวิตอยู่）

 

คำพูดของลูทราส่งไปไม่ถึงเขา

สิ่งที่อยู่ที่นี่คือ、นักดาบคนหนึ่งซึ่งร่วงหล่นลงสู่การสังหารหมู่ 

 

「ลูทรา、สองกระบวนท่า」

 

『……อืม』

 

หัวหลุดลอย、หัวใจถูกฉีกเปิดออก

ไม่ว่าจะเป็นหนแห่งใด、ดอกไม้แห่งเลือดก็กำลังเบ่งบาน

 

นี่ไม่ใช่เพื่อปกป้องสหายของเขาอีกต่อไป

โทรัคคว้าดาบของเขาและรีบวิ่งตรงไปที่สนามรบ、เพื่อสังหารศัตรูให้ได้มากที่สุด

 

（ถ้าเพียงแต่ผมแข็งแกร่งกว่านี้……！หากผมมีพลังที่สามารถสังหารผู้ที่นำโศกนาฏกรรมทั้งหมดนี้ได้ก็คงดี……！）

 

โทรัคพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่แยแส、แม้ว่าเลือดจะสาดกระเซ็นไปทั่วตัวเขาก็ตาม

จากนั้นหลังจากฟันนักเรียนไปหลายคน、โทรัคก็ตะโกนบนกองซากศพที่ถูกถมขึ้นมา

 

「ตามผมมา！ อย่าปล่อยพวกสวะโรงเรียนคิโซกลับบ้านไปอย่างมีชีวิต！」

 

หลายคนกรีดร้องด้วยความกลัว、เมื่อเห็นโทรัคที่ตัวเปื้อนเลือด

แต่、นักเรียนจำนวนมากจากโรงเรียนมิคาเงะ、ตะโกนด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นภาพนั้น

 

ทว่าราวกับจะตอบโต้โมเมนตัมที่เพิ่มมากขึ้นของโรงเรียนมิคาเงะ、การโจมตีของนักเรียนของโรงเรียนคิโซก็รุนแรงขึ้นด้วยเช่นกัน

 

ไม่มีความยุติธรรมในสถานที่แห่งนี้、ที่ทั้งสองฝ่ายต่อสู้เพื่อจุดมุ่งหมายอันไร้สาระของตนเอง

　

 

 

เมื่อเห็นนักเรียนทั้งสองโรงเรียนกำลังบ้าคลั่ง、ชายหนุ่มก็หัวเราะขึ้นมา

 

「――อะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ、โชว์ไทม์」

 

เสียงแตรดังขึ้นจากที่ไหนสักแห่ง

มีเพียงไม่กี่คนที่มีประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมพอที่สังเกตเห็น、คำสั่งบิดเบือน、ที่ไม่เหมาะกับสถานการณ์เช่นนี้

 

สิ่งนั้น、จะเปลี่ยนแปลงโลกอย่างแน่นอน 

 

เมื่อเสียงแตรดังขึ้น สัตว์ประหลาดที่รูปร่างผิดปกติก็โผล่ออกมาจากทุกที่

ตัวตนแห่งการทำลายล้างปรากฎขึ้นอย่างไม่คาดคิด、ต่อหน้านักเรียนที่เตรียมพร้อมจะต่อสู้กับมนุษย์ด้วยกันเท่านั้น

 

นามนั้นคือ、เทวทูต 

พวกมันเป็นศัตรูของมนุษยชาติ

 

ปกตินี่คงเป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน、ที่ทำให้ศึกชิงดินแดนต้องหยุดชะงักชั่วคราว

 

ยังไงก็ตาม

 

「อย่าหยุดน๊า！ นั้นมันต้องเป็นอาวุธผิดกฎหมายของโรงเรียนคิโซแน่นอน！」

 

สิ่งนั้น โรงเรียนมิคาเงะรับรู้ว่าเป็น「อาวุธของโรงเรียนคิโซ」

 

「ฆ่าไอ้นกตัวนั้นซะ！อย่าแพ้โรงเรียนมิคาเงะน๊า！」

 

สิ่งนั้น โรงเรียนคิโซรับรู้ว่าเป็น「อาวุธของโรงเรียนมิคาเงะ」

 

ความอาฆาตพยาบาทนั้นได้งอกเงยขึ้น、ด้วยใช้ความสงสัยเป็นเมล็ดพันธุ์และความชั่วร้ายเป็นอาหารของมัน

 

ต่อมา、การต่อสู้ครั้งนี้ซึ่งจะถูกจดจำในฐานะการต่อสู้ครั้งแรกของมนุษยชาติกับเหล่าเทวทูต、เริ่มต้นด้วยความอาฆาตพยาบาทที่ได้รับการปลูกฝังมาอย่างระมัดระวัง 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ