ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 53
ดูการกระทำโดยเจตนาของหลี่ชุ่ยฮวา จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าอีกฝ่ายมีความหิวและใจร้อนเช่นกัน
"ฮ่าๆๆ ตรงนี้มันร้อนเกินไปแล้ว ฉันจะพาคุณและพี่สาวไปที่ถ้ำในหุบเขาเป็นยังไง? พวกเราสามารถไปอาบน้ำเพื่อผ่อนคลายสักหน่อย นอกจากนี้ในช่วงเวลาตอนเที่ยงก็ไม่มีคน"
เมื่อถูกจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ หัวใจของหลี่ชุ่ยฮวาร้อนแรงยิ่งขึ้น
แม้ว่าในใจของซุนหรานหรานก็คิดเช่นกัน แต่ว่ากลับไม่ได้แสดงออกมาชัดเจนขนาดนั้น เพียงแค่ติดตามจากจ้าวเสี่ยวกังอยู่ข้างหลังเงียบๆและเดินไปที่หุบเขา
หุบเขาในหมู่บ้านบางจื่อเรียกว่าหุบเขาบางจื่อ มีแม่น้ำใหญ่อยู่ข้างใน น้ำทั้งหมดล้วนแล้วไหลลงมาจากบนภูเขา และอากาศแจ่มใสอบอุ่นในฤดูหนาวและเย็นในฤดูร้อน
ระหว่างทางจ้าวเสี่ยวกังไม่ได้ใช้ซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาแบกตะกล้าไม้ไผ่หนักสิบกว่ากิโล แต่เป็นการถือข้างละใบด้วยมือของตัวเอง เหตุผลนั้นง่ายอย่างมาก เพียงแต่เขาทนไม่ได้ที่เห็นสองสาวงามได้รับผลกระทบจนเหนื่อยล้า
ทั้งซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวายังคงยืนกรานที่จะแบกด้วยตัวเอง แต่ว่าท้ายที่สุดล้วนแล้วเอาชนะจ้าวเสี่ยวกังไม่ได้
เมื่อถึงหุบเขาบางจื่อ มองเห็นแม่น้ำ จ้าวเสี่ยวกังนำพาทั้งสองไปสู่ส่วนลึกโดยตรง เพราะมีที่หลบภัยห้องว่างที่หลงเหลืออยู่จากกองทัพแดงเก่าที่ต่อสู้กันในอดีต ที่พักพิงห้องว่างยังอบอุ่นในฤดูหนาวและเย็นในฤดูร้อนจ้าวเสี่ยวกังมักจะไปล่าขุมทรัพย์เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก แน่นอนว่าผลลัพธ์ไม่พบอะไรเลย
"พี่สาว พี่ชุ่ยฮวา ตอนนี้พวกเรามาล้างเห็ดสนที่นี่กันดีกว่า หลังจากล้างเสร็จแล้วพวกเราค่อยเข้าไปในถ้ำกินมื้อเที่ยงกัน หลังจากนั้นนอนหลับกลางวันสักตื่น"
การนอนที่จ้าวเสี่ยวกังพูดถึงนั้นแน่นอนว่าเป็นกันนอนด้วยกันสามคน เมื่อซุนหรานหรานนึกถึงว่าต้องนอนกับหลี่ชุ่ยฮวาด้วยกัน ก็อดไม่ที่จะก้มหัวลงด้วยความเขินอาย
หลี่ชุ่ยฮวากลับหัวเราะออกมาและพูดด้วยความใจกว้าง :"คุณพระ…….ในสมองของเด็กอย่างนายล้วนแล้วเต็มไปด้วยความหื่นกามหรือยังไง"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเทเห็ดสนทั้งหมดลงในริมแม่น้ำและเริ่มทำความสะอาดเพียงลำพัง
เมื่อซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาเห็นจ้าวเสี่ยวกังเริ่มล้าง แน่นอนก็เข้าไปช่วยเช่นกัน
ทั้งสามคนอยู่ติดกัน คลื่นลมร้อนพัดผ่าน กลิ่นที่มีเสน่ห์ของซุนหรานหรานทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกมีพลังอีกครั้ง กลิ่นบนร่างกายของซุนหรานหรานนั้นเขามีความชัดเจนอย่างมากว่ามันมาจากไหน
หลี่ชุ่ยฮวาก็อยากรู้อยากเห็นเช่นกันและดมไปบนร่างกายของซุนหรานหราน พูดด้วยรอยยิ้ม :"พี่สาวหรานหราน บนร่างกายของคุณทาแป้งมาใช่ไหม ถึงได้หอมขนาดนี้"
เมื่อซุนหรานหรานได้ยินคำพูดนี้ก็ก้มหน้าลงต่ำ ใช้น้ำเสียงที่เบาอย่างมากพูด :"ไม่ได้ทาแป้ง แต่มีมาแต่กำเนิด"
ดวงตาของหลี่ชุ่ยฮวาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อและพูด :"พี่สาวหรานหราน คุณจะไม่ใช่เจ้าหญิงเซียงเซียงในตำนานใช่ไหม กลิ่นหอมมาแต่กำเนิด?"
"อั๊ยยะ รีบล้างเห็ดของเธอได้แล้ว ร่างกายของผู้หญิงคนไหนไม่มีกลิ่นหอมบ้าง ทำเป็นแปลกใจไปได้"
ซุนหรานหรานรู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่ถูกหลี่ชุ่ยฮวาถามแบบนี้ เปลี่ยนหัวข้อโดยตรง
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกสนุกกับการต่อสู้ระหว่างสองสาวจริงๆ โดยเฉพาะระหว่างล้างเห็ดสนไปด้วยยังสามารถดมกลิ่นหอมบนร่างกายของสองสาวไปด้วย
ในไม่ช้าจ้าวเสี่ยวกังก็ล้างเห็ดสนเต็มตะกล้าไม้ไผ่จนหมด จากนั้นก็เอามันตรงไปยังที่ร่มในที่พักพิงห้องว่างไม่ไกลโดยตรง เพื่อป้องกันจากการสูญเสียน้ำหนักด้วยการถูกแดดส่องใส่
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังจากไป หลี่ชุ่ยฮวาปาดเหงื่อออกจากคอที่ขาวราวกับหิมะ หันหน้าพูดกับซุนหรานหราน :"พี่สาวหรานหราน คุณร้อนบ้างไหม หรือว่าถ้าหากพวกเราล้างเห็ดสนเสร็จแล้วอาบน้ำกันไหม ยังไงสะที่นี่ก็ไม่มีคนอยู่แล้ว"
ซุนหรานหรานก็รู้สึกว่าร่างกาจอึดอัดมากแล้วด้วยสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าวแบบนี้ เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชุ่ยฮวาก็รู้สึกประทับใจอย่างมาก แต่เมื่อนึกถึงจ้าวเสี่ยวกังจะกลับมา ก็อดไม่ได้ที่จะลังเลขึ้นมา
"ช่างมันเถอะนะ ในไม่ช้าเสี่ยวกังก็จะกลับมาแล้ว ถูกเขาเห็นเข้าจะไม่ดีนะ"
ฮ่าๆๆๆ…….
เมื่อได้ยินซุนหรานหรานกังวล หลี่ชุ่ยฮวาหัวเราะออกมาโดยตรง
"พี่สาวหรานหราน ถูกเด็กคนนั้นเห็นเข้าไม่ใช่ว่ายิ่งดีเหรอ?"
หลังจากพูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาขยิบตาให้ซุนหรานหรานอย่างมีเสน่ห์ หลังจากล้างเห็ดสนเสร็จแล้วก็หาที่ร่มที่หนึ่งเอาไปวางไว้ ข้างบนปกคลุมไปด้วยหญ้าหนาทึบ
หลี่ชุ่ยฮวากลับมาอีกครั้งด้วยสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าวจนอึดอัด มองเห็นซุนหรานหรานที่ร้อนจนใบหน้าแดงหมดแล้ว หลี่ชุ่ยฮวาพูดชักชวนอีกครั้ง :"พี่สาวหรานหราน มาอาบด้วยกันไหม ปกติแล้วให้ฉันมาอาบน้ำที่นี่ฉันก็ไม่กล้า ตอนนี้มีจ้าวเสี่ยวกังคอยดูแลอยู่ พวกเราล้วนแล้วสามารถอาบน้ำได้อย่างกล้าหาญ"
"ไม่ดีกว่า เธออยากจะอาบก็อาบไปคนเดียวเลย ฉันหาสถานที่คลายร้อนสักที่ก็พอแล้ว"
เมื่อเห็นว่าซุนหรานหรานไม่ลงน้ำ หลี่ชุ่ยฮวาก็ไม่บังคับอีกต่อไป เริ่มถอดเสื้อผ้าที่ริมแม่น้ำโดยตรง
เมื่อเห็นของหลี่ชุ่ยฮวา ซุนหรานหรานยิ่งไม่อยากลงน้ำ ไม่มีการเปรียบเทียบก็ไม่มีความเจ็บปวด ถ้าหากจ้าวเสี่ยวกังอยู่ที่นี่จะต้องเลือกหลี่ชุ่ยฮวาอย่างแน่นอน
ยิ่งมีความคิดแบบนี้ ซุนหรานหรานก็ยิ่งไม่กล้าลงไปอาบน้ำกับหลี่ชุ่ยฮวาด้วยกัน
"พี่สาวหรานหราน คุณไม่ลงมา แต่ฉันลงมาแล้วนะ"
หลี่ชุ่ยฮวาแกะเชือกที่ผูกเอาไว้ออก ทันใดนั้น ผ้าไหมสีเขียวสามพันผืนก็ตกลงมาราวกับน้ำตก ยิ่งช่วยเพิ่มเสน่ห์ที่ทำให้คนหลงใหลมากยิ่งขึ้นกับเธอ
"ไม่ดีกว่า ไม่ดีกว่า เธออยากอาบก็อาบไปคนเดียวเลย ฉันจะเอาเห็ดสนที่ล้างแล้วไปเก็บ"
ซุนหรานหรานพูดไปด้วย พร้อมกับถือตะกร้าไม้ไผ่และเดินไปที่ถ้ำที่จ้าวเสี่ยวกังอยู่ไม่ไกล
เมื่อหลี่ชุ่ยฮวาเห็นว่าซุนหรานหรานจะไป นอกจากนี้ยังมุ่งหน้าไปทางจ้าวเสี่ยวกัง ส่งเสียงพูดทันที :"พี่สาวหรานราน คุณอย่าเพิ่งไป คุณไปแล้วฉันกลัวนะ เอาแบบนี้คุณเอาเห็ดสนที่ล้างแล้วไปไว้ในที่ร่มและคุมด้วยหญ้าสีเขียว ช่วยฉันเอาไปตากลม ในไม่ช้าฉันก็จะอาบเสร็จแล้ว"
เมื่อมองไปที่หลี่ชุ่ยฮวาที่มีท่าทางรู้สึกกลัวจริงๆ ภายในใจของซุนหรานหรานก็ใจอ่อนและตอบตกลง
"ก็ได้ อย่างนั้นเธอช่วยเร็วๆหน่อยนะ"
เมื่อได้ยินซุนหรานหรานตอบตกลง ดวงตาของหลี่ชุ่ยฮวาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ตุ้มตั้ม…..
เมื่อเห็นซุนหรานหรานมองดูเธอจากในที่ร่มไม่ไกล หลี่ชุ่ยฮวากระโดดลงไปในน้ำโดยตรง อาบน้ำอย่างมีความสุขขึ้นมา
ภูเขาและแม่น้ำที่เย็นสบายล้อมรอบตัว ความสบายแบบนั้นทำให้หลี่ฉุยฮวาสบายใจและแทบจะร้องออกมา
"พี่สาวหรานหราน ผ่อนคลายมากจริงๆนะ มาอาบน้ำด้วยกันนะ ฉันไม่ได้อาบน้ำในแม่น้ำใหญ่สายนี้มานานมากแล้ว"
มองดูหลี่ชุ่ยฮวา ภายในใจของซุนหรานหรานยังคงรู้สึกด้วยกว่า โดยเฉพาะหลี่ชุ่ยฮวายังมีรูปร่างหน้าตาที่สวยกว่าเธอ นอกจากเธอสูงกว่าหลี่ชุ่ยฮวานิดหน่อยแล้ว อย่างอื่นนั้นเธอเทียบไม่ได้กับหลี่ชุ่ยฮวาจริงๆ
"ไม่ดีกว่า เธอรีบอาบให้เสร็จแล้วขึ้นมาได้แล้ว"
เมื่อเห็นว่าซุนหรานหรานยังคงไม่ต้องการลงมาอาบน้ำ ภายในใจของหลี่ชุ่ยฮวามีแผน