ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 16 เงื่อนไขของซุนหรานหราน
มองดูซุนหรานหรานหายไปจากภายในอ่าง จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะเสียใจเล็กน้อย รู้แบบนี้น่าจะดูอีกสักหน่อยดีกว่า
ในไม่ช้าซุนหรานหรานก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของจ้าวเสี่ยวกังอีกครั้ง
ทันใดนั้นประตูเปิดออก จ้าวเสี่ยวกังอึ้งอยู่กับที่ คาดไม่ถึงว่าซุนหรานหรานจะใส่เพียงแค่เสื้อคลุมโปร่งบางๆเพียงแค่หนึ่งตัวเท่านั้น ชุดที่บางโปร่งนั้นไม่สามารถทำให้จ้าวเสี่ยวกังหยุดการจ้องมองร่างที่เปลือยเปล่านั้นได้เลย
จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่หน้าอกของซุนหรานหรานและไม่สามารถละสายตาได้อีกต่อไป เพราะความนุ่มของหน้าอกไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆเลย มันโชว์อยู่ตรงหน้า
อึกอึก……
เมื่อเวลาที่เขาก้มหน้ามองดูลงไปอย่างต่อเนื่อง อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอย่างแรงหนึ่งที เพราะว่าซุนหรานหรานไม่เพียงแต่ท่อนบนไม่มีอะไรกีดขวางเท่านั้น นอกจากนี้ท่อนล่างก็ไม่ใส่อะไรเลย
"อิๆๆ พี่สาว ชุดที่คุณใส่วันนี้สวยจังเลย"
"ฮึ เลิกพูดจาอ้อมค้อมได้แล้ว พูดสิมาหาฉันมีเรื่องอะไร?"
ซุนหรานหรานจงใจดูท่าทางที่จ้าวเสี่ยวกังกลืนน้ำลาย ภายในใจรู้สึกมีความสุขอย่างช่วยไม่ได้ เพียงแต่เมื่อเวลาที่เธอมองเห็นข้างหลังของจ้าวเสี่ยวกังแบกตะกล้ายาที่เต็มไปด้วยเห็ดสน รู้ได้ทันทีว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่ใช่แค่มาหาเธออย่างเดียวเท่านั้น
"ฮ่าๆๆ ฉันอยากจะยืมรถมอเตอร์ไซค์ของบ้านพี่สาวหน่อย ตอนที่กลับมาฉันจะเติมน้ำมันให้คุณเต็มถัง เป็นยังไง?"
จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย และไม่ลืมที่จะพยายามจ้องมองสายตาให้ละเอียดทุกจุด
พระเจ้าช่วย……
"มองไปที่ไหนกัน พี่ชายต้าจ้วงของนายใกล้จะกลับมาแล้ว ไม่กลัวพี่ชายต้าจ้วงของนายทุบตีหรือยังไง?"
"ไม่กลัว พี่ชายต้าจ้วงไม่เคยตีฉัน นอกจากนี้พี่สาวคุณก็สวยขนาดนี้ ฉันก็แค่มองดูเท่านั้นเอง ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย"
หลังจากได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ ซุนหรานหรานกลอกสายตาไปมาและพูด :"ทำไหม? หรือนายยังต้องการทำอะไรอีก?"
"ในก่อนหน้านี้พี่สาวเคยสัญญากับฉันว่าถ้ามีโอกาสจะให้ฉันทำสักครั้ง ตอนนี้ต่อให้พี่สาวกลับคำฉันก็ไม่ว่าอะไร หวังว่าหลังจากนี้ไปพี่สาวอย่ามาล้อเล่นกับฉันแบบนี้อีกนะ เพราะว่าฉันจริงจังนะ?"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะแสร้งทำเป็นเสียใจและหันหลังออกไป
เมื่อเห็นท่าทางที่เสียใจของจ้าวเสี่ยวกังแบบนั้น ภายในใจของซุนหรานหรานอดไม่ได้ที่จะเจ็บปวด เมื่อนึกถึงฉากในเมื่อคืนที่มีอะไรกับหลิวต้าจ้วง เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและดึงจ้าวเสี่ยวกังพูดปลอบใจ :"โอเคโอเค พี่สาวไม่ล้อเล่นกับนายแล้วเป็นยังไง? คำพูดในก่อนหน้านี้ของพี่สาวล้วนแล้วเป็นความจริง เพียงแต่นายและฉันคงไม่สามารถทำเรื่องแบบนั้นกันที่บ้านได้หรอกนะ ถ้าหากถูกพี่ชายต้าจ้วงของนายพบเขา เขาคงเอานายตายจริงๆแน่นอน ยังไงสะก็ต้องไว้หน้าพี่ชายต้าจ้วงของนายหน่อยใช่ไหม?"
หลังจากได้ยินคำพูดของซุนหรานหราน ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังดีใจอย่างมากลับๆ แต่ว่าปากกลับพูดด้วยความไม่ยินยอมเล็กน้อย :"พี่สาวชอบแกล้งฉันอยู่เรื่อยเลย อย่างนั้นพี่สาวว่ามาตอนไหนถึงจะได้?"
ถูกจ้าวเสี่ยวกังถามแบบนี้ ซุนหรานหรานก็ตะลึงเช่นกัน เธอเคยคิดว่าอยากจะถูกจ้าวเสี่ยวกังทำสักครั้ง นอกจากนี้ไม่เพียงเคยคิดแค่ครั้งเดียว แต่ว่าจะไปทำที่ไหนกันนั้นเธอยังไม่เคยคิดจริงๆ
เมื่อเห็นว่าซุนหรานหรานไม่พูด จ้าวเสี่ยวกังรอไม่ไหวเล็กน้อย
"พี่สาวคุณไม่สบายใจพูดออกมาได้เลย ฉันจะไม่ทำให้คุณลำบากใจ ฉันจะกลับไปขี่จักรยานของตัวเอง"
"เสี่ยวกัง พี่สาวไม่ใช่ไม่สบายใจ เพียงแต่พี่สาวยังไม่เคยคิดว่าจะไปทำที่ไหนกันดี"
สัมผัสได้ถึงมือของซุนหรานหรานที่จับตัวเองแน่นมากขึ้น ท่าทางนั้นราวกับว่ากลัวตัวเองจะหนีอะไรแบบนั้น จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะมีความสุขขึ้นมา
"อิๆๆ พี่สาว เอาแบบนี้ไหมคืนนี้พวกเราไปที่สระบัวที่ฉันทำสัญญาเช่าเอาไว้เป็นยังไง? สถานที่แห่งนั้นมีกระท่อมร้างอยู่หนึ่งหลัง ฉันจะไปเก็บกวาดรอคุณที่นั่นเป็นยังไง?"
ซุนหรานหรานได้ยินคำพูดแบบนี้แล้วก็ดีใจอย่างมาก หัวเราะและพูด :"อื้ม ไม่เลวไม่เลว เด็กอย่างนายมีความคิดเยอะจริงๆ คืนนี้เวลาสองทุ่มนายรอพี่สาวที่นั่นนะ พี่สาวตรงเวลาแน่นอน"
"พูดแบบไม่มีหลักฐาน ถ้าหากฉันไปแล้ว ไม่เจอพี่สาวจะทำยังไง?"
ถูกจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ ซุนหรานหรานเริ่มกระวนกระวาย
"เด็กอย่างนายเนี่ยนะ คาดไม่ถึงว่าจะไม่เชื่อพี่สาว อย่างนั้นนายจะทำยังไง?"
"อิๆๆ ฉันก็แค่ต้องการเก็บดอกเบี้ยล่วงหน้านิดหน่อย ถ้าหากว่าคืนนี้พี่สาวไม่ไป ฉันคงต้องคว้าน้ำเหลวแล้วไม่ใช่เหรอ?"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังจ้องไปที่ลูกบอลนุ่มสองลูกบนหน้าอกของซุนหรานหรานอย่างไม่ละสายตา
เมื่อเห็นแววตาของจ้าวเสี่ยวกังนั้น ภายในใจของซุนหรานหรานเริ่มคาดเดาได้แล้ว หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อยก็พูดโดยตรง :"ได้ นายพูดมาได้เลย ต้องการเก็บดอกเบี้ยยังไง พี่สาวให้นายก็พอแล้ว"
"อิๆๆ พี่สาวคุณเป็นคนพูดเองนะ ห้ามกลับคำล่ะ ฉันก็แค่ต้องการจับสักหน่อย ฉันนั้นไม่เคยจับใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย"
ภายว่าจะมีการเตรียมใจไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้ออกมา ซุนหรานหรานยังคงมีความเขินอายจนใบหน้าแดงก่ำ
"ได้ พี่สาวจะให้นายจับ เพียงแต่ให้จับแค่ทีเดียวนะ"
หลังจากได้ยินคำพูดนี้ จ้าวเสี่ยวกังจะสามารถยับยั้งได้อย่างไร ยื่นมือทั้งคู่ออกไปโดยตรงล้วงเข้าไปในเสื้อโปร่งขาวใสนั้น
เดิมทีซุนหรานหรานเพียงแค่ต้องการให้จ้าวเสี่ยวกังจับผ่านเสื้อผ้าเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะกล้าขนาดนี้ แต่เมื่อรับรู้ถึงมือทั้งคู่ของของจ้าวเสี่ยวกังออกแรงบนหน้าอก ซุนหรานหรานตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้
"อ้าอืม"
เสียงที่คุ้นเคยนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังมีความกล้ามากยิ่งขึ้น การเคลื่อนไหวของมือเริ่มออกแรงมากยิ่งขึ้น
"อ้า…..เสี่ยวกัง……พี่ชายต้าจ้วงของนายใกล้จะกลับมาแล้วนะ"
ซุนหรานหรานอดทนต่ออาการสั่นของร่างกาย และภายในใจอยากจะให้จ้าวเสี่ยวกังเอามือออก แต่เมื่อได้สัมผัสได้ถึงความนุ่มและความฟินนั้นแล้ว จ้าวเสี่ยวกังจะเอามือออกง่ายๆได้อย่างไร
"พี่ชายต้าจ้วงไม่ใช่ว่ายังไม่กลับมาเหรอ? นอกจากนี้ดอกเบี้ยที่ฉันต้องการไม่ใช่แค่จับหนึ่งที ฉันยังต้องดูดสักทีถึงจะได้"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วยและเล่นไปด้วย ในเวลาเดียวกันก็มีการกอดซุนหรานหรานที่ตัวสั่นเอาไว้แน่น ในไม่ช้าใต้ท้องส่วนล่างสัมผัสกับเอวบางอ่อนนุ่มของซุนหรานหรานด้วยกัน
สัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังได้อีกครั้ง ซุนหรานหรานรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแรงอย่างช่วยไม่ได้
"เสี่ยวกัง นายอย่า…..ทำแบบนี้"
"พี่สาว…..สัญญากับนาย ให้นายดูดหนึ่งครั้งเป็นยังไง?"
ซุนหรานหรานพูดไปด้วย พร้อมกับถลกเสื้อผ้าที่อยู่ด้านล่างขึ้นมา
ทันใดนั้นหน้าอกที่น่าตื่นตาตื่นใจถูกนำเสนออยู่ต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกัง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จ้าวเสี่ยวกับพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้
"อิๆๆ พี่สาว นี่คุณกำลังแสดงออกถึงความต้องการผู้ชาย เอาแบบนี้คุณให้ฉันทำสักหน่อยได้ไหม"
"ไม่ได้ พี่ชายต้าจ้วงของนายใกล้จะกลับมาแล้ว"
ซุนหรานหรานเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังยิ่งอยู่ยิ่งได้คืบจะเอาศอก ดึงเสื้อลงมาโดยตรง แม้แต่ดูดก็ไม่ให้จ้าวเสี่ยวกังดูดด้วยซ้ำ
สิ่งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังเริ่มกังวลแล้ว เขาพร้อมที่จะมีการดูดลิ้มรสรสชาติของมันสักหน่อยแล้ว คาดไม่ถึงว่าซุนหรานหรานกลับมีการดึงเสื้อลงโดยตรง
"พี่สาว พี่สาว เมื่อกี้คุณสัญญาว่าจะให้ฉันดูดนิ ฉันขอดูดแค่ครั้งเดียวก็ไปแล้ว เป็นยังไง?"
จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วยพร้อมกับเตรียมที่จะถลกเสื้อของซุนหรานหรานอีกครั้ง
แต่ว่าซุนหรานหรานกลับหลบหนีออก สิ่งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังกังวนอย่างมาก นั่งคุกเข่าลงโดยตรงและกอดขาที่ขาวราวกับหิมะทั้งสองข้างของซุนหรานหรานหลังจากนั้นเริ่มจูบขึ้นมา
ทันใดนั้น ซุนหรานหรานกรีดร้องหนึ่งที หลังจากนั้นเริ่มยืนไม่มั่นคงและล้มไปยังข้างหน้าทันที