บทที่ 25 ฉันมีรายละเอียดจะปรึกษาคุณ…แบบเจาะลึก

“แน่นอนว่าจริง” ฉือฮวนเห็นความกระตือรือร้นที่จะลองดูของฉู่หนิงหนิง จึงกล่าวว่า “ถ้าเราร่วมมือกัน ไม่ใช่แค่คุณจะได้รับเงินส่วนแบ่งเท่านั้น แต่ยังสามารถใส่เสื้อผ้าสวย ๆ ทุกแบบได้ฟรีอีกด้วย”

หญิงสาวยิ้มจนตาหยีขณะเข้าใกล้ฉู่หนิงหนิง กระทุ้งเธอแล้วพูดเย้าแหย่ “ว่าไง โอกาสแบบนี้ผ่านแล้วผ่านเลยนะ!”

ฉู่หนิงหนิงกัดริมฝีปากของเธออย่างระมัดระวัง “พี่ฉือ พี่ให้รายละเอียดฉันมากกว่านี้ได้ไหม”

ดวงตาของฉือฮวนสว่างขึ้น

“เอาละ ไว้คุยตอนกินข้าวกันเถอะ!”

“ตกลง!”

ผู้หญิงทั้งสามคนสวยทุกคน พออยู่ด้วยกันก็มีเรื่องคุยกันไม่รู้จบ สืออวี่ไป๋เดินตามไปเงียบ ๆ พร้อมถอยจักรยานของเขา

หลังจากทานอาหารเสร็จ ฉือฮวน ฉู่หนิงหนิง และจางถิงก็สรุปแผนที่ชัดเจนได้

แม้ว่าฉู่หนิงหนิงกับจางถิงจะเป็นเพื่อนกัน แต่พวกเธอไม่ได้มาจากแผนกเดียวกัน

ซึ่งนี่ตรงกับที่ฉือฮวนต้องการพอดี

ฉู่หนิงหนิงรับผิดชอบโปรโมตเสื้อผ้าในแผนกหนึ่ง และจางถิงรับผิดชอบอีกแผนก แน่นอนว่าเด็กสาวสวย ๆ ในโรงงานทอผ้าจับทุกอย่างอยู่หมัดในคราวเดียว!

หลังอาหารเย็น ฉือฮวนก็ได้แลกเปลี่ยนที่อยู่กับฉู่หนิงหนิงและจางถิง

ฉือฮวนเป็นคนใจร้อน จึงลากทั้งสองคนกลับไปที่หมู่บ้านและมอบเสื้อผ้าให้พวกเขาคนละชุด

กางเกงขากว้างและเสื้อยืดสีขาว พอใส่บนตัวแล้วทั้งคู่ก็แทบไม่อยากถอดออกเลย

ฉือฮวนยังคงรักการจับคู่เสื้อผ้า พิถีพิถันเข้าหน่อย ภาพลักษณ์ของทั้งสองก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

“พี่ฉือฮวน พี่เก่งจัง ไปเรียนรู้เทคนิคการจับคู่เสื้อผ้าเหล่านี้จากที่ไหน?”

“ฉันชอบแต่งตัวและอ่านนิตยสารแฟชั่นบ่อย ๆ ถ้าพวกเธอชอบ ฉันจะส่งสำเนาให้คนละฉบับพรุ่งนี้”

ดวงตาของฉู่หนิงหนิงและจางถิงเป็นประกาย “พี่สาวฉือฮวน พี่ใจดีมาก!”

“พี่ส่งนิตยสารไปให้พวกเธอเพราะมีแผน พี่หวังว่าพวกเธอจะเรียนรู้การจับคู่เสื้อผ้าจากนิตยสารเหล่านี้ตั้งแต่เนิ่น ๆ จะได้ขายเสื้อผ้าได้มากขึ้น”

“ฮ่า ๆ ไม่ต้องกังวล พี่ฉือฮวน เราจะทำงานหนักอย่างแน่นอน”

หลังจากส่งทั้งคู่กลับไปแล้ว คนตัวใหญ่และตัวเล็กก็มารอเธออยู่ที่ประตูบ้าน

“แม่ แม่สุดยอดมาก”

เมื่อเห็นดวงตาที่น่ารักของลูกชาย ฉือฮวนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เธออุ้มเด็กน้อยขึ้นมาและหยิกจมูก “เก่งยังไงล่ะ ลูกเห็นอะไรเหรอจ๊ะ เด็กน้อย?”

“เห็นว่าแม่สุดยอดมากละมั้ง?”

“เด็กช่างประจบ”

หลังจากฉือฮวนเย้าแหย่ลูกชายแล้ว เธอก็เงยหน้าขึ้นประจันหน้ากับสืออวี่ไป๋

“กลับบ้านกันเถอะ ฉันมีรายละเอียดส่วนหนึ่งจะเล่าให้ฟัง”

คำว่า ‘กลับบ้าน’ ทำให้ดวงตาของสืออวี่ไป๋ฉายแววครุ่นคิด

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เด็กชายก็จดจ่ออยู่กับข้าวกล่องที่ห่อกลับมาบ้าน ฉือฮวนเปิดสมุดบัญชีและบันทึกค่าเสื้อผ้าที่มอบให้ฉู่หนิงหนิงและจางถิงในวันนี้ รวมถึงเงินที่ใช้เลี้ยงอาหารค่ำแขกด้วย

“คุณไม่จำเป็นต้องจดละเอียดขนาดนั้นก็ได้”

ฉือฮวนกลอกตาขึ้นเบา ๆ

“ฉันสามารถรับผิดชอบเงินจำนวนนี้เองได้”

ฉือฮวนจริงจังอย่างมาก “ไม่ได้ ในการทำธุรกิจ คุณต้องคำนวณต้นทุน เพื่อที่คุณจะได้เข้าใจคร่าว ๆ คุณไม่สามารถคำนวณบัญชีแยกประเภททั่วไปได้ในอนาคต คุณไม่แม้แต่จะคิดว่าได้กำไรหรือขาดทุนใช่ไหม?”

เธอหยุดคิดเกี่ยวกับงานของสืออวี่ไป๋และเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “สืออวี่ไป๋ บอกความจริงมาสิ คุณชอบงานปัจจุบันของคุณไหม”

ชาติก่อนเธอไม่สนใจสืออวี่ไป๋ นับประสาอะไรกับสิ่งที่สืออวี่ไป๋เสียสละเพื่อตัวเธอ

แม้ดูเหมือนว่าสืออวี่ไป๋จะยอมสละชีวิตในเมืองหลวงและติดตามเธอมาตั้งรกรากในชนบท แต่อันที่จริง เขาค่อนข้างไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้นด้วยซ้ำ

งานในเมืองเล็ก ๆ นี้ เป็นแค่สิ่งที่สืออวี่ไป๋ยอมทำเพื่อให้ได้อยู่กับเธอ

เธอคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดให้แตกต่างออกไปว่า “ฉันควรถามสิ่งนี้ คุณอยากมีชีวิตแบบไหนในอนาคต และคุณชอบงานประเภทไหน”

สืออวี่ไป๋มองเธอด้วยความประหลาดใจ

เขายิ้มที่ริมฝีปากเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณหมายถึงว่า ถ้าผมชอบงานประเภทไหน คุณก็จะให้ผมทำงานประเภทนั้นเหรอ”

ก่อนจะถูกหญิงสาวหัวเราะใส่

“ฉันจะมีความสามารถขนาดนั้นได้ยังไง? ฉันหมายถึงถ้าคุณมีงานที่ชอบ งั้นพวกเรามุ่งมั่นไปด้วยกันเพื่อให้สิ่งที่คุณต้องการสำเร็จ ดีไหม”

“แน่นอนว่าฉันยังไม่มีความสามารถ แต่ฉันเชื่อว่าไม่ช้าก็เร็ว พวกเราจะสมหวังสิ่งที่ตัวเองตั้งใจไว้ได้”

สือเยี่ยนกำลังเชียร์อยู่ข้าง ๆ “พ่อ รีบตอบเร็ว!”

สืออวี่ไป๋หัวเราะเบา ๆ และลูบหัวเล็ก ๆ ของลูกน้อย “เจ้าหนู อย่ายุ่งน่า”

จากนั้นเขาก็พูดกับฉือฮวนว่า “อย่ากังวลเรื่องนี้ ผมจะทำงานหนักเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ผมต้องการอยู่แล้ว”

ฉือฮวนทำหน้ายู่ “ฉันแค่อยากช่วยคุณ!”

สืออวี่ไป๋เบิกตากว้าง “ผมอยากจะถามคุณเหมือนกันว่าคุณอยากทำแบบไหน”

ฉือฮวนเม้มริมฝีปาก “เมื่อมีการออกใบอนุญาตประกอบอาชีพแล้ว มาเปิดร้านขายเสื้อผ้ากันก่อน หากธุรกิจอยู่ตัว ฉันจะพิจารณาเรื่องสอบเพื่อเอาวุฒิการศึกษา”

ชาติที่แล้วเธอรักสนุกเกินไป จึงไม่มีความอดทนที่จะเรียนเท่าไร

หลังจากนั้นเธอจึงตระหนักได้ว่าวุฒิการศึกษามีความสำคัญเพียงใด

สืออวี่ไป๋เป็นนักศึกษาวิทยาลัย วุฒิการศึกษาของเธอไม่คู่ควรกับเขาเลย หากเธอต้องการต่อสู้เคียงข้างกับสืออวี่ไป๋ เธอจะต้องพยายามให้อยู่ในระดับเดียวกับเขา

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ สืออวี่ไป๋ก็หรี่ตาลง

“วุฒิการศึกษาเหรอ?”

เขาใคร่ครวญคำสองคำนี้แล้วเอ่ยว่า “คุณดูไม่น่าจะชอบเรียนหนังสือ”

“ความคิดของผู้คนสามารถเปลี่ยนแปลงได้ สืออวี่ไป๋ ฉันเคยบอกคุณไหมว่าฉันฝันร้ายมานาน”

“ฝันร้าย? ฝันร้ายอะไรครับ?”

เด็กน้อยถามน้ำเสียงกังวล

แม้ว่าสืออวี่ไป๋จะไม่พูด แต่ดวงตาของเขาก็จ้องมองอย่างลึกซึ้งเพื่อรอคำตอบของเธอ

ฉือฮวนวางสมุดบัญชีลงและหายใจเข้าลึก ๆ “มันเป็นฝันร้ายที่ยาวนาน ฉันฝันว่าคุณและฉันหย่าร้างกัน และคุณก็ถูกจำคุกด้วย ต่อมาตอนจบของเราก็ไม่มีความสุข”

“ฉันไม่ต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้น ดังนั้นฉันจึงอยากเริ่มต้นจากตัวเองและเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง”

“ดังนั้น ช่วงนี้คุณกับลูกรู้สึกไหมว่าฉันเปลี่ยนไป”

มากกว่าแค่เปลี่ยนไป

ดวงตาของสืออวี่ไป๋ที่กำลังครุ่นคิด บังเอิญสบตากับสือเยี่ยนที่มองมาพอดี เขาไม่ละสายตา แล้วพูดว่า “มันเป็นแค่ความฝัน อย่าเก็บไปใส่ใจเลย”

“ใช่ คุณไม่จำเป็นต้องใส่ใจ”

“มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายถ้าฉันสอบเอาวุฒิการศึกษา คุณว่าไหม?”

ฉือฮวนพูดแหย่

สืออวี่ไป๋ยิ้มบาง ๆ “แล้วแต่คุณ”

…

วันถัดมา

ฉู่หนิงหนิงแต่งตัวสดใสและมาถึงประตูโรงงานทอผ้าแต่เช้า เธอกับจ้าวถิงยืนรอให้ประตูโรงงานเปิด

ในตอนเช้าผู้คนเดินสวนไปมาในโรงงานทอผ้า หลายคนเลือกที่จะรอที่ประตูแต่เช้าเพื่อทำผลงานและสร้างความประทับใจให้กับหัวหน้าของตน

ฉู่หนิงหนิงและจางถิงแต่งตัวอย่างสวยงาม ย่อมดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมาก และคนรู้จักก็เข้ามาทักทาย

“เฮ้ หนิงหนิง เสื้อผ้าที่เธอใส่แตกต่างจากชุดที่ใส่เมื่อวานเลยนะ!”

“วันนี้เป็นวันที่เธออยากหาแฟนเหรอ เธอนี่ยอมลงทุนจริง ๆ!”

ใบหน้าของฉู่หนิงหนิงเปลี่ยนเป็นสีแดง รีบปฏิเสธ “พูดอะไรอย่างนั้น ฉันใส่เสื้อผ้าใหม่ไม่ได้เหรอ?”

“ใส่เสื้อผ้าใหม่เพียงเพราะอยากหาแฟนเนี่ยนะ?”

คนรู้จักลดเสียงลงแล้วพูดว่า “ใครก็รู้ว่าเธอขี้เหนียว เงินทั้งหมดที่เธอได้รับจากการทำงานหนักก็หมดไปกับน้องชายน่ะ”

“เธอซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเองมากมาย พ่อแม่ไม่ว่าอะไรเหรอ?”

หลังจากพูดอย่างนั้น คนรู้จักก็ชมเชยด้วยว่า “เอ้อ ช่างเถอะ เธอแต่งตัวแบบนี้ดูดีกว่าดาวโรงงานเราเสียอีก!”

คนที่ถูกพูดถึงมาพอดี กางเกงขาบานของฉู่หนิงหนิงเตะตาหลินเซี่ยสาวสวยดาวแห่งโรงงานทอผ้าทันทีที่เธอมาถึงประตู