[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru - ตอนที่ 35
ทาคามิเนะ มายูกะ
ตามที่นัตสึคาวะบอกให้ไปที่ดาดฟ้าฉันเลยรีบตรงเข้าประเด็นไปเลย
เพราะทางนี้กำลังสับสนที่ขาดข้อมูลอยู่ ข้อร้องล่ะนะนัตสึคาวะ อธิบายให้ฉันเข้าใจทีเถอะ
“เอ่อ…ที่เรียกฉันมาในที่แบบนี้ตั้งใจจะทำอะไรเหรอ?”
“ตายจริง เธอที่เอาโคโมริคุงไปเป็นของตัวเองแล้วเนี่ย ไม่รู้เจตนาของฉันงั้นเหรอ? เป็นเรื่องล้อเล่นที่ไม่สนุกเลยนะ”
ยังไงนะยัยนี่นิ!
ทางนี้ถูกท่าทางแปลกๆของหล่อนเหวี่ยงยับเลยนะยะ! นี่จะกวนประสาทกันงั้นเหรอ หาา?
อย่างที่คาดเอาไว้ฉันเองก็เหมือนจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเองออกมา
“เพราะว่ามันเป็นของคุณทาคามิเนะ ผู้ที่แสนจะชาญฉลาดยังไงก็คงรู้ถึงเป้าหมายของฉันอยู่แล้วใช่มั้ยละ เพราะแบบนั้นขั้นตอนแรกก็ต้องขอโทษซะก่อน—ขอโทษนะคะ”
“หาา!?”
นัตสึคาวะก้มหัวลงและปล่อยผมสีดำร่วงลงมาเหมือนกับน้ำตก
คาดไม่ถึงเลย หาคำมาพูดไม่ได้เลย
แต่ว่ายังเร็วเกินไปที่จะประหลาดใจ
ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นมา
“คุณทาคามิเนะ มายูกะ จะขอประกาศสงครามกับคุณแบบเป็นทางการเลยแล้วกันนะ”
“ประกาศสงคราม….?”
เดี๋ เดี๋ยวนะเดี๋ยวเลยเดี๋ยวก่อน แล้วจากนี้ฉันจะต้องบอกอะไรกับนัตสึคาวะละ!? ตอนนี้ขนลุกขนชันไปหมดแล้วนะเฮ้ย!?
“ฉันจะแย่งโคโมริคุงมาจากเธอซะ”
“หาาา!?”
แย่งโคโมริงั้นเหรออ!? น นี่ไม่ได้เข้าใจเลยใช่มะว่าตัวเองพูดอะไรที่โคตรจะไร้สาระออกมาน่ะ!?
เข้าใจป่ะ? สาวสวยที่รวมเอาความอิจฉากับริษยาเอาไว้มาบอกว่า[จะเล่นชู้กับแฟนเธอซะ]เลยนะเฮ้ย!? ถ้าเกิดอีกฝ่ายหนึ่งเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆก็คงเป็นโรคที่ขาดความรักไม่ได้นั่นแหละ!? แต่ดันเป็นผู้หญิงอย่างนัตสึคาวะนี่สิ คงจะกังวลว่า[อาจจะถูกเอาไปก็ได้] ให้พูดอีกอย่างเลยคือหมดทางชนะ
บังเอิญว่าฉันไม่ได้ตกหลุมรักโคโมริซึ่งนั่นก็ดีแล้ว ถ้าเกิดไปพูดต่อหน้าคนรักจริงๆก็อาจจะได้มีเห็นเลือดกันบ้างแหละมั้ง…เดี๋ยวนะ ที่เป็นดาดฟ้าเพราะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วงั้นเหรอ!? เป็นแบบนั้นเองเหรอ!?
ฉันยังไม่อยากตายเพราะงั้นก็ต้องเลือกคำพูดแบบระมัดระวัง
เพราะเรากับโคโมริเป็นแค่คนรักปลอมๆ ไม่ได้ตั้งใจจะให้มีจุดหมายเป็นความเศร้าหรอกนะ!
“ก็คือตั้งใจจะแย่งเอาโชจังไปจากฉันเหรอ? ….สติดีรึเปล่าคะ?”
“สบายใจได้ สติดีครบถ้วน”
ประสาทชัดๆเลยเถอะ!
ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นด้วยสิ
สายตาคู่นั้นจริงจังมากๆ
ถึงจะพูดว่าแย่งเอาไป ก็ยังจ้องมองมาเหมือนกับลูกแก้ว
“แต่ว่าคุณนัตสึคาวะกับเขา…เอ่อ—”
“—โอฮาชิ เคนโกงั้นเหรอ”
“ใช่แล้ว เคนโกคุงคนนั้นเป็นแฟนใช่มั้ยละ? เพราะแบบนั้นถึงได้ไม่เข้าใจว่าทำถึงพูดคำพวกนั้นออกมา”
ฉันเอามือล้วงกระโปรงแล้วถือมือถือไว้และถามคำถามออกไป
แล้วก็พิมพ์[110]ลงไป น่าจะใช้เวลาแค่เสี้ยววิที่ใช้โทร
เฮ้ยๆ เหงื่อออกมือนี่มันแย่สุดๆเลยๆไม่ใช่รึไง กลัวการได้ยินคำตอบชะมัดเลยอะ!
“คะ? เคนโกน่ะไม่ใช่แฟนหรอกนะ?”
แล้วทำไมหล่อนต้องเอียงหัวด้วยละยะ! ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้วโว้ยย! ถ้ามีคนที่เข้าใจก็มาบอกให้รู้หน่อยเถอะ! จริงๆเลยนะ!
======ภาพกีฬามันส์ๆในตอนนี้======
======จบตอน======
กำลังจะเข้าใจแล้วแต่ยังก่อน
___________________
ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook
นิยายที่คุณอาจสนใจ
