“ทุกๆ ท่าน”

ฉันพูดออกไปในป้อมปราการแห่งแรกของป่าเอลฟ์

“ศัตรูทำให้เราเดือดร้อนมากมาย พวกเขาโจมตีเราหลายครั้ง ในรัฐพระสันตปาปาฟรานซ์ สหภาพพ่อค้าตะวันออก ราชอาณาจักรมาลุกในอดีต และอาณาจักรชเตราท์ และบังคับให้เราต้องเสียสละชีวิต ทำให้เราสูญเสียชีวิตเป็นหมื่นเป็นแสน”

ฉันกำลังกล่าวกับเหล่าอารัคเน

“ศัตรูที่ทำให้เราอับอายและเจ็บปวดมามากมายคือจักรวรรดินีร์นัล ซึ่งเป็นจักรวรรดิที่มีอำนาจซึ่งสืบทอดมรดกจากเกรโกเรีย ดินแดนแห่งมังกร เราเคยเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์เกรโกเรียนมาแล้วทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็นไวเวิร์น ลินด์เวิร์ม จอร์จิอุส”

เหล่าอารัคเนฟังเสียงของฉันอย่างเงียบๆ

“ศัตรูเหล่านี้คือศัตรูที่เราไม่สามารถเอาชนะได้ใช่หรือไม่? พวกเขาคือศัตรูที่เราไม่สามารถเอาชนะได้ใช่หรือไม่? เราถูกกำหนดให้พ่ายแพ้ต่อหน้าศัตรูเหล่านี้ใช่หรือไม่?”

“ไม่!”

เหล่าอารัคเนทุกตัวส่งเสียงร้องเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน

“ใช่ ศัตรูของเราไม่ใช่มอนสเตอร์ที่ไม่อาจเอาชนะได้ เราล้มไวเวิร์นนับร้อยตัวและสังหารลินด์เวิร์มนับร้อยตัว อารัคเนคืออาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ อาณาจักรที่ยิ่งใหญ่กว่าอาณาจักรนีร์นัลเสียอีก”

ฉันเรียกเหล่าอารัคเนอีกครั้ง

“ตอนนี้ เวลาแห่งความอัปยศได้สิ้นสุดลงแล้ว เวลาแห่งการโต้กลับได้มาถึงแล้ว ก้าวไปข้างหน้า เดินหน้าต่อไป ด้วยพลังทั้งหมดของคุณ ปีนข้ามศพของสหายของคุณ เหยียบย่ำทุกสิ่งและเดินหน้าต่อไป ขอให้อารัคเนผู้ยิ่งใหญ่จงเจริญ มีเพียงชัยชนะเท่านั้นที่รอเราอยู่”

“อารัคเนจงเจริญ!”

เมื่อเหล่าอารัคเนได้ยินสิ่งที่ฟังดูเหมือนคำพูดของฉัน พวกมันก็ลุกขึ้นยืน

นั่นก็คือการดำเนินการรุกรานอาณาจักรนีร์นัล

“ในที่สุด องค์ราชินี”

“ใช่ ในที่สุด ฉันไม่ทราบว่าจักรวรรดินีร์นัลมีกลอุบายอะไรอีก แต่พวกเราจะก้าวไปข้างหน้า ความตายจงมีแก่ผู้ที่ต่อต้านเรา ความตายจงมีแก่ประชาชนของจักรวรรดินีร์นัล ความตายจงมีแก่ทหารของจักรวรรดินีร์นัล และความตายจงมีแก่จักรพรรดิแม็กซิมิเลียนแห่งจักรวรรดินีร์นัล”

ฉันพยักหน้าตามที่เซริเนียบอก

เป็นการรอคอยที่ยาวนาน ในระหว่างสงครามกับรัฐพระสันตปาปาฟรานซ์ พวกเราถูกโจมตีจากข้างสนามและดินแดนอาณาจักรมาลุกที่เคยเป็นของพวกเราถูกยึดไป ในขณะที่กำลังจะก่อตั้งพันธมิตรกับสหภาพพ่อค้าตะวันออก พวกเขาได้เปิดฉากการรุกรานสหภาพพ่อค้าตะวันออก ทำให้เมืองหลวงคาลคากลายเป็นทะเลเพลิง ทันทีที่พวกเขาเห็นว่าแนวรบชเตราท์ไม่ได้เคลื่อนไหว เหล่าทหารก็บุกเข้าไปในป่าและทำลายหมู่บ้านของเอลฟ์ รวมถึงหมู่บ้านบอมเฟตเตอร์

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เสรีภาพแบบนั้นสิ้นสุดลงแล้ว  

ฉันจะทำลายจักรวรรดินีร์นัล

การจะฆ่าคนหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับสถานการณ์ เราเคยฆ่าคนบริสุทธิ์มาแล้วในอดีตเพราะเราคิดว่าพวกเขามาจากประเทศศัตรู และฉันไม่รู้ว่านั่นถูกต้องหรือไม่ แต่พวกเขาก็ฆ่าคนของเราด้วย เราควรมีการตอบโต้หรือไม่

“เอาล่ะ ตอนนี้สิ่งสำคัญคือการชนะ เซริเนียน เธอคิดว่าเราจะสู้กับจอร์จิอุสในครั้งหน้าได้ไหม”

“ฉันจะต้องชนะอย่างแน่นอน ฉันเป็นอัศวินของราชินี หน้าที่ของฉันคือต้องปกป้องคุณ”

ขณะนี้มีเพียงเซริเนียนเท่านั้นที่สามารถเผชิญหน้ากับจอร์จิอุสได้

ในแง่หนึ่ง มันชัดเจนแล้วว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ ระหว่างจอร์จิอุส ร่างสุดท้ายที่พัฒนาแล้วของเขา และอัศวินราตรีสีซีด “เซริเนียน” ที่ยังคงพัฒนาอยู่ จอร์จิอุส เขาจะฆ่าเซริเนียนและชนะ

แต่ฉันยังเชื่อว่าเซริเนียนจะชนะ ฉันคิดว่าเป็นเพราะความไว้วางใจที่ฉันได้รับจากการต่อสู้เคียงข้างเธอ

เซริเนียนจะชนะ ส่วนจอร์จิอุสเสียชีวิต

จอร์จิอุส… เขาไม่ใช่คนเลว แต่เขาอยู่ฝ่ายจักรวรรดินีร์นัล เขาคือคนที่ต้องพ่ายแพ้

ถ้าอย่างนั้น ฉันจะทำ อย่าคิดมาก จอร์จิอุส นี่มันสงคราม

“องค์ราชินี ทหารทั้งหมดประจำตำแหน่งเรียบร้อยแล้ว”

หลังจากนั้นไม่นาน โรแลนด์ก็รายงานเรื่องนี้ให้ฉันทราบ

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มปฏิบัติการกันเลยดีกว่า เราจะเริ่มการรุกรานแผ่นดินใหญ่ของจักรวรรดินีร์นัล!”

ฉันสั่งแล้วเหล่าอารัคเนนับไม่ถ้วนก็เริ่มเคลื่อนไหวพร้อมกัน

อาณาจักรแมลงอารัคเนหรือ อาณาจักรมังกรนีร์นัลจะเป็นฝ่ายชนะ?

ผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้จะชัดเจนในเร็วๆ นี้

 

————————————————————-

 

อารัคเนรุกรานจักรวรรดินีร์นัล

“บัลลิสต้า! เตรียมบัลลิสต้าให้พร้อม!”

“เหล่านักเวท เตรียมตัวโจมตี!”

ที่แนวหน้าของการต่อสู้กับอารัคเน เหล่าทหารของจักรวรรดินีร์นัลกำลังเคลื่อนไหวอย่างขะมักเขม้น พวกเขายืนเรียงรายอยู่ตามกำแพง หน้าไม้พร้อม บัลลิสต้าพร้อม คทาเวทพร้อม

การรุกรานอาณาจักรนีร์นัลของอารัคเน เริ่มต้นเมื่อเวลา 03.00 น. โลกยังคงมืดมิด โดยมีแหล่งกำเนิดแสงเพียงแห่งเดียวที่มาจากกองไฟ

“พวกมันกำลังมา… พวกแมลงกำลังโจมตี…”

เหล่าทหารของอาณาจักรนีร์นัลเตรียมที่จะเคลื่อนไหวเมื่อได้ยินเสียงฝูงแมลงกำลังเคลื่อนทัพมา พวกเขาเหงื่อแตกพลั่กเพราะตระหนักดีว่าศัตรูอาจโจมตีได้ทุกเมื่อ

“เดี๋ยวก่อน มีอะไรผิดปกติรึเปล่า เสียงอะไรดังสนั่น มีอะไรเคลื่อนไหวหรือเปล่า”

ทันใดนั้น พื้นดินก็เริ่มสั่นไหวเหมือนแผ่นดินไหว เปลวไฟในกองไฟสั่นสะเทือน เสียงสั่นสะเทือนของพื้นดินค่อยๆ เข้าใกล้แนวหน้า และทหารของจักรวรรดินีร์นัลก็ใกล้จะตื่นตระหนก

“อ๊ะ โอ้! อะไรนะ? นั่นอะไรนะ?!”

สิ่งที่ปรากฏคืออารัคเนที่ใหญ่โตมาก ดูราวกับว่าปราสาทกำลังเคลื่อนไหว

ใช่แล้ว อารัคเนเดรดนอต

เรือรบภาคพื้นดินที่มีความทนทานสูงสุดในบรรดายูนิตอารัคเนทั้งหมด ยกเว้นยูนิตฮีโร่ ปรากฏตัวขึ้นบนสนามรบ เท้าของมันเหยียบย่ำทุกสิ่ง และร่างกายอันใหญ่โตของมันต้านทานการโจมตีทั้งหมด สัตว์ประหลาดตัวจริงที่แม้แต่ลินด์เวิร์มก็เทียบไม่ได้ ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าต่อตา

“น-นักเวท! ใช้เวทย์โจมตีทั้งหมดที่มีซะ!”

“บัลลิสต้าเล็งเป้าซะ! โจมตีให้ได้ทุกวิถีทาง!”

ในสถานการณ์ที่โกลาหล คำสั่งต่างๆ มากมายหลั่งไหลเข้ามาและทหารก็บุกโจมตีเพราะความกลัว

ผู้ใช้เวทได้ร่ายคาถาโจมตีนับร้อยและนับพันคาถา และบัลลิสต้าก็ได้โจมตีไปที่อารัคเนเดรดนอต

แต่ทุกอย่างมันก็ไม่มีความหมาย

แม้ว่าความทนทานของเดรดนอตจะลดลงเล็กน้อย แต่การโจมตีนี้จะต้องทำซ้ำหลายร้อยครั้งก่อนที่จะถึงแก่ชีวิต

แต่เหล่าเดรดนอตก็ไม่เมตตาและไม่ใส่ใจพอที่จะปล่อยให้มีช่องว่างเช่นนั้น

เหล่าเดรดนอตบุกเข้าไปในกำแพงปราสาท บดขยี้และพังทลาย เหยียบย่ำและสังหารทหารนับพันนายขณะที่บุกเข้ามา เหล่าเดรดนอตทิ้งร่องรอยที่ดูเหมือนรอยหนอนผีเสื้อเอาไว้

อย่างไรก็ตาม การโจมตีของอารัคเนไม่ได้จบเพียงแค่นั้น

“ศัตรู! กองทัพศัตรูขนาดใหญ่! อีกสามนาที อีกเจ็ดนาทีในระลอกสอง! ขอย้ำอีกครั้ง! อีกสามนาที อีกเจ็ดนาทีในระลอกสอง! มันมากมายมหาศาล! เราหยุดพวกมันไม่ได้!”

กำแพงเมืองถูกเหล่าเดรดนอตบุกทะลวงเข้าไปแล้ว และเหล่าเจโนไซและเคมิเคิลก็ทะลักเข้ามา ฝูงเคมิเคิลยิงเข็มพิษโจมตีเหล่าผู้ใช้เวทที่ยังคงยิงเวทโจมตีกำแพงอยู่ ขณะเดียวกัน ฝูงเจโนไซก็กัดและสังหารทหารที่พยายามหลบหนีจากกำแพง

“ส่งข่าวไปที่กองบัญชา! แนวหน้าถูกทำลายแล้ว! ขอย้ำว่าแนวหน้าถูกทำลายแล้ว!”

“รับทราบ”

จักรวรรดินีร์นัลตกอยู่ในความโกลาหลครั้งใหญ่ทันทีหลังจากการรุกรานแผ่นดินใหญ่ของอารัคเน

กองทัพอารัคเนประกอบไปด้วยแมลงจำนวนมหาศาลที่เข้ามากัดกิน บดขยี้ และชะล้างทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า และยิ่งไปกว่านั้น ยังมีเหล่าเดรดนอต ไม่ใช่แค่ฝูงเดียว แต่มีถึงสองฝูง

ใช่แล้ว ราชินีเกรวิลเลียแห่งอารัคเนได้ใช้ทรัพยากรที่สะสมไว้เพื่อสร้างเหล่าเดรดนอตอีกฝูง และใช้มันโจมตีจักรวรรดินีร์นัลจากสองทิศทาง

ทั้งสองอย่างไม่ใช่การเบี่ยงเบนความสนใจ ทั้งสองอย่างเป็นการโจมตีที่ร้ายแรง

เหล่าอารัคเนวิ่งกันผ่านดินแดนของจักรวรรดินีร์นัล มุ่งหน้าสู่เมืองหลวงของจักรวรรดิเวเซีย เพื่อฝังศพจักรพรรดิแม็กซิมิเลียน ซึ่งราชินีแห่งอารัคเนประกาศว่าจะต้องตาย

“ก้าวต่อไป ก้าวต่อไป ก้าวต่อไป เหยียบย่ำทุกสิ่งและก้าวต่อไป ความตายจงมีแด่ศัตรูของเรา”

ราชินีเกรวิลเลียแห่งอารัคเนพูดจากด้านหลังของกองทัพเจโนไซ

ฝูงเรือรบขนาดใหญ่เดรดนอตกระแทกลำตัวเข้ากับป้อมปราการหินอันแข็งแกร่งที่สร้างขึ้นใกล้กับชายแดน ทำลายป้อมปราการจนแหลกสลาย และเหยียบย่ำทหารผู้โชคร้ายภายในจนกลายเป็นเศษหิน

ทหารที่แทบจะเอาชีวิตรอดได้ก็ถูกเหล่าเจโนไซฟันเป็นชิ้น ๆ และเสียชีวิต

มันเป็นภาพที่ทำให้ยากที่จะจินตนาการว่ามนุษยชาติจะสามารถเอาชนะมอนสเตอร์เหล่านี้ได้อย่างไร

ดังนั้น ในขณะที่เหล่าอารัคเนเคลื่อนตัวไปทั่วดินแดนของจักรวรรดินีร์นัล จักรวรรดินีร์นัลเองก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อปกป้องดินแดนของตนเอง

 

————————————————————-

 

ฉันกำลังเคลื่อนตัวอยู่ด้านหลังของเหล่าเดรดนอต

โชคดีหรือโชคร้ายก็ตาม ที่เหล่าเดรดนอตไม่เคยถอยกลับ ดังนั้นเบื้องหลังจึงเป็นที่หลบภัยอันปลอดภัยของเหล่าเดรดนอตที่พร้อมจะทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่าง

ฉันอยากลองขี่เดรดนอตบ้าง แต่เมื่อพิจารณาว่าการโจมตีของศัตรูจะมุ่งเป้าไปที่เดรดนอต ดูเหมือนว่าการขี่เดรดนอตไปข้างหน้าจะอันตรายเกินไป

“ตอนนี้ ดูเหมือนแทบไม่มีการต่อต้านจากศัตรูเลย”

ฉันจำการสู้รบที่เคยเกิดขึ้นได้

เมื่อพวกเราฝ่าแนวป้องกันชายแดนของจักรวรรดินีร์นัลเข้ามาได้ พวกเขาก็พ่ายแพ้ยับเยิน

เมืองแห่งหนึ่งถูกเหล่าเดรดนอตบดขยี้จนเหลือเพียงซากปรักหักพัง เหล่าเดรดนอตบุกเข้ามาทางกำแพงที่พังทลายและสังหารผู้อยู่อาศัยทั้งหมด จากนั้น เหล่าเวิคเกอร์จะทำลูกชิ้นจากร่างของพลเมืองที่เสียชีวิต และสร้างป้อมปราการในเมืองที่พังทลาย ซึ่งพวกมันจะสร้างอารัคเนใหม่ขึ้นมา

ลักษณะเฉพาะอย่างหนึ่งของอารัคเนก็คือ ยิ่งมันโจมตีมากเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น และดูเหมือนว่าจักรวรรดินีร์นัลจะไม่มีอำนาจต่อต้านพวกเราเลย

ในความเป็นจริง กองทัพของจักรวรรดินีร์นัลก็ไม่ต่างจากกองทัพของโป๊ปฟรานซ์มากนัก แม้ว่าจะมีทหารราบหนักจำนวนมาก แต่ทหารราบหนักเหล่านี้ก็ไม่มีอำนาจต่อต้านอารัคเนเจโนไซและเคมิเคิล

อารัคเนเคมิเคิลสังหารศัตรูอย่างไม่ต้องสงสัยนั้นแข็งแกร่งอย่างไม่เป็นธรรมแม้แต่ในเกม แต่ในโลกที่มนุษย์มีความทนทานต่ำ ซึ่งแตกต่างจากในเกม อารัคเนเจโนไซยังสร้างความหายนะอีกด้วย

“ย้ากก”

และมียูนิตฮีโร่ชื่อว่า เซริเนียน

แม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นอารัคเนราตรีสีซีดแต่เป้าหมายของเธอคือการได้รับประสบการณ์ในการต่อสู้ในอนาคตและก้าวไปสู่รูปแบบวิวัฒนาการถัดไป เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ เซริเนียนจึงได้ทำสิ่งที่บ้าบิ่นบางอย่างซึ่งทำให้ฉันประหลาดใจ

เธอกระโดดจากเดรดนอตไปยังกำแพงที่เต็มไปด้วยศัตรู จากนั้นโฉบลงไปท่ามกลางพวกมันและฟาดดาบยาวของเธอ ศัตรูรีบเข้ามาเพื่อสังหารเธอ แต่เธอสามารถปัดป้องการโจมตีของพวกมันได้ทั้งหมดและฟันทหารต่อไป

อย่างไรก็ตาม การโดนยิงด้วยหน้าไม้รัว ๆ ไม่ใช่เรื่องตลก ถึงแม้ว่าลลีซ่าและโรแลนด์จะให้การสนับสนุนอย่างเพียงพอ แต่ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็อาจทำให้เซริเนียนได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกประหม่ามาก

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็มีความก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง ไม่มีอะไรมาหยุดเราได้”

ขณะที่ฉันพึมพำกับตัวเอง ฉันมองดูเหล่าเดรดนอตทำลายกำแพงปราสาทอีกครั้ง เป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจ เมื่อเห็นกำแพงปราสาทที่เคยป้องกันศัตรูได้หลายตัวพังทลายลงด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเหล่าเดรดนอต

“กรรรช!”

“เกิดอะไรขึ้น กุริต้า ศัตรูเหรอ”

ขณะที่ฉันกำลังดูอยู่อารัคเนกริฟฟินก็ปรากฏตัวขึ้น ฉันจึงตั้งชื่อมันว่ากุริต้า เซริเนียนไม่ยอมรับชื่อ กุริต้า แต่ฉันคิดว่ามันสั้นกว่าชื่อ อารัคเนกริฟฟิน และเข้าใจง่ายกว่าชื่ออย่าง วินคิลลิ่งลอร์ด (Wind Killing Lord)  

เอาล่ะ ฉันละทิ้งเรื่องนั้นไปก่อน แล้วมองเข้าไปในจิตสำนึกของกุริต้า

“นี่มัน… พวกเขามีอาวุธล้ำเลิศที่ซ่อนอยู่จริงๆ”

สิ่งที่ฉันอ่านจากจิตสำนึกของกุริต้า คือการปรากฏตัวของมอนสเตอร์ที่กำลังส่งสัญญาณหายนะ

“เหล่าเดรดนอต เปลี่ยนเส้นทาง! 1-4-0! ศัตรูกำลังสวนกลับ!”

(\ 1-4-0 รหัสโค้ดอะไรสักอย่าง อันนี้จนปัญญาจริงๆ ใครพอรู้บ้างคะ?)

ใช่แล้ว ศัตรูได้ต่อสู้ตอบโต้

ฉันใช้เหล่าเดรดนอตเพื่อทำลายเมือง แต่ต่อหน้าเมืองหลวงของจักรวรรดิเวเซีย ฉันใช้ไพ่เด็ดของฉันเพื่อหยุดมัน มันกำลังมุ่งตรงมาหาฉัน ฉันปรับทิศทางของเหล่าเดรดนอตเพื่อให้มันเผชิญหน้ากับศัตรูโดยตรง

“ฉันจะชนะได้ไหม…คู่ต่อสู้ของฉันมีค่าสเตตัสที่สูงกว่า แต่…”

ฉันรู้ชื่อของมอนสเตอร์ตัวนั้น ฉันรู้ถึงความน่ากลัวของมอนสเตอร์ตัวนั้น

ใช่แล้ว เบฮีมอธ หน่วยภาคพื้นดินที่แข็งแกร่งที่สุด และน่ากลัวอย่างยิ่ง

 

————————————————————-

 

เบฮีมอธ

ยูนิตรบภาคพื้นดินที่แข็งแกร่งที่สุด ไม่รวมยูนิตฮีโร่เกรโกเรีย

ขนาดของเรือลำนี้เทียบได้กับเรือประจัญบานภาคพื้นดินของเราอย่างอารัคเนเดรดนอต และยังมีโครงสร้างที่ใหญ่โตมโหฬารซึ่งทำให้ลินด์เวิร์มไม่สามารถเทียบกับมันได้เลย มันเป็นมอนสเตอร์ขนาดมหึมาอย่างแท้จริง

กุริต้าสังเกตเห็นหนึ่งในนั้นกำลังเดินทางออกจากเมืองหลวงของจักรวรรดิเวเซีย และฉันก็อยากจะคิดหาวิธีรับมือ

เดรดนอตเพียงตัวเดียวคงไม่สามารถเอาชนะเบฮีมอธได้ เบฮีมอธมีค่าสเตตัสที่สูงกว่าเหล่าเดรดนอต และเราได้รับความเสียหายจากการต่อสู้มาบ้างแล้ว หากเราต่อสู้แบบตัวต่อตัว เบฮีมอธจะเป็นฝ่ายชนะ

ดังนั้นฉันจึงคิดวิธีที่จะจัดการกับเบฮีมอธโดยไม่ต้องต่อสู้กับมันโดยตรง

ฉันควรให้กุริต้าขนอารัคเนไฟและทิ้งระเบิดใส่มันหรือเปล่า?

ไม่น่าได้ ไวเวิร์นของศัตรูก็กำลังรุกคืบเข้ามาเช่นกัน และกองทัพอากาศของเราไม่อาจควบคุมพวกมันได้

ฉันควรจะต้องขุดหลุมพรางเหมือนตอนที่ฉันสังหารหนอนลินด์หรือเปล่า?

นั่นก็ใช้ไม่ได้เหมือนกันเบฮีมอธนั้นใหญ่เกินไป ไม่มีเวลาที่จะสร้างกับดักที่ใหญ่พอให้ยักษ์ตัวนั้นจมได้ ศัตรูได้ออกเดินทางจากเมืองหลวงเวเซียของจักรวรรดิ และพวกมันกำลังเล็งมาที่เรา ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองหลวงเพียงเล็กน้อย

ถ้างั้น──

“ดิกเกอร์! ทำตามแผน! อารัคเนไฟเริ่มลงมือ!”

ฉันออกคำสั่งและเหล่าอารัคเนก็เคลื่อนตัว

“อารัคเนเจโนไซ ยึดทั้งสองข้าง! อารัคเนเคมิเคิลกองหลัง หากพบศัตรู ให้เริ่มโจมตีได้เลย! คราวนี้ไม่ต้องสนใจไวเวิร์น! เล็งและโจมตีเบฮีมอธเท่านั้น!”

เหล่าอารัคเนทำหน้าที่ด้วยความภักดี

“องค์ราชินี หน้าที่ของฉันคืออะไร?”

“เซริเนียน ฉันไม่อยากให้เธอเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้ เธอต้องไปรออยู่ด้านหลังกับลีซ่าและโรแลนด์”

เซริเนียนถามซึ่งฉันส่ายหัวตอบกลับ

“ฉันสามารถช่วยคุณในการต่อสู้ครั้งนี้ได้ไหม”

“ขนาดของศัตรูมันต่างกันเกินไป เซริเนียน มันแข็งแกร่งเกินไป ใหญ่เกินไป โหดร้ายเกินไป… มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เธอจะต่อสู้ได้ นี่คือการต่อสู้ระหว่างมอนสเตอร์ โปรดเข้าใจด้วย”  

เซริเนียนมองมาที่ฉันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา แต่ฉันตอบกลับ

เซริเนียนที่กำลังพัฒนาไม่สามารถต่อกรกับเบฮีมอธได้ หากต้องการกำจัดมอนสเตอร์ตัวนั้นเดรดนอตซึ่งเป็นมอนสเตอร์ตัวเดียวกัน จะเป็นตัวหลัก

“อย่างนั้นเหรอ… ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะรอ”

“ขอโทษนะ เซริเนียน”

ฉันส่งเซริเนียนไปด้านหลัง

แล้วการโจมตีของศัตรูก็เริ่มต้นขึ้น

กลุ่มแรกที่เริ่มดำเนินการคือกองทัพไวเวิร์นของจักรวรรดินีร์นัล ซึ่งบินวนอยู่ทั่วท้องฟ้าและพ่นไฟลงสู่พื้นดิน

“อารัคเนเคมิเคิล อนุญาตให้ยิงต่อสู้อากาศยานจนกว่าเบฮีมอธจะมาถึง”

ทว่าแม้แต่ไวเวิร์นก็ยังถูกพิษนับร้อยที่พุ่งมาจากพื้นดิน ทำให้มันร่วงลงมาเหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ

ผู้บัญชาการช่างโง่เขลาจริงๆ ฉันจะส่งกองทัพไวเวิร์นของฉันไปโจมตีพวกเบฮีมอธ การกระทำเช่นนี้จะทำให้ศัตรูต้องต่อสู้อย่างสับสน ไม่รู้ว่าจะโจมตีฝ่ายไหน และหากพวกเขาไม่มีอุปกรณ์ป้องกันที่ดีพอ พวกเขาก็อาจถูกโจมตีได้

ข้อเท็จจริงที่พวกเขาไม่ได้ทำเช่นนั้นบ่งบอกว่าพวกเขาไม่สามารถควบคุมเบฮีมอธได้ หรือว่ามีรอยร้าวระหว่างผู้บัญชาการเบฮีมอธ และผู้บัญชาการไวเวิร์น ใครเหมาะสมกว่ากันในการปกป้องเมืองหลวงของจักรวรรดิเวเซีย อาจมีการแลกเปลี่ยนกันแบบนั้น

นั่นคือตอนที่ฉันจินตนาการถึงเรื่องแบบนั้น

แผ่นดินก็เริ่มสั่นสะเทือน

ไม่ใช่ของเดรดนอต เหล่าเดรดนอตกำลังหยุดนิ่งอยู่ในขณะนี้ มันลุกขึ้นเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรู โดยยกลำตัวขึ้นและเตรียมที่จะเข้าโจมตีศัตรูที่กำลังเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

แล้วธรรมชาติที่แท้จริงของเสียงคำรามนี้คืออะไร?

คำตอบจะชัดเจนในไม่ช้า เมื่อมีเบฮีมอธปรากฏตัวลงมาจากยอดเขาที่เราประจำการอยู่ โดยลงมาจากอีกเนินหนึ่ง

“เบฮีมอธ… มันดูน่ากลัวมากกว่าที่เห็นในจอมอนิเตอร์เยอะเลย…”

ใช่แล้ว เบฮีมอธที่เรากลัวในที่สุดก็ปรากฏตัวแล้ว

เบฮีมอธที่น่าเกลียดส่งเสียงฟึดฟัดอย่างดัง และค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาหาพวกเรา