ผมเฝ้ารอคำตอบของเธอด้วยความรู้สึกราวกับนักโทษที่กำลังรอฟังคำพิพากษา

 

“หนึ่งปี……”

 

เอริก้า โซลน์ซารีพึมพำด้วยท่าทางลำบากใจ

 

“นั่นเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมากเลยนะคะ”

 

ไม่ไหวสินะ ผมพยายามไม่ให้ความผิดหวังภายในใจแสดงออกมาทางสีหน้า

 

“คุณพ่อก็ช่างประเมินสถานการณ์ได้เฉียบขาดเลยนะคะ”

 

หืม? ท่านเสนาบดีเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ?

 

เธอพูดกับตัวเองเสียงดังเกินไปสักหน่อย

 

“ก็จริงอยู่ที่ในสถานการณ์ตอนนี้ การที่บ้านเราจะเป็นฝ่ายกำหนดว่า ‘เธอคนนั้น’ จะแนะนำใครสักคนให้รู้จักเป็นเวลาหนึ่งปี คงไม่ใช่เรื่องยาก แต่ว่า หนึ่งปีเลยเหรอ……”

 

คนสำคัญที่เขาพยายามแนะนำให้รู้จักนั่นเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ ยิ่งไม่เข้าใจเลยว่าเป็นใคร?

 

ผมรู้สึกผิดแปลกๆ ที่จะขัดการพูดคนเดียวของเธอ แต่ก็ยังพูดแทรกเข้าไปอยู่ดี

 

“เปล่า ท่านเสนาบดีไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นหรอกครับ”

 

เอริก้า โซลน์ซารีดูสับสน

 

“จริงเหรอคะ?”

 

ตอบคำถามของเธอด้วยการพยักหน้า

 

“ถ้าอย่างนั้น ที่ว่าหนึ่งปีน่ะ คุณเป็นคนเสนอใช่ไหมคะ?”

 

ผมไม่มีอะไรแล้ว เพราะเพิ่งจะพูดไปเมื่อกี้นี้เอง

 

ถึงแม้จะคิดแบบนั้น แต่ก็ยังพยักหน้า

 

“จะเรียกว่าตกใจก็ใช่ จะว่าอย่างไรดี ความมุ่งมั่นที่ไม่เลือกวิธีเพื่อให้ถึงเป้าหมายแบบนั้น ฉันเองก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะคะ”

 

ถ้าแสดงความมุ่งมั่นถึงขนาดนี้ ท่านพ่อก็คงจะรักษาคำสัญญาอย่างแน่นอน

 

เธอพึมพำ จนไม่แน่ใจว่ากำลังพูดกับตัวเองอยู่รึเปล่า

 

“ถึงอย่างนั้น คุณก็ไม่จำเป็นต้องติดตามฉันอย่างซื่อสัตย์ขนาดนี้ก็ได้นะคะ แค่รับบทบาทเป็นสามีในนาม แล้วหายตัวไปใช้ชีวิตในอาณาจักรก็ยังได้แท้ๆ”

 

ถ้าทำแบบนั้น ก็จะไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอน่ะสิ ซึ่งมันจะผิดวัตถุประสงค์เกินไปหน่อย แต่คำพูดของเธอก็ทำให้นึกขึ้นได้

 

“ว่าไปแล้ว ท่านเสนาบดีก็เคยพูดอะไรทำนองนี้เหมือนกันนะครับ แน่นอนว่า ก็ต้องปฏิเสธ”

 

ดูเหมือนว่าจะเป็นการพูดคนเดียวมากกว่าการสนทนา แต่ว่านั่นคือเอริก้า โซลน์ซารี “จริงๆ หรือเปล่า?” ที่เธอแสดงความแปลกใจเล็กน้อย

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอจ้องมองหน้าผมนิ่งๆ แล้วยืดตัวตรง

 

ขอเสริมนิดนึง ก่อนหน้านั้นหลังของเธอก็ตรงอยู่แล้ว แถมท่าทางก็ยังงดงามอยู่ตลอด

 

“ใช่…… ถูกต้อง ข้อเสนอนั้นได้ถูกยื่นให้ไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น คุณก็ยังเลือกที่จะอยู่เคียงข้างฉัน”

 

แววตาของเธอที่มองผมนั้นช่างงดงาม

 

พลังเวทที่มากมายกว่าคนธรรมดาปกคลุมทั้งตัวของเธอ แม้เธอจะเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังคงเปล่งประกายงดงาม

 

ถ้อยคำที่ออกมาจากริมฝีปากนั้น เปี่ยมไปด้วยความหนักแน่นและความรู้สึกที่กระทบจิตใจ

 

“แม้เพียงเล็กน้อย เพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างกัน เพื่อจุดประสงค์นั้น ฉันยอมสละเวลาหนึ่งปีให้ได้ค่ะ”

 

ความรู้สึกนั้นคือใจจริงใช่ไหม?

 

“ดูเหมือนฉันจะประเมินความมุ่งมั่นของคุณต่ำเกินไป ต้องขอโทษด้วยนะคะ ความมุ่งมั่นนั้นน่ะ ฉันไม่ได้รังเกียจเลยค่ะ”

 

เธอก็หัวเราะ

 

“ชิน ลองแดกเกอร์  ฉันชักจะถูกใจคุณแล้วสิ”

 

ได้รับความชื่นชอบจาก เอริก้า โซลน์ซารี

 

เพียงแค่เรื่องนั้น ก็ทำให้แทบจะเป็นลม

 

ขณะที่สติเริ่มเลือนราง ก็ได้ยินเธอพึมพำว่า หวังว่าจะมีใครสักคนที่คิดแบบนั้นกับฉันเหมือนกัน

 

ผมไม่เข้าใจว่าเธอพูดอะไร

 

ช่างมีความสุขเหลือเกิน