พูดตามตรง ท่าทีของพนักงานกิลด์ก็ทำเอาผมแทบไปไม่ถูก แต่จะให้กลับไปทั้งแบบนี้ก็ไม่ได้ เลยตัดสินใจถามอีกครั้ง

 

“อยากลงทะเบียนเป็นนักผจญภัยน่ะครับ”

 

ปฏิกิริยาของพนักงานกิลด์คราวนี้ดูดีขึ้นมานิดหน่อย

 

“คะ ค่ะ ที่นี่รับลงทะเบียนค่ะ”

 

พูดติดๆ ขัดๆ ขนาดนั้น ไม่เป็นไรแน่นะ

 

“ถ้าอย่างนั้น ขอลงทะเบียนเป็นนักผจญภัยสองคนให้ผมกับเธอด้วยครับ”

 

สงสัยว่าอาณาจักรออลคราก็ใช้แบบฟอร์มลงทะเบียนนักผจญภัยเหมือนกันหรือเปล่านะ? ระหว่างที่กำลังรอให้พนักงานกิลด์จัดการ ก็สังเกตเห็นว่าพนักงานกิลด์กำลังจ้องมาที่หน้าของผมอย่างเขม็ง

 

สถานการณ์แบบนี้ ก็เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้เองใช่มั้ยนะ

 

กำลังจะเอ่ยปากเรียกเพื่อเร่งให้ดำเนินการ แต่ว่าพนักงานกิลด์หญิงเป็นฝ่ายเปิดปากก่อน

 

“เอ่อ! ขอถามชื่อได้ไหมคะ!?”

 

ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะถาม จริงๆ ก็รู้กันตอนลงทะเบียนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ

 

ถึงจะคิดแบบนั้นอยู่ในใจ แต่ก็คิดว่านี่อาจเป็นขั้นตอนปกติก็เลยตอบไป

 

“เธอชื่อเอริก้า ลองแดกเกอร์ ส่วนผม ชิน ลองแดกเกอร์”

 

ขอสาบานเลยนะ ผมแค่บอกชื่อตามปกติจริงๆ เท่านั้นเอง

 

ก็ไม่ได้ดูเหมือนจะลำบากใจอะไร ไม่ได้แสดงความโกรธออกมา และไม่น่าจะทำหน้าข่มขู่ด้วยซ้ำ

 

ตอนที่บอกชื่อ เอริก้า ลองแดกเกอร์ อาจจะเผลอยิ้มแปลกๆ ก็ได้ แต่ขอสาบานว่าแค่นั้นจริงๆ

 

แต่ทว่าปฏิกิริยาของพนักงานกิลด์กลับเกินความคาดหมายไปมาก

 

“ลองแดกเกอร์! ลองแดกเกอร์ผู้เกินตัว! อย่างที่คิดเป็นลองแดกเกอร์จริงๆ ด้วย!”

 

 

*

 

 

เมื่อพนักงานกิลด์ที่อยู่ตรงหน้าเริ่มตะโกนขึ้นมาอย่างกะทันหัน ผมก็รู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาทันที

 

ลองแดกเกอร์ผู้เกินตัว จำได้ว่าเมอร์เซจาก็เรียกผมแบบนั้นเหมือนกัน

 

ตอนนั้นพลาดไม่ได้ถามว่ามันคืออะไรแล้วก็ลืมไปแบบนั้นเลย แต่เมื่อพนักงานกิลด์จากประเทศอื่นตะโกนออกมา ก็ต้องเริ่มสงสัยจริงๆ แล้วล่ะ

 

หรือว่า…… ความรักไม่สมฐานะของผมที่มีต่อเอริก้า มันแพร่กระจายไปทั่วโลกแล้วหรือเปล่า?

 

ไม่หรอก ก็จริงที่คิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับฐานะนั้นเหมือนกัน

 

แต่  ลูกชายคนรองของตระกูลไวเคานต์แสนยากจนอย่างผม ดันไปชอบลูกสาวสุดที่รักของตระกูลมาร์ควิสซึ่งเป็นถึงเสนาบดีแห่งอาณาจักรอะนะ ถึงจะไม่เคยพูดออกมาสักครั้งก็เถอะ ไม่ว่าจะมองยังไงก็ต้องบอกว่าเธอเป็นดอกไม้บนยอดเขาที่เอื้อมไม่ถึง ผมเองก็ไม่คู่ควรจริงๆ นั่นแหละ

 

ว่ากันว่า กิลด์นักผจญภัยมีเครือข่ายข้อมูลของตัวเอง

 

บางครั้งพวกเขาก็รู้ข้อมูลอย่างละเอียด แม้กระทั่งเรื่องทางการของประเทศที่ยังไม่เปิดเผย

 

ใครจะไปคิดว่าเครือข่ายข้อมูลของกิลด์นั่น จะรู้แม้กระทั่งเรื่องหัวใจความรักที่ไม่คู่ควรของผมด้วย

 

รู้สึกประทับใจในความแข็งแกร่งของเครือข่ายข้อมูลกิลด์นักผจญภัยมากกว่าความน่ากลัวซะอีก

 

ให้ตายเถอะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องที่ผมชอบเอริก้าดันแพร่ไปถึงต่างประเทศแล้ว…… โคตรน่าอายเลย จนอยากตายแล้วนะเนี่ย

 

“ขอรบกวนคุณสักครู่ได้ไหมคะ?”

 

ขณะที่ผมกำลังประหลาดใจกับเรื่องความรักที่ไม่คู่ควรของตัวเองอยู่ ดันแพร่กระจายไปถึงต่างประเทศ เอริก้าก็ก้าวออกมาข้างหน้าอย่างเงียบๆ

 

“สิ่งที่คุณเรียกว่า ‘ลองแดกเกอร์ผู้เกินตัว’ นั่นหมายความว่าอย่างไรกันคะ?”

 

หืม? อย่าบอกนะว่ากำลังโกรธอยู่น่ะ?

 

ทั้งน้ำเสียงและพลังเวทแลดูตึงเครียด

 

“อึ้ก!”

 

พนักงานหญิงของกิลด์ที่ได้ยินน้ำเสียงแบบนั้นเข้ามาเต็มๆ ถึงกับชะงักนิ่งไป

 

“ฉันก็ลองแดกเกอร์เหมือนกัน ถ้านั่นคือการดูถูกล่ะก็…… ได้สิ ฉันจะรับคำนั้นค่ะ”

 

พนักงานกิลด์ที่ได้ยินเสียงนั้นเข้าไป ถึงกับเหงื่อแตกพลั่ก

 

เข้าใจความรู้สึกนะ แต่ในฐานะเจ้าหน้าที่ของกิลด์นักผจญภัยคิดว่าน่าจะมีปัญหา

 

พวกนักผจญภัยน่ะ โดยพื้นฐานแล้วก็เป็นพวกที่คิดจะเอาชีวิตเข้าเสี่ยง ใช้ความรุนแรงในการหาเลี้ยงชีพกันทั้งนั้นแหละ

 

แถมผมเองก็เป็นแค่เด็กที่เพิ่งจะอายุ 16 ในปีนี้ เป็นคนที่อายุน้อยกว่าชัดๆ เลยด้วยซ้ำ

 

แค่คนอื่นอารมณ์เสียใส่นิดหน่อย ถึงกับชะงักไปทุกทีแบบนี้ จะทำงานไหวเหรอ

 

ไม่หรอก ถ้าเอริก้าโกรธขึ้นมา ผมก็ไม่อยากเข้าใกล้เหมือนกัน

 

“แล้วมันเป็นยังไงเหรอคะ?”

 

ไม่ว่าอะไรจะเป็นยังไง ขอวางเรื่องนั้นไว้ก่อน คำพูดนั้นสุภาพมาก แต่น้ำเสียงกลับเย็นชาลงอย่างมาก

 

“ไม่ๆๆๆๆ! นั่นไม่ใช่การดูถูกนะคะ!”

 

ปฏิกิริยาของพนักงานกิลด์นั้นดูจะเกินเหตุไปหน่อย อาจเป็นเพราะเธอพยายามเอาตัวรอดอย่างสุดชีวิตก็ได้

 

” ‘ลองแดกเกอร์ผู้เกินตัว’ นั้นเป็นฉายาที่มีชื่อเสียงนะคะ ในนั้นมีทั้งความเคารพและความเกรงขามอยู่ด้วย จะเป็นคำดูถูกได้ยังไงกันล่ะ!”

 

ฉายาเหรอ?

 

ผมเอียงคอสงสัยอยู่ด้านหลังของเอริก้า

 

ก็จริงอยู่ ที่ในหมู่นักผจญภัยมีพวกที่ได้รับชื่อที่สองอยู่ด้วย

 

อาจารย์ของผมก็เป็นหนึ่งในนั้น รวมถึงศิษย์ร่วมสำนักก็มีเหมือนกัน

 

แต่ผมน่ะ ไม่มีอะไรแบบนั้นแน่ๆ

 

มันก็เหมือนกับฉายาที่มีไว้สำหรับพวกคนพิเศษเท่านั้น

 

ของแบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะมาตั้งให้กับคนธรรมดาอย่างผมหรอก

 

……เดี๋ยวก่อนนะ อย่าบอกนะว่า แค่หลงรักคนที่อยู่คนละระดับ จะกลายเป็นเรื่องรู้กันไปทั่วจนได้รับฉายาด้วยน่ะ?

 

อายสุดๆ! ทำไงดีล่ะเนี่ย? โคตรอายเลย

 

“จริงเหรอคะ?”

 

เอริก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแปลกใจ

 

พนักงานกิลด์พยักหน้าขึ้นลงอย่างรวดเร็ว

 

“ใช่! ใช่! เรื่องนั้นน่ะดังมากเลยนะคะ”

 

ดูเหมือนว่าพนักงานกิลด์จะรู้ว่าเอริก้าอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว จึงรีบพูดเสริมอย่างต่อเนื่อง

 

เดี๋ยวก่อนนะ อย่าบอกนะว่าจะอธิบายที่มาของฉายานั่นต่อไปแบบนั้นน่ะ? ว่าผมมีใจให้เอริก้าทั้งที่ไม่คู่ควรกับเธอ แล้วเรื่องมันดันดังข้ามประเทศด้วยสิ

 

ผมต้องรีบหยุดเรื่องนั้น แต่ปากของพนักงานกิลด์กลับไม่หยุดพูดสักที

 

“ถ้าพูดถึง ‘ลองแดกเกอร์ผู้เกินตัว’ ซึ่งเป็นศิษย์ร่วมสำนักกับ ‘เอลซ่าผู้เสียบไม้’ และมี ‘บาร์บาร่าผู้ใจดี’ ทีเป็นอาจารย์ ต่างก็มีชื่อเสียงค่ะ”

 

……ฮะ?

 

ผมรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินชื่อของศิษย์ร่วมสำนักและอาจารย์ที่โผล่ออกมาอย่างกะทันหัน

 

“ต่อไปจะมี ‘ลองแดกเกอร์ผู้เกินตัว’ ไปลงทะเบียนที่นั่น ฝากช่วยดูแลด้วยนะ ทั้งสองคน เค้า……. ฝากมาอย่างนั้นล่ะค่ะ”

 

อ๋อ

 

ผมเผลอเงยหน้ามองท้องฟ้าโดยไม่ตั้งใจ

 

พอจะเข้าใจคร่าวๆ แล้วสิ

 

ทั้งสองคนที่ฝากอะไรมาแบบนั้นกำลังทำอะไรอยู่นะ