(WN) I’m the Evil Lord of an Intergalactic Empire! - ตอนที่ 46
ไกด์หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งการแก้แค้น
หลังจากถูกหอกสีทองจากความกตัญญูแทง ไกด์ก็ตะโกนด้วยความแค้น
“เลียม… ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ…”
อย่างไรก็ตาม มันก็มีปัญหาใหญ่อยู่อย่างหนึ่ง
ด้วยสถานะเลียมในปัจจุบัน มันคงเป็นเรื่องยากที่ส่งเขาลงสู่ความทุกข์ทรมาน
เขามีชื่อเสียงในฐานะผู้ปกครองที่มีคุณธรรม และชีวิตที่ดีของเขา ทำให้เขาส่งอารมณ์เชิงบวกที่น่าขยะแขยงมายังไกด์อย่างต่อเนื่อง
มันไม่ง่ายเลยที่จะแก้แค้น
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามันเป็นไปไม่ได้
แล้วเขาควรทำยังไง?
“มีคนจำนวนมากที่ไม่พอใจเลียม… ฉันจะตามหาพวกมันและหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งการแก้แค้น”
ขณะที่กุมอกตัวเองด้วยความเจ็บปวด ไกด์ใช้พลังของเขาเพื่อค้นหาบุคคลที่มีความรู้สึกเกลียดชังต่อเลียม
และในขณะที่มีปฏิกิริยารุนแรงจำนวนมาก มีบุคคลสองคนที่โดดเด่นเป็นพิเศษ
“คนนี้ไงล่ะ!”
เมื่อไกด์ก้าวผ่านประตูที่เขามักใช้ปรากฏตัว เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าบุคคลแรกที่พยายามจะแก้แค้นเลียม
ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก- ยาสึชิ
เขาจับที่หัวของเขากลางตรอกมืด
เมื่อเห็นร่างของยาสึชิไกด์ก็ตะโกน
“คุณอีกแล้วเรอะ!!!”
ยาสึชิเป็นต้นกำเนิดของความแข็งแกร่งที่ไม่อาจหยั่งถึงของเลียม
เพราะแบบนั้นไกด์จึงไม่มีความทรงจำที่ดีนัก
ไกด์ต้องการจะฆ่าเขาทันทีเพื่อระงับความเกลียดชัง– แต่เขาหยุดตัวเองหลังจากได้ยินคำพูดของยาสึชิ
“ประกายแสงอะไร! ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้เขาที่เชื่อมโยงชื่อของฉันกับวิชานั่น!”
หลังจบการแข่งขันที่โรงเรียนประถม ชื่อทักษะดาบของเลียมก็แพร่กระจายไปราวกับไฟป่า
เลียมบอกกับทุกคนว่ามันมาจากโรงฝึกประกายแสง และแน่นอนว่าตอนนี้ทุกคนสนใจที่จะเรียนมันจากปรมาจารย์ที่ชื่อว่ายาสึชิ
ทำให้ตอนนี้ ยาสึชิถูกไล่ตามอย่างต่อเนื่อง
ไกด์มองไปที่ยาสึชิ
“ถ-ถ้าเรื่องนี้ยังดำเนินต่อไป คำโกหกของฉันจะถูกเปิดเผย –ฉันจะถูกเลียมฆ่าหรือแย่กว่านั้น แม้กระทั่งตอนนี้ฉันก็ยังถูกโจรสลัดตามล่า ในฐานะ’ปรมาจารย์’ที่ฝึกฝนนักล่าโจรสลัด”
ยาสึชิตัดสินใจในทันใดนั้นเอง
“ถ้าฉันไม่แก้ไขปัญหานี้เร็วๆนี้ ฉันคงจบสิ้นแน่ …ฉันต้องฝึกลูกศิษย์คนใหม่ขึ้นมา
แค่ตัวฉันคงทำไม่ได้ แต่ถ้ามีลูกศิษย์ล่ะก็…ใช่แล้ว สองคน ต้องมีสองคน ถ้าฉันฝึกพวกเขาเหมือนที่ฉันฝึกให้กับเลียม ฉันแน่ใจว่าทุกอย่างจะออกมาดี”
ไกด์ปรบมือให้กับความคิดนั้น เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน
“ยาสึชิ… ฉันเชื่อมั่นในตัวคุณ”
หากคำโกหกของเขาถูกเปิดเผย ยาสึชิมั่นใจว่าเลียมจะกำจัดเขา
เช่นเดียวกับที่เขาฝึกเลียม เขาจะฝึกลูกศิษย์อีกสองคนด้วยวิธีเดียวกันเพื่อลอบสังหารเขา
นอกจากนั้น เขายังคิดว่าสิ่งนี้สามารถช่วยป้องกันตัวเองจากโจรสลัดได้อีกด้วย
“อย่างแรก ฉันต้องการหาเด็กที่มีความสามารถมากกว่าเลียม ในด้านการเงิน ฉันยังมีหนทางอยู่บ้าง ฉันต้องปลูกฝังพวกเขาให้กลายเป็นศัตรูของเลียม”
ไกด์สนับสนุนแนวคิดนี้เช่นกัน
“คุณยอดเยี่ยมจริงๆยาสึชิ ฉันจะสนับสนุนแผนของคุณ ดังนั้นนี่คือของขวัญเล็กน้อยจากฉัน”
พอไกด์ดีดนิ้ว เสียงของคนกำลังต่อสู้กันก็ได้ยินมาแต่ไกล
แม้ว่าเขาจะกำลังซ่อนตัว แต่ก็ยังไม่วายไปตรวจสอบต้นเสียง
ตรงนั้น เขาพบเด็กสองคนกำลังทุบตีชายคนหนึ่งด้วยไม้
ร่างกายของเด็กนั้นผอมบาง แต่กลับถือไม้ขนาดใหญ่เกินตัว
แท่งไม้เต็มไปด้วยเลือด และชายร่างใหญ่ก็ล้มลงกับพื้น
นั่นคือตอนที่เด็กสองคนเห็นยาสึชิ
ดวงตาของพวกเขานั้น ดุร้ายราวสัตว์กระหายเลือด
“เอ๋-?!”
เด็กๆเดินเข้าหายาสึชิ
ไกด์รู้ว่ายาสึชิไม่ได้ยินเขา แต่เขาก็เริ่มอธิบาย
“ฉันพบเด็กที่มีความสามารถบางคนอยู่ใกล้ ๆ และพาพวกเขามาที่นี่เพื่อคุณเลยนะยาสึชิ …ฉันหวังว่าคุณจะฝึกพวกเขาได้ดี เตรียมผู้สืบทอดที่แท้จริงของประกายแสงให้พร้อมสำหรับฆ่าเลียม!”
ก่อนที่เขาจะประชิดตัว ยาสึชิหยิบอาหารออกมาจากกระเป๋าที่อกของเขาแล้วขว้างใส่พวกเด็กๆ
เมื่อเด็กๆจับอาหารไว้ได้ ทั้งสองก็เริ่มกินอาหารเหมือนสัตว์ในทันที
เมื่อมองดูร่างของพวกเด็กๆ ยาสึชิก็ครุ่นคิดอย่างหนัก
“ถ้าฉันฝึกสองคนนี้ พวกเขาอาจจะสามารถเอาชนะเลียมได้ หากพวกเขาสามารถเอาชนะชายร่างใหญ่อย่างตอนนี้ พวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นอีกมากในอนาคต”
เขาจึงรับเด็กทั้งสองคนเป็นลูกศิษย์
หลังจากยืนยันว่าเป็นไปตามต้องการ ไกด์ก็มุ่งหน้าไปยังสัญญาณถัดไป ที่เผาไหม้ด้วยความแค้น
“แล้วอีกคนคือใคร”
◇ ◇ ◇
ณ สถานศึกษาทางการทหาร
ที่นั่น ยูลิเซียกำลังศึกษาเพื่อเพิ่มความสำเร็จในฐานะทหารหญิง
“อ๋อ ผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ”
เธออดทนต่อการฝึกฝนอย่างหนัก
ดวงตาของเธอส่องประกายแหลมคม และผมสวยๆของเธอก็ถูกตัดจนสั้น
ปัจจุบันเธออยู่ระหว่างการฝึกเพื่อเข้าร่วมกองกำลังพิเศษ
เธอถูกผู้สอนทุ่มลงไปที่พื้นซึ่งเต็มไปด้วยโคลน แต่เธอก็ยังลุกขึ้นได้
ไกด์ประทับใจในความดื้อรั้นของเธอ
“มีเหตุผลที่เธอเกลียดเลียมมากขนาดนี้หรือเปล่า? เสียงหัวใจของเธอกำลังพูดว่าอะไร?”
ที่นั่น…
(ยกโทษไม่ได้ ยกโทษไม่ได้ ยกโทษไม่ได้ ยกโทษให้ไม่ได้–)
มันเป็นบทสวดแห่งความเกลียดชัง ที่ดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เธอเป็นผู้ล้างแค้นที่สมบูรณ์แบบ
“ว-วิเศษมาก! สำหรับผู้ที่มีศักยภาพเช่นนี้ นี่คือของขวัญจากฉัน เพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะประสบความสำเร็จ ฉันจะให้การสนับสนุนคุณ”
เพื่อให้แน่ใจว่าดาบแห่งการแก้แค้นของเธอไปถึงเลียม ยูลิเซียต้องประสบความสำเร็จ
แม้ก่อนหน้านี้เธอจะพ่ายแพ้ต่ออาจารย์ผู้สอน แต่ตอนนี้เธอก็พลิกกลับมาชนะจนได้
อาจารย์ตะโกนใส่ยูลิเซีย
“ฉันคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ทำได้แค่ส่ายตูดยั่วยวนคนอื่น แต่ดูเหมือนว่าเด็กน้อยเช่นคุณจะโตขึ้นมาหน่อยแล้ว!”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ!”
ในเสียงของหัวใจของยูลิเซีย
(เลียม ฉันสาบาน ฉันจะแก้แค้นนายให้ได้)
ไกด์พยักหน้า
“ความปรารถนาอันบริสุทธิ์ของคุณในการแก้แค้นเลียมนั้นน่าทึ่งมาก ฉันจะสนับสนุนคุณจากเงามืด ฉันหวังว่าวันที่การแก้แค้นของคุณที่มีต่อเขาจะบรรลุผล”
ขณะที่ไกด์ตรวจสอบยูลิเซีย เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับการฝึกฝนหนักมาก
มันไม่ใช่แค่การฝึกธรรมดาๆ
เพื่อที่จะก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้น เธอเข้าร่วมการฝึกฝนหลายอย่าง
อย่างไรก็ตาม หากเธอยังคงทำเช่นนี้ ย่อมมีข้อด้อยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คือการถูกบังคับให้อยู่ในระบบทหารเป็นระยะเวลานาน
ถึงแบบนั้น ยูลิเซียก็ไม่สนใจสิ่งเหล่านั้นและฝึกฝนต่อไป
ทุกอย่างก็เพื่อแก้แค้นเลียม
ไกด์เห็นแบบนั้นจึงสามารถออกจากสถานที่แห่งนี้ได้ด้วยความพึงพอใจ
“ฉันหวังว่าการแก้แค้นของคุณจะไปถึงเลียมในสักวันหนึ่ง”
ไกด์หายตัวไป
◇ ◇ ◇
หลังจากรับเด็กทั้งสองเป็นลูกศิษย์ ยาสึชิก็ตกอยู่ในห้วงความคิด
ขณะดูพวกเขานอนบนเตียงในโรงแรมราคาถูก เขากำลังคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับแผนการณ์ในอนาคต
“ฉันควรทำอย่างไรหากการลอบสังหารล้มเหลว”
สองคนที่อยู่ข้างหน้าเขามีพรสวรรค์อย่างแน่นอน
แต่เลียมก็แข็งแกร่ง
อย่างแรกเลย เลียมเป็นคนที่สามารถใช้ทักษะมายากลของเขา เปลี่ยนมันให้เป็นทักษะดาบที่แท้จริง
“ถ้าสองคนนี้ล้มเหลวในการลอบสังหารและถูกฆ่า…หัวของฉันก็บินไปอยู่ดี”
มันคงจะดีถ้าเขาแค่ถูกฆ่าตาย
แต่คู่ต่อสู้ของเขาเป็นขุนนาง
เขาไม่รู้ว่าการทรมานที่น่าสยดสยองแบบไหนจะรอเขาอยู่ ถ้าเขาถูกจับได้
แค่คิดเกี่ยวกับวิธีที่เขาจะถูกทรมานอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะตาย – เขาก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
ยาสึชิผู้ขี้ขลาดจึงตัดสินใจอีกครั้ง
“ใช่แล้ว! ฉันจะใส่เหตุผลส่งๆไว้เบื้องหลัง มันจะป้องกันไม่ให้เด็กเหล่านี้ถามฉันด้วย ใช่… ฉันควรบอกพวกเขาว่าพอจบหลักสูตร พวกเขาจะต้องท้าทายศิษย์พี่อย่างสุดกำลัง”
แม้ว่าพวกเขาจะถูกฆ่าตาย เขาอาจจะสามารถโน้มน้าวเลียมได้ว่าเป็นการทดสอบบางอย่าง ตราบใดที่เขาส่งจดหมายว่า “คุณทำได้ดี” อะไรแบบนั้น
“มันจะได้ผลไหมนะ? อืม… ชีวิตฉันยังคงตกอยู่ในอันตรายแม้ว่าเขาจะถูกฆ่าหรือไม่ถูกฆ่าก็ตาม ฉันต้องหาทางป้องกันทุกอย่างเท่าที่ทำได้”
เพราะความรักตัวกลัวตายของเขา ยาสึชิจึงตัดสินใจรับลูกศิษย์สองคนและสอนการใช้ประกายแสงให้เหล่าลูกศิษย์
โชคดีที่เขารู้วิธีสอนวิชานี้อยู่แล้ว
เขาเคยฝึกฝนเลียมมาก่อน
“ปัญหาก็คือ แม้ว่าฉันจะฝึกพวกเขาในลักษณะเดียวกัน ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะได้ผลลัพธ์แบบไหน ถ้าฉันให้ร้ายเลียมเพียงอย่างเดียว พวกเขาอาจรั่วไหลคำพูดผิดๆของฉันไปทั่ว… อืม…ถ้าอย่างนั้น ฉันต้องสรรเสริญเลียมต่อหน้าพวกเขาเสมอ”
เขาจะชมเลียมต่อหน้าพวกเขาให้มาก แต่ก็ต้องให้พวกเขาฆ่าเลียมด้วย
เขาไม่มีทางเลือกอื่น
เลียมได้เผยแพร่ชื่อรูปแบบดาบประกายแสงไปเป็นวงกว้าง
ทั้งขุนนาง ทั้งโจรสลัด และแม้กระทั่งนักศิลปะการต่อสู้ ต่างพยายามไขว่คว้ามัน
แม้ว่าเขาจะวิ่งหนี เขาก็จะถูกตามล่าอย่างแน่นอน
ยาสึชิไม่มีเวลาที่จะมาจู้จี้จุกจิกกับทางเลือกของเขา
ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฝึกฝนเด็กๆ ให้เร็วที่สุด
เพราะ… ตัวเขานั้นช่างอ่อนแอ
“เอาละ ฉันจะเขียนจดหมายให้พวกเขาในกรณีที่เกิดความล้มเหลว หากพวกเขาพูดจาดีๆใส่เลียมอย่างถูกต้อง ความเข้าใจผิดจะถูกแก้ไข…แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันหวังว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จ”
ยาสึชิ ที่รับลูกศิษย์คนใหม่เพื่อลอบสังหารเลียม พึมพำ
“ฉันจะฝึกพวกเขาให้แข็งแกร่งพอที่จะโค่นเลียมได้ …แล้วยังไงต่อกันนะ”
ยาสึชิสับสนในตัวเอง และไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
◇ ◇ ◇
ณ สถานศึกษาทางการทหาร
ขณะที่ผู้ชายหลายคนหนีห่างจากการฝึกฝนที่เข้มงวด ยูลิเซียยังคงอยู่
ทั้งหมดนี้เพื่อการแก้แค้นระหว่างเธอกับเลียม
เธอจ้องมองภาพสะท้อนของเธอในห้องน้ำ
ผมสวยที่เธอภาคภูมิใจได้รับการตัดออก และกล้ามเนื้อก็มากขึ้นหลังจากการออกกำลังกายอย่างหนัก
“ฉันต้องรักษาเสน่ห์ของผู้หญิงเอาไว้ ร่างกายนี้เป็นเครื่องมือที่จำเป็นสำหรับการแก้แค้นของฉัน”
เลียม… ชายผู้เดียวที่ไม่สนใจเธอเลย
แต่แผนการแก้แค้นของเธอคืออะไรกัน?
ข้อสรุปที่ยูลิเซียคิดได้คือ ในช่วงเวลาหลังจากที่เลียมสำเร็จการศึกษาจากสถาบันการทหารและถูกเกณฑ์เข้าประจำการ
ในช่วงเวลานั้น กองทัพจะส่งทหารคนหนึ่งไปเป็นผู้ช่วยของเลียม
เฉพาะขุนนางในหมู่เจ้าหน้าที่หญิงเท่านั้นที่จะได้รับการคัดเลือก
ถ้าเธอไม่มีรูปลักษณ์ ความสามารถ และทุกอย่างที่จำเป็น เธอก็จะไม่ถูกเลือก
เพื่อให้ได้ตำแหน่งนั้น การฝึกฝนปกตินั้นไม่เพียงพอ
มีนายทหารหญิงจำนวนมากที่เข้ารับการเกณฑ์ทหาร ซึ่งมาจากบ้านเบนฟิลด์
มีหลายคนที่ประสบความสำเร็จในสถาบันการศึกษาและได้รับการจัดสรรเป็นพิเศษให้เป็นผู้ช่วยของเลียม
ถ้าเธอไม่พยายามฝึกฝนที่นี่ พวกเขาจะไม่เหลียวแลเธอด้วยซ้ำ
ด้วยเหตุนี้ ยูลิเซียจึงตัดสินใจเข้าร่วมกองกำลังพิเศษ
หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกฝนที่เข้มงวดนี้แล้ว ภารกิจที่โหดหิน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการสู้รบจะรอเธออยู่
ถ้าเธอทำแบบนั้นได้สำเร็จ เธอก็รับประกันได้เลยว่าจะถูกรับเลือกให้เป็นผู้ช่วยของเลียม
และหลังจากนั้น… เธอจะทำให้เลียมหลงใหลในตัวเธอและโยนเขาทิ้ง
แม้ว่าครั้งก่อนเธอจะไม่ได้ถูกทอดทิ้งจริงๆ แต่นี่เป็นปัญหาต่อความภาคภูมิใจของเธอ
การคาดการณ์ของไกด์เกี่ยวกับเป้าหมายของเธอนั้น– ผิดมหันต์
“ฉันจะหันหลังให้ เพื่อจุดประสงค์นี้ ฉันจะทำการตรวจสอบเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน”
ตลอดการฝึกอย่างเข้มงวดของเธอ ความคิดของเธอเต็มไปด้วยเลียมเสมอ
และการฝึกของเธอกำลังจะสิ้นสุด
และเมื่อมันจบลง มีเพียงสนามรบที่อันตรายเท่านั้นที่รอเธออยู่
แม้ว่าเธอจะสามารถยอมแพ้และไล่ตามความสุขของคนธรรมดาได้ แต่ยูลิเซีย ก็มี แค่เลียมในใจ
“ถ้าครั้งนี้ฉันอยากจะยั่วยวนเขา ฉันต้องรู้รสนิยมของเขาก่อน”
เพื่อนร่วมรุ่นที่เห็นยูลิเซียยืนยิ้มอย่างน่ากลัวอยู่หน้ากระจกก็ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว
◇ ◇ ◇
ไกด์ยืนอยู่บนยอดตึกในเมืองหลวง
“ไปหว่านเมล็ดแห่งความแค้นกันต่อเถอะ! มากขึ้นและมากขึ้น! อย่างน้อยหนึ่งในนั้นจะก็ต้องไปถึงเลียมในที่สุด!”
แต่เขามองข้ามบางอย่างไปหรือเปล่า?
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแบบนั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง
“จนกว่าจะถึงเวลานั้น ฉันต้องประหยัดพลังเอาไว้ก่อน”
ความกตัญญูของเลียมกำลังเผาไหม้ร่างกายของเขาแม้กระทั่งตอนนี้
เพราะแบบนั้น ไกด์จึงยังรอคอยโอกาสที่จะแก้แค้นในขณะที่ซึมซับอารมณ์ด้านลบของเมืองหลวงจักรวรรดิ
◇ ◇ ◇
สิ่งที่ไกด์มองข้ามคือยังมีคนอื่นๆอีกมาก ที่ต้องการแก้แค้นเลียม
เช่น ตระกูลเบิร์กลีย์
เหล่าผู้นำของครอบครัวเข้าร่วมการประชุมโฮโลแกรมในห้องประชุมที่มีแสงสลัว
พวกเขาทั้งหมดเป็นลูกของหัวหน้าตระกูลเบิร์กลีย์
“เดอร์ริคถูกฆ่าตาย”
หลังคำพูดของหัวหน้า ผู้บริหารเริ่มบ่นเกี่ยวกับเดอร์ริก
“ไอ้หมอนั่นทำอุปกรณ์พัฒนาดาวเคราะห์ของเราหาย”
“เราไม่น่าคาดหวังอะไรกับเขาเลย”
“เขาสูญเสียกองยานที่เราให้ยืมไปด้วยซ้ำ เขานั้นไร้ประโยชน์จริงๆ”
หัวหน้ากำลังลูบมีสิ่งมีชีวิตที่เหมือนแมวอยู่ในอ้อมแขน
“ลูกชายที่น่ารักของฉันถูกฆ่าตาย… เงียบปากไปซะ”
เส้นสีน้ำเงินปรากฏบนหน้าผากของหัวหน้า
“มีคนงี่เง่าคนหนึ่งออกมาทะเลาะกับครอบครัวของเรา”
ใบหน้าของเลียมถูกฉายไปที่กลางห้องประชุม
“เลียมนักล่าโจรสลัด?”
“เด็กอัจฉริยะจากบ้านเบนฟิลด์ที่ล่มสลาย?”
“เขามันตัวอันตราย”
ขณะที่เหล่าผู้บริหารโพล่งออกมาด้วยความโกลาหล หัวหน้าก็เหวี่ยงหมัดทุบโต๊ะอย่างแรง
สิ่งมีชีวิตที่เหมือนแมวรู้สึกประหลาดใจ แต่ไม่นานก็สงบลงหลังจากถูกลูบไล้
“ธุรกิจของเราได้รับความเดือดร้อนเนื่องจากการล่าโจรสลัดของชายคนนี้มาระยะหนึ่งแล้ว ฉันอยากจะกำจัดเขามาโดยตลอด”
ในโลกใต้ดิน เงินรางวัลก้อนโตสำหรับค่าหัวของเลียม โดยหวังว่าจะดึงดูดผู้ที่ตามล่าเขา
เหล่าคนโง่รีบวิ่งไปที่อาณาเขตของเลียมเพื่อเงินรางวัล แต่ทุกคนไม่พบอะไรนอกจากความตาย
มีอยู่ช่วงหนึ่งที่โจรสลัดต่างดันตัวเองเข้าหาอาณาเขตของเลียมอย่างเร่งรีบ แต่ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพอที่จะท้าทายเขา สิ่งนี้ไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเงินรางวัลจะเพิ่มขึ้นก็ตาม
เพราะว่าทุกคนที่พยายามเพื่อเงินรางวัลมาจนถึงตอนนี้ ถูกสังหารก่อนที่จะเผชิญหน้ากับเลียมด้วยซ้ำ
“เราจะทำสงครามกับบ้านเบนฟิลด์ในไม่ช้า รวบรวมขุนนางคนอื่นๆ ไม่ว่าจะคุกคามพวกเขาหรือทำอะไรก็ตามที่จำเป็น เพื่อให้พวกเขาเข้าร่วมกับเรา”
หัวหน้าตัดสินใจเพิ่มพันธมิตรเพื่อเอาชนะเลียม
สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเลียมนั้นเป็นภัยอันตรายที่คุกคามเพียงใด
“พ่อ! เราสามารถทำได้แม้ไม่มีพวกเขา!”
ลูกชายคนหนึ่งออกมาเสนอตัวว่าจะจัดการกับเลียม
แต่เขาถูกหยุด
“เดอร์ริกก็ตายเพราะไปดูถูกเลียมแบบนั้น จากนี้ไป เราจะไม่เสียพลังงานไปกับเรื่องงี่เง่าเช่นการไปตายเรียงตัวอีกต่อไป”
หัวหน้ามองดูประวัติของเลียมและยิ้ม
“เด็กน้อย… เมื่อคุณเลือกที่จะสู้กับครอบครัวเบิร์กลีย์ อย่าคิดว่าคุณจะสามารถเดินจากไปโดยปลอดภัย”
ณ ที่แห่งหนึ่งที่เลียมไม่รู้จัก เปลวไฟแห่งสงครามได้แผ่ขยายออกไป
————
ไบรอัน (´・ω・｀) “มีบ้านชั้นสูงหลายหลังที่มีชื่อ’เบิร์กลีย์’ มันช่างเจ็บปวดที่ไม่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร หรือร้ายแรงกว่านั้น คือมันมาจากที่เดียวกัน! การมีพวกมันมากมายรวมกันภายใต้ตระกูลเดียวกัน… มันช่างเจ็บปวด”
————
สนับสนุนผู้แปลได้ที่นี่นะครับ
กสิกร 475-2-65694-8 นายเมือง บ.
นิยายที่คุณอาจสนใจ
