ไม่เหมือนพวกสตรีมเมอร์ที่อย่างแย่ก็แค่มีไมค์กับกล้องก็เริ่มได้แล้ว การจะเดบิวต์เป็นวีทูปเบอร์นั้นต้องเตรียมของหลายอย่างมากกว่านั้น

สิ่งที่นึกออกเป็นอย่างแรกเลยก็คือ สิ่งที่ทำให้วีทูปเบอร์เป็นวีทูปเบอร์อย่างแท้จริง—นั่นคือ อวาตาร์ นั่นเอง

ฉันได้ทำสัญญาอย่างเป็นทางการกับ VirtualReal และพูดคุยเตรียมการเดบิวต์มาเรื่อยๆ จนกระทั่งในที่สุด ร่างร่างแรกของอวาตาร์ฉันก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว
อีกหนึ่งตัวตนของฉันบนโลกออนไลน์—รูปลักษณ์ของฉัน กำลังจะถูกเปิดเผยในตอนนี้

จากที่คุยกับผู้รับผิดชอบมา ท่าทางจะได้อวาตาร์เป็นหนุ่มหล่อมาดนิ่งแบบเท่ๆ นั่นแหละ

“……”

…แต่ความคาดหวังนั้นก็เป็นแค่ความคาดหวังนั่นแหละ

“……ฟุ๊ ฟุฟุ……! ขะ ขอโทษนะ…ฟุฟุ……ฉัน…ฉันว่า…ก็ดีนะ……?”

คือฉันไม่อยากดูคนเดียวเลยเรียก ชิซุกะ ที่นอนกลิ้งอยู่บ้านมาดูด้วยกัน…แต่ตอนนี้ฉันเริ่มเสียใจแล้ว
พอชิซุกะเห็นร่างอวาตาร์ของฉันบนหน้าจอ ก็ถึงกับกลั้นหัวเราะไม่ไหว เอามือกุมท้องทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่า…! อ๋าาา… มาแบบนี้เลยเหรอ…ฟุฟุ…! มายะซังนี่ก็ไม่ธรรมดานะ… แบบนี้ถึงมี มาฟุยุ อยู่ด้วยก็น่าจะไม่เป็นไรล่ะมั้ง?”

เธอเช็ดน้ำตาที่ซึมตรงหางตา แล้วยิ้มเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง

ส่วนฉัน…รับความจริงไม่ไหว
จนถึงตอนนี้ก็ยังพูดอะไรไม่ออกกับอวาตาร์ตัวนี้ที่จะต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน

ไม่สิ…เอาจริงๆ เลยนะ…

ขอยอมรับแบบน่าอายก็ได้…ฉันนึกว่าจะได้แบบหนุ่มหล่อแนวโฮสต์อะไรทำนองนั้น

ก็วีทูปเบอร์ผู้ชายส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้นกันทั้งนั้นนี่นา?
ช่วยไม่ได้นี่ ใครๆ ก็เป็นพระเอกแฟนตาซีกันหมดเลยไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ความผิดฉันซักหน่อย

“…พูดจริงดิเนี่ย”

แต่ว่า…สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ยังไงก็ดูยังไงก็…เด็กประถม ป.5 ชัดๆ

ไม่มีผิดแน่นอน เด็ก ป.5

อาจจะเป็น ป.3 หรือ ป.6 ก็ได้มั้ง…แต่ไงๆ ก็ยังอยู่ในวัยประถมแน่ๆ

แน่นอนว่าไม่มีทรงผมแฟนตาซีอะไรแบบนั้นเลย ผมสั้นธรรมดาๆ เหมือนให้คุณแม่ตัดให้
สะพายเป้สีดำไว้ด้านหลัง ใส่ผ้ากันเปื้อนแบบที่น่าจะเย็บเองในคาบงานบ้านงานเรือน

“ฟุฟุ…ไม่จริงนะ…ไม่นะ…โชตะงั้นเหรอ…!”

สุดท้ายชิซุกะก็ทนไม่ไหว ถึงกับทุบโต๊ะดังปังๆ

เฮ้ย อย่าขำเด้! อย่าขำฉันนะ!

“ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้กันล่ะ…？”

ภาพร่างที่ส่งมานั้นมีทั้งมุมหน้า มุมข้าง มุมหลัง และมีข้อความเขียนเล็กๆ ไว้ที่มุมกระดาษ น่าจะเป็นลายมือของคนออกแบบ

“ว่าไงนะ…’ลองออกแบบตามอิมเมจ “พี่ชายที่ช่วยทำงานบ้านแทนพ่อแม่ที่ทำงานทั้งคู่” ดูน่ะ’…หา?”
“พี่ชายที่ช่วยงานบ้านแทนพ่อแม่ที่ทำงานทั้งคู่” เนี่ยนะ?
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย…?”

ฉันยืนยันกับทางนั้นหลายครั้งแล้วนะว่า “ขอแบบฮาร์ดบอยล์หน่อยครับ”
ฉันไม่ได้สั่งแบบเด็กประถมเลยซักนิด! คำขอของฉันหายไปไหนหมด!?

“เกิดข้อผิดพลาดในการสื่อสารเหรอ…?”

ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ควรรายงานตั้งแต่เนิ่นๆ แล้วล่ะ

ฉันรีบเปิดแอปไรม์ขึ้นมาแล้วแตะชื่อของ มายะซัง ทันที

◆

เสียงของมายะซังดังชัดเจนออกมาจากสมาร์ตโฟน

“ออกมาสมบูรณ์แบบเลยใช่มั้ยล่ะ? ฉันนี่รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าเลยทันทีที่เห็นเลยล่ะ!”
“ไม่ครับไม่! มันห่างจากที่ผมคิดไว้ยังกะญี่ปุ่นกับบราซิลเลย! อะไรคือพี่ชายที่ช่วยงานบ้านแทนพ่อแม่ที่ทำงานครับ! ผมบอกไปแล้วนี่ว่าจะเอาแบบพ่อบ้านแก่ๆ ฮาร์ดบอยล์น่ะ!”

แล้วความจริงก็ถูกเปิดเผย

ที่แท้เจ้าหนูน้อยประถมคนนี้ ไม่ใช่ความผิดพลาดอะไรเลย แต่เป็นอวาตาร์ที่ถูกออกแบบมาเพื่อฉันโดยเฉพาะจริงๆ

“ไม่เอาอ่ะ แบบนั้นไม่ผ่าน! ฟังนะ โซมะ นายเคยเห็นไหมล่ะ พ่อบ้านแก่ๆ ที่คอยดูแลน้องสาวน่ะ? น้องสาวของพ่อบ้านแก่ๆ น่ะ ก็คงต้องเรียกว่าป้าแล้วมั้ง แบบนั้นมันไม่ใช่ดูแลธรรมดาแล้วล่ะ เรียกว่าดูแลผู้สูงอายุจะถูกกว่า”
“พูดอะไรเนี่ย…”

ฉันรู้ตั้งแต่ตอนเจอครั้งแรกแล้ว…มายะซังนี่ปากเสียสุดๆ
แล้วตอนนี้ฉันก็แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว

“สรุปก็คือ นั่นแหละอวาตาร์ของเธอ เราเริ่มขึ้นโมเดล 3D ไปแล้วด้วย สบายใจได้ รับรองว่าน่ารักสุดๆ แน่นอน!”
“น่ารักแล้วมันดีตรงไหนครับ…”

ออร่าฮาร์ดบอยล์ที่ฉันภาคภูมิใจ มันไม่เข้ากับโชตะน่ารักๆ แบบนี้เลยสักนิด
ฉันว่ามันจะกลายเป็นอะไรที่ขัดกันไปหมดจนเละตุ้มเป๊ะซะมากกว่า ทำไมถึงไม่เข้าใจกันบ้างเลยนะ

“คือ…ผมแกล้งทำเสียงเด็กไม่ได้นะครับ?”
“หา? ไม่ต้องก็ได้ นายแค่พูดแบบที่พูดตอนนี้ก็พอแล้ว”
“…เอาจริงดิ…”

ฉันงงเป็นไก่ตาแตก
ไม่เข้าใจเลยว่ามายะซังคิดอะไรอยู่ถึงเล่นงานฉันแบบนี้

จากที่เคยได้ยิน เป้าหมายหลักของช่องคือผู้หญิงไม่ใช่เหรอ…? แล้วจะเรียกกระแสจากผู้หญิงได้ยังไงกันเนี่ย?

“มายะซัง! เยี่ยมมากค่ะ! แบบนี้ต้องเวิร์กแน่นอนเลย!”

ชิซุกะโน้มตัวมาแย่งมือถือจากมือฉันไป แล้วพูดใส่ไมค์รัวๆ

“อ้าว เฮ็นริเอ็ตต้าก็อยู่ด้วยเหรอ ใช่มั้ยล่ะ! ฉันก็รู้สึกเหมือนกันว่านี่ต้องปังแน่! ฉันสัมผัสได้เลย!”

จากนั้นชิซุกะก็แย่งมือถือจากฉันไปคุยกับมายะซังอย่างออกรส
ทั้งคู่กำลังถกเถียงกันอย่างเผ็ดร้อนว่าทำไมอวาตาร์นี้ถึง “ดีย์” นักหนา
แต่ฉันฟังยังไงก็ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง

…

บริษัทนี้…สงสัยจะไปไม่รอดจริงๆ ก็ได้…