หลังจากเช็กอินที่โรงแรมและพักผ่อนเล็กน้อย ฉันก็พาโพเมร่ากับฟิเลียออกมาเดินหา วัตถุดิบสำหรับโพชั่นเวท ทันทีในนครเวทมนตร์แห่งนี้

อาคารสูงหลังคาแหลมเรียงรายเต็มสองฝั่งถนน แค่ได้เดินชมเมืองก็สนุกแล้ว

บรรยากาศที่ดูน่าสงสัยนิดๆ ทำให้รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

ฉันเห็นสิ่งที่ดูเหมือน แมวติดกังหันลม อยู่บนหลังคาหลังหนึ่ง
…จะเรียกว่า “แมวกังหันลม” หรือ “แมวชี้ทิศลม” ดีล่ะ?

“คานาตะซังอยากหาของอะไรนั้น…โพเมร่าเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกค่ะ แต่…ถ้าเป็นที่นี่ล่ะก็ ต้องหาเจอแน่นอนค่ะ เพราะที่นี่ขึ้นชื่อว่าเป็น แดนศักดิ์สิทธิ์ของเหล่าจอมเวท เลยนะคะ”
“อยากได้วัตถุดิบสำหรับ โพชั่นเวท น่ะ พวกยาฟื้นฟูก็ใช่ แต่ที่ขาดจริงๆ คือ อีเธอร์…”
“อีเธอร์…ขอโทษค่ะ โพเมร่าไม่ค่อยรู้เรื่องนั้นเลย…”

ชื่อเต็มของมันคือ 《อีเธอร์โลหิตเทพนิรมิต》

———————————————
【อีเธอร์โลหิตเทพนิรมิต】 《ระดับ: เทวะ》
ยาศักดิ์สิทธิ์ที่มีส่วนประกอบหลักจากสมองของปีศาจชั้นสูง
ว่ากันว่ามีองค์ประกอบคล้ายกับบรรยากาศในโลกของเทพเจ้า
เมื่อดื่มเข้าไป จะช่วยขัดเกลาสัมผัสเวทของผู้ใช้ และฟื้นฟูพลังเวทอย่างมาก
เคยมีจอมเวทในตำนานดื่มเข้าไป แล้วกล่าวว่า “สัมผัสได้ถึงสัจธรรมของโลกนี้”
———————————————

ฉันได้มันมาจำนวนมากจากลูนาเอล หลังออกจาก หลุมอเวจี โคคิวทัส

มันเป็นไอเทมที่เหมาะสำหรับฝึกเวทมนตร์ เพราะฟื้นพลังและเพิ่มประสิทธิภาพในการฝึกอย่างมหาศาล

ยังช่วยตอนที่ฉันไล่ยิงเวทจาก 《กระจกต้องสาปแห่งแดนบิดเบี้ยว》 เพื่อปั๊มค่าประสบการณ์ด้วย

ฉันเองก็ดื่มมันจนรู้สึกเหมือนเลือดในตัวถูกแทนที่จนหมด เพื่อการฝึกฝนเหมือนกัน

“โพเมร่าก็เคยดื่มด้วยนะ สีเขียวๆ นั่นไง”
“อะ…อ๋อ…ไอ้นั่นเองค่ะ จำได้ค่ะ…โพเมร่า…ดื่มจนท้องตึงเลยล่ะค่ะ…”

โพเมร่าเอามือลูบท้องตัวเอง พลางยิ้มแห้งๆ

“ถ้าไม่มีอันนั้น โพเมร่าก็ใช้ 《กระจกต้องสาปแห่งแกนบิดเบี้ยว》 เพื่อเลเวลอัพให้ไม่ได้เลยนะ”

โพเมร่าทำหน้าตึงทันที

“คะ…คานาตะซัง คือว่า…เรื่องเลเวลอัพ…มันจบไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”
“หืม? อ๋อ เปล่านะ แค่ช่วงหลังอีเธอร์เหลือน้อยเลยเว้นไว้เฉยๆ พอมาเมืองเวทมนตร์แล้วหาวัตถุดิบได้ คงกลับมาเริ่มใหม่เร็วๆ นี้แหละ วางใจได้เลย”
“ม-ไม่ต้องก็ได้มั้งคะ? คือ…โพเมร่าเองก็…น่าจะเลเวล 200 กว่าแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

โพเมร่าใช้นิ้วสั่นๆ ชี้เข้าหาตัวเอง

“เลเวล 200 อาจจะพออยู่รอดในฐานะนักผจญภัยก็จริง แต่ถ้าโดนพวกโจรดักปล้นข้างทางเข้า ก็มีสิทธิ์เสียชีวิตได้นะ ต้องรีบเพิ่มไว้ก่อนจะปลอดภัยกว่า”

ถ้าจำไม่ผิด โลวิสเองก็ยังไม่ถึงเลเวล 200 ด้วยซ้ำ

แถมเขายังมีลูกน้องคอยช่วย ถ้าจะรับมือคนอย่างโลวิสได้สบาย ต้องมีเลเวลอย่างน้อย 250

แน่นอนว่ายังมีพวกที่อันตรายยิ่งกว่าโลวิสอีกมากมาย

ที่จริง ฉันเพิ่งออกจาก โคคิวทัส มาได้ไม่นานแท้ๆ แต่กลับต้องสู้กับทั้งโลวิส โนตส์ และโซโรฟิเลีย

แถมโซโรฟิเลียยังพุ่งทะยานไปถึงเลเวล 3000 ตอนท้ายอีกด้วย

คิดดูแล้ว อย่างน้อยๆ ก็ควรพาโพเมร่าขึ้นไปให้ได้ถึงจุดนั้น เพื่อความปลอดภัย

“มีโจรเก่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ!? เลเวล 200 นี่…ถ้าไม่เข้าใจผิด โพเมร่าว่ามันเทียบได้กับ ยอดวีรชนแห่งดินแดนหนึ่ง เลยนะคะ…”

ถ้าเป็นไปตามตรรกะของเธอ โลวิสก็คงกลายเป็นยอดวีรชนไปด้วยแล้ว…

ไม่น่าใช่หรอกมั้ง…

“ฟิเลียก็อยากดื่มด้วย! ฟิเลียก็อยากลองอีเธอร์บ้าง!”

ฟิเลียโบกมือสองข้างอย่างตื่นเต้น

…ฟิเลียมีเลเวล 1800 ตั้งแต่ยังไม่แตะยาเลย ดังนั้นเรื่องความแข็งแกร่งไม่ต้องห่วงเลย

พูดให้ถูกก็คือ ฉันพาเธอเดินทางมาด้วยเพื่อ ป้องกันอาร์โลเบิร์กจากฟิเลีย ต่างหาก

เพราะเธออาจจะโยนวิญญาณมังกรเล่นๆ เหมือนเล่นตุ๊กตาได้ทุกเมื่อ

พูดว่าปล่อย สิงโตลงไปในฝูงลูกแมว ก็ยังน้อยไป

ส่วนเรื่องขัดเกลาสัมผัสเวท…ก็ไม่จำเป็นเช่นกัน

เพราะฟิเลียแค่ เห็น เวทขั้นที่สิบเก้า ที่ฉันฝึกมานานแรมปี อย่าง 《ระเบิดมหาแรงโน้มถ่วง กราวิเบิร์น》
เธอก็ ก็อปปี้ ได้เลยในแว่บเดียว

อย่างน้อยๆ ฟิเลียก็สามารถเลียนแบบเวทได้ถึง ขั้นที่สิบเก้า โดยไม่ต้องฝึกเลย

…ไอ้นี่เป็นโพชั่นเวทที่ค่อนข้างหายาก ถ้าจะถูกดื่มเหมือนน้ำผลไม้ก็แอบรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่

“มัน…ไม่ค่อยอร่อยหรอกนะ”
“ไม่อร่อยก็จะลอง!”
“งั้น…ถ้าได้วัตถุดิบเพิ่ม เดี๋ยวให้ลองชิมได้นิดหน่อยก็ได้นะ?”
“เย่! คานาตะสัญญาแล้วนะ! สัญญาแล้วนะ!”

ฟิเลียกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ

“เอ่อ…แล้ววัตถุดิบของอีเธอร์นี่ มีอะไรบ้างเหรอคะ?”

โพเมร่าถามขึ้น

ฉันหยิบ 《คัมภีร์ความทรงจำแห่งอะคาเซีย》 ออกจากกระเป๋ามิติ

หนังสือนี้ต้องมีสิ่งของตรงหน้าเพื่อใช้ตรวจสอบสิ่งแปลกใหม่
แต่ถ้าเป็นสิ่งที่เคยตรวจไปแล้ว แค่คิดถึงมัน ก็สามารถเปิดหน้าไปยังข้อมูลได้เลย

“สมองปีศาจนั่นได้จากกระจกต้องสาปนั้นอยู่แล้ว…นอกจากนั้นก็มีอันนี้กับอันนี้”

ฉันเปิดหน้าที่ต้องการ แล้วยื่นให้โพเมร่าดู

ฟิเลียก็ชะโงกหน้าเข้ามาดูด้วยความอยากรู้

———————————————
【หยดน้ำแห่งวิญญาณพฤกษา】 《ระดับ: A》
หยดน้ำจากต้นอิกดราชิล — ต้นไม้ยักษ์แห่งโลกวิญญาณ กล่าวกันว่าเป็นต้นกำเนิดของเหล่าวิญญาณทั้งหลาย
มีคุณสมบัติฟื้นฟูสูง และเป็นวัตถุดิบชั้นดีในการเล่นแร่แปรธาตุ
สามารถขอรับได้จากการทำสัญญากับวิญญาณขั้นสูงที่อาศัยในอิกดราชิล และเจรจาขอมาอย่างเหมาะสม
———————————————

———————————————
【แร่อดาแมนไทต์】 《ระดับ: S》
แร่สีม่วงเรืองแสง
ว่ากันว่าเป็นสิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกมนุษย์
ทนทานต่อเวทมนตร์ทุกแขนง
ต้องใช้เวลานับพันปีในการก่อตัว ณ จุดที่พลังเวทจากเส้นเลือดพลังงานใต้พิภพไหลแรงที่สุด
—

“ยังมีวัตถุดิบอื่นอีกอยู่ แต่ขอให้เก็บสองอย่างนี้ให้ได้ก่อน อย่างอื่นพอมีของทดแทนได้หลายอย่าง”

โพเมร่าเห็นรายชื่อแล้วก็หน้าเครียดขึ้นมาทันที

“《หยดน้ำแห่งวิญญาณพฤกษา》กับ…《แร่อดาแมนไทต์》…สินะคะ?”

“อืม ฉันเชื่อว่าที่นี่ต้องมีแน่นอน ที่นี่คือ แดนศักดิ์สิทธิ์ของจอมเวท นี่นา”
“…พูดแบบนั้นเพราะโพเมร่าเป็นคนพูดไว้ก่อนเองใช่มั้ยคะ?…เอ่อ…งืม…จะมีอยู่…หรือเปล่านะคะ…?”

โพเมร่าเอียงคอมองไปยังตัวเมืองอย่างไม่มั่นใจ

“งั้น…เอ่อ เอาเป็นว่า ไปหาดูกันก่อนเถอะค่ะ โพเมร่าเองก็เพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก…อาจจะเจอก็ได้นะคะ”