ใบหน้าของรุ่นพี่ที่ใส่แว่นกันแดดคนนั้นอยู่ในความทรงจำจากอนาคตของผม แต่พูดตามตรงแล้วก็ไม่ใช่ตัวละครสำคัญอะไร เป็นแค่คนดูแลงานธุรการของชมรมเทนนิสแห่งหนึ่ง และเป็นแค่พวกอยากป๊อปคนหนึ่งเท่านั้น ไม่มีค่าพอที่จะต้องจำชื่อไว้

“เฮ้ย ไอ้หนูปีหนึ่ง แกน่ะเป็นเด็กโปรดของคุรามาตะใช่ไหมล่ะ? ดังใหญ่เลยนะในวันปฐมนิเทศน่ะ? หา?”

รุ่นพี่แว่นกันแดดนั่งลงบนโซฟาที่เมื่อกี้นี้รุ่นพี่เคไคกับคุณคิรินเคยเล่นกันอยู่ แล้วก็ดึงเด็กสาวน่ารักๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นรุ่นน้องมานั่งข้างๆ ทั้งสองข้าง บางทีสองคนนั้นคงจะเป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยหญิงที่อื่นล่ะมั้ง เพราะชมรมเทนนิสของมหาลัยเราส่วนใหญ่มักจะเป็นชมรมระหว่างมหาวิทยาลัยกับมหาลัยหญิงที่อื่น

“ครับ รุ่นพี่เคไคดูแลผมดีมากครับ”

ผมตอบกลับไปอย่างกลางๆ พอรุ่นพี่แว่นกันแดดเห็นแบบนั้นก็ยิ้มเยาะออกมา

“อะไรวะแกนี่มันน่าเบื่อชะมัด! ในเมื่อเป็นเด็กโปรดของไอ้คุรามาตะก็น่าจะเป็นคนที่น่าสนใจไม่ใช่รึไง? ทำอะไรให้ดูหน่อยสิ! ฮ่าๆๆๆ!”

พวกพ้องที่อยู่รอบๆ ก็หัวเราะตามไปด้วย อ่า…นี่เป็นรูปแบบของพวกที่ไม่พอใจที่ผมดังเป็นไวรัลย่อยๆ ในวันปฐมนิเทศสินะ แล้วอีกอย่างรุ่นพี่แว่นกันแดดคนนี้คงจะเกลียดรุ่นพี่เคไคหรือไม่ก็อิจฉานั่นแหละ ก็รุ่นพี่เคไคดูยังไงก็เป็นราชาของพวกตัวท็อปนี่นา

“ฮะๆ ถึงจะบอกให้ทำอะไรมันก็ลำบากใจนะครับ ผมไม่ใช่สายตลกนะครับ อะฮะฮ่า”

“หา? อะไรของแก? พวกฉันอุตส่าห์มาตามคำเชิญของคุรามาตะเลยนะ? แต่แกกลับไม่มีใจที่จะสร้างความบันเทิงให้เลยรึไง? ทำให้คุรามาตะต้องอับอายนี่มันไม่ไหวนะเว้ย!”

รุ่นพี่แว่นกันแดดกำลังยั่วโมโหผมอยู่ จะทำเป็นไม่สนใจก็ได้ หรือจะไปฟ้องรุ่นพี่เคไคทีหลังก็ได้เหมือนกัน แต่ว่า

“คิกคิก”

“หน้าตาก็ดีอยู่หรอกนะ”

เด็กสาวสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาหัวเราะเยาะผมอย่างดูถูก ผมรู้สึกปรี๊ดขึ้นมาเลย การที่โดนผู้หญิงดูถูกมันก็เจ็บใจอยู่ดีนั่นแหละ มันทำให้ผมนึกถึงการกระทำที่เลวร้ายของภรรยาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ถึงแม้ว่ายัยนั่นหลังจากที่เรื่องนอกใจถูกจับได้ก็ไม่เคยทำหน้าดูถูกหรือพูดจาดูหมิ่นผมเลยสักนิดก็เถอะ แต่การที่ถูกมองข้ามมันก็เป็นความจริงนั่นแหละ ไม่งั้นก็คงไม่นอกใจกันหรอก ได้เลย…เดี๋ยวจะทำให้สนุกเอง…

“ได้เลยครับ ถ้ามันเกี่ยวกับหน้าตาของรุ่นพี่คุรามาตะล่ะก็ช่วยไม่ได้ครับ ต่อจากนี้ไปจะทำอะไรที่น่าสนใจสุดๆ ให้ดูเลยครับ ช่วยร่วมมือหน่อยนะครับ!”

ผมหยิบเบียร์ขวดขนาด 500 มล. ของต่างประเทศมาจากชั้นวางที่อยู่ใกล้ๆ หอพักชาย แล้วก็ถือโอกาสหยิบของอย่างหนึ่ง…ที่อยู่ใกล้ๆ มาด้วย แล้วก็เดินกลับมาที่โซฟา

“แล้วจะทำอะไรให้ดูเหรอ?”

ผมรู้สึกหงุดหงิดอย่างรุนแรงกับรุ่นพี่แว่นกันแดดที่นั่งแอ็คท่าอย่างหยิ่งยโสอยู่บนโซฟา โซฟานั้นถ้าจะให้พูดก็คือบัลลังก์ที่อนุญาตให้เฉพาะผู้ชายที่เป็นตัวท็อปที่สุดในปาร์ตี้นี้นั่งได้เท่านั้น การที่มานั่งล้อเลียนรุ่นน้องอยู่ตรงนั้นมันคือการดูถูกบัลลังก์โดยแท้ ผมยื่นขวดเบียร์ให้รุ่นพี่

“รุ่นพี่ยังไม่ได้ดื่มเลยใช่ไหมครับ? เชิญถือขวดนี้ไว้เลยครับ”

“อะไร? ก็ได้อยู่หรอกนะ แต่นี่มันยังไม่ได้เปิดฝาขวดเลยนี่หว่า? แกโง่รึเปล่าวะ? ฮ่าๆๆ!”

คนรอบข้างหัวเราะคิกคัก พวกเขาคงจะเข้าใจผิดว่าผมประหม่าจนเผลอเอาขวดเบียร์ที่ยังไม่ได้เปิดมาให้ แต่มันไม่ใช่แบบนั้น

“จากนี้ไปต่างหากครับ! ที่มันจะน่าสนใจน่ะ! ผมจะเปิดขวดนี้ให้ดูโดยที่ไม่ต้องใช้ที่เปิดขวดเลยครับ!!”

“อะไรนะ? เล่นกลเหรอ? เหวอ…น่าเบื่อ!”

“เอาน่าๆ! ดูก่อนสิครับ! อย่างแรกเลยก็ช่วยยืนยันหน่อยนะครับว่าที่ขวดน่ะไม่มีกลไกอะไรซ่อนอยู่!”

รุ่นพี่กับเด็กสาวสองคนที่นั่งข้างๆ ตรวจสอบขวดเบียร์ แน่นอนว่าไม่มีกลไกอะไรทั้งนั้น เป็นแค่ขวดเบียร์ธรรมดาๆ

“ตรวจสอบเสร็จแล้วใช่ไหมครับ? ถ้างั้นก็ช่วยถือตรงก้นขวดแล้วก็ยกขึ้นฟ้าเลยครับ! ต่อจากนี้ไปผมจะสวดภาวนาต่อพระเจ้าเพื่อขอยืมพลังจากทูตสวรรค์ครับ!”

พวกผู้หญิงหัวเราะออกมาอย่างจริงจัง ดูเหมือนว่าจะถูกใจอะไรบางอย่าง แต่พอรุ่นพี่แว่นกันแดดจ้องไป พวกเธอก็รีบหุบยิ้มทันที อยากจะบอกจริงๆ เลยว่าเรื่องแบบนี้มันไม่ไหวเลยนะ ผมเกลียดพวกอยากป๊อปที่ชอบมารังแกรุ่นน้องในชมรมสายอีเวนต์หรือชมรมเทนนิสแบบนี้จริงๆ

“โอ้…พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่! โปรดประทานพลังให้แก่ข้าด้วยเถิดดดดดดดดดดด…ฮึ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม…โฮ่ยยยยยยย!”

ผมตะโกนเสียงประหลาดออกมาพลางจ้องเขม็งไปที่คอขวดเบียร์ที่รุ่นพี่ยกขึ้นมาอยู่ระดับอกของผมพอดี

“ฮึ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!! เชสโต้ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー!!!!”

ผมกำหมัดแล้วก็ทำมือเป็นสันมือโดยหันหลังมือลง จากนั้นก็ฟาดเข้าไปที่คอขวดเบียร์อย่างสุดแรง!

“เอ๊ะ?”

“”””เอ๋?!””””

เพล้ง! เสียงดังขึ้นพร้อมกับคอขวดเบียร์ที่บางเฉียบหักแล้วก็ปลิวหายไป แล้วฟองเบียร์ก็พวยพุ่งออกมาจากปากขวดที่เปิดอยู่

“ครับ! มายากลสำเร็จ! เปิดขวดเบียร์ได้โดยที่ไม่ต้องใช้ที่เปิดขวดอย่างสวยงาม!!”

คนรอบข้างอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ รุ่นพี่แว่นกันแดดมือสั่นเทา ก็แหงล่ะสิ อยู่ๆ ก็มีคนมาใช้สันมือฟาดขวดเบียร์จนแตกเป็นสองท่อนต่อหน้าต่อตาแบบนี้ใครๆ ก็ต้องกลัวทั้งนั้นแหละ แต่นี่มันยังไม่จบหรอกนะ

“เอ้า เชิญเลยครับรุ่นพี่! เบียร์อร่อยๆ นะครับ! เชิญเลยครับ! ดื่มเลยครับ! ผมเลี้ยงเองครับ!! อะฮะฮ่า!”

รอยแตกของขวดเบียร์นั้นคมกริบ ถ้าเอาปากไปแตะล่ะก็ไม่ใช่แค่ริมฝีปากจะขาดหรอกนะ ไม่มีทางทำได้อยู่แล้ว

“อ…อ่า…อ่าาาาา…อา…นั่นแหละ! พอดีหลังจากนี้ฉันมีเรียนเลยดื่มเหล้าไม่ได้น่ะ! นี่ แกดื่มสิ!!”

รุ่นพี่ผลักขวดเบียร์ที่แตกไปให้รุ่นน้องผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ แต่รุ่นน้องคนนั้นก็คงจะไม่เอาเหมือนกัน เขาก็ผลักต่อไปให้คนอื่นอีกที แล้วในระหว่างที่กำลังผลักกันไปมาอย่างน่าสมเพช พวกเขาก็ทำขวดเบียร์หล่นลงพื้น

“อา…น่าเสียดายจังเลย! ไม่ไหวเลยนะเนี่ย…จะทำยังไงดีครับรุ่นพี่? เหล้าที่ผมเลี้ยงก็เหมือนกับเหล้าที่รุ่นพี่คุรามาตะเลี้ยงนะครับ! แต่กลับดื่มไม่ได้เนี่ย! โคตรจะป๊อดเลย”

ผมพูดออกไปอย่างยั่วยุและดูถูกสุดๆ

“อึ่ก…ไอ้นี่…แค่ปีหนึ่งแท้ๆ”

“จะว่าไปแล้วก็ลุกออกจากที่นั่งนั่นได้แล้ว แกไม่มีคุณสมบัติพอที่จะนั่งตรงนั้นหรอกนะ ลองมองไปข้างๆ สองข้างสิ? ก็น่าจะรู้แล้วนี่?”

รุ่นพี่แว่นกันแดดหันไปมองเด็กสาวสองคนที่นั่งข้างๆ ทั้งสองคนทำหน้าเย็นชาใส่ความขี้ขลาดของรุ่นพี่แว่นกันแดดอย่างเห็นได้ชัด ในทางกลับกัน พวกเธอกลับส่งสายตาที่ร้อนแรงมาทางผม คนที่จะตัดสินว่าผู้ชายคนไหนจะเป็นผู้ชนะก็คือผู้หญิง นั่นคือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้มาจากการนอกใจของภรรยา รุ่นพี่แว่นกันแดดทำหน้าเจ็บใจแล้วก็ลุกออกจากที่นั่งไปคนเดียวอย่างเงียบๆ จากนั้นผมก็นั่งลงบนที่ที่ว่างอยู่

“นี่ๆ ฉันหิวแล้วอ่ะ ไปกินพิซซ่ากันเถอะ! ไปดื่มเหล้ากันเถอะ!”

พอผมพูดแบบนั้น เด็กสาวสองคนที่นั่งข้างๆ ก็ยิ้มอย่างสนุกสนาน คนหนึ่งเดินไปหยิบพิซซ่ามาจากโต๊ะใกล้ๆ ส่วนอีกคนก็หยิบกระป๋องเบียร์มาจากกล่องเก็บความเย็นแล้วก็เปิดฝาให้

“อ่ะ อ้าม!”

“อ้าม! งั่ม!”

เด็กสาวน่ารักคนหนึ่งป้อนพิซซ่าให้ผมถึงปาก ผมก็งับมันเข้าไป ที่มุมปากเปื้อนไปหมด แต่เธอก็ยังอุตส่าห์เอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองมาเช็ดมุมปากให้ผม

“นี่ เย็นเจี๊ยบเลย! เชิญค่ะ!”

“เออ! ขอบใจ! ดื่มรวดเดียวเลยนะ! เย้!”

เด็กสาวน่ารักอีกคนก็เอาประปองเบียร์มาจ่อที่ปากของผมอย่างอ่อนโยน ผมคึกคะนองก็เลยดื่มรวดเดียวจนหมด

“พรืด! สุดยอดไปเลยนะ! นี่เป็นรางวัลนะ! จุ๊บ! จุ๊บ!”

ผมจูบแก้มของเด็กสาวสองคนที่นั่งข้างๆ ทั้งสองคนหน้าแดงแล้วก็ดีใจ ผมจึงโอบไหล่ของทั้งสองคนไว้

“ปาร์ตี้ยังไม่จบ! เอ้า! สนุกกันต่อ!!”

“”””””เย้ーーーーーーーーーーーー!!!!””””””

พวกพ้องที่เมื่อกี้นี้ยังเป็นของรุ่นพี่แว่นกันแดดอยู่เลย ตอนนี้กลับทำตามคำสั่งของผมทั้งหมด นี่แหละคือการปฏิวัติในชมรม พลังคือทุกสิ่ง ลำดับชั้นวรรณะในชีวิตมหาวิทยาลัยนั้นตัดสินกันด้วยหน้าตา กำลัง และความกล้าแสดงออกเท่านั้นแหละ และปาร์ตี้ก็ยังไม่จบ พวกเราส่งเสียงดังกันต่อไปจนถึงกลางคืน

ผมที่เหนื่อยล้าจากการดื่มมากเกินไปนอนแผ่อยู่บนโซฟาในลานกว้างแล้วก็มองท้องฟ้ายามค่ำคืน ปาร์ตี้จบลงแล้ว ที่ลานกว้างอันเงียบสงัดไม่มีใครอยู่อีกแล้ว แต่ในร่างกายของผมยังคงมีความร้อนสะสมอยู่ วันนี้สนุกสุดๆ ไปเลย ผมรู้สึกเสียดายที่จะต้องกลับไปแบบนี้ ถ้ามีความร้อนแรงนี้ต่อไปอีกสักหน่อยก็คงจะดี ผมคิดแบบนั้น

“ไง ขอรบกวนตอนที่กำลังพักผ่อนอยู่หน่อยได้ไหม?”

มีเสียงของผู้หญิงที่ไพเราะและเคร่งขรึมดังขึ้น พอเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นสาวสวยผมสีเงินกับดวงตาสีแดงยืนอยู่ตรงนั้น เธอสวมกางเกงยีนส์กับเสื้อแจ็คเก็ตหนังที่ดูเหมือนกับเด็กผู้ชายและเท่มาก พอมามองจากด้านหน้าตรงๆ แล้วก็ดูเหมือนกับผมบ็อบสั้นและให้ความรู้สึกเหมือนเป็นหนุ่มหล่อเลย นักเต้นที่โด่งดังคนนั้น มิรัน อยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมลุกขึ้นนั่งพิงพนักพิงโซฟา

“ไม่รบกวนหรอกครับ กลับรู้สึกเป็นเกียรติเสียอีก การเต้นเมื่อกี้นี้สุดยอดไปเลยครับ”

“ขอบใจนะ เธอก็สุดยอดเหมือนกันนะ ไอ้ที่ใช้สันมือฟาดขวดเบียร์น่ะ ผมมองมาจากหน้าต่างหอพักหญิงอยู่พอดีเลย การที่ใช้กลอุบายง่ายๆ แบบนั้นมาควบคุมผู้คนได้นี่มันสุดยอดจริงๆ”

“อ้าว? รู้ทันซะแล้วเหรอ! ฮะๆ!”

การฟาดขวดเบียร์เมื่อกี้นี้มันมีทริคอยู่ อันที่จริงแล้วขวดเบียร์สมัยนี้มันแข็งแรงมาก ต่อให้เป็นนักสู้มืออาชีพก็ไม่สามารถใช้สันมือฟาดให้แตกได้หรอก

“ตอนที่เธอเดินไปหยิบขวดเบียร์ผมเห็นเธอหยิบอะไรบางอย่างมาด้วย ผมเดาได้ทันทีเลยว่าเป็นหิน แล้วเธอก็ทำเป็นใช้สันมือ แต่จริงๆ แล้วใช้หินที่กำอยู่ในมือนั่นแหละฟาดคอขวดให้แตก แล้วก็แอบซ่อนหินนั่นไว้ในกระเป๋าอย่างแนบเนียน จากนั้นก็พูดจาข่มขู่กลบเกลื่อนไปทั้งหมด ถึงจะสุดยอดก็เถอะนะ แต่การโกงก็คือการโกงนั่นแหละนะ คึคึคึ”

มิรันหัวเราะอย่างซุกซนเหมือนกับเด็กขี้แกล้ง เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์อย่างน่าประหลาดที่ผสมผสานความเป็นเด็กผู้ชายกับความเย้ายวนของผู้หญิงเข้าไว้ด้วยกัน ช่างเป็นสาวสวยที่น่าทึ่งจริงๆ ทำเอาผมใจสั่นเลย แล้วผมก็รู้สึกถึงความร้อนที่กลับมาคุกรุ่นในร่างกายอีกครั้ง ผมมั่นใจว่าเด็กคนนี้ต้องนำพาเรื่องอะไรที่น่าสนใจมาให้ผมแน่ๆ ความรู้สึกตื่นเต้นนั้นมันหยุดไม่ได้เลยจริงๆ