การเล่นบิลเลียดในสภาพที่เมามักจะกลายเป็นเรื่องวุ่นวาย แต่สำหรับสองคนนี้ที่ติดเชื้ออายาชิโระไปแล้ว มันยิ่งเลวร้ายเข้าไปใหญ่

“เข้าใจมั้ย!? ยูซึริฮะ! เวลาจะตบลูกหมุนน่ะต้องนั่งไขว่ห้างเซ็กซี่ๆ บนขอบโต๊ะแบบนี้! ดูนั่นสิ! ไอ้หมาป่าจอมปลอมนั่นกำลังมองมาทางนี้อยู่! โชว์ให้มันดูเลย!!”

คุณอายาชิโระพยายามที่จะแทงลูกอย่างเซ็กซี่เป็นพิเศษ ผมไม่ได้มองไปทางขาของเธอเลยสักนิด ไม่ได้รู้สึกเสียดายที่มองไม่เห็นกางเกงในเลยแม้แต่น้อย

“แต่ว่าๆ! เปิดกระดุมแบบนี้แล้วก็โชว์ร่องอกแบบนี้มันดีกว่าไม่ใช่เหรอคะ! นี่แหละคือวิถีแห่งราชันย์ค่ะ!! คุณอายาชิโระ!!”

ผมเริ่มจะเข้าสู่โหมดนักปราชญ์แล้ว เวลาที่แทงลูกบิลเลียด ถ้าหน้าอกไปโดนโต๊ะจะถือว่าฟาวล์หรือไม่นะ ที่พูดได้ก็คือ บราที่ห่อหุ้มหน้าอกใหญ่นั้นมักจะมีรูปแบบที่เรียบง่ายและวาดเส้นโค้งที่ดูงดงามทางคณิตศาสตร์ หน้าอก…

“แบบนั้นก็ไม่เลวนะ ว่าแต่เธอคัพอะไร? ฉันคัพ F นะ”

“เรื่องนั้น…งึมงำๆ”

“เอ๋?! H คัพสุดสยิวเหรอ!?”

“ว้าย! อย่าแฉสิคะ! อายนะคะ!”

ทั้งที่โชว์ร่องอกตอนแทงลูกอยู่แท้ๆ แต่พอโดนรู้ขนาดคัพกลับอายซะงั้น? นี่เป็นมุกตลกของพวกสาขาคณิตศาสตร์เหรอ? สองสาวอยู่ในสภาพไฮเปอร์เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่ก็ยังคงเล่นบิลเลียดกันอย่างสนุกสนาน

ผมกำลังยกขวดเบียร์ขึ้นดื่มโดยตรง ยูซึริฮะที่หน้าแดงเพราะฤทธิ์เหล้ามองมาที่ผมตาไม่กระพริบ

“มีอะไรเหรอ?”

“เปล่าค่ะ พอดีเห็นคุณคานาตะดื่มเบียร์จากขวดแล้วเหมือนในหนังต่างประเทศเลยค่ะ คิดว่าเท่ดีค่ะ!”

“ขอบใจนะ ถ้ามันดูเข้ากันก็ดีแล้วล่ะ”

“ค่ะ! ดูเหมือนมาเฟียมากเลย! เหมือนพวกตัวร้ายในหนังวอลล์สตรีทที่กำลังจัดปาร์ตี้สุดเหวี่ยงริมสระบนดาดฟ้าตึก โดยมีสาวผมบลอนด์ห้อมล้อมเลยค่ะ!! เท่มากค่ะ!! ตั้งแต่เห็นครั้งแรกในงานเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่ก็คิดแบบนั้นเลยค่ะ!!”

“อ…โอ้ จะถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกันนะ”

นั่นมันชมกันแน่เหรอ? เอ๊ะ? หรือว่าตอนนั้นในสายตาของยูซึริฮะผมดูน่ากลัวกว่าไอ้หนุ่มเพลย์บอยนั่นอีกเหรอ?

“จะว่าไปแล้ว ใน SNS นายถูกเรียกว่าหน้าฮอลลีวูดด้วยนี่นา ตลกชะมัด! นี่ๆ ดูสิยูซึริฮะ! นี่รูปตอนปฐมนิเทศ!”

อายาชิโระยื่นรูปในสมาร์ทโฟนให้ยูซึริฮะดู เป็นรูปที่ผมถ่ายกับอายาชิโระในวันปฐมนิเทศ

“ว้าว! ชุดสูท! มาเฟียสุดๆ เลยค่ะ! ดีจังเลยนะคะ! ฮ้า…ถ้ารู้ว่ามีสองคนอยู่ด้วยล่ะก็ไปงานปฐมนิเทศก็ดีแล้วนะคะ”

“เอ๊ะ? ไม่ได้ไปเหรอ?”

“ค่ะ พอไปถึงใกล้ๆ แล้วก็คิดว่า…ถ้าคนอย่างฉันไปก็คงจะสร้างความรำคาญให้เปล่าๆ…”

ยูซึริฮะฝืนยิ้มเศร้าๆ แล้วก็กระดกโชจูรวดเดียวหมดแก้วก่อนจะถอนหายใจออกมา จะว่าไปแล้วก็ทำตัวในแง่ลบจริงๆ ด้วยนะ พวกเก็บตัวมักจะทิ้งโอกาสที่จะสร้างความทรงจำดีๆ ไปแบบนี้แหละ น่าสงสารจริงๆ

“ไม่จริงสักหน่อยนะ แต่ว่าความทรงจำน่ะสร้างขึ้นมาใหม่ตอนนี้ก็ได้นี่นา เอ้า สองคนไปยืนตรงนั้นสิ”

อายาชิโระหันสมาร์ทโฟนมาทางพวกเราแล้วก็ออกคำสั่ง พวกเราก็ยืนเรียงกันตามที่เธอบอก

“ตัวแข็งไปแล้ว! แข็งไปแล้วนะสองคน! ที่แข็งน่ะมันต้องเป็นไอ้… “

“ไม่ให้พูดโว้ย!”

“โทคิวะ! นายโอบเอวของยูซึริฮะซะ! ทำเหมือนกับว่า ‘นี่ผู้หญิงของฉัน’ เลยนะ! ส่วนยูซึริฮะก็ซบหัวไว้ที่อกของโทคิวะแล้วก็เอามือไปคล้องคอเขาไว้! ทำตัวเหมือนเป็นเทพธิดาแห่งโลกอินเทอร์เน็ตเลย!!”

เทพธิดาแห่งโลกอินเทอร์เน็ตมันคืออะไร? แต่ยูซึริฮะก็ทำตามท่าที่อายาชิโระบอก สัมผัสจากมือของเธอที่คล้องคอผมอยู่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นจนขนลุกซู่

“ดีมาก! หน้าตาแบบยั่วยวนนั่นแหละ!! เอาล่ะนะ ชีส!! แชะๆๆๆๆๆ”

อายาชิโระกดชัตเตอร์รัวๆ แล้วก็เอารูปที่ถ่ายได้มาให้พวกเราดู

“ว้าย! นี่อะไรคะ! ฉันเหมือนกับเมียเก็บของมาเฟียเลย!”

“เฮ้ย ฉันไม่ใช่พวกนอกกฎหมายนะ”

ถึงจะรู้สึกผิดต่อยูซึริฮะที่กำลังดีใจอยู่ก็เถอะ แต่การที่ถูกมองว่าเป็นพวกนอกกฎหมายมันก็หน่อยนะ

“ทำใจซะเถอะ นายไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ยังเป็นหน้ามาเฟียฮอลลีวูดอยู่ดีนั่นแหละ แล้วผู้หญิงที่ถ่ายรูปด้วยก็จะดูเหมือนกับเมียเก็บหรือเซ็กเฟรนไปซะหมด เป็นใบหน้าที่ร้ายกาจจริงๆ เลยนะ”

“หน้าฉันมันลามกขนาดนั้นเลยเหรอวะ?!”

“ยูซึริฮะ! เดี๋ยวจะส่งรูปนี้ไปให้นะ ถ้าโดนพวกผู้ชายในสาขาเดียวกันมาตอแยอีกล่ะก็ เอารูปนี้ให้ดูแล้วก็บอกไปเลยว่า ‘ฉันเป็นเมียเก็บเบอร์สองของหมอนี่แล้ว’ นะ! ทำแบบนั้นแล้วก็จะไม่มีใครมายุ่งวุ่นวายกับเธออีก”

เมียเก็บเบอร์สอง…เป็นคำโบราณที่หมายถึงเมียน้อยสินะ สมัยนี้ยังมีคนใช้คำว่าเมียเก็บเบอร์สองอยู่อีกเหรอ? ฉันเคยได้ยินแต่ในหนังเก่าๆ เท่านั้นแหละนะ?

“ว้าว ดีใจจังเลยค่ะ! คำว่าเมียเก็บเบอร์สองนี่ฟังดูดีจังเลยนะคะ! ให้ความรู้สึกเท่แบบเชยๆ ดีค่ะ! เหมือนในหนังยากูซ่าเลย! โดนพวกคนในสาขาตอแยมาตลอดเลยน่ารำคาญมากค่ะ! ขอยืมไปใช้นะคะ!”

“อย่าทำนะ! ภาพลักษณ์ของฉัน! ภาพลักษณ์หนุ่มหล่อใสซื่อของฉันจะพังหมด!!”

“ฮ่าๆๆๆ! ตลกชะมัดเลย! อะฮะฮ่า! ไอ้หนุ่มนักเลงปัญญาชน! อุฟุฟุ! อะฮะฮะฮ่า!!”

พวกเราส่งเสียงดัง หัวเราะ และหยอกล้อกัน…แล้วรุ่งเช้าก็มาถึง

“แสงอาทิตย์ยามเช้ามันช่างเจิดจ้าเหลือเกิน…!”

“แสงตะวัน! กำลังจะแผดเผาฉัน! ฉันกำลังจะถูกชำระล้างแล้ว!”

“อา…น้ำเปล่าแก้แฮงค์นี่มันอร่อยชะมัดเลยนะ ซึมซาบไปทั่วร่างเลย”

พวกเรากำลังอาบแสงอาทิตย์ยามเช้าอยู่ที่สถานีรถไฟก่อนที่รถไฟขบวนแรกจะมาถึง ผมตัดสินใจว่าจะรอส่งทั้งสองคนจนกว่าจะขึ้นรถไฟไปเรียบร้อย แล้วประตูชัตเตอร์ของสถานีก็เปิดออก รอบสองจบลงที่ตรงนี้แล้ว รู้สึกเหงาจังเลย แต่การที่รู้สึกเหงาก็เป็นหลักฐานว่ามันสนุกมากแค่ไหน เพราะงั้นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ

“งั้นมาปิดท้ายกันหน่อยนะ! เอาล่ะ…เย้!”

แปะ!

พวกเราตบมือพร้อมกันหนึ่งครั้งเป็นสัญญาณปิดท้าย แล้วก็ปรบมือเบาๆ

“ขอบคุณมากนะคะทั้งสองคน วันนี้สนุกมากจริงๆ ค่ะ คงจะเป็นวันที่สนุกที่สุดในชีวิตเลยค่ะ”

ยูซึริฮะก้มหัวให้พวกเรา

“ไม่เป็นไรๆ แล้วก็หลังจากนี้เรามาเที่ยวด้วยกันอีก แล้วก็สร้างวันที่สนุกที่สุดในชีวิตต่อไปเรื่อยๆ กันเถอะ”

“คุณอายาชิโระ! ขอบคุณค่ะ! รักที่สุดเลยค่ะ!”

ทั้งสองคนกอดกัน ดีจังเลยนะ แบบนี้ มิตรภาพได้ก่อตัวขึ้นแล้วจริงๆ ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ยูซึริฮะสามารถเงยหน้าขึ้นมาได้อย่างสง่างามแล้ว

“คุณคานาตะก็ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ!”

“ไม่เป็นไรๆ ถ้าสนุกก็ดีแล้วล่ะ”

“ค่ะ เพราะมีคุณอยู่ด้วย ชีวิตในมหาวิทยาลัยต่อจากนี้ไปก็คงจะสนุกได้อย่างแน่นอนค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ!”

ยูซึริฮะโผเข้ามากอดคอผมแน่นๆ แล้วก็ผละออกไปในทันที

“เป็นไงล่ะ นุ่มไหม? ตื่นเต้นรึเปล่า? ว่าไงยะ?”

“ฮะฮ่า! อายาชิโระ! อย่าเอาเรื่องใต้สะดือมาทำลายความประทับใจสิ!”

แต่เอาจริงๆ แล้วหน้าอกมันใหญ่มาก…แล้วก็นุ่มมาก…คือว่า…ใจเต้นเลยครับ…! หน้าอก! ภรรยาของผมคัพ G ยังใหญ่กว่านั้นอีกเหรอเนี่ย โกงเกินไปแล้ว สุดยอดไปเลยจริงๆ

“ฟุฟุ งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ”

“แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะ โทคิวะ!”

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในสถานีแล้วก็หายลับไป ผมมองส่งพวกเธอจนสุดสายตาแล้วก็เดินกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่ดี