หลังเลิกเรียน ในห้องเรียนที่เงียบสงบ นัตสึกิกำลังยืดแขนยืดขาหลังจากสะสางการบ้านที่โดนลงโทษเพราะโดดเรียนเสร็จเรียบร้อย

ที่นั่งห่างออกไปเล็กน้อย มิยาโกะกำลังอ่านหนังสือโดยไม่เข้ามากวน เพราะเธอมีหน้าที่ “คอยดูแล” อย่างเป็นทางการ ดังนั้นเวลานัตสึกิอยู่โรงเรียน เธอก็ต้องอยู่ใกล้ๆ

ตอนนี้เธอกำลังดูไกด์บุ๊กสวนสนุกที่ตั้งใจจะไปกับพี่สาวอย่างตั้งใจจนดูเหมือนหลุดเข้าไปในโลกของตัวเอง จนนัตสึกิลังเลว่าควรจะทักดีไหม

(ว่าแต่…มิโอะซังตอนนี้ทำอะไรอยู่นะ? อยากเจออีกจังแฮะ)

มิโอะเองก็มีชื่อเป็นหนึ่งในผู้ดูแลเช่นกัน เขาเลยแอบหวังว่าซักวันจะได้เจอกันอีก

ขณะที่กำลังจะทักมิยาโกะชวนกลับบ้าน เสียงสดใสก็ดังขึ้นจากหน้าประตู

“อ่า—! อยู่นี่นี่เอง!”

น้ำเสียงสดใสแบบเดียวกับตอนเช้า มัตสึชิมะ อาสึกะ เดินเข้ามาในห้อง

นัตสึกิทำหน้ารังเกียจทันที แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้ หรือไม่ก็ไม่แคร์ เดินดิ่งเข้ามาอย่างไม่ลดละ

มิยาโกะลุกขึ้นอย่างระแวดระวัง แต่นัตสึกิส่งสายตาว่า “ไม่เป็นไร” ห้ามไว้

ไม่ใช่เพราะความหวังดีอะไร แค่นัตสึกิไม่อยากให้พวกยุ่งวุ่นวายอย่างยูโตะ อันซึ หรือแม้แต่อาสึกะ มาเกี่ยวข้องกับโลกแฟนตาซีของเขา

เพราะเขาเองก็ชอบความแฟนตาซี และไม่อยากให้คนพวกนี้เหยียบย่ำความฝันของเขา

“หาตั้งนานแน่ะ~ ไปถามคาสึโตะขอเบอร์นายก็ไม่ให้ บ้าเอ๊ย! พอไปหายูโตะกับอันซึก็ไม่ได้เรื่องอีก พอเห็นรองเท้าเลยรู้ว่ายังอยู่โรงเรียน แต่ไม่คิดว่านายจะอยู่ทำการบ้านในห้องอะนะ”
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอนี่ มีธุระอะไร?”
“อ๊ะ จริงสิ! นายว่างมั้ย? ไม่ว่างก็ช่างเถอะ ไปกับฉันหน่อย!”
“ไม่ไปครับ”
“ตอบไวมาก!? แต่ถ้าไม่ไปล่ะก็ต้องเสียใจแน่นอนนะ? รับรอง!”
“ไม่สนจ้า~”
“แต่ยังไงก็อยากรู้ใช่ม้า~?”
“ฟังหน่อยได้มั้ย? ได้ยินที่ผมพูดรึเปล่าเนี่ย? ขอความร่วมมือกันนิดนึงได้มั้ยครับ?”

…พูดไปก็เท่านั้น ดูเหมือนคำพูดของเขาจะไม่มีทางเข้าหูอาสึกะได้เลย

นัตสึกิถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

แล้วเธอก็เดินเข้ามาใกล้ด้วยใบหน้าเปี่ยมความมั่นใจ พร้อมพูดว่า…

“วันนี้จะไปทำอะไรดีๆ กับพวกหนุ่มชมรมบาสเกตบอลนะ! มาด้วยกันสิ!”
“…แหวะ”

ความรู้สึกคลื่นไส่จู่โจมขึ้นมาทันที

(ให้ตายสิ…ต่อหน้ามิยาโกะแท้ๆ ยังกล้าพูดแบบนี้—แล้วนี่จะชวนไปอะไรแบบหมู่ๆ ด้วยเหรอ!? โคตรขนลุก!! กับพวกหนุ่มม.ต้นที่กำลังฮอร์โมนพลุ่งพล่านอาจดูเหมือนนางฟ้า แต่สำหรับฉันแล้ว มันน่าขยะแขยงเกินทน)

ขณะที่เอามือกุมปาก นัตสึกิก็นึกถึงตอนที่ถูกคุณหนูขุนนางสารภาพรักที่ต่างโลก
ตอนนั้นเธอดูน่ารักใสซื่อ แต่เบื้องหลังกลับลอบทำเรื่องน่าสะอิดสะเอียนกับทาสของตัวเอง
พอรู้เบื้องลึกเข้า นัตสึกิก็หนีหายไม่แลแม้แต่เงาอีกเลย

“อุ๊ย แหวะทำไมล่ะ? อ๋อ~ อายล่ะซี่? ผู้ชายส่วนมากชอบทำเป็นปฏิเสธตอนแรก แต่จริงๆ คือสนใจใช่ม้า~? รู้หรอกน่า~”
“ไม่ไหวครับ”
“หือ?”
“ไม่เอาจริงๆ ครับ ขอร้องล่ะ อย่ามายุ่งเลย จะเอาเงินมั้ย? ถ้าจ่ายเงินแล้วจะปล่อยผมไปมั้ย? ไม่ไหวจริงๆ ขนลุกขนพอง จะอ้วกแล้ว อ้วกอ้วกอ้วก”

นัตสึกิก็เป็นเด็กผู้ชายวัยรุ่นที่มีความรู้สึกทางเพศเหมือนใครๆ

แต่แค่กับอาสึกะ เขา “รับไม่ได้” โดยสัญชาตญาณ
ทั้งที่ไม่ได้โดนเสน่ห์ของยูโตะอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่แค่ท่าทางชวนแบบไม่คิดอะไรก็ทำให้เขารู้สึกเกลียดเข้าไส้

“พอได้แล้วค่ะ!”

มิยาโกะที่เงียบดูสถานการณ์มาตลอด ในที่สุดก็ทนไม่ไหวตะโกนออกมา เพื่อปกป้องนัตสึกิ

แต่พออาสึกะหันไปมองแวบเดียว เธอก็เมินทันทีเหมือนไม่สน

“ยูระคุงแสดงออกชัดขนาดนี้แล้ว ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอคะว่าเขารังเกียจ?”
“เธอคือมินาซึกิซังสินะ~? เธอน่ะ ชอบทำเป็นเย็นชาใส่ผู้ชายทั้งที่จริงๆ ก็ดังจะตาย เธอไม่เข้าใจหรอก—พวกผู้ชายมันก็เขินกันทั้งนั้นแหละ~ เขาปฏิเสธแค่แกล้งทำไปงั้นแหละ แกล้งทำน่า แกล้งทำ~”
“…ถ้าเห็นสภาพยูระคุงตอนนี้แล้วยังคิดแบบนั้นอยู่ล่ะก็ ควรไปพบจิตแพทย์ค่ะ ที่ฉันเงียบเพราะคิดว่าคุณอาจเป็นเหยื่อ แต่ดูเหมือนคุณจะมี ‘พื้นฐาน’ อยู่แล้วสินะคะ”
“พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย~ ขอคุยกับเพื่อนสมัยเด็กหน่อยไม่ได้หรือไง?”
“ฟังแล้วตลกดีนะคะ คนที่แค่เล่นกันนิดหน่อยตอนเด็ก—แถมยังถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้ชายด้วยเนี่ยนะ?”
“ก็อาจใช่~ แต่ตอนนี้ฉันเป็นผู้หญิงแล้วไง? ผู้ชายก็ยอมรับกันหมดแล้วล่ะ”
“ขอโทษทีนะคะ ยูระคุงคือคนที่จะมาเป็นสามีของพี่สาวฉัน เขาไม่มีทางไปยุ่งกับผู้หญิงแบบคุณแน่นอนค่ะ”
“หา!? อะไรนะ!? เพิ่งเคยได้ยินเลยนะนั่น!?”

มีบางอย่างที่นัตสึกิฟังแล้ว “ผ่านหูไม่ได้” เลย

แต่ตอนนี้สิ่งสำคัญคือหนีจากอาสึกะก่อน เรื่องถามความจริงจากมิยาโกะไว้ทีหลัง

นัตสึกิหยิบกระเป๋า ตั้งใจจะรีบเผ่นออกจากโรงเรียนให้ไวที่สุด

แต่แล้ว…

“เอ๋~? พี่สาวของมินาซึกิซังน่ะ ออกแนวสาวแกลแต่ดันดูหดหู่ออกนี่เนอะ?”

…คำพูดที่ ไม่ควรพูด หลุดออกมาจากปากอาสึกะ

ในขณะที่พยายามซ่อมความสัมพันธ์กับพี่สาวอยู่แท้ๆ เธอกลับโดนจี้จุดแบบไม่ไว้หน้า
“เปรี๊ยะ”—เหมือนเสียงอะไรบางอย่างในตัวมิยาโกะขาดผึง

“――นังสารเลวววววววววนี่!! กล้าดูถูกพี่สาวฉันเหรออออออออออออออ!? ออกมาข้างนอกเลยนะยะ ยัยกะXรรรรรรรรรี่!!”