――ณ แดนปีศาจ สถานที่แห่งหนึ่ง

“โคอุเมะจังวันนี้ก็น่ารักเหมือนเคยเลยน้า～ ดูสิๆ นี่แหละ เทวดาตัวน้อยของฉัน!”

ชายวัยกลางคนในชุดสูทสีขาวทำหน้าหลงใหลพลางจ้องหน้าจอสมาร์ตโฟนไม่วางตา
ชายผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น หากแต่เป็น ซาตาน จ้าวแห่งแดนปีศาจ ผู้ปกครองเหล่ามารทั้งมวล

ชื่อจริงของเขาคือ ลูซิเฟอร์ ไทอิจิโร่
หลังจากขัดคำสั่งเทพแล้วถูกขับไล่จากสวรรค์ เขาก็รับนามใหม่ว่า ซาตาน

“ท่านจอมมารครับ เรื่องที่โคอุเมะเป็นเทวดาผู้งดงามน่ะ เป็นที่รู้กันไปทั่วโลก ไม่สิ คงรู้กันไปจนถึงปลายขอบของโลกคู่ขนานเลยด้วยซ้ำนะครับ”
“อ่า…ข้าว่าก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก… เอ่อ ขอโทษ อย่ามองแรงกันแบบนั้นสิ…”

สายตาคมวาบที่แม้แต่ซาตานยังต้องสะดุ้ง มาจากชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่นั่งอยู่ตรงข้าม

เขาคือ ลูซิเฟล หนึ่งในขุนพลสูงสุดของแดนปีศาจ และยังเป็น ลูกชายแท้ๆ ของซาตาน

ชายหนุ่มผมทองทรงเจ็ดต่อสามในสูทสีเทาคลาสสิก
ชื่อจริงของเขาคือ ลูซิเฟอร์ อิชชิน เพียวร์ ชื่อที่ฟังดูเหมือนจะ ‘แบ๊วเกินไป’ นี้ถูกตั้งโดย ก็อด ปู่ของเขาเองตั้งแต่ยุคก่อนคริสตกาล
พร้อมรับประกันว่า “ในอนาคตต้องฮิตแน่นอน!”

ผลลัพธ์คือ ลูซิเฟลกลายเป็นเด็กมีปัญหาและตกจากสวรรค์ในที่สุด

บังเอิญว่าแม้กระทั่งในปัจจุบันนี้ เขาก็ยังคงอาละวาดสมกับชื่อลูซิเฟอร์ โดยที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขายังหัวเราะเยาะเขาและพูดล้อว่า “เพียวร์….คุคุ” 

แม้ว่าเขาจะถูกมองว่าเป็นผู้รับผิดชอบความเย่อหยิ่ง แต่กลับมีแนวโน้มที่จะเป็นผู้รับผิดชอบโทสะที่รุนแรงมากกว่า

ลูซิเฟอร์เกิดมาในฐานะบุตรชายคนโตของตระกูลลูซิเฟอร์ และก่อนที่จะตกสวรรค์เพราะชื่อของตัวเอง เขาเคยเป็นนักเรียนอันดับหนึ่งและดำรงตำแหน่งประธานนักเรียนในโรงเรียนของเหล่าเทวทูต

แม้ในตอนนี้ เขาก็ยังช่วยงานของบิดา ซาตาน ผู้ซึ่งเริ่มเบื่อหน่ายกับโลกปีศาจ ด้วยความสามารถอันโดดเด่นของเขา

“……ว่าแต่ ท่านจอมมาร เด็กหนุ่มกับชายหนุ่มที่อยู่ใน SNS ร่วมกับโคอุเมะนั่น พวกเขาเป็นใครกันหรือครับ?”
“ดูจากรูปแล้ว ก็น่าจะเป็นเด็กหนุ่มกับชายหนุ่มล่ะมั้ง”
“……ช่วยจริงจังหน่อยเถอะครับ”
“ล้อเล่นน่ะ เด็กหนุ่มคนนั้นน่าจะเป็นมนุษย์นะ ดูจากหน้าตาแล้วน่าจะเป็นคนญี่ปุ่น ส่วนคนหล่ออีกคน…ไม่รู้สิ ดูเหมือนอเมริกัน…ทำไมก็ไม่รู้ แต่หน้าตาแบบนี้มันเหมือนน่าจะเจอได้ที่รอสเวลล์ มลรัฐนิวเม็กซิโกแฮะ”
“ไม่เห็นเข้าใจที่พูดเลยครับ สิ่งที่ผมอยากรู้คือ—พวกเขาเป็นใคร มาจากไหน และมีความสัมพันธ์แบบไหนกับโคอุเมะกันแน่!”
“ก็น่าจะเป็นเพื่อนกันล่ะมั้ง?”
“ฮะฮะฮะฮ่า! ท่านจอมมารพูดอะไรตลกดีนะครับ โคอุเมะน่ะเป็นสุภาพสตรีผู้เรียบร้อยเชียวนะครับ จะมีเพื่อนผู้ชายอะไรนั่น มันยังเร็วเกินไป!”

พลังเวทของลูซิเฟอร์ปั่นป่วนขึ้นมา ทำให้คฤหาสน์ของซาตานสั่นไหว

เพียงลำพังพลังเวทของปีศาจคนเดียวสามารถทำให้คฤหาสน์ที่แม้จะถูกโจมตีด้วยปีศาจระดับสูงถึงพันคนก็ไม่สะเทือน ต้องสั่นคลอนได้ แสดงให้เห็นว่าพลังของลูซิเฟอร์นั้นร้ายกาจเพียงใด

“ถ้าพวกเขาเป็นเพื่อนกันจริงๆ ล่ะก็ ต้องนำขนมมาแนะนำตัวให้เหมาะสมด้วยสิ ถ้าหากว่าพวกเขาคบหากับโคอุเมะผู้ขี้อายอย่างบริสุทธิ์ใจจริงๆ ล่ะก็ ในฐานะพี่ชาย ผมก็อยากจะกล่าวคำขอบคุณด้วยเช่นกัน แต่ว่า! ถ้าหากพวกเขาเข้าหาโคอุเมะด้วยความคิดต่ำทรามแม้แต่น้อยล่ะก็――น่าเสียดายจริงๆ แต่คงต้องให้ญี่ปุ่นทั้งประเทศหายไปจากแผนที่แล้วล่ะครับ” (ไอ้ซิสค่อนเอ้ย)
“ขอบเขตกว้างไปแล้วเฮ้ย! เดี๋ยวๆ ใจเย็นก่อนนะ ปีศาจที่มีพลังระดับกลางขึ้นไปน่ะ ห้ามไปยังโลกมนุษย์ตามใจชอบนะ”
“นั่นก็แค่ข้ออ้างล่ะครับ ผมรู้นะว่าทั้งเทพทั้งปีศาจน่ะ ไปใช้ชีวิตวัยเกษียณกันที่โลกมนุษย์กันทั้งนั้น แถมยังอัปโหลดรูปลง SNS อย่างดีไม่มีขาดนะครับ น่าอายจริงๆ โดยเฉพาะก็อดน่ะ เขาโพสต์ว่า ‘โดนแซงคิวที่ร้านกาแฟแล้วโมโหมาก อีกนิดก็จะสวรรค์ลงทัณฑ์อยู่แล้วนะ!’ อะไรแบบนั้นด้วยนะครับ!”
“ก็อดก็เป็นก็อดปบบนั้นอะนะ ปล่อยเขาไปเถอะ”

ภาพที่ซาตานพยายามปลอบโยนลูซิเฟอร์ ซึ่งเป็นทั้งลูกชายและลูกน้องนั้น เป็นภาพที่เกิดขึ้นเป็นประจำ

ทั้งที่ตามปกติควรจะเป็นอีกแบบ แต่ซาตานก็ดูจะเป็นคนที่ลำบากใจอยู่ไม่น้อย

“แต่ว่า โคอุเมะที่เคยเก็บตัวอยู่บ้าน อ่านแต่หนังสือ กลับมาอยู่ในโลกมนุษย์เนี่ยนะ……ถึงจะขึ้นไปยังสวรรค์ไม่ได้เพราะตกสวรรค์แล้ว แต่ถ้าแค่โลกมนุษย์ก็ยังไปได้อยู่สินะ งั้น――ไปเจอโคอุเมะเสียหน่อยก็ดี แล้วก็ ไปทักทายเพื่อนๆ ที่ดูเหมือนจะสนิทกับเธอในด้วยเลยก็แล้วกัน”
“ดะ เดี๋ยว—”

ก่อนที่ซาตานจะได้รั้งไว้ เสียงปีกที่กระพือก็ดังขึ้น แล้วลูซิเฟอร์ก็หายตัวไปแล้ว

“เฮ้อออออ เจ้าลูกชายโง่นี่ เฮ้ย เดี๋ยวก่อนนะ ถ้าเกิดว่าหมอนั่นรู้ว่าฉันไปตกลงเรื่องคู่หมั้นของโคอุเมะโดยพลการล่ะก็…จะไม่โดนยึดอำนาจเอาเหรอวะ…”

จู่ๆ ซาตานก็นึกขึ้นมาได้ว่า
ก่อนหน้านี้เคยมีลูกชายหรือหลานของปีศาจที่ดูแลพื้นที่ต่างๆ ในโลกปีศาจ มาสนใจโคอุเมะและเสนอแต่งงาน

ไหนๆ ก็คิดจะให้เธอตกสวรรค์อยู่แล้ว เขาเลยคิดว่าจะให้แต่งกับปีศาจที่มีอำนาจสักคน และเคยพูดว่า “ถ้าชนะโคอุเมะได้ก็จะยอมรับล่ะนะ” อะไรแบบนั้น

ผลคือดูเหมือนอีกฝ่ายจะคิดว่าชนะแล้ว และเริ่มวางตัวเป็นคู่หมั้นซะงั้น

เป็นปีศาจหนุ่มไฟแรงที่หยิ่งทะนง ก็เลยพอเข้าใจได้
แต่ถ้าเรื่องนี้เข้าหูของลูซิเฟอร์ล่ะก็ ซาตานและเจ้าปีศาจนั่นคงไม่เหลือชิ้นดีแน่

เขายังเคยได้ยินมาว่า มีเทวดาบางคนก็เสนอแต่งงานกับโคอุเมะเหมือนกัน

“ก็โคอุเมะจังนะ ในฐานะมนุษย์ก็ถือว่าเริ่มมีอายุแล้ว พ่อก็เลยเป็นห่วงน่ะสิ…แต่เรื่องนี้ชักจะมีกลิ่นไม่ดีแล้วสิ…เฮ้อ ก็ช่วยไม่ได้ ไปญี่ปุ่นด้วยก็แล้วกัน ถึงไม่อยากเจอก็อด แต่ญี่ปุ่นน่ะ เป็นที่นิยมทั้งในหมู่เทพและปีศาจ ถ้าระงับพลังไว้ล่ะก็ คงไม่มีปัญหาอะไร…”

แน่นอนว่า เป็นปัญหาใหญ่มาก
แต่โชคร้ายที่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นจะคอยท้วงติงได้

ซาตานได้ข้ออ้างอันดีว่า “จะไปหยุดลูซิเฟอร์”
จึงตัดสินใจเดินทางจากแดนปีศาจที่แสนน่าเบื่อไปยังโลกมนุษย์