“สักวันหนึ่งมันก็ต้องจบลง…”

 

ฉันเผลอทวนคำพูดของคุณแม่ออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

“ก็จริงไม่ใช่เหรอ? ไรโตะน่ะ พอรับบทเป็นแฟนปลอมแล้วล่ะก็คงจะฝืนเล่นบทนั้นต่อไปจนกว่าจะเรียนจบแน่ๆ แต่หลังจากจบมัธยมไปล่ะ? ถ้าเขาเกิดมีคนที่ชอบขึ้นมาจริงๆ หนูยังคิดว่าจะรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไปได้อีกเหรอ มิซากิจัง?”

 

คุณแม่รู้แล้ว… รู้ว่าฉันชอบไรโตะคุงเข้าจริงๆ ถึงได้พูดแบบนี้ออกมา

 

แน่นอน… ฉันเองก็ไม่ได้คิดว่าความสัมพันธ์ของฉันกับไรโตะคุงจะอยู่แบบนี้ไปตลอด

 

อย่างที่คุณแม่ว่า ความสัมพันธ์นี้จะจบลงพร้อมกับวันเรียนจบ

 

แต่… มันก็ยังเหลือเวลาอีกตั้งกว่าหนึ่งปี

 

ฉันไม่อยากไปทำอะไรให้ความสัมพันธ์ของเรามันพังก่อนถึงวันนั้น

 

บางทีที่ไรโตะคุงยอมให้ฉันอยู่ข้างๆ แบบนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเราเป็นแค่แฟนปลอมๆ ก็ได้

 

ถ้าฉันทำตัวเกินหน้าเกินตา ถ้าฉันพยายามจะเป็นแฟนจริงๆ ขึ้นมาเมื่อไหร่… เขาอาจจะถอยห่างจากฉันไปเลยก็ได้

 

ฉันรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ชอบยุ่งกับใครมากนักตั้งแต่แรก และที่สำคัญ… ตอนนี้ฉันก็รู้ชัดเจนขึ้นมาอีกหนึ่งอย่าง

 

ตราบใดที่ยังมีโคโคอะจังอยู่ ไรโตะคุงไม่มีวันคิดที่จะมีแฟน

 

ถ้าฉันสารภาพรักไปตอนนี้… เขาคงจะปฏิเสธแน่ๆ

 

แล้วถ้าเป็นแบบนั้น ความสัมพันธ์ที่ดีแบบนี้ก็คงหายไปพร้อมกับคำว่า ‘เลิกแกล้งเป็นแฟนกันเถอะ’ แน่ๆ

 

ฉันไม่อยากเสียที่ตรงนี้ไป…

 

ถ้าอย่างนั้นล่ะก็… อย่างน้อยขอให้ฉันได้อยู่ข้างๆ เขาในฐานะแฟนปลอมๆ จนถึงวันเรียนจบเถอะ แล้วค่อยสารภาพความรู้สึกในวันนั้น

 

บางที… ก่อนถึงวันนั้นไรโตะคุงอาจจะเริ่มรู้สึกชอบฉันขึ้นมาบ้างก็ได้ บางทีเขาอาจจะเป็นฝ่ายสารภาพรักกับฉันก่อนก็ได้เหมือนกัน

 

“หนูก็ไม่คิดว่าจะรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ไว้ได้ตลอดหรอกค่ะ… แต่ถ้ารีบร้อนทำอะไรออกไปตอนนี้ หนูกลัวว่าจะเป็นฝ่ายทำลายความสัมพันธ์นี้ไปซะเอง…”

 

ฉันพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจออกไปตรงๆ ต่อหน้าคุณแม่ แล้วในตอนนั้นเอง-

 

“แต่หนูเองก็ควรรู้ไว้ด้วยนะว่าระหว่างที่หนูมัวแต่ผัดวันประกันพรุ่งอยู่น่ะ มันไม่มีอะไรรับประกันได้เลยว่าไรโตะจะไม่ไปตกหลุมรักใครเข้า แล้วถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมาเมื่อไหร่ มันก็จะสายเกินไปแล้วล่ะ เพราะเด็กคนนั้นน่ะเป็นพวกที่รักใครก็จะรักแค่คนๆ เดียวเท่านั้น ต่อให้มีเด็กผู้หญิงน่ารักขนาดไหนเข้ามาสารภาพรัก เขาก็จะไม่มีทางตอบรับถ้าหัวใจของเขามีคนอื่นอยู่แล้ว”

 

คำพูดของคุณแม่เปรียบกับตะปูที่ถูกตอกลงไปบนหัวใจของฉันอีกครั้ง