“ขอโทษๆ มานี่สิ”

 

ผมยอมแพ้ให้กับใบหน้าบึ้งๆ ของมิซากิ ยิ่งพอรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายถอยออกมาก่อนเพื่อดูปฏิกิริยาเธอด้วยแล้วเลยยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ ผมเลยอ้าแขนออกกว้างแล้วเรียกเธอมาหา

 

แล้วมิซากิก็เข้ามาซุกในอ้อมแขนผมด้วยใบหน้าประหลาดใจปนดีใจ

 

“……♪”

 

เธอโผเข้ากอดจากด้านหน้าแล้วเอาใบหน้าแนบกับข้างคอผม

 

เธอเข้าสู่โหมดอ้อนแบบเต็มขั้นเลยทีเดียว

 

ในสภาพแบบนี้… ถ้ามีใครมาเห็นแล้วผมยังบอกว่า ‘พวกเราไม่ได้เป็นแฟนกัน’ ล่ะก็คงจะไม่มีใครเชื่อแน่นอน

 

ขนาดตัวผมเองบางทียังเผลอคิดไปเลยว่าเราสองคนอาจจะเป็นแฟนกันจริงๆ

 

“มิซากินี่ขี้อ้อนจังเลยนะ”

 

~~~~~! ม-ไม่ต้องพูดออกมาแบบนั้นก็ได้ค่ะ! แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ เลยนะคะ…!”

 

ผมพูดออกไปตามที่คิดพร้อมลูบหัวเธอเบาๆ มิซากิก็หน้าแดงแจ๋แล้วโวยวายกลับมา

 

เล่นใช้คำสุภาพแบบนี้ เธอคงกำลังเขินจนตั้งสติไม่อยู่ล่ะมั้ง แต่แบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันแฮะ

 

“ก็แค่พูดเรื่องจริงนี่นา”

 

“งืม…! คนที่ทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ก็คือไรโตะคุงต่างหากล่ะ…!”

 

“หา? ฉันเรอะ? ทำไมล่ะ?”

 

พอผมถามกลับไปแบบงงๆ มิซากิก็เริ่มทุบอกผมเบาๆ พลางทำหน้าบูดใส่

 

แล้วอยู่ๆ เธอก็ชะงักไปนิด ก่อนจะเปิดปากพูดออกมาด้วยเสียงเบาๆ

 

“ก็… ก็เพราะไรโตะคุงคอยตามใจฉันนี่นา… อย่างเมื่อกี้ก็ยื่นแขนออกมากว้างๆ แล้วบอกให้ฉันเข้าไปกอดด้วยท่าทางเปิดรับสุดๆ… พอโดนตามใจแบบนั้นตลอดก็เลยอดใจไม่ไหวไง…!”

 

สรุปคือเพราะผมไม่ปฏิเสธแล้วตามใจเธอตลอด เธอเลยยิ่งอ้อนหนักขึ้นทุกที

 

ก็พอเข้าใจนะว่ารู้สึกยังไง…

 

“งั้น… ถ้าฉันปฏิเสธเหมือนเมื่อกี้บ่อยๆ จะดีกว่าไหม?”

 

“นั่นแหละค่ะที่เรียกว่าใจร้าย!”

 

คราวนี้เธอทุบอกผมแรงขึ้นอีกนิด คงเป็นการประท้วงแบบน่ารักๆ ว่า ‘ห้ามทำแบบนั้นนะ!’

 

ดูยังไงก็รู้ว่าเธอไม่ต้องการให้ผมปฏิเสธจริงๆ หรอก… เธอเองก็คงชอบที่ถูกผมตามใจเหมือนกันนั่นแหละ

 

“ล้อเล่นน่า”

 

“อื้ม…”

 

ผมเลื่อนมือจากหัวลงมาลูบแก้มเธอเบาๆ

 

มิซากิหลับตาพริ้มราวกับแมวที่ถูกลูบคางแล้วก็ปล่อยให้ผมลูบแก้มเธออย่างว่าง่าย

 

ยังไงมันก็ดูไม่เหมือนกับคู่รักจอมปลอมเลยสักนิด…

 

เธอเองก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเราสองคนเป็นแค่แฟนปลอมๆ

 

แล้วก็รู้แน่ว่าสิ่งที่เรากำลังทำกันอยู่นี่มันเกินเลยกว่าคำว่าปลอมไปมาก

 

บางที… เธออาจจะอยากปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามธรรมชาติ แล้วค่อยๆ เปลี่ยนสถานะความสัมพันธ์เป็นแฟนของจริงงั้นเหรอ?

 

หรือบางที เธออาจจะแค่ต้องการใครสักคนที่คอยตามใจเวลาที่เธอรู้สึกอยากอ้อนใครสักคน

 

ถ้าเธอคิดจะก้าวไปมากกว่านี้ ผมก็อยากให้พูดออกมาตรงๆ แต่ในเมื่อเธอเคยบอกไว้ว่าไม่อยากให้ผมเป็นคนสารภาพรักก่อน ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอให้เธอพูดออกมาเอง เพราะถ้าผมผิดคำสัญญาไปเองล่ะก็มีโอกาสสูงมากที่ความสัมพันธ์นี้จะพังยับ

 

อย่างน้อย… ถ้ามีอะไรสักอย่างที่เป็นหลักฐานชัดๆ ว่าเธอรู้สึกยังไง มันคงทำให้ผมตัดสินใจอะไรได้ง่ายกว่านี้

 

ถึงขนาดที่ผมคิดอะไรแบบนี้ได้ แปลว่าผมเองก็คงรู้สึกชอบมิซากิเข้าแล้วจริงๆ แล้วนั่นแหละ

 

ความรู้สึกมันไม่เหมือนกับเวลาที่อยู่กับโคโคอะเลย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผมชอบเวลาที่ได้ตามใจมิซากิแบบนี้

 

เพราะงั้นผมถึงอยากรู้ไง… อยากรู้ว่าเธอรู้สึกยังไงกับผมกันแน่