“ห้องของไรโตะคุง…”
พอเดินเข้ามาในห้องผม มิซากิก็มองไปรอบๆ อย่างกับว่ากำลังซึมซับบรรยากาศไว้เต็มที่
“ไม่เห็นต้องทำหน้าซาบซึ้งขนาดนั้นเลย เธอเคยเข้ามาหลายรอบแล้วไม่ใช่เหรอ”
เธอเคยแวะมาที่บ้านผมมากกว่าหนึ่งหรือสองครั้งแน่นอน
เวลาพาโคโคอะนอนก็ต้องพามานอนบนเตียงในห้องนี้อยู่ตลอด เพราะงั้นมันก็แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอเคยเข้ามาและใช้เวลาที่นี่ด้วยกันหลายครั้งแล้ว
“ก็จริงอยู่… แต่มันไม่เหมือนกันนี่นา…”
“หือ?”
“ก็วันนี้เป็นครั้งแรก… ที่เราอยู่กันแค่สองคน แถมยังเป็นหลังจากที่ฉันรู้ใจตัวเองแล้วด้วย…”
เธอบ่นพึมพำพร้อมเอานิ้วชี้ทั้งสองข้างจิ้มกันไปมา
เธอพูดเบาเกินไปจนผมฟังไม่รู้เรื่องเลย
“เอาเถอะ ยังไงก็มานั่งก่อนสิ”
จะให้ยืนอยู่แบบนั้นตลอดก็คงไม่ใช่ ผมเลยชี้ไปยังที่ที่เธอมักจะนั่งเป็นประจำ
“……”
แต่เหมือนจะไม่ค่อยถูกใจสักเท่าไหร่
เธอพองแก้มพลางส่งสายตาไม่พอใจมาทางผมแล้วจ้องเขม็งแบบเงียบๆ
“เป็นอะไรไป?”
“ยังไงไรโตะคุงก็ไม่สนใจความรู้สึกของฉันเหมือนเดิมเลยนะคะ~”
เธอบ่นอะไรไม่รู้คนเดียวอีกแล้ว มีอะไรจะพูดก็พูดมาตรงๆ เลยสิ
“เธอไม่พอใจอะไรอีกล่ะ?”
“เปล่าหนิคะ~ ก็แค่ชินแล้วน่ะค่ะ ว่าไรโตะคุงก็เป็นแบบนี้มาตลอดอยู่แล้ว…”
จะฟังยังไงเธอก็กำลังไม่พอใจผมชัดๆ แถมพูดจาแบบเป็นทางการขึ้นมาทันทีอีกต่างหาก
ทั้งที่ผมจำได้ว่าไม่ได้พูดหรือทำอะไรให้เธอโกรธเลยแท้ๆ…
เธอนี่เข้าใจยากจริงๆ นั่นแหละ
“……”
เธอยังจ้องมาทางผมอยู่แล้วก็ไม่มีทีท่าว่าจะนั่งตามที่ผมบอก
ผมเลยเป็นฝ่ายตัดสินใจนั่งลงตรงที่ประจำของตัวเองก่อน
แล้วก็-
“ฮึบ…”
เธอก็ตามมานั่งข้างผมแบบเบียดจนไหล่ชนกันเลย
“เฮ้…”
“มีปัญหาอะไรเหรอคะ?”
ผมหันไปมองด้วยสายตาประมาณว่า ‘ทำไมต้องมานั่งชิดกันขนาดนี้ด้วย?’
แต่เธอกลับทำหน้างงแล้วเอียงคอใส่ราวกับไม่รู้เรื่อง ทั้งที่ดูยังไงก็จงใจสุดๆ
“ไปนั่งตรงที่นั่งประจำของเธอที่อยู่ข้างหน้าฉันสิ…”
“แต่นั่งทำการบ้านแบบนี้มันสะดวกกว่านี่นา มองเห็นกันง่ายดีออก”
เธอว่าอย่างนั้นพร้อมรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะบอกว่า ‘เห็นมั้ย ฉันมีเหตุผลนะ’
จริงอยู่ว่าโต๊ะยาวแบบนี้ถ้านั่งข้างกันจะทำให้มองเห็นได้สะดวกก็เถอะ…
“แต่เราก็ทำแยกกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
ถึงจะบอกว่า ‘ทำการบ้านด้วยกัน’ แต่จริงๆ ก็แค่นั่งทำไปพร้อมกันเฉยๆ ไม่ได้ช่วยกันแก้โจทย์ทีละข้อ
แบบนี้ไม่เห็นต้องมานั่งติดกันขนาดนี้เลย
“ก็การสอนไรโตะคุงเป็นหนึ่งในหน้าที่ของฉันด้วยนี่นา”
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอมถอยง่ายๆ
เวลาผมติดปัญหาอะไร เธอก็คอยสอนให้จริงๆ นั่นแหละ เธอเลยยกเหตุผลนี้ขึ้นมา
“แต่แค่เวลาไม่เข้าใจก็ค่อยถามได้ไม่ใช่เหรอ?”
ถ้าเทียบกับมิซากิที่ติดระดับท็อปของชั้นปี ตัวผมเองก็ถือว่าห่างชั้นกับเธอมากพอสมควร
แต่การบ้านก็ไม่ใช่ข้อสอบซะหน่อย แค่เปิดหนังสือเรียนหรือใช้โน้ตที่จดช่วยบ้างก็พอจะแก้หาคำตอบได้
โจทย์ระดับที่ต้องพึ่งเธอถึงจะทำได้ไม่ได้มีเยอะขนาดนั้นหรอก อย่างน้อยก็ไม่ใช่ระดับที่ต้องถามทุกสองสามนาทีแน่ๆ
“มู่ววววว~”
เธอพองแก้มใส่ผมอย่างไม่พอใจ ชัดเลยว่าไม่ปลื้มกับคำตอบเมื่อกี้นี้เท่าไหร่
…หรือว่าเธอมีเหตุผลอื่นที่อยากจะนั่งข้างกัน?
พอผมเริ่มมองเธอด้วยสายตาสงสัย-
“อ๊ะ…!”
จู่ๆ มิซากิก็ทำหน้าเหมือนกับหลอดไฟในหัวติดขึ้นมาเหมือนเพิ่งคิดอะไรดีๆ ออก แล้วเธอก็เข้ามากระซิบข้างหูผม
“นั่งแบบนี้น่ะ จะได้ไม่โดนคุณแม่สงสัยไงว่าเรากำลังคบกันอยู่จริงไหม…♪”
หมายความว่าเธอคิดว่าแม่จะโผล่เข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าวหรือไงเนี่ย?
ความจริงผมรู้อยู่แล้วว่าแม่จะเคาะประตูก่อนแน่ๆ ผมเลยไม่คิดว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นึ้นหรอก
ว่าแต่…
“ถ้าแก้ความเข้าใจผิดได้ล่ะก็… ฉันก็อยากแก้ตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ”
การที่แม่เข้าใจผิดว่าผมมีแฟนน่ะมันเรื่องใหญ่เลย เพราะมีหวังต้องเจอคำถามล้านแปดจากแม่ทุกวันแน่ๆ ผมจะต้องโดนบังคับให้พามิซากิมาที่บ้านบ่อยๆ แน่นอน
ถ้าเลี่ยงได้ผมก็อยากเลี่ยงตั้งแต่เนิ่นๆ นั่นแหละ… แต่-
“พอเถอะ… ฉันจะร้องไห้แล้วนะ…!”
จู่ๆ มิซากิก็มีน้ำตาคลอขึ้นมาซะอย่างนั้น
“ฮ-เฮ้ย!? มะ-ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบมิซากินะ! ฉันแค่ไม่อยากให้แม่เข้าใจผิดเฉยๆ! ก็เห็นอยู่ว่าเมื่อกี้แม่ก็พยายามจะเค้นถามใหญ่เลย…!?”
ผมรีบแก้ตัวทันทีที่เห็นสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปแบบคาดไม่ถึง
“ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่อยากทำตัวเป็นแฟนกับมิซากิเลยสักนิด ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก…!?”
ผมพูดรัวแทบไม่หยุด แล้วเธอก็เงยหน้ามองมาทางผมด้วยสายตาเว้าวอน
“จริงเหรอ…?”
“จริงสิ ถ้าไม่ชอบ ฉันก็คงบอกเธอตรงๆ ไปแล้วแหละ”
“อื้ม…”
ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจแล้ว เพราะเธอพยักหน้าเบาๆ
ผมเองก็โล่งใจเหมือนกัน เพราะไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอเสียใจเลยสักนิด
“…………”
แล้วเธอก็พิงหัวลงบนไหล่ผมโดยไม่พูดอะไร
ตอนแรกว่าจะทำการบ้านกันแท้ๆ… แต่เธอก็คงอยากอ้อนขึ้นมาเฉยๆ นั่นแหละ
นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอก เวลามิซากิมาที่บ้านผมทีไร เธอก็ชอบทำแบบนี้บ่อยๆ อยู่แล้ว
“ขอโทษนะที่ทำให้เข้าใจผิด”
ผมลูบหัวเธอเบาๆ พลางเอ่ยขอโทษ และดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว-
“ไม่เป็นไรหรอก… เพราะผลสุดท้ายมันก็ออกมาดีนี่นะ…”
เธอตอบกลับมาโดยที่ผมไม่รู้เลยว่าเธอหมายความว่าอย่างไร
อัพตอนหน้าวันเสาร์นะครับ (อาจจะ 😉)
MANGA DISCUSSION