เพราะถูกเรียกชื่อ ผมเลยจำใจต้องเดินไปที่หน้าประตู

 

แล้วผมก็พบกับ-

 

“สะ สะ สะ สะ สะ… สวัสดีตอนบ่ายค่ะ…!”

 

มิซากิยืนอยู่ในสภาพหน้าแดงก่ำและดวงตาเหมือนจะกำลังหมุนไปมาอีกด้วย

 

ทันทีที่เห็นผม เธอก็รีบทักทายขึ้นมา แต่ดูยังไงตอนนี้เธอก็กำลังสติหลุดชัดๆ

 

คงจะตื่นเต้นกับการเจอแม่ผมล่ะมั้ง

 

“เอาจริงดิ…”

 

ผมถึงกับเผลอบ่นออกมา เพราะสถานการณ์ตอนนี้มันทำให้รู้สึกปวดหัวสุดๆ ไปเลย

 

“แฟนลูกน่ารักขนาดนี้เลยเหรอ~ ไรโตะเองก็ไม่เบานี่นา~!”

 

ดูเหมือนว่าเธอจะแนะนำตัวกับแม่ผมไปเรียบร้อยแล้ว

 

คงเพราะไม่คิดว่าแม่จะเป็นคนออกมาเปิดประตูแทนผม เลยเผลอหลุดปากบอกไปว่าเป็นแฟนซะอย่างนั้น

 

…นี่มันเลวร้ายสุดๆ

 

“มิซากิ?”

 

“ข… ขอโทษค่ะ…!”

 

พอผมส่งยิ้มพร้อมเรียกชื่อเธอไปด้วยน้ำเสียงปกติ (เพราะอยู่ต่อหน้าแม่) เธอก็รีบก้มหัวโค้งอย่างแรงทันที

 

แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าเธอรู้ว่าผมอยากจะพูดอะไร

 

จะทำยังไงดีล่ะทีนี้้… เฮ้อ…

 

“ไม่ต้องขอโทษหรอกจ้ะ อยากมาหาเมื่อไหร่ก็มาได้เสมอเลยนะ เอ๊ะว่าแต่กินข้าวเที่ยงรึยังจ๊ะ?”

 

แม่ดูตื่นเต้นสุดๆ เหมือนอยากชวนเธอเข้าบ้านเต็มที เธอคงอยากจะคุยกับมิซากิให้มากกว่านี้สุดๆ เลยล่ะ

 

“ยะ… ยังค่ะ…”

 

ปกติถ้ามิซากิมาช่วงเที่ยง เธอจะเป็นคนช่วยทำข้าวเที่ยงให้ผมกับโคโคอะ เพราะงั้นเธอเลยไม่ได้กินอะไรมาก่อนแล้วก็มากินที่บ้านผมแทน

 

แต่ว่าตอนนี้น่ะขอเถอะ… อย่าตอบตามตรงได้ไหม!

 

“งั้นเดี๋ยวแม่ทำเผื่อมิซากิจังด้วยเลยนะจ๊ะ”

 

แถมยังเรียกชื่อซะรู้เลยว่าแนะนำตัวกันเสร็จสรรพแล้ว ต่อให้ผมจะพูดความจริงว่าจริงๆ แล้วเราสองคนไม่ได้คบกัน แม่ก็ไม่มีวันเชื่อหรอก

 

ไม่สิ… แค่พูดขึ้นมาก็รู้เลยว่าแม่จะต้องโกรธที่ผมทำให้มิซากิขายหน้าแน่ๆ

 

บอกตรงๆ เลยว่างานเข้าแล้ว

 

“ข… ขอรบกวนด้วยนะคะ..!”

 

“ไม่หรอกๆ แม่รู้อยู่แล้วล่ะว่าลูกชายมีแฟน แต่แม่ก็อยากให้ไรโตะเป็นคนบอกเองมากกว่า แต่ก็รู้อยู่ในใจแหละว่าเด็กคนนี้ไม่พูดอะไรแบบนี้กับแม่หรอก… เพราะงั้นแม่เลยอยากฟังจากปากของมิซากิจังเองน่ะ”

 

แบบนี้นี่เอง… สรุปว่าแม่รู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้วเพราะโดนป้าแถวบ้านเม้าท์ให้ฟังสินะ

 

แถมยังแกล้งทำเป็นไม่รู้เพื่อรอให้ผมเปิดปากพูดเองอีกต่างหาก…

 

ไม่สิ บางทีอาจแค่กำลังรอให้ผมเผลอแล้วหลุดพูดออกมาก็ได้…

 

“อะ… เอ่อ… คือว่า… คือ…”

 

มิซากิเหลือบตามามองผมอย่างรู้สึกผิดเต็มประดา ดูทรงแล้วคงอยากเช็คสีหน้าผมน่ะนะ

 

“เข้ามาเถอะ”

 

ในเมื่อแม่รู้แล้ว ทุกอย่างก็สายเกินแก้

 

ตอนนี้แม่เองก็ดูตื่นเต้นที่จะได้คุยกับเธอ ถ้าผมไล่เธอกลับไปตอนนี้มีหวังโดนแม่เล่นงานแน่

 

ที่สำคัญ ถ้าเธอกลับไปตอนนี้ละก็ คนที่โดนแม่ซักแทนก็จะเป็นผมเต็มๆ เลย

 

เพราะงั้น… ขอโทษนะมิซากิ เธอเองก็รับผิดชอบด้วยละกัน

 

ว่าแต่… ทำไมเธอถึงมาที่บ้านผมตั้งแต่แรกนะ?