วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ชินจิทำให้ชาร์ลอตต้าตั้งคท้อง

 

ชินจิตื่นเช้ามาทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารของโรงแรม〈โพรงตัวตุ่น〉แล้วก็มาที่บ้านปาร์ตี้ตั้งแต่เช้า เพราะเมื่อวานเขาได้รับข้อความจาก เอมิลี่ว่า อัลวินอยากให้ทุกคนมารวมตัวกัน

 

ทุกคนใน〈หมาป่าทะยาน〉และเอมิลี่จึงมารวมตัวกันตั้งแต่เช้า

 

「เฟอร์นิเจอร์ของทุกคนมาครบแล้ว พรุ่งนี้เราย้ายเข้ามาอยู่กันเลยเถอะ!」

 

「อืม ก็น่าจะประมาณนั้นแหละ」

 

ชินจิพยักหน้าราวกับว่าคำพูดแรกของอัลวินเป็นไปตามที่คาดไว้

 

มีริส, เรนกะ, เอมิลี่ รู้เรื่องที่อัลวินพูดตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

 

มีริสและเรนกะทำหน้าลำบากใจ ส่วนเอมิลี่ยิ้มอย่างร่าเริง

 

「อัล ยังไม่ได้ทำความสะอาดห้องส่วนกลางเลยนะ」

 

「งั้นวันนี้เรามาช่วยกันทำความสะอาดกันเถอะ!」

 

「อัลคุง มาทำกับฉันนะ」

 

เรนกะพึมพำว่า “ฉันจะทำห้องน้ำกับห้องครัวนะ” ชินจิก็เสนอตัวช่วย

 

อัลวินและมีริสได้รับมอบหมายให้ทำความสะอาดตรงทางเดินและห้องอาหาร

 

「งั้นฉันจะทำข้างนอกนะ ชินจิให้เฟรรี่ช่วยทำด้วยได้ไหม?」

 

「แน่นอนสิ พูดถึงเฟรรี่แล้ว เธอน่ะเติบโตขึ้นเยอะเลยนะ」

 

「…เติบโต?」

 

เอมิลี่ตัวแข็งทื่อราวกับได้ยินคำที่ไม่พึงประสงค์

 

อัลวินและเพื่อนๆ ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับการเติบโตของภูต ดังนั้นพวกเขาจึงมองชินจิด้วยใบหน้าสงสัย

 

「ภูตต่างจากมนุษย์ตรงที่เมื่อประสบการณ์สะสมถึงปริมาณที่กำหนด รูปลักษณ์ภายนอกก็จะเปลี่ยนไปอย่างมากในชั่วข้ามคืน…ในขณะที่หลับนั่นแหละ อืม ดูด้วยตาตัวเองน่าจะเร็วกว่านะ มานี่สิ เฟรรี่」

 

ชินจิเรียกเฟรรี่

 

ทุกคนจ้องมองรูปร่างของเฟรรี่ที่ปรากฏตัวออกมาจากวงเวทมนตร์…

 

เฟรรี่เอียงคอเล็กน้อย ซึ่งดูน่ารักราวกับเป็นสาวงาม

 

「เฟรรี่จัง น่ารักขึ้นอีกแล้ว!」

 

มีริสรีบเข้าไปกอดเฟรรี่เหมือนที่เคยทำเป็นประจำ

 

เฟรรี่ก็กอดมีริสกลับ “แน่น~♡” เพราะเป็นเรื่องปกติที่เธอจะถูกมีริสกอด

 

หน้าอกใหญ่ๆ ของมีริส กับหน้าอกที่ใหญ่ขึ้นของเฟรรี่บดเบียดกัน เป็นภาพที่น่าอภิรมย์จริงๆ

 

「เปลี่ยนไปเยอะจริงๆ ด้วย… ตกใจเลยนะเนี่ย」

 

「ใช่ไหมล่ะ? แต่ข้างในไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไหร่หรอกนะ」

 

ชินจิยักไหล่ต่อหน้าเรนกะที่ตกใจจนตาโต

 

「พลังเวทก็เพิ่มขึ้นด้วยนะ ฉันคิดว่ากำลังรบเพิ่มขึ้นมากเลยล่ะ เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่เธอเติบโตขึ้นก่อนการสอบเลื่อนระดับนะ」

 

「นั่นสินะ…」

 

แม้จะตอบรับชินจิ ที่กำลังพูดเรื่องจริงจังเกี่ยวกับกำลังรบ แต่เรนกะก็จดจ่ออยู่กับหน้าอกที่เติบโตขึ้นของเฟรรี่

 

(เอ๊ะ? หรือว่าขนาดจะแซงหน้าฉันไปแล้วนะ…?)

 

ในฐานะคนรักของชินจิ นี่เป็นปัญหาใหญ่เลย

 

หลังจากที่ได้เป็นคนรัก เรนกะเพิ่งจะได้รับรู้จากชินจิว่า เฟรรี่เป็นครึ่งภูตครึ่งซัคคิวบัส แน่นอนว่ารวมถึงเรื่องความสัมพันธ์ทางกายด้วย

 

เฟรรี่ที่เป็นครึ่งซัคคิวบัสก็เก่งกาจในเรื่องเซ็กส์อยู่แล้ว การที่เคยชนะในเรื่องขนาดหน้าอกนั้น เป็นข้อได้เปรียบที่สำคัญสำหรับเรนกะ

 

การปรนนิบัติด้วยไพซูริเป็นหนึ่งในสิ่งที่ชินจิชอบ

 

เพื่อนร่วมหลับนอนของชินจิ มีแต่คนที่มีหน้าอกใหญ่กว่าเธอทั้งนั้น เธอรู้สึกว่าถ้าแพ้ทั้งขนาดและเทคนิค ก็คงไม่มีอะไรจะสู้ได้แล้ว

 

(…แต่กับ เฟรรี่ คงไม่เป็นแบบนั้นหรอกมั้ง…)

 

ความวิตกกังวลที่ว่า ชินจิจะหลงเฟรรี่ จนถูกผูกขาดความสนใจนั้นเข้าครอบงำเรนกะ เธอเผลอมองชินจิด้วยสายตาที่วิตกกังวล

 

「มีอะไรหรือเปล่า?」

 

「…เปล่า ไม่มีอะไรหรอก」

 

เรนกะส่ายหน้าเมื่อสบตากับชินจิที่ถาม

 

「น่ารักขึ้นมากเลยนะ…」

 

「อัลคุง…?」

 

「แน่นอนว่ามี่เป็นที่หนึ่งนะ!」

 

อัลวินที่เผลอชมความงามของเฟรรี่ก็พึมพำออกมา มีริสที่กอดเธออยู่ก็จ้องมองอัลวิน

 

อัลวินรีบแก้ตัวทันที มีริสก็ยิ้มกว้างให้อัลวิน ที่แสดงออกว่าหลงใหลเธอเป็นอันดับหนึ่ง

 

「…เฟรรี่ คนทรยศ!!」

 

「！！」

 

「อ๊ะ, เฟรรี่จัง!」

 

เอมิลี่ที่ฟื้นตัวจากความตกใจเรื่องการเติบโตของเฟรรี่ ก็กรีดร้องพลางวิ่งออกจากห้องไป

 

สำหรับเอมิลี่ที่รู้สึกเห็นอกเห็นใจกันในฐานะคนหน้าอกเล็ก การเติบโตครั้งนี้เป็นการทรยศที่ร้ายแรง นอกจากเอมิลี่แล้ว ทุกคนก็มีหน้าอกใหญ่… การที่ตัวเองเป็นคนเดียวที่มีหน้าอกแบนราบในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทำให้เอมิลี่รู้สึกเจ็บปวดในใจมาก

 

เฟรรี่ที่หลุดออกมาจากอ้อมแขนของมีริส ก็วิ่งตามเอมิลี่ออกจากห้องไป

 

ชินจิยิ้มแห้งๆ พลางมองส่งเฟรรี่ที่วิ่งตามไป คงทิ้งเพื่อนร่วมงานไว้ไม่ได้สินะ

 

「เอาล่ะ เมื่อเป็นคู่กันแล้ว ก็มาทำสิ่งที่ต้องทำกันเถอะ」

 

「ใช่แล้ว! มี่จะเริ่มจากตรงไหนดี?」

 

「ก่อนอื่น เราไปเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดกันก่อนนะ อัลคุง」

 

อัลวินและมีริสออกจากห้องไปอย่างมีความสุข

 

ชินจิและเรนกะที่เหลืออยู่ ก็มุ่งหน้าไปยังห้องครัวพร้อมกัน

 

「ทำห้องครัวก่อน แล้วห้องน้ำกับห้องอาบน้ำค่อยทำทีหลังนะ」

 

「อืม เข้าใจแล้ว จะทำตามที่เรนกะบอก」

 

ด้วยเหตุนี้ การทำความสะอาดครั้งใหญ่ก็เริ่มต้นขึ้นอย่างกะทันหัน

 

 

 

「ห้องอาบน้ำนี่ใช้เวลามากที่สุดเลยนะ…」

 

「นั่นสินะ…ขนาดเท่าห้องอาบน้ำรวมเลยนะ คงจะสามารถเข้ามาพร้อมกันทุกคนได้เลยนะเนี่ย」

 

ห้องครัวและห้องน้ำทำความสะอาดได้ง่ายๆ เพราะกิลด์จ้างบริษัททำความสะอาดมาทำความสะอาดเป็นประจำ

 

ชินจิมองเรนกะ พลางขัดพื้นด้วยแปรง แม้จะดูเหมือนปกติ แต่ชินจิก็รู้สึกว่า เรนกะกำลังคิดมากอยู่ เขาสามารถเดาได้ว่าสาเหตุคือเฟรรี่ เพราะบรรยากาศเปลี่ยนไปหลังจากเห็นเฟรรี่ แต่ก็ไม่รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริง

 

「ชินจิ เฟรรี่เปลี่ยนไปมากเลยนะ」

 

「หืม? อ๋อ…ใช่แล้วนะ แต่แค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นนะ?」

 

「อือ ฉันก็เข้าใจ…แต่ว่า หน้าอกก็ใหญ่ขึ้นด้วยนี่」

 

เมื่อได้ยินคำว่า “หน้าอก” ชินจิก็เผลอมองเรนกะ

 

เรนกะหน้าแดงพลางขัดพื้นด้วยแปรง ชินจิจ้องมองหน้าอกของเรนกะที่สั่นไหวทุกครั้งที่เธอขยับ

 

「ฉันคิดว่าเฟรรี่เก่งเรื่องเซ็กซ์มากกว่า…แล้วก็เลยกังวลนิดหน่อยว่า ชินจิจะชอบผู้หญิงแบบนั้นมากกว่าหรือเปล่า」

 

「ฉันชอบเซ็กซ์นะ แต่มันไม่ใช่ทุกอย่างหรอกนะ?」

 

นี่ไม่ใช่คำพูดที่ผู้ชายที่มีเพื่อนร่วมหลับนอนมากมายควรพูด

 

「สำหรับฉัน การอยู่กับเรนกะรู้สึกสบายใจกว่านะ」

 

「…ขอบคุณน่ะ ขอโทษที่จู่ๆ ก็พูดอะไรแปลกๆ ออกมา…ว้าย!」

 

ชินจิที่แอบย่องเข้าไปหาเรนกะ ก็กอดเธอจากด้านหลัง แปรงหลุดจากมือของเรนกะ แล้วร่วงลงพื้น ด้วยแรงกอดของชินจิ ทำให้เรนกะรู้สึกถึงความแข็งแกร่ง และยอมให้เขาโอบกอดอย่างว่าง่าย

 

「ทั้งที่เพิ่งบอกว่าไม่ใช่ทุกอย่างแท้ๆ…」

 

「ก็คิดว่า เรนกะคงจะมั่นใจขึ้นมาบ้างไง」

 

「อูยยย…♡ อย่าพูดเรื่องบ้าๆ สิ…♡ นิดหน่อย…♡ ชินจิ…♡」

 

มือของชินจิสัมผัสหน้าอกของเรนกะ แล้วเริ่มบีบนวดเบาๆ

 

หน้าอกที่เต่งตึงเปลี่ยนรูปทรงอย่างยั่วยวนในมือของชินจิ การลูบไล้อย่างชำนาญของชินจิและความรู้สึกวิตกกังวลที่เธอรู้สึกอยู่ ทำให้เธออยากตอบสนองเมื่อถูกเรียกร้อง เรนกะจึงไม่ต่อต้านและปล่อยให้เขาทำตามใจชอบ

 

「เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก…♡」

 

「มาทำกันก่อนที่ใครจะมาเห็นดีกว่านะ」

 

「ฮิ๊…♡ อย่าบีบหัวนมสิ…♡」

 

เรนกะปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งไปกับการกระทำที่รุนแรงขึ้นของชินจิ