รุ่งเช้าของวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ชินจิรวบรวมข้อมูลเสร็จสิ้น

 

เช้าตรู่ที่มินาโตะและน้องสาวสองคนยังหลับอยู่ ลีร่าก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว เธอได้รับคำสั่งให้จับตาดูความเคลื่อนไหวของชินจิ เธอออกจากโรงแรม เดินเข้าไปในตรอกซอยที่ไม่มีคน แล้วนั่งลงซ่อนตัวในที่ที่มองเห็นท้องฟ้าได้〈ตาเหยี่ยว〉ไม่สามารถใช้ได้หากผู้ใช้ไม่ได้อยู่ใต้ท้องฟ้าที่ไม่มีอะไรบดบัง

 

「〈ตาเหยี่ยว〉…」

 

มุมมองเปลี่ยนไป ลีร่ามองลงมาจากท้องฟ้า เห็นภาพรวมของเมืองทั้งหมด โรงแรมของชินจิ โรงแรมของอัลวิน และเพื่อนๆ เธอมองสำรวจเมืองในยามเช้าที่ผู้คนยังไม่พลุกพล่านไปทีละแห่ง

 

(ไม่น่าจะมีใครเคลื่อนไหวตอนนี้หรอกนะ…)

 

แม้จะเป็นการกระทำเพื่อชายที่เธอหลงรัก (จากการถูกเวทมนตร์เสน่ห์) แต่การรู้สึกไม่พอใจกับการต้องเฝ้าดูตั้งแต่เช้าก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เมื่อวานมินาโตะอารมณ์เสียเป็นพิเศษเพราะถูกลงโทษ และเพื่อจะปรับอารมณ์ให้ดีขึ้น เขาก็หยอกล้อกับน้องสาวสองคนตลอดเวลา แน่นอนว่าลีร่าก็ถูกทิ้งไว้ตามลำพังตลอด

 

(คุณมินาโตะ ชอบผู้หญิงหน้าอกเล็กนี่นา…แต่ผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่คุณ มินาโตะ ทุกคนก็มักจะมองหน้าอกฉัน…)

 

เธอถอนหายใจออกมาเมื่อมองหน้าอกที่เติบโตเต็มที่และหนักอึ้ง เธอคิดว่าถ้าคนที่ชอบไม่พอใจมันก็เป็นแค่ของเกะกะเท่านั้นเอง

 

คงเป็นเพราะเธอเอาแต่คิดเรื่องอื่น ลีร่าจึงไม่ทันสังเกตุว่ามีคนเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว เมื่อเธอรู้สึกตัวก็รีบยกเลิก〈ตาเหยี่ยว〉แต่เจ้าของร่างนั้นก็พุ่งเข้ามาถึงตรงหน้าลีร่าแล้ว

 

นั่นคือเอมิลี่ซึ่งเป็นเป้าหมายที่มินาโตะต้องการ

 

(เร็วเกินไป…!)

 

ลีร่าตอบสนองต่อเอมิลี่ ที่พุ่งเข้ามาได้ไม่ทัน มือของลีร่าที่พยายามจะป้องกันถูกเอมิลี่ปัดป้องออกไปได้หมด แล้วมือของเอมิลี่ก็เอื้อมถึงใบหน้าของลีร่า และปิดปากไว้ ในมือของเธอกำผ้าผืนหนึ่งไว้ ลีร่าที่ถูกปิดจมูกและปากไว้ไม่สามารถส่งเสียงได้ กลิ่นหอมหวานลอยมาจากผ้า สติของลีร่าค่อยๆ เลือนหายไป…

 

(คุณมินาโตะ…ช่วยฉันด้วย…)

 

คำอธิษฐานของลีร่า ไม่สามารถส่งไปถึงมินาโตะที่กำลังหลับปุ๋ยได้เลย เอมิลี่แบกลีร่าที่ร่างกายอ่อนปวกเปียก เพราะถูกบังคับให้นอนหลับไว้บนบ่า

 

「มีพยานไหม? ไม่มี? งั้นที่เหลือฝากด้วยนะ เฟรรี่♡」

 

เอมิลี่ที่เชื่อฟังชินจิ ได้รับการอนุญาตให้สื่อสารกับเฟรรี่ ผ่านรอยสลักแห่งราคะ เมื่อเธอมอบหมายให้เฟรรี่เฝ้าดูมินาโตะ และคนอื่นๆ แล้ว เอมิลี่ก็พาลีร่าไปยังบ้านของชินจิ

 

ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์นั้นเลย…

 

 

 

ลีร่ากำลังฝัน ฝันถึงช่วงเวลาที่สามพี่น้องออกเดินทางด้วยกัน เป็นการเดินทางที่สนุกสนาน เธอประทับใจกับสถานที่ที่สวยงาม และได้ลิ้มรสอาหารอร่อยๆ มันเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยได้สัมผัสเลยหากอยู่ที่บ้านเกิด

 

แล้ววันหนึ่ง ทั้งสองคนก็ออกไปข้างนอกและพามินาโตะกลับมา

 

「ฉันหลงรักคนคนนี้ พวกเราจะทุ่มเทให้เขา พี่สาวเราจะแยกจากกันที่นี่」

 

ลีร่า ไม่เข้าใจความหมาย แต่เธอไม่สามารถทำตามได้อย่างว่าง่าย ทั้งที่อยู่ด้วยกันมาตลอด

 

มินาโตะเป็นผู้ชายที่เย่อหยิ่ง ลีร่าไม่เข้าใจเลยว่าน้องสาวสองคนหลงเสน่ห์อะไรในตัวเขา น้องสาวทั้งสองคนยังคงทุ่มเทให้กับมินาโตะ ชีวิตของคนสามคนและคนหนึ่งก็เริ่มต้นขึ้น

 

เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ลีร่าก็เริ่มหลงรักมินาโตะโดยไม่รู้สาเหตุ ทั้งที่ได้รับการปฏิบัติที่หยาบคายขนาดนี้ ทั้งที่ไม่ได้รับความรักเหมือนที่น้องสาวได้รับเลย ลีร่าไม่มีทางรู้เลยว่าเธอถูกร่ายเวทมนตร์เสน่ห์ใส่ทุกคืนในขณะที่นอนอยู่ในห้องเดียวกัน

 

พวกเขาทำผิดพลาดในเมืองที่พักอยู่ แล้วก็มาที่เมืองข้างๆ…

 

ที่นั่น มินาโตะพยายามจะเข้าหาผู้หญิงคนใหม่ แล้วหลังจากนั้น…

 

 

 

ลีร่าลืมตาขึ้นอย่างเลือนลอย เธอรู้สึกว่าหน้าท้องหนักอึ้งเล็กน้อย และสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังคร่อมอยู่บนหน้าท้องของเธอ ความรู้สึกเหนียวเหนอะหนะที่ร่องอกทำให้เธอไม่สบายตัว เธอจึงก้มหน้าลงมอง

 

「ดูเหมือนจะตื่นแล้วนะ」

 

「ฮึ่ก…!」

 

ในสายตาของลีร่า ปรากฏภาพของชินจิที่กำลังยิ้มอย่างน่ารังเกียจ และอวัยวะเพศขนาดใหญ่ของชินจิที่กำลังขยับอย่างช้าๆ อยู่ในร่องอกของเธอ ภาพที่เห็นทำให้ลีร่าถึงกับส่งเสียงกรีดร้องไม่ออก

 

ชินจิเปิดเผยหน้าอกของลีร่า และกำลังใช้ท่าขี่ม้าถูไถอวัยวะเพศไปมาในร่องอกที่ทาด้วยโลชั่นสไลม์

 

「หน้าอกของ ลีร่าจังนี่สุดยอดจริงๆ…」

 

「หยุดนะ… หยุดเถอะ…! ช่วยด้วย… คุณมินาโตะ…!」

 

ลีร่าพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง แต่แขนขาของเธอถูกมัดติดกับเตียงจนขยับไม่ได้ และไม่รู้ทำไมถึงใช้เวทมนตร์ไม่ได้ด้วย

 

「เปล่าประโยชน์น่า เธอใช้เวทมนตร์ไม่ได้หรอก ไม่มีใครมาช่วยด้วย เพราะพวกมินาโตะคุงคงกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่เลย」

 

「ไม่จริง…! ไม่นะ…!」

 

เมื่อหน้าอกถูกบีบเข้าหากัน ลีร่าก็ตัวสั่นสะท้านกับความรู้สึกที่หน้าอกกำลังโอบล้อมอวัยวะเพศขนาดใหญ่ของชินจิ ทุกครั้งที่ชินจิขยับสะโพกไปมา หัวอวัยวะเพศก็โผล่ออกมาจากร่องอก

 

ลีร่าแสดงสีหน้าบิดเบี้ยวโดยไม่ปิดบังความรังเกียจ อย่างไรก็ตาม เวทมนตร์กระตุ้นอารมณ์ทางเพศของชินจิ กำลังกัดกินลีร่าอย่างช้าๆ และร่างกายของเธอก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว

 

(ใหญ่มาก… แตกต่างจากของคุณมินาโตะโดยสิ้นเชิง… น่ากลัว…!)

 

ลีร่าพยายามหันหน้าหนีอย่างสิ้นหวัง ลีร่าเคยเห็นพฤติกรรมของมินาโตะและน้องสาวของเธอมาก่อน เธอรู้ขนาดอวัยวะเพศของมินาโตะ ซึ่งแม้จะแข็งตัวก็ยังมีขนาดเล็กน่ารัก ไม่ได้ทำให้รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

 

แต่ทุกครั้งที่อวัยวะเพศขนาดใหญ่ของชินจิถูกเสียดสีเข้ามา ลีร่าก็รู้สึกถึงความร้อนที่หว่างขาและอาการเสียวซ่านในช่องคลอด สัญชาตญาณเพศเมียที่ตื่นขึ้นและมีอารมณ์ เริ่มถูกดึงดูดเข้าหาสัญลักษณ์ของความเป็นชายที่แข็งแกร่ง และลีร่าก็ไม่ต้องการยอมรับสิ่งนั้น

 

「ไม่เอา! ไม่นะ! ช่วยด้วย… คุณมินาโตะ… ช่วยด้วยนะ…!」

 

「เธอชอบมินาโตะขนาดนั้นเลยเหรอ? ทั้งที่เขาปฏิบัติกับเธอแย่ขนาดนั้น… ชอบตรงไหนกัน?」

 

「นั่น… นั่น… ฉันน่ะ คุณมินาโตะ… ก็…」

 

มินาโตะที่ไม่เคยอ่อนโยน มินาโตะที่ทำตัวร้ายกาจ มินาโตะที่ไม่เคยรักเธอ มินาโตะที่ไม่ยอมช่วยเธอ ทั้งที่เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ก็เพราะเขา เหตุการณ์เลวร้ายมากมายที่ยากจะรับมือได้ด้วยความรักที่ถูกฝังไว้ ทำให้ผลของเวทมนตร์เสน่ห์ที่ลีร่าได้รับอ่อนกำลังลง

 

「ไม่ชอบ… ไม่ชอบมินาโตะเลย… ทำไม… ทำไมฉันถึงต้องเจอแต่เรื่องร้ายๆ คนเดียวด้วย… ไม่เอาแล้วนะ…」

 

น้ำตาของลีร่าไหลรินไม่หยุด หัวใจของลีร่าซึ่งแบกรับความเครียดในแต่ละวันมาถึงขีดจำกัดแล้ว และกำลังจะแตกสลาย… ในช่วงเวลาจวนเจียนนั้นเอง

 

「ไม่อยากช่วยน้องสาวสองคนของเธอ ให้พ้นจากมินาโตะเหรอ?」

 

「เอ๊ะ…?」

 

ลีร่าเงยหน้ามองชินจิ ด้วยดวงตาที่แทบจะไร้ประกาย

 

「น้องสาวของเธอผิดปกติไปเพราะดวงตาแห่งเสน่ห์ของมินาโตะนะ เธอก็ได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์เสน่ห์ด้วยเหมือนกัน」

 

「เสน่ห์…」

 

ลีร่าตกอยู่ในภวังค์ ชินจิยังคงพูดต่อไปโดยไม่หยุดขยับสะโพก

 

「นี่เป็นการกระทำที่จำเป็นเพื่อลดผลของเวทมนตร์เสน่ห์ ความรักที่เธอมีต่อมินาโตะก็ลดลงด้วยใช่ไหมล่ะ… ฉันพูดต่อได้ไหม?」

 

「…ได้โปรดค่ะ」

 

ความรู้สึกไม่ชอบชินจิของลีร่าลดลง เมื่อความรักที่เธอมีต่อมินาโตะจางหายไป เมื่อความกลัวลดลง ความรู้สึกที่ถูกเสียดสีอยู่ในร่องอกก็กลับทำให้เธอรู้สึกว่าอวัยวะเพศที่แข็งแรงนั้นน่าดึงดูดใจมากขึ้นเสียอีก เสียง “หนึบ…♡ หนึบ…♡” ดังขึ้นอย่างน่ารังเกียจไปทั่วห้อง

 

「ดวงตาแห่งเสน่ห์นั้นทรงพลังมาก หากฆ่ามินาโตะน้องสาวฝาแฝดก็อาจจะฆ่าตัวตายตามไปได้… ต้องให้มินาโตะยกเลิกมัน… เฮ้อ… คงต้องบังคับให้ยกเลิกแบบตอนนี้แหละ…」

 

ชินจิหายใจหอบถี่พลางถูไถอวัยวะเพศ น้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มออกมาจากปลายอวัยวะเพศ… หน้าอกขนาดใหญ่ของลีร่านุ่มนิ่ม และเมื่อเสียดสีกับอวัยวะเพศ ความรู้สึกสุขสมอย่างรุนแรงที่ยากจะอธิบายก็ยิ่งทำให้ชินจิ ใกล้ถึงจุดสุดยอดมากขึ้น

 

ลีร่าเริ่มฟื้นคืนศักดิ์ศรีความเป็นผู้หญิงที่เคยสูญเสียไป เมื่อเห็นชินจิดูมีความสุขกับหน้าอกขนาดใหญ่ที่เคยเป็นปมด้อย เพราะมินาโตะไม่เคยเหลียวแล และเมื่อเห็นอวัยวะเพศที่กำลังกระตุกอยู่ และเธอก็เริ่มคิดว่า ‘อยากทำให้เขารู้สึกดีกว่านี้…♡’ ลีร่าไม่รู้เลยว่าความรู้สึกนั้นถูกดึงดูดโดยร่างกายที่กำลังมีอารมณ์จากเวทมนตร์กระตุ้นอารมณ์ทางเพศ

 

ตอนนี้เวทมนตร์เสน่ห์ของมินาโตะเริ่มเสื่อมฤทธิ์แล้ว ความปรารถนาทางกายกับชินจิเหนือกว่าความรักที่เธอมีต่อมินาโตะไปเสียแล้ว

 

「ฉันตั้งใจจะเอาคืนมินาโตะที่พยายามแตะต้องเอมิลี่กับเฟรรี่… อึ่ก… ฉันคิดว่ามันคงไม่ดีถ้าจะให้น้องสาวของเธอเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย… ก็เลยจับตัวเธอมาถามก่อนไง… เฮ้อ…」

 

「ฉันอยากช่วยค่ะ… พวกเขาคือน้องสาวที่สำคัญของฉัน… พวกเขาไม่ใช่เด็กดีที่ควรจะถูกผู้ชายแบบนั้นทำอะไรตามใจชอบหรอกค่ะ…」

 

ประกายในดวงตาของลีร่ากลับคืนมาอีกครั้ง

 

「ถ้าอย่างนั้น… ฉันจะแก้มัดให้ แล้วก็ทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดด้วยหน้าอกของเธอแบบนี้เลยนะ ฉันจะใส่พลังเวทเพื่อต่อต้านเวทมนตร์เสน่ห์ลงไปในน้ำอสุจิ… ดื่มมันเข้าไปนะ แล้วเวทมนตร์เสน่ห์ของลีร่าจังก็จะถูกถอนออก…!」

 

「เข้าใจแล้วค่ะ…♡」

 

ชินจิแก้มัดมือของลีร่า ลีร่าใช้มือทั้งสองข้างบีบหน้าอกตัวเองจากด้านข้าง “จุ๊บบบบ♡” เพื่อเพิ่มแรงบีบ แล้วนำริมฝีปากไปจ่อที่ปลายอวัยวะเพศของ ชินจิ พร้อมกับดูด “จุ๊บบบบ♡”

 

ชินจิที่ทนไม่ไหวแล้ว ก็หลั่งอสุจิออกมาทันที

 

โดะปุ๊บ♡ โดะปุ๊บ♡ ปิ๊ว♡ ปิ๊ว♡ โดะปิ๊ววววว♡♡

 

น้ำอสุจิจำนวนมหาศาลถูกปล่อยออกมาใส่ลีร่า การดื่มน้ำอสุจิครั้งแรกย่อมไม่ราบรื่น น้ำอสุจิที่พุ่งออกมาจากอวัยวะเพศที่กระดอนไปมา ทำให้ใบหน้าของลีร่าเปื้อนเหนียวเหนอะหนะไปหมด ถึงกระนั้นลีร่าที่สามารถรับน้ำอสุจิเข้าไปในปากได้ในครั้งแรก ก็กลืนมันลงไปตามที่สัญญาไว้ เวทมนตร์เสน่ห์ที่กำลังจะคลายออก ก็ถูกพลังเวทของชินจิที่บรรจุอยู่ในน้ำอสุจิทำให้หมดฤทธิ์ไป ลีร่ารู้สึกว่าส่วนลึกในหน้าอกของเธอเบาสบายขึ้น

 

「อ่า~… ออกมาเยอะเลย… รู้สึกดีจังเลยนะ ลีร่าจัง」

 

「ดีจังเลยค่ะ…♡」

 

ลีร่ายิ้มทั้งที่ใบหน้ายังเปื้อนน้ำอสุจิ รอยยิ้มนั้นแม้จะดูเย้ายวน แต่ก็งดงามมาก เป็นรอยยิ้มที่แท้จริงของลีร่าที่หลุดพ้นจากเวทมนตร์เสน่ห์แล้ว