เหลือเวลาอีก 1 เดือนก่อนการสอบเลื่อนขั้น

สมาชิกของ 〈หมาป่าทะยาน〉 ใช้ชีวิตแต่ละวันโดยเน้นการฝึกฝนตนเอง และออกไปหาเงินในดันเจี้ยนเป็นบางครั้ง ขณะที่ทั้งห้าคนรวมถึงเอมิลี่กำลังรับประทานอาหารเย็น ก็มีเสียงทักมาจากด้านข้าง

 

「พวกแกคือ〈หมาป่าทะยาน〉ใช่ไหม?」

 

บทสนทนาที่สนุกสนานถูกขัดจังหวะด้วยเสียงที่ฟังดูหยิ่งผยองของชายคนหนึ่ง สายตาของทั้งห้าคนก็จับจ้องไปที่เจ้าของเสียง

 

ใบหน้าของชายคนนั้นดูดีมาก ผมสีทองเรียบร้อย ชุดคลุมหรูหราและไม้เท้า ทุกอย่างเข้ากันได้อย่างลงตัว ส่งเสริมรูปลักษณ์ของชายคนนั้นให้โดดเด่นยิ่งขึ้น

 

「ใช่แล้ว…มีอะไรเหรอ?」

 

อัลวินมองไปที่บัตรนักผจญภัยระดับต่ำสุดของระดับสูงที่ติดอยู่บนหน้าอกของชายคนนั้น แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ใช้กับคนในระดับเดียวกัน

 

「ไม่มีอะไรหรอก แค่ได้ยินว่าพวกแกพิชิตดันเจี้ยนได้ ปาร์ตี้〈มังกรเพลิง〉ของฉันก็เพิ่งจะพิชิตได้เมื่อเร็วๆ นี้เหมือนกัน เป็นไงล่ะ? ในฐานะผู้ที่ตั้งเป้าหมายสู่ระดับกลางของระดับสูงเหมือนกัน เรามาทำความรู้จักกันหน่อยดีไหม?」

 

ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหยิ่งผยอง และในขณะที่พูดจบ ก็มีการปล่อยเวทมนตร์ออกมาอย่างลับๆ จากร่างกายของเขา ชินจิสัมผัสได้ถึงเจตนาร้ายนั้นทันที และแอบขัดขวางเวทมนตร์ของชายคนนั้น

 

(ความรู้สึกแบบนี้…คือ〈เสน่ห์〉สินะ? คงตั้งใจจะใช้ความหล่อเหลาเพื่อสร้างความประทับใจสินะ?)

 

ชายคนนั้นรู้ว่าเวทมนตร์〈เสน่ห์〉ใช้ไม่ได้ผล จึงจ้องมองชินจิ

 

ชินจิยิ้มตอบกลับชายคนนั้นด้วยใบหน้าที่ไม่รู้ไม่ชี้

 

เมื่อ〈เสน่ห์〉ไม่ได้ผล สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือคำพูดและการกระทำที่หยิ่งผยองของชายคนนั้นเท่านั้น แม้จะมีหน้าตาดี อัลวินและเพื่อนๆ ก็ไม่มีทางยอมรับได้

 

「ขอโทษนะ วันนี้ขอผ่านก่อน」

 

「อย่างนั้นหรือ งั้นไว้โอกาสหน้าแล้วกัน」

 

ชายคนนั้นหันหลังกลับไปโดยไม่มีใครแสดงความเสียดายเลย

 

「ถ้าอยากไปให้ถึงระดับสูงกว่านี้ ก็ควรหาคนที่สามารถใช้เวทมนตร์ที่มีพลังทำลายล้างมากกว่านี้มาร่วมทีมนะ คนที่ทำสัญญากับภูตที่ไม่เหมาะกับการต่อสู้แบบภูตบุปผาแบบนั้น วันหนึ่งคงจะถึงขีดจำกัดนะ」

 

「ว่าไงนะ!？」

 

เอมิลี่โกรธจัดกับคำพูดที่ทิ้งท้ายก่อนจากไป ชินจิรีบดึงเอมิลี่ไว้ทันที ใบหน้าของเรนกะก็เต็มไปด้วยความโกรธ ส่วนอัลวินและมีริสก็ทำหน้าไม่พอใจ

 

「ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ไม่จำเป็นนะ! ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก!」

 

อัลวินตะโกนใส่แผ่นหลังของชายที่เดินจากไป

 

「ทำไมถึงห้ามล่ะ ชินจิ!」

 

「ห้ามทะเลาะกันนะ พวกเราก็กำลังจะสอบเลื่อนขั้นด้วยนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น อาจจะส่งผลกระทบต่อการสอบได้」

 

เมื่อชายคนนั้นหายไปจากสายตาแล้ว เอมิลี่ก็เข้าหาชินจิ แต่ชินจิก็หัวเราะแห้งๆ แล้วส่ายหน้า เป็นที่รู้กันดีว่าเอมิลี่สนิทกับ〈หมาป่าทะยาน〉หากถูกคิดว่า〈หมาป่าทะยาน〉ยุยงเอมิลี่ ก็จะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากไปเปล่าๆ

 

「อัล! ครั้งหน้าเจอหน้าก็ไม่ต้องไปสนใจนะ!」

 

「เข้าใจแล้ว! …เฮ้อ อะไรของเขาเนี่ย」

 

「เขาเป็นคนแปลกๆ นะ… อัลคุง」

 

อัลวินและเพื่อนๆ ยังคงรู้โกรธและสับสน

 

「ผู้ชายคนนั้นใช้เวทมนตร์นะ ดูเหมือนจะมีอะไรแปลกๆ ฉันเลยจัดการขัดขวางไปแล้ว」

 

อัลวินและเพื่อนๆ หัวเราะตอบกลับชินจิที่ยิ้มอย่างซุกซน

 

「อะไรกัน งั้นที่พูดไปตอนสุดท้ายก็แค่การแพ้แล้วพาลสินะ」

 

「ฟุฟุ เขาคงเจ็บใจมากเลยสินะ เจ้าหมอนั่น」

 

อัลวินและเพื่อนๆ ที่เคยอารมณ์เสียก็กลับมามีอารมณ์ปกติในที่สุด เมื่อเห็นอย่างนั้นชินจิก็พูดต่อ

 

「เพราะไม่มีหลักฐาน ถ้าไปบอกกิลด์ก็คงมีแต่เรื่องยุ่งยากเปล่าๆ…เราอย่าไปสนใจมันเลยดีกว่านะ อย่าอยู่กันสองคนเด็ดขาดนะ โดยเฉพาะที่ที่คนน้อยๆ ยิ่งต้องระวังนะ」

 

「เข้าใจแล้วค่ะ…」

 

「เขาตั้งใจจะทำอะไรกันแน่? เจ้าหมอนั่น…」

 

อัลวินสงสัยพลางนึกถึงการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของชายคนนั้น ชินจิตอบคำถามนั้นว่า “อืมมม…ใครจะไปรู้ล่ะ”

 

 

 

「บ้าเอ๊ย ไอ้คนน่ารำคาญ!」

 

หลังจากนั้นชินจิก็รีบกลับไปที่โรงแรมแล้วอัญเชิญเฟรรี่

 

เมื่อชายคนนั้นหันหลังกลับตอนจากไป ชินจิก็แอบฝังเมล็ดลงในชุดคลุมของเขาได้สำเร็จ ดูเหมือนว่าเมล็ดนั้นจะติดอยู่กับชุดคลุมของชายคนนั้นจนถึงที่พักของเขา และเมื่อเขาขอให้เฟรรี่ดักฟังผ่านเมล็ดนั้น เขาก็สามารถได้ยินเสียงของชายคนนั้น ดูเหมือนว่าเขากำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่นี้พอดี

 

「ไอ้คนที่ใช้เวทมนตร์พลังทำลายล้างสูงไม่ได้…อึ๊ก! ยังมาขัดขวางฉันอีก…อู๊ย…」

 

แม้เสียงของชายคนนั้นจะเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็มีเสียงครางที่น่ารังเกียจแทรกเข้ามาเป็นครั้งคราว และยังมีเสียงน้ำลายที่กำลังเลียอะไรบางอย่าง “จุ๊บๆ” ทำให้คาดเดาได้ว่าอีกฝ่ายกำลังเป็นอย่างไรบ้าง

 

「ลิลี่ ลิล เลียให้ดีนะ…อู๊ย…ดีมาก…」

 

「จะโกรธหรือจะระบายอารมณ์ก็เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่งสิ…」

 

ชินจิดักฟังต่อไปพลางถอนหายใจ

 

เฟรรี่เอนตัวพิงหลังชินจิ ทำตัวสบายๆ

 

「แต่ว่า ท่านมินาโตะ…เขาเป็นนักเวทที่เก่งกาจนะ ได้ยินมาว่าตั้งแต่เขาเข้าร่วม〈หมาป่าทะยาน〉ก็ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเลยนะคะ…」

 

「หุบปากนะยัยนมโต! เจ้าหมอนั่นน่ะ! มันเป็นพวกชั้นสองที่ทำสัญญากับภูตต่อสู้แบบภูตเพลิงของฉันไม่ได้! ถึงแม้จะบังเอิญขัดขวางเวทมนตร์ของฉันได้ก็เถอะ…ฮึ่ม! มันคงไม่รู้หรอกว่าฉันใช้เวทมนตร์อะไรไป!!」

 

「ฮ่าๆๆ ไอ้หมอนี่น่าสนใจดีนะ」

 

ชินจิพึมพำเบาๆ ว่า “ไอ้คนชั้นสามที่ไม่รู้ตัวว่าถูกดักฟัง” เฟรรี่เองก็ทำหน้าไม่พอใจเช่นกันเมื่อถูกพูดถึงในทางที่ไม่ดี ชินจิลูบศีรษะของเฟรรี่ ช้าๆ

 

「ช่างเถอะ…ไม่ช้าก็คงรู้เอง ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นของฉัน ยัยนมเล็กนั่นต้องเป็นของฉัน!」

 

「หือ?」

 

ชินจิเอียงคอเมื่อได้ยินคำว่า “นมเล็ก” เฟรรี่ก็เอียงคอตาม

 

「ฮ่า…ฮ่า…ความงามแบบเด็กสาวคนนั้น…! เอมิลี่จัง…น่ารักจังเลย เอมิลี่จัง…! ฉันจะเลียเธอให้ทั่วเลย…!」

 

「โอ๊ย ไอ้โรคจิตนี่」

 

ชินจิอดทำหน้าเบ้ไม่ได้ สรุปคือ การทักทาย〈หมาป่าทะยาน〉ก็เป็นแค่การสร้างโอกาสในการพูดคุยกับเอมิลี่ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพวกเขา

 

เมื่อเข้าใจสถานการณ์คร่าวๆ แล้ว ชินจิก็หยุดดักฟังเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงน่ารังเกียจของชายคนนั้นอีกต่อไป แล้วก็เริ่มพิจารณา

 

「ผู้ชายคนนั้นชื่อ มินาโตะ…เป็นนักเวท ลิลี่กับลิล น่าจะเป็นเด็กสาว เพราะดูเป็นรสนิยมของโรคจิต ส่วนผู้หญิงที่เรียกว่า ‘ยัยนมโต’ น่าจะเป็นเพื่อนร่วมทีมที่เขาใช้เพราะเก่งถึงแม้จะไม่ใช่รสนิยมของเขา…ไม่สิ อาจจะเป็นทาสที่ถูกผูกมัดด้วยสัญญาก็ได้…」

 

จากนั้นก็จะไปสอบถามเกี่ยวกับปาร์ตี้〈มังกรเพลิง〉ที่กิลด์ และต้องไปร้านขายข้อมูลด้วย…เขาเริ่มวางแผนสำหรับวันพรุ่งนี้และวันต่อๆ ไป

 

(แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เอมิลี่ สินะ…)

 

ชินจินึกถึงภาพของเอมิลี่

 

เขายังไม่มีความคิดที่จะตอบรับความรู้สึกของเอมิลี่ในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะนิ่งดูดายให้เธอตกเป็นเหยื่อของโรคจิต แม้จะปากไม่ตรงกับใจ แต่ชินจิก็ชอบเอมิลี่ จริงๆ

 

(มันดูถูกฉัน มันดูถูกเฟรรี่ด้วยซ้ำ มันยังบอกว่าจะแตะต้องเอมิลี่อีก…ฉันจะสั่งสอนให้รู้สำนึกหน่อยดีไหมนะ ไอ้มินาโตะอะไรนั่นน่ะ)

 

ไม่ใช่น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนตามปกติ

 

ไม่ใช่รอยยิ้มที่น่ารังเกียจที่แสดงออกมาระหว่างมีเซ็กส์

 

ชินจิแสดงรอยยิ้มที่ชั่วร้ายราวกับปีศาจที่กำลังวางแผนชั่วร้าย

 

เมื่อเห็นใบหน้านั้น เฟรรี่ก็แก้มแดงก่ำ

 

 

TL : เริ่มบทที่ 2 แล้ว เปิดตัวด้วยศัตรู ที่จ้องจะ NTR เพื่อนของพระเอก…

NTR VS NTR ได้เริ่มขึ้นแล้ว