หนึ่งเดือนผ่านไปนับตั้งแต่ “รอยสลักแห่งราคะ“ ถูกสลักไว้บนตัวมีริส โดยที่อัลวินไม่รู้

 

กิจกรรมของ〈หมาป่าทะยาน〉ดำเนินไปอย่างราบรื่น วันเวลาผ่านไปกับการทำเควสต์และสำรวจดันเจี้ยน พวกเขาไม่มีอาการบาดเจ็บร้ายแรงหรือเจ็บป่วยใดๆ พวกเขาใช้ชีวิตประจำวันที่แสนธรรมดาแต่ก็มีค่า

 

แน่นอนว่าก็มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

 

อัลวินและมีริส สวมแหวนดีไซน์เดียวกันที่นิ้วนางข้างซ้าย แม้จะยังไม่ได้จัดงานแต่งงาน แต่ทั้งสองที่รักกันเหมือนสามีภรรยาก็ดูมีความสุขมาก

 

ด้วยอิทธิพลของทั้งสองคนนี้เอง ทำให้เรนกะตัดสินใจ เธอจะสารภาพความรู้สึกที่มีต่อชินจิ

 

ระหว่างทางกลับหลังทำเควสต์เสร็จ เรนกะที่เดินอยู่ข้างหลังอัลวินและมีริส ก็กระซิบเบาๆ ให้ชินจิได้ยินเพียงคนเดียว

 

「ชินจิ…พรุ่งนี้นายว่างไหม?」

 

「ว่างสิ ฉันเองก็มีเรื่องสำคัญที่อยากคุยเหมือนกัน…พรุ่งนี้เจอกันได้ไหม?」

 

「เอ๊ะ…อื้อ, ได้สิ」

 

เรนกะใจเต้นแรงกับการตอบกลับที่คาดไม่ถึงของชินจิ เธอแอบหวังเล็กๆ ว่า… หรือว่า…

 

「งั้นพรุ่งนี้เรานัดเจอกันนะ ฉันมีที่ที่เราจะคุยกันได้อย่างสบายๆ เธอมาตั้งแต่เช้าได้ไหม?」

 

「ได้สิ…งั้น พรุ่งนี้เจอกันนะ」

 

เมื่อถามสถานที่นัดหมายจากชินจิ เรนกะก็รีบเดินตามอัลวินและมีริสไป รอยยิ้มที่เธอแสดงให้เห็นตอนบอกลานั้นช่างน่ารักมาก

 

 

 

「ที่นี่…เหรอ」

 

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เรนกะมาถึงสถานที่ที่ถูกระบุไว้ ซึ่งเป็นย่านที่พักอาศัย เมื่อเธอมองไปรอบๆ เพื่อหาชินจิ ประตูบ้านหลังหนึ่งก็เปิดออก แล้วชินจิก็ปรากฏตัวออกมา

 

「รออยู่เลย เรนกะ」

 

「ขอโทษที่ให้รอนะ ชินจิ…บ้านหลังนี้คือ?」

 

「บ้านของฉันเอง ฉันซื้อตอนที่อยู่ปาร์ตี้ก่อนหน้านี้น่ะ การอยู่คนเดียวมันยุ่งยาก ฉันก็เลยไม่ค่อยได้ใช้หรอกนะ…เชิญเลย?」

 

「อย่างนี้นี่เอง…ขอรบกวนด้วยนะ」

 

เรนกะเข้าไปในบ้านตามที่ชินจิเชิญชวน เธอยอมรับว่าห้องนั้นดูเป็นห้องของชินจิจริงๆ ด้วยบรรยากาศที่สงบเงียบ มีเพียงเฟอร์นิเจอร์และสิ่งอำนวยความสะดวกเท่าที่จำเป็นเท่านั้น

 

「วันนี้แต่งตัวพิเศษมากเลยนะ ดูสวยเข้ากับเรนกะมากเลย」

 

「อ๊ะ, ขอบคุณ…ดีใจจัง」

 

เรนกะไม่ได้สวมชุดนักผจญภัย แต่สวมชุดธรรมดา แม้จะเป็นเสื้อเรียบๆ กับมินิสเกิร์ต แต่เมื่อเรนกะผู้มีรูปร่างสมส่วนสวมใส่ ก็ดูสวยงามยิ่งขึ้น ชินจิยื่นแขนทั้งสองข้างออกไปเพื่อกอดเรนกะ ที่ดูไม่ค่อยสบายใจนัก เรนกะก็ต้องการเช่นนั้น จึงโอบแขนทั้งสองข้างรอบหลังชินจิ แล้วกอดตอบ

 

หัวใจของเรนกะเต้นแรง เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่อได้ทิ้งตัวพิงชินจิ และซบแก้มลงบนอกของเขา

 

「เรนกะ…ฉันชอบเธอนะ」

 

「ฉันก็ชอบคุณค่ะ…♡」

 

เรนกะเงยหน้าขึ้นเมื่อชินจิกระซิบข้างหูของเธอ เมื่อชินจิและเธอสบตากันและจ้องมองกันพักหนึ่ง เรนกะก็จูบชินจิ เพียงแค่สัมผัสริมฝีปาก มันเป็นการจูบที่ทำบ่อยครั้งระหว่างมีเซ็กส์ แต่จูบหลังจากที่ความรู้สึกตรงกันนั้นมีความสุขมากเป็นพิเศษ

 

「มากกว่าอัลวิน…เหรอ?」

 

「อื้อ…♡ อัลเหมือนน้องชาย… ชอบแบบครอบครัว แต่คนที่ฉันรักคือชินจิต่างหาก และฉันเพิ่งจะรู้ตัว….♡」

 

「ฉันดีใจนะ…」

 

“จุ๊บ…♡ จุ๊บ…♡” การจูบที่อ่อนโยนดำเนินต่อไป ขณะนั้นเองเรนกะก็สังเกตเห็นว่าอวัยวะเพศของชินจิ ที่แนบชิดอยู่กำลังแข็งตัว เรนกะเองก็ดีใจและตื่นเต้นจนอยากมีเซ็กส์กับชินจิจนทนไม่ไหว

 

「…ชินจิ, มามีเซ็กส์กันเถอะ…♡」

 

「ไปที่เตียงกันเถอะ」

 

เมื่อไปถึงเตียง ทั้งสองคนก็ช่วยกันถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย

 

ชุดชั้นในของเรนกะ เป็นชุดชั้นในสีดำลายลูกไม้ที่เข้าชุดกันได้อย่างสวยงาม

 

ชินจิเปลือยกาย แต่เขารู้สึกเสียดายที่จะถอดชุดชั้นในพิเศษของเรนกะง่ายๆ เขาจึงผลักเธอลงบนเตียงทั้งอย่างนั้น

 

「ชุดชั้นในสีดำนี่ดูเซ็กซี่มากเลยนะ เหมาะกับเธอมากเลย」

 

「…ฉันคิดว่าชินจิ น่าจะชอบนะ♡」

 

ชินจิคร่อมเรนกะ เขาสอดร่างกายระหว่างต้นขาของเธอแล้วแนบสะโพกเข้าหากัน เขาถูเส้นเลือดใต้โคนอวัยวะเพศที่แข็งตัวเข้ากับส่วนลับของเธอ พร้อมกับลูบไล้หน้าอกทั้งสองข้างของเรนกะอย่างนุ่มนวล

 

「อ๊าง…♡ อ๊า♡ รู้สึกดีจัง…♡」

 

เรนกะรับการลูบไล้จากชินจิ ด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม

 

จากการลูบไล้ที่นวดคลึงอย่างพิถีพิถันไปจนถึงการบีบและหยิกหัวนม…แล้วกลับมานวดหน้าอกอีกครั้ง อวัยวะเพศที่เสียดสีกันก็ยังคงเป็นการลูบไล้เบาๆ ที่ลูบไล้ไปตามพื้นผิวของช่องส่วนลับ ไม่ใช่การลูบไล้ที่เอาแต่ความสุขเหมือนปกติ แต่เป็นการลูบไล้ที่ค่อยๆ กระตุ้นอารมณ์ เรนกะหลั่งน้ำหล่อลื่นจนชุดชั้นในเปียกชุ่ม ช่องคลอดของเธอก็รู้สึกคัน “คิวย์น คิวย์น♡” เธอส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาไปยังชินจิ พลางขยับสะโพกอย่างอ้อนวอน

 

「ชินจิ…♡ อย่าแกล้งกันเลย…♡ สอดใส่สิ…♡」

 

「อืม…เข้าใจแล้ว」

 

เรนกะที่เคยบอกว่าชอบอัลวิน บัดนี้ได้มอบทั้งกายและใจให้กับชินจิ และอ้อนวอนขอความรัก ภาพนั้นทำให้ชินจิรู้สึกตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

 

เขาเลื่อนชุดชั้นในออกไปด้านข้าง แล้วนำอวัยวะเพศไปวางไว้ที่ทางเข้าช่องคลอด อวัยวะเพศขนาดใหญ่ของชินจิ ถูกสอดเข้าไปในช่องคลอดที่กำลังหลั่งน้ำหล่อลื่นออกมา ช่องคลอดของเรนกะ โอบรัดอวัยวะเพศของชินจิไว้แน่น

 

「อ๊าาาาาาาาาาาาา…♡♡」

 

ช่องคลอดที่ถูกสร้างมาเพื่อชินจิโดยเฉพาะ ดูดอวัยวะเพศของชินจิอย่างรักใคร่ “จุ๊บๆ♡” ช่องคลอดที่จำรูปทรงของอวัยวะเพศของชินจิได้นั้น ให้ความแนบชิดในระดับสูงสุด และมอบความรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกให้กับเรนกะ

 

「จุ๊บ…♡ ชินจิ…♡ ชอบ…♡ ชอบ…♡ จุ๊บ…♡ ฉันอยากจะบอกมาตลอดเลย…♡ จุ๊บ…♡」

 

เรนกะกอดชินจิแน่น พลางจูบหลายครั้งด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้น ขาทั้งสองข้างก็พันเกี่ยวแน่น เรนกะแนบร่างกายเข้ากับชินจิให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

「ฉันก็ชอบเธอนะ…เรนกะ」

 

「ฮ่า…♡ อื้อ♡ ดีใจ…♡ อ๊า♡ ใหญ่กว่าปกติอีกนะ…♡」

 

เรนกะค่อยๆ ขยับสะโพกอย่างช้าๆ แล้วรู้สึกว่าความสุขค่อยๆ ผุดขึ้นมาจากภายใน การมีเซ็กส์ที่ช้าซึ่งแตกต่างจากการมีเซ็กส์ที่รุนแรงที่เคยผ่านมา ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงอวัยวะเพศขนาดใหญ่ของชินจิได้อย่างเต็มที่

 

「จุ๊บ…♡ เลีย…♡ อื๊อ♡ ฮึๆ…♡ สั่นกระตุกแล้ว…♡ หลั่งสิ…♡ หลั่งข้างในเลย…♡」

 

เรนกะอ้อนวอนขออสุจิ ช่องคลอดรัดแน่น “คิวย์น~♡”

 

และกลีบภายในช่องคลอดก็บิดตัวบีบรัดให้อวัยวะเพศของชินจิหลั่งออกมา แม้แต่ชินจิที่เคยมีผู้หญิงมามากมาย ก็ยังไม่เคยรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่พยายามจะบีบคั้นเช่นนี้ ชินจิก็ถึงขีดจำกัดเช่นกัน

 

「…อึ๊ก, จะหลั่งแล้วนะ!!」

「อ๊า♡ อ๊า♡♡♡ สุดยอด…! ลึก…! ออกมาแล้วววววว♡ เสร็จแล้วววว♡♡♡」

 

เรนกะแอ่นหลังแล้วถึงจุดสุดยอดอย่างรุนแรง เธอตัวสั่น “กระตุกๆ♡” แล้วยังคงกอดชินจิไว้ราวกับจะยึดเกาะ เป็นจุดสุดยอดที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าการมีเซ็กส์ใดๆ ที่เคยผ่านมา

 

(สุดยอด…♡ รู้สึกดีเกินไปแล้ว…♡ ชินจิ…♡ ชอบ…♡)

 

เรนกะที่มอบทั้งกายและใจให้ชินจิ กำลังอยู่ในจุดสุดยอดแห่งความสุขจากการถูกหลั่งใน ความอบอุ่นของอสุจิรู้สึกสบาย และตอนนี้เธอเสียใจที่ยังไม่สามารถตั้งท้องลูกของ ชินจิได้

 

เรนกะที่อยู่ในสภาพที่เรียกได้ว่ายอมรับทุกสิ่งของชินจิไปแล้ว ก็กลายเป็นคนไร้การป้องกันอย่างสมบูรณ์ ดังนั้น เธอจึงรับเวทมนตร์สะกดจิตอันทรงพลังของชินจิ ที่ถูกปล่อยออกมาอย่างลับๆ ซึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงค่านิยมของเรนกะได้ โดยไม่มีการต่อต้านเลย

 

เนื้อหาคือ…

 

ทันใดนั้น เสียงกุญแจประตูก็ดังขึ้น และประตูก็เปิดออก

 

คนที่เปิดประตูคือเฟรรี่ ที่ชินจิ สั่งการอยู่เบื้องหลัง

 

คนที่เข้ามาในบ้านโดยทิ้งเฟรรี่ไว้ข้างนอก แล้วล็อคประตูอีกครั้งคือมีริส

 

มีริสถอดเสื้อผ้าออกในพริบตาแล้วเปลือยเปล่า “รอยสลักแห่งราคะ“ เปล่งประกายอย่างชัดเจน มีริสที่เร่าร้อนเต็มที่ ทำหน้าอิจฉาชินจิและเรนกะ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา

 

「เรนกะจัง…♡ ให้ฉันร่วมด้วยนะคะ…♡」

 

「อะไรกัน…♡ มี่ ก็เป็นคู่นอนของชินจิ ด้วยเหรอเนี่ย…♡」

 

เป็นการปลูกฝังความคิดที่ว่า “ชินจิ มีคู่นอนหลายคน “รอยสลักแห่งราคะ“ เป็นหลักฐานของคู่นอน ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ชายที่มีเสน่ห์”

 

「ก็เพราะ…♡ การมีเซ็กส์กับคุณชินจิ…♡ มันติดใจแล้วนี่คะ…♡ อย่าบอกอัลคุงนะคะ…♡」

 

「เข้าใจแล้ว…♡ แต่ว่า…ชินจิเป็นแฟนฉันนะ ห้ามชอบเขานะ…♡」

 

「อื้อ…♡ คนที่ฉันรักคืออัลคุง ค่ะ…♡♡」

 

เด็กสาวที่ถูกครอบงำด้วยความสุข และหญิงสาวที่จมดิ่งลงไปในความรัก บทสนทนาของผู้หญิงที่ชินจิทำให้เปลี่ยนไปนั้น อาจดูไม่ปกติสำหรับคนภายนอก แต่ไม่มีใครในที่นี้ที่จะโต้แย้งเลย

 

ชินจิดึงอวัยวะเพศออกจากเรนกะ แล้วอุ้มร่างกายของเธอขึ้น เขาโอบกอดเรนกะด้วยมือขวา และโอบกอดมีริสที่เรียกมา ด้วยมือซ้าย

 

「วันนี้เรายังมีเวลาถึงตอนเย็นใช่ไหม?」

 

「ค่ะ…♡ อัลคุงกำลังฝึกกับคุณเอมิลี่ค่ะ…♡」

 

「กลับก่อนมื้อเย็นก็ไม่เป็นไรหรอกนะ…♡」

 

ชินจิบีบนวดหน้าอกของทั้งสองคนที่อยู่ในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน

 

มีริสและเรนกะ ส่งเสียงหวานๆ “อ๊าง…♡” แล้วแนบร่างกายเข้ากับชินจิอย่างมีความสุข

 

「ถ้างั้น, เรามามีเซ็กส์กันจนหมดเวลาเลยนะ..」

 

「「ค่ะ…♡」」

 

เวลาจำกัดคือประมาณครึ่งวัน

 

มีริสและเรนกะมองชินจิที่ยิ้มอย่างน่ารังเกียจ ด้วยใบหน้าที่เคลิบเคลิ้มไปด้วยความสุข