การเดินทางสู่เมืองแห่งทะเลทราย

 

รถม้าโดยสารของปาร์ตี้〈หมาป่าทะยาน〉ได้ออกเดินทางตามแผนการเป็นเวลา 3 วันโดยไม่มีปัญหาใหญ่ใดๆ เกิดขึ้น รถม้าเข้าสู่เมืองแห่งทะเลทรายอย่างราบรื่น และมาถึงด้านหน้าโรงแรม〈โรงเตี้ยมกิ้งก่าคำราม〉ซึ่งเป็นที่พักที่วางแผนไว้

 

「จัดการห้องพักให้เรียบร้อย เก็บสัมภาระเสร็จ แล้วมารวมตัวกันนะ!」

 

「ถ้ามีห้องส่วนตัวว่าง 4 ห้อง ก็คงจะดีนะ」

 

ทั้งสี่คนเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ของโรงแรม เมื่อสอบถามแล้วพบว่ามีห้องว่าง 4 ห้องพอดี พวกเขาจึงเลือกห้องพักของตนเอง

 

เรียงจากด้านในสุดคือ ชินจิ อัลวิน มีริส และเรนกะ

 

สมาชิกที่กลับมารวมตัวกันที่ทางเข้าโรงแรมอีกครั้งก็เริ่มเดินออกไปข้างนอก ชินจิซึ่งเคยมาเมืองนี้แล้วเดินนำหน้า ตามด้วยเรนกะ อัลวินและมีริสเดินคู่กันอยู่ด้านหลัง

 

「ก่อนอื่นก็ไปที่กิลด์ก่อนนะ ต้องรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับมังกรชั้นต่ำ แล้วหลังจากนั้นก็ไปร้านอาวุธ ร้านชุดเกราะ ร้านขายของจิปาถะ…ถึงแม้จะพักอยู่ไม่นาน แต่ก็ควรจะหาร้านที่ถูกใจไว้บ้างก็ดีนะ」

 

「พวกเราควรจะไปด้วยกันทั้งหมดดีไหมคะ?」

 

「ก็ดีนะ เพราะทั้งสามคนยังไม่เคยมาเมืองนี้มาก่อน พื้นที่ส่วนใหญ่ปลอดภัยก็จริง…แต่ก็มีนักผจญภัยระดับกลางขั้นสูงขึ้นไปจำนวนมาก ที่มาที่นี่เพื่อล่ามังกรชั้นต่ำเหมือนพวกเราน่ะสิ ไม่ใช่ว่าคนเก่งทุกคนจะมีนิสัยดีนะ ระวังเรื่องคนมาจีบไว้ด้วยก็ดีนะ」

 

เรนกะทำหน้าบึ้งเมื่อนึกถึงภาพพวกผู้ชายนิสัยแย่เข้ามาจีบ

 

「…โอ้โห มีริสห้ามอยู่ห่างจากอัลเด็ดขาดเลยนะ?」

 

「อึก…อื้อ เรนกะจังก็ด้วยนะ!」

 

「ฮ่าๆๆ อัลวินนี่รับผิดชอบหนักเลยนะเนี่ย」

 

「ไม่ๆๆ ชินจิก็ด้วยนะ!」

 

「เข้าใจแล้วน่า」

 

มีริสกุมมืออัลวินแน่น อัลวินอดโต้กลับชินจิไม่ได้ที่หัวเราะเหมือนไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ชินจิยักไหล่ เรนกะและมีริสหัวเราะคิกคัก

 

 

 

เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงกิลด์ และเดินเรียงแถวไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ชินจิรู้สึกถึงสายตาจากรอบข้าง แต่ก็ไม่รู้สึกถึงความเป็นศัตรูหรือเจตนาร้าย จึงเดินนำหน้าต่อไป เมื่อมาถึงท้ายแถวเพื่อรอคิว เขาก็ให้อัลวินเป็นคนนำหน้าแทน

 

「ฉันจะไปดูเควสต์นะ ส่วนเรื่องขั้นตอนต่างๆ ฝากด้วยนะ」

 

「เข้าใจแล้ว! เดี๋ยวตามไปนะ!」

 

ชินจิแยกออกมาจากพวกอัลวิน แล้วเดินไปที่บอร์ดประกาศเควสต์ มีเควสต์หลากหลายประเภท เช่น การเก็บรวบรวม การสังหาร และการคุ้มกัน แต่ก็ไม่มีเควสต์ใดที่แปลกใหม่เป็นพิเศษ

 

(ก่อนอื่นก็คงต้องทำเควสต์ง่ายๆ เพื่อให้คุ้นเคยกับทะเลทราย…แล้วก็รวบรวมข้อมูลการพบเห็นมังกรชั้นต่ำ และประวัติการล่าในอดีตด้วย จากนั้นก็…)

 

ชินจิกำลังวางแผนสำหรับอนาคต ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองแรงกว่าปกติ จึงหันไปมองมุมหนึ่งของกิลด์ แล้วก็สบตากับเด็กสาวน่ารักคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มกว้าง ผมสีทองยาวประบ่าของเธอพลิ้วไหว ชินจิถึงกับทำหน้าบิดเบี้ยว

 

「เอมิลี่!? เธอก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ!？」

 

「ชินจิ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ~！」

 

ทันทีที่ถูกเรียกชื่อ เด็กสาวที่ชื่อเอมิลี่ก็เข้าประชิดตัวชินจิอย่างรวดเร็ว แล้วอ้าแขนออกเหมือนจะกอดและกระโดดเข้าใส่ชินจิ ชินจิใช้มือกดศีรษะของเอมิลี่ไว้เพื่อป้องกันการกอด

 

「ยังคงเย็นชาเหมือนเดิมนะ~ ฉันรักคุณถึงขนาดนี้เชียวนะ♡」

 

「เรื่องนั้นฉันปฏิเสธไปแล้วนี่นา…」

 

เอมิลี่ใช้มือทั้งสองข้างทาบแก้มแล้วส่ายหน้าอย่างจงใจ ชินจิถอนหายใจกับท่าทางที่น่ารักเกินไปของเธอ

 

เอมิลี่คืออดีตตัวโจมตีของปาร์ตี้เก่าของชินจิ

 

เธอมีรูปร่างเล็ก ตัวไม่สูงนัก และไม่ค่อยมีส่วนโค้งเว้า แต่ใบหน้าของเธอนั้น เป็นสาวน้อยที่สวยงามมาก อย่างไรก็ตาม เธอก็เป็นตัวปัญหาที่สร้างเรื่องไม่รู้จบ และชินจิก็ต้องวิ่งวุ่นคอยช่วยแก้ปัญหาให้ทุกครั้งที่เอมิลี่ก่อเรื่อง ด้วยเหตุนี้ ชินจิจึงถูกเธอติดหนึบและได้รับความชอบพอจากเธอไปเสียแล้ว

 

ในมุมมองของชินจิแล้ว เธอเป็นเหมือนตัวปัญหาที่หากลองได้เข้าไปยุ่งแล้วจะต้องเจอเรื่องวุ่นวายอย่างแน่นอน เขาจึงไม่มีความตั้งใจที่จะตอบรับความรู้สึกนั้นเลยแม้แต่น้อย

 

「ฉันยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ นี่ ลองคบกันดูสักครั้งก่อนไหม? ดูอย่างนี้แล้วฉันเป็นประเภทที่ทุ่มเทให้นะ?」

 

「ฮ่าๆๆ พูดอะไรตลกๆ นะ ทั้งที่งานบ้านไม่เอาไหนสักอย่างแท้ ๆ」

 

เอมิลี่หัวเราะพลางกดหน้าอกที่แบนราบของเธอเข้ากับแขนของชินจิแน่น ชินจิยังคงรับมือด้วยสีหน้าเรียบเฉย

 

「อ้าว แบบนั้นก็แค่จ้างเมดมาก็ได้นี่นา ฉันหาเงินมาให้เยอะแยะเลยนะ จะให้ใช้ชีวิตหรูหราเลยนะ? ตอนที่ฉันออกไปล่าสัตว์ประหลาด ชินจิก็พักผ่อนอยู่บ้านสบายๆ ได้เลยก็ได้นะ♡ แต่ถ้าแตะต้องเมดล่ะก็ ฉันจะฆ่าทิ้งเลยนะ」

 

「ฉันไม่อยากเป็นแมงดาหรอกนะ…」

 

คำพูดที่ว่า “จะใช้ชีวิตหรูหราได้” ไม่ใช่การพูดเกินจริงเลย

 

เอมิลี่เป็นผู้ใช้ดาบที่เก่งกาจถึงขั้นที่สามารถล่า〈มังกรชั้นต่ำ〉ซึ่ง〈หมาป่าทะยาน〉กำลังจะออกไปล่า ได้ด้วยตัวคนเดียว และชินจิก็ยังยอมรับในความสามารถด้านการต่อสู้ของเธอ

 

「แล้วก็ เรื่องที่นายหายตัวไปทันทีหลังจากยุบปาร์ตี้ ฉันก็ยังไม่ให้อภัยหรอกนะ♡」

 

มือของเอมิลี่ที่จับแขนของชินจิอยู่ ได้จับแน่นขึ้นจนกระดูกดังเอี๊ยดอ๊าด

 

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเหตุผลที่ชินจิหายตัวไปคือเพื่อหนีจากเอมิลี่นั่นเอง เขาไม่อยากผจญภัยกับเธอแค่สองคนแล้ว

 

「ฉันจะขอโทษนะ…แล้วก็ ฉันมีปาร์ตี้ใหม่แล้วนะ ที่มาที่นี่ก็เพื่อโค่นมังกรชั้นต่ำด้วย」

 

「ฉันคิดไว้แล้วล่ะว่าต้องเป็นแบบนั้น การที่ฉันมาตั้งหลักอยู่ที่เมืองนี้ก็เพราะคิดว่าสักวันชินจิจะต้องมาโค่นมังกรชั้นต่ำนี่แหละ」

 

ชินจิทำได้เพียงหัวเราะแห้งๆ กับความมุ่งมั่นของเอมิลี่

 

ระหว่างนั้น ทั้งสามคนที่ไปทำเรื่องที่กิลด์เสร็จแล้ว ก็เดินกลับมารวมตัวกับชินจิ อัลวินและมีริสต่างก็สับสนเมื่อเห็นชินจิถูกเด็กสาวสวยแปลกหน้าจับแขนอยู่ และทำหน้าเหมือนคนตายซึ่งเป็นเรื่องแปลกมาก เรนกะเองก็สับสนเช่นกัน แต่ก็รู้สึกหงุดหงิดอย่างประหลาด แล้วก็จ้องมองเอมิลี่ที่ยังคงจับแขนของชินจิอยู่

 

「…มีธุระอะไรกับชินจิของฉันเหรอคะ?」

 

เอมิลี่ตอบกลับคำพูดของเรนกะด้วยรอยยิ้มที่สวยงามจนใครๆ ก็ต้องหลงใหล

 

「ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ…ฉัน เอมิลี่ อดีตแฟนเก่าของชินจิค่ะ♡」

 

「เป็นอดีตสมาชิกปาร์ตี้ต่างหาก…ทุกคน ไปกันเถอะ!」

 

ชินจิกระชากแขนออกจากเอมิลี่แล้วเริ่มเดินตรงไปยังทางออกกิลด์ เอมิลี่ยังคงจ้องมองชินจิด้วยสายตาที่แสดงความไม่พอใจ แต่ก็ไม่ตามมา

 

อัลวินมองสลับไปมาระหว่างชินจิกับเอมิลี่ แล้วก็เดินตามชินจิไปด้วยความลังเล มีริสกับเรนกะก็เดินตามหลังไป

 

「ไม่เป็นไรเหรอ? เป็นเพื่อนร่วมปาร์ตี้ที่ยุบไปแล้วไม่ใช่เหรอ?」

「นี่ฟังนะ อัลวิน คนนั้นน่ะคือหายนะในร่างมนุษย์ การเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยมีแต่จะทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากเท่านั้น」

 

เมื่ออัลวินตามมาทันและถามชินจิ ชินจิก็ตักเตือนอัลวินด้วยสีหน้าจริงจังที่ไม่ค่อยได้เห็น อัลวินพยักหน้าพลางตอบว่า “อ้อ…อื้อ…” ด้วยความรู้สึกกดดันที่แปลกประหลาด

 

「ฉันเพิ่งเคยได้ยินคุณชินจิพูดแบบนั้นเป็นครั้งแรกเลยนะคะ」

「ทะเลาะกับปาร์ตี้อื่น สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่น ไม่รายงาน ไม่ปรึกษา…เฮ้อ พูดไปก็ไม่จบไม่สิ้นหรอกนะ ฉันเป็นคนคอยตามแก้ปัญหาน่ะสิ…」

 

เรนกะมองชินจิที่พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้าด้วยสายตาหงุดหงิด

 

「ไม่ใช่อดีตแฟนหรอกเหรอ?」

 

「ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกนะ ฉันปฏิเสธคำสารภาพรักไปแล้วด้วย」

 

อัลวินและคนอื่นๆ ยังคงถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ แต่ชินจิก็หมดอารมณ์ที่จะตอบ เขาเงียบแล้วยื่นแผนที่ร้านขายอาวุธที่ร่วมมือกับกิลด์ให้กับอัลวิน

 

「เอาล่ะนะ ถ้าอย่างนั้น เราไปทำตามแผนที่วางไว้กันเถอะนะ?」

 

อัลวินหัวเราะกับท่าทางที่ปิดบังอย่างชัดเจนของชินจิ

 

「ฮ่าๆๆ เข้าใจแล้ว ขอโทษนะชินจิ ปกติชินจิจะใจเย็นตลอด นี่มันแปลกจริงๆ!」

 

「คุณชินจิก็มีคนที่แพ้ทางเหมือนกันสินะคะ」

 

「ทำหน้าบูดบึ้งเลยนี่นา ฮ่าๆ」

 

ปาร์ตี้ที่กลับมามีบรรยากาศสนุกสนานอีกครั้ง ก็เริ่มมุ่งหน้าสู่การสำรวจเมือง