หลังจากงานเลี้ยง… เมื่อมีริสตื่นขึ้นมาและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงเดินออกจากห้องมา

 

(เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย…พลาดเลยแฮะ)

 

เธอรู้ตัวอีกทีก็หลับอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง มีริสคิดว่าอัลวินคงจะเป็นคนพาเธอกลับมา เพื่อยืนยันเรื่องนั้น มีริสจึงเดินไปยังห้องอาหารของโรงแรม

 

「อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณเมริล」

 

「อ้าว อรุณสวัสดิ์จ้ะมีริสจัง ไม่ได้เมาค้างใช่ไหมนะจ๊ะ」

 

เมริล หญิงสาวเจ้าของโรงแรมตอบกลับด้วยรอยยิ้มและถามด้วยความเป็นห่วง

 

「ไม่เป็นไรค่ะ เอ่อ เมื่อคืนอัลคุงเป็นคนพาฉันกลับห้องเหรอคะ?」

 

「จ้ะ มีริสจังเป็นอัลวินคุงจ้ะ ส่วนเรนกะจัง…คุณชินจิใช่ไหมนะ นักเวทคนนั้นน่ะเป็นคนพากลับห้อง」

 

มีริสรู้สึกโล่งใจที่เรื่องเป็นไปตามที่เธอคาดไว้ เธอประหลาดใจเล็กน้อยที่ชินจิเป็นคนพาเรนกะกลับห้อง เพราะปกติแล้วชินจิจะไม่พยายามแตะต้องมีริสและเรนกะเท่าที่จะทำได้

 

「ใช่แล้วจ้ะ เรนกะจังฝากบอกมาว่ามีธุระเลยออกไปข้างนอกน่ะ ไม่ได้บอกเวลาจะกลับนะ」

 

「อ๊ะ เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ」

 

มีริสกล่าวขอบคุณเมริลแล้วตรงไปยังห้องของอัลวิน เธอเคาะประตูห้อง

 

「อัลคุง ตื่นหรือยัง~?」

 

「ตื่นแล้ว~！」

 

「ดีจัง ขออนุญาตนะคะ~」

 

เมื่อมีริสเข้าไปในห้อง อัลวินที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกมาต้อนรับ เขาไม่ได้อยู่ในชุดเกราะเบาตามปกติ แต่อยู่ในชุดเสื้อผ้าลำลองสำหรับวันหยุด มีริสเดินเข้าไปหาอัลวินแล้วเงยหน้ามอง

 

「อัลคุง เมื่อคืนขอโทษนะ ขอบคุณที่พาฉันกลับห้องนะ」

 

「ไม่เป็นไร ฉันเองก็เหมือนกับเป็นคนทำให้เมาเองนี่นา ฉันก็ขอโทษด้วยนะ」

 

ทั้งสองกล่าวขอโทษกันแล้วก็หัวเราะ

 

「คุณเมริลบอกว่าเรนกะจังออกไปข้างนอกคนเดียว อัลคุงได้ยินอะไรมาบ้างไหม?」

 

「เปล่า…ไม่ได้ยินอะไรมานะ ก็เรนกะนี่นา คงไม่เป็นไรหรอก」

 

อัลวินไม่กังวลอะไรเลย เพราะเป็นเรนกะผู้สุขุมรอบคอบ มีริสทำหน้ากังวลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็สรุปได้แบบเดียวกับอัลวิน จึงพยักหน้าตอบกลับไป

 

「คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เพราะเธอฝากข้อความไว้ด้วยนี่นา?」

 

「ก็คงอย่างนั้นแหละ…ว่าแต่…เรนกะไม่อยู่เหรอเนี่ย」

 

「…อัลคุง?」

 

อัลวินครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่พักหนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็กอดมีริสที่อยู่ตรงหน้า มีริสตกใจ แต่ก็กอดตอบกลับอย่างว่าง่ายแล้วจ้องมองหน้าอัลวิน

 

「มี่ ฉันอยากมีอะไรด้วย」

 

「ฮึ้ย!?」

 

ใบหน้าของมีริสแดงก่ำ “ปึ้ง!” อัลวินยังคงจ้องมองมีริสด้วยใบหน้าจริงจัง ตอนที่ตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน อัลวินรู้สึกเสียใจที่ยังไม่ได้มีเซ็กส์กับมีริสเลย

 

「ตอนที่อยู่ในสถานการณ์คับขัน…ฉันไม่อยากเสียใจอีกแล้ว แต่งงานกันเถอะ! เพราะงั้น มามีอะไรด้วยกันเถอะ!」

 

「อัลคุง…ค่ะ♡ แต่ว่า ตาบ้า! คิดถึงบรรยากาศด้วยสิคะ…♡」

 

แม้จะบ่นพึมพำอย่างหงุดหงิดว่า “จริงๆ แล้วไม่ได้ต้องการบรรยากาศอะไรจากอัลคุงหรอก!” มีริสก็ตอบรับคำขอแต่งงานของอัลวิน อัลวินทำหน้าลำบากใจว่า “เอ๋~…” แต่ก็ดีใจที่มีริสยอมรับคำขอแต่งงานของเขา

 

หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็เตรียมตัวออกจากโรงแรม 〈ต้นกาฝาก〉 แน่นอนปลายทางว่าคือโรงแรมม่านรูด

 

 

ทั้งสองมาถึงห้องพักในโรงแรมม่านรูดและนั่งคุกเข่าหันหน้าเข้าหากันบนเตียงอย่างเรียบร้อย

 

อัลวินยังบริสุทธิ์ และมีริสก็ยังบริสุทธิ์ ทั้งคู่ไม่รู้เรื่องพิธีรีตองใดๆ เลย จึงต่างก็ตึงเครียดกันมาก

 

「งั้น…งั้นก็เริ่มจากจูบกันนะ」

 

「อื้บ…อื้อ♡」

 

อัลวินดึงไหล่มีริสเข้ามาใกล้แล้วกอดเธอ มีริสก็โอบแขนรอบหลังของอัลวินแล้วกอดตอบแน่นๆ “กึ้บ♡” หน้าอกอวบอิ่มของมีริสถูกกดทับกับแผงอกของอัลวิน ทำให้ความตื่นเต้นของอัลวินเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

 

「จุ๊บ…♡ จุ๊บ…♡ จุ๊บ…♡」

 

พวกเขาทั้งสองจูบกันอย่างช้าๆ หลายครั้ง อัลวินตึงเครียดมาก แต่ก็พยายามนำมีริสไปสู่การกระทำต่อไป

 

「ถอดเสื้อผ้าได้ไหม…?」

 

「อื้อ…♡ อัลคุง เชิญคะ♡」

 

อัลวินใช้มือที่สั่นเทาถอดเสื้อผ้าของมีริสออก เมื่อเปิดเสื้อด้านหน้าออก ร่องอกที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นในสายตาของอัลวิน ทำให้เขาอดกลืนน้ำลายไม่ได้

 

「อัลคุง…ฉันอายนะ…♡」

 

มีริสพยายามใช้แขนทั้งสองข้างปิดบังหน้าอก เพื่อหลบสายตาของอัลวิน แต่หน้าอกอันใหญ่โตของมีริสก็ไม่สามารถซ่อนได้หมด และกลับยิ่งดูยั่วยวนมากขึ้นเมื่อถูกยกขึ้น

 

「ม…ไม่เป็นไรหรอก สวยงามมากเลย มี่…」

 

อัลวินค่อยๆ จับแขนของมีริสออก แล้วใช้มือทั้งสองข้างโอบอุ้มหน้าอกอันงดงามนั้นไว้ “ฟุนุยุน…♡” นิ้วมือของอัลวินจมลงไปในหน้าอกที่นุ่มนวลของมีริส เขารู้สึกประทับใจกับความนุ่มนวลนั้น และก็ค่อยๆ ลูบไล้อย่างทะนุถนอมราวกับกำลังจับของแตกหักง่าย

 

「อื้อ…♡ มืออัลคุงใหญ่จังเลยคะ♡」

 

「หน้าอกของมี่ นุ่มนิ่มเกินไปแล้วนะ…」

 

อัลวินลูบไล้หน้าอกอย่างหลงใหล หน้าอกของมีริสที่ยังไม่เคยถูกสัมผัสมาก่อนยังไม่ไวต่อความรู้สึกมากนัก แต่ด้วยการลูบไล้ของอัลวิน มีริสก็เริ่มรู้สึกถึงความสุขทีละน้อย หัวนมของมีริสเริ่มแข็งขึ้นเล็กน้อย

 

「อัลคุง…♡ หน้าอก…รู้สึกดีจังเลยค่ะ♡」

 

เสียงออดอ้อนของมีริสทำให้อัลวินยิ่งตื่นเต้นและอดทนไม่ไหวอีกต่อไป อวัยวะเพศของเขาตั้งแข็งขึ้นอยู่ในกางเกง และน้ำใสๆ ก็เริ่มไหลออกมาจากปลายอวัยวะเพศ

 

「มีริส ตรงนี้…เป็นยังไงบ้าง…?」

 

อัลวินสัมผัสช่องส่วนลับตัวของมีริสผ่านชุดชั้นในที่ยังไม่เปียกชุ่ม มีริสหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย แต่ก็ปล่อยให้อัลวินทำตามใจชอบ เพื่อไม่ให้ขัดขวางการเคลื่อนไหวของนิ้วของอัลวิน

 

「มะ…ไม่รู้สิ…หน้าอก…อาจจะรู้สึกดีกว่า…♡」

 

มีริสตัวสั่นกับความรู้สึกที่ถูกคนอื่นสัมผัสเป็นครั้งแรก อัลวินสัมผัสบริเวณปากทางเข้าช่องส่วนลับอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดน้ำรักก็เริ่มไหลออกมาจากช่องส่วนลับของมีริส และทำให้นิ้วของอัลวินเปียกชุ่ม

 

มีริสก็รู้สึกดีกับช่องส่วนลับเช่นกัน แต่จุดที่ไวต่อความรู้สึกน่าจะเป็นหน้าอก ในใจเธออยากให้อัลวินสัมผัสหน้าอกมากกว่านี้แต่ก็พูดไม่ออก

 

อัลวินอยากจะสอดใส่จนทนไม่ไหวแล้ว หากจะบอกว่าเป็นเพราะเขายังบริสุทธิ์ก็คงจะใช่ เขากระชากกางเกงของตัวเองออกแล้วสวมถุงยาง 

มีริสก็ถอดชุดชั้นในออกจนเปลือยเปล่า แล้วก็นอนตะแคงข้างพลางใช้มือปิดหน้าอกและหว่างขาอย่างอายๆ 

อัลวินปัดมือที่ปิดหว่างขาออก แล้วถ่างขาของมีริสออก แล้วก็สอดตัวเข้าไประหว่างขาของเธอ จากนั้นก็วางอวัยวะเพศลงบนช่องส่วนลับของมีริส

 

「มี่…ฉันรักเธอนะ」

 

「ฉันก็…รักอัลคุงค่ะ…♡」

 

อวัยวะเพศค่อยๆ เบิกช่องคลอดของมีริสออก ช่องคลอดของมีริสที่ยังไม่เปียกชุ่มเพียงพอทนต่อความเจ็บปวดจากการที่อวัยวะเพศเข้ามาไม่ได้ เธอจึงกอดอัลวินแน่นราวกับจะยึดเหนี่ยว

 

「เจ็บ…เจ็บค่ะ…」

 

「ขะ…ขอโทษนะ มี่…ไม่เป็นไรใช่ไหม?」

 

อัลวินหยุดการเคลื่อนไหวแล้วกอดมีริสตอบ เขาอาจจะรู้สึกแย่ที่ทำให้มีริสต้องร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดเจ็บมาก แต่ถึงแม้จะเจ็บ อัลวินก็ยังรู้สึกดีกับอวัยวะเพศของเขา ช่องคลอดที่รัดแน่นราวกับจะปฏิเสธ กลับมอบความสุขให้กับอัลวิน

 

「ไม่เป็นไรค่ะ…ทำจนสุดเลยนะ…」

 

「…เข้าใจแล้ว มี่, ขอโทษนะ!」

 

เมื่อทั้งสองกอดกันและหน้าอกเสียดสีกัน มีริสก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยและแรงรัดช่องคลอดก็ผ่อนคลายลง อัลวินกระแทกสะโพกเข้าไป “กึ๊ก” แล้วก็ทำลายเยื่อพรหมจารีของมีริส เลือดซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพรหมจรรย์ไหลซึมลงบนผ้าปูที่นอนจนแดงก่ำ

 

「เข้า…เข้าไปแล้ว!」

 

「อื้อ…อัลคุง…เข้า…เข้าไปแล้ว…?」

 

มีริสร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ยังยิ้ม อัลวินพยายามอดทนต่อแรงกระตุ้นที่จะเคลื่อนไหวอย่างสุดกำลัง พลางรอให้มีริสสงบลง การสอดใส่เพียงอย่างเดียวก็ทำให้อัลวินรู้สึกดีมากแล้ว

 

「ม…ไม่เป็นไร…อัลคุง…ขยับได้เลย♡」

 

「อ๊ะ, อื้อ…」

 

แรงรัดช่องคลอดของมีริสอ่อนลง อัลวินพยายามสังเกตปฏิกิริยาของมีริส แล้วก็ค่อยๆ ขยับสะโพกออกพลางดันเข้าสู่ส่วนลึกอย่างช้าๆ อัลวินขยับสะโพกอย่างงุ่มง่าม “ฮึด…ฮึด…ฮึด…” 

มีริสทำหน้าบึ้งด้วยความเจ็บปวดและความรู้สึกถึงอวัยวะเพศที่กำลังกรีดกรายช่องคลอดเป็นครั้งแรก เมื่อมีริสเริ่มรู้สึกถึงความสุขและช่องคลอดก็เปียกชุ่มด้วยน้ำรัก จนสามารถสอดใส่ได้อย่างราบรื่น ความอดทนของอัลวินก็ถึงขีดจำกัด

 

「มี่…! จะหลั่งแล้ว!!」

 

「อ๊า…♡ ของอัลคุง…ออกมาแล้ว♡」

 

อสุจิถูกปล่อยออกมาจากอวัยวะเพศของอัลวินภายในช่องคลอดของมีริส แม้จะไม่สามารถรู้สึกได้โดยตรงเนื่องจากมีถุงยางรับอสุจิไว้ แต่เธอก็รู้สึกถึงอวัยวะเพศที่ปล่อยอสุจิออกมา “ปิ๊บ♡ ปิ๊บ♡”

 

「ฮ่า…ฮ่า…เหมือนฉันรู้สึกดีคนเดียวเลย ขอโทษนะ」

 

「เปล่าเลย…♡ ช่วงท้ายฉันก็รู้สึกดีนิดหน่อยเหมือนกันนะคะ…♡ ดีจังเลยที่ได้มีอะไรกัน…♡」

 

อัลวินค่อยๆ ดึงอวัยวะเพศออกแล้วนอนลงข้างๆ มีริส มีริสก็ซบหน้าลงบนไหล่ของอัลวิน หลับตาลงด้วยความอบอุ่นจากคนรัก

 

อัลวินกอดมีริสด้วยความรัก มีริสที่ไม่โกรธและยังยิ้มให้ แม้ว่าเขาจะทำให้เธอเจ็บปวดจากการมีเพศสัมพันธ์ที่ยังไม่ประสีประสา

 

「ฉันรักเธอนะ มีริส」

 

「อัลคุง…♡ ฉันก็รักคุณค่ะ♡」

 

ทั้งสองกระซิบรักกัน และแบ่งปันความอบอุ่นกันบนเตียงจนหมดเวลา

 

อัลวินและมีริสมีความสุขมาก