ตอนนี้คือตอนจบของนิยาย(ตัดจบ) สามารถข้ามตอนนี้ได้…

————————————————————-

 

เมื่อมองดูจักรวรรดินีร์นัลพาเกรวิลเลียไป เซริเนียนก็รู้สึกไร้หนทางอย่างยิ่ง

การปกป้องเธอเป็นหน้าที่ของฉัน ฉันต้องเป็นดาบของเธอ เป็นโล่ของเธอ ฉันควรจะเสียสละตัวเองก่อนที่จะยอมสละเธอไป แต่ฉันไม่สามารถปกป้องเธอได้

ราชินีเกรวิลเลีย ได้เสียสละตัวเองเพื่อช่วยเซริเนียน

ฉันไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ฉันไม่สามารถปกป้องราชินีผู้สาบานตนของฉันได้ ฉันปล่อยให้เธอตกอยู่ในมือของศัตรู

“บ้าเอ๊ย…!” คำพูดหลุดออกจากปากของเซริเนียนด้วยความหงุดหงิดอย่างแท้จริง การที่เธอไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้นั้นน่าหงุดหงิดใจอย่างยิ่ง

“ลีซ่า เราต้องช่วยราชินีจากศัตรู!” เธอร้องตะโกน

ลีซ่าส่ายหัว  

“เซริเนียน คุณต้องรักษาอาการบาดเจ็บเหล่านั้นก่อน องค์ราชินีปล่อยให้ตัวเองถูกจับเป็นตัวประกันเพื่อปกป้องคุณ หากคุณตาย เธอจะต้องเสียใจจนแทบจะสติแตก คุณไม่เป็นไรใช่ไหม เรายังคงรู้สึกถึงเธอได้ผ่านจิตสำนึกส่วนรวม เธอยังมีชีวิตอยู่”

“แต่—”

“ไม่มีแต่ คุณต้องโฟกัสไปที่การฟื้นฟูร่างกายเพื่อที่คุณจะได้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดเพื่อช่วยชีวิตเธอ ฉันแน่ใจว่านั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ อย่าลืมว่าเธอยังสั่งการเราได้แม่นยำแม้ว่าเราจะอยู่ห่างไกลกัน หรือว่าคุณไม่ไว้ใจเธอ?”

“ไม่ใช่แบบนั้น ฉันเชื่อในราชินีนะ คุณพูดถูก… เธอออกคำสั่งที่ถูกต้องให้เราเสมอมา ครั้งนี้ก็คงไม่ต่างกัน แต่ฉันยังคงกังวล ราชินีถูกจับเป็นเชลย และใครจะรู้ว่าพวกนอกกฎหมายจากนีร์นัลจะทำอะไรกับเธอ คุณก็รู้ดีเท่าๆ กับฉันว่าคนพวกนี้มันเลวขนาดไหน ลีซา”

“ใช่ ฉันรู้”

หมู่บ้านบ้านเกิดของลีซ่าถูกเผาจนวอดอีกครั้ง เหล่าเอลฟ์ถูกสังหารหมู่ และป่าที่พวกมันเรียกว่าบ้านก็ถูกปล้นสะดมและทำลายล้าง แม้ว่าเอลฟ์จะไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องกับสงคราม แต่จักรวรรดินีร์นัลก็ลากพวกมันเข้าไปในความขัดแย้งและเผาทำลายชุมชนทั้งหมดอย่างไม่ยุติธรรม

อาชญากรรมของจักรวรรดิเหนือกว่าความโหดร้ายของอัศวินของมาลุกมาก ลีซ่าแทบจะไม่สงบสติอารมณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอเองก็กังวลเกี่ยวกับเกรวิลเลียเช่นกัน เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่จักรวรรดินีร์นัลได้ทำกับเอลฟ์แล้ว ไม่มีการรับประกันว่าพวกเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างยุติธรรม

“องค์ราชินี… โปรดปลอดภัยเถิด พวกเราจะช่วยองค์ราชินีแน่นอน”

“ใช่แล้ว เราจะช่วยเธอเอง ลีซ่า”

ลีซ่าและเซริเนียนตั้งใจแน่วแน่ที่จะตอบโต้จักรวรรดินีร์นัล ในตอนนี้ ทั้งสองไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก แต่ราชินีของพวกเขา เกรวิลเลีย จะต้องคิดแผนสำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน เซริเนียน ลีซ่า และเหล่าอารัคเนจึงเชื่อเช่นนั้น พวกเขาจดจ่อกับจิตสำนึกส่วนรวม รอคอยเสียงของเธอ

 

————————————————————-

 

ไม่ใช่แค่เซริเนียนและลีซ่าเท่านั้นที่เฝ้าดูจอร์จิอุสพาเกรวิลเลียไป ยังมีสิ่งมีชีวิตอีกสองคนที่สังเกตเห็นเหตุการณ์นี้

“ราชินีเกรวิลเลียถูกจับเป็นเชลย จักรวรรดินีร์นัลกำลังส่งสงครามครั้งนี้ไปในทิศทางที่น่าเบื่อหน่าย… ฉันคาดว่าจะเกิดการปะทะกันครั้งใหญ่ระหว่างมังกรและอารัคเน”

ซามาเอลไม่ได้พูดกับใครเป็นพิเศษ

“พวกเขาจะมาพูดคุยกันสักหน่อยในฐานะผู้เล่นสองคนเหรอ? การเห็นพวกเขาร่วมมือกันคงเป็นเรื่องที่ทนไม่ได้ เกมต้องยุติธรรม และผู้เล่นต้องเล่นตามกฎ การยุติสงครามครั้งนี้ด้วยชัยชนะทางการทูตคงรู้สึกเหมือนเป็นชัยชนะที่ว่างเปล่าใช่หรือไม่ แม็กซิมิเลียน”

ที่นี้ ซามาเอลพูดถึงจักรพรรดิแห่งนีร์นัล

“จากคมดาบสู่คมดาบ จากเปลวเพลิงสู่เปลวเพลิง จากการทำลายล้างสู่การทำลายล้าง และจากความตายสู่ความตาย เกลียดชังกัน ต่อสู้กัน ฆ่ากันเอง นั่นคือจุดจบของเกม พันธมิตรจะไม่นำพาคุณไปสู่จุดหมายใด แม้ว่าคุณจะหวาดกลัวต่อภัยคุกคามของเนโครฟาจเพียงใด ชัยชนะของพันธมิตรก็ไม่ใช่ทางเลือก เราต้องใช้หน่วยของเราเพื่อฆ่ากันเอง เราต้องเกลียดชังกัน ทำลายกันเอง”

หลังจากพูดจบ ซามาเอลก็เหยียบย่ำลงบนแผนที่ของทวีป อย่างไรก็ตาม ทางใต้ของทวีปที่เธอเหยียบลงไปนั้นก็มีอีกทวีปหนึ่ง

“เนโครฟาจจากทิศใต้…

ข้ามทะเลไป เนโครฟาจก็ล่องเรือไป…

ทิ้งกลิ่นเน่าเปื่อยไว้ตามทาง…

ทุกย่างก้าวของพวกเขาส่งเสียงหอนดังเหมือนพายุแห่งความหวาดกลัว…

เสียงแตรของพวกเขาประกาศการสิ้นสุดของนิทานของโลก”

ซามาเอลร่ายรำไปตามแผนที่ คำพูดของเธอเป็นจังหวะที่บ้าคลั่ง การเคลื่อนไหวของเธอเป็นการเล่นสนุกที่บ้าคลั่ง ความคิดของเธอเป็นเสียงที่ดังกระหึ่ม

เธอหยิบมีดออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วใช้นิ้วจิ้มมีดจนเลือดหยดลงบนกระดาษ คราบแดงกระจายไปทั่วทวีปใต้ กระจายไปทั่วทวีปใต้ราวกับไฟไหม้ แผ่ขยายไปทั่วทะเลสู่ทวีปที่อารัคเนกำลังต่อสู้กับจักรวรรดินีร์นัล

“ต้องใช้เวลาอีกกี่วันจึงจะหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องใช้เวลาอีกกี่วันจึงจะสิ้นสุดทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องใช้เวลาอีกกี่วันก่อนที่แม็กซิมิเลียนจะคลั่งเพราะความกลัว จนกว่าจะถึงราชินีแห่งอารัคเน จนกว่าจะถึงเกรวิลเลีย จนกว่าจะถึง_________ จะรู้ถึงศัตรูตัวจริงของเธอ บอกฉันที บอกฉันที!”

ซามาเอลกระซิบครึ่งหนึ่งเป็นเพลง สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข

“อ๊า ฉันแทบรอไม่ไหวแล้ว ราชินีแห่งอารัคเนจะตอบสนองอย่างไรเมื่อนางพบกับคู่ต่อสู้ที่นางไม่สามารถเอาชนะได้จริงๆ แม็กซิมิเลียนจะดิ้นรนกับจักรวรรดิที่บาดเจ็บของเขาอย่างไร พวกมันจะต้องสร้างความบันเทิงให้ฉันแน่นอน”

มีเก้าอี้ปรากฏขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้ และซามาเอลก็นั่งลง

“ภัยพิบัติจะเข้ามาหาผู้ชนะหรือไม่ หรือความรอดจะมาถึงในไม่ช้า? ท้ายที่สุดแล้ว ซันดัลฟอนดูเหมือนจะอุทิศตนให้กับ _________ มาก ใช่แล้ว ชีวิตที่น่าเบื่อต้องการรสชาติของความตื่นเต้น”

ซามาเอลเลียรอยแผลบนนิ้วของเธออย่างเย้ายวน

“รสชาติของเลือด ใครจะได้ลิ้มรสมัน ________ หรือแม็กซิมิเลียน ไม่ว่าจะอย่างไร การแสดงครั้งนี้จะต้องเป็นการแสดงที่แท้จริง ความตื่นเต้นคือสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันเพลิดเพลินในนรกชั่วนิรันดร์ของฉัน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซามาเอลก็หัวเราะออกมาอย่างมืดมน

 

————————————————————-

 

“________” หญิงสาวในชุดสีขาวกระซิบ

นั่นคือซันดัลฟอน

“ฉันสัญญาว่าจะช่วยวิญญาณของคุณ” เธอกล่าวราวกับกำลังอธิษฐาน  

“โปรดยกโทษให้ฉันด้วยที่รักษาสัญญาไม่ได้จนถึงตอนนี้ โปรดยกโทษให้ฉันด้วยที่ไม่สามารถช่วยคุณได้ในตอนนี้ โปรดยกโทษให้ฉันด้วยที่ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย… แต่ยังมีทางรอด ตราบใดที่คุณยังเข้มแข็ง คุณจะไม่มีทางหลุดพ้นจากทางรอดได้เลย”

ซันดัลฟอนประกบมือเข้าด้วยกันและประสานนิ้วเข้าด้วยกัน

“คุณได้แสดงความเมตตาอันยิ่งใหญ่ คุณยังสามารถสอนความเมตตาแก่คนบ้า คนขายเนื้อ และคนทำร้ายผู้อื่นได้ด้วย นั่นเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่เพียงพอที่จะทำให้คุณได้รับสิทธิในการได้รับความรอด คุณได้พิสูจน์แล้วว่าแม้แต่จิตวิญญาณที่_________ อย่างคุณก็สมควรได้รับความรอด”

เธอจับมือเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเล็บของเธอมีเลือดออก

“แต่คุณยังติดอยู่ในเกมของปีศาจ และฉันยังช่วยคุณไม่ได้ คุณสมควรได้รับความรอด แต่ฉันไม่สามารถมอบมันให้คุณได้ ฉันไม่สามารถอธิบายได้ว่าฉันตกใจ โกรธ และทรมานแค่ไหนกับเรื่องนี้ ฉันจะไม่ขอให้คุณเข้าใจฉัน แต่ฉันอยากให้คุณรู้ไว้ว่า ถ้าฉันช่วยคุณได้ตอนนี้ ฉันจะไม่ลังเลที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยคุณ”

เมื่อคำพูดเหล่านั้นหลุดออกจากริมฝีปากของเธอ ซันดัลฟอนก็ถอนหายใจ

“_________ ฉันจะช่วยคุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นคุณต้องมั่นคงไว้ ไม่ว่าสิ่งต่างๆ จะโหดร้ายเพียงใด จงอดทน อย่าปล่อยให้อารมณ์ของคุณครอบงำคุณ แม้ว่าคุณจะโกรธจนลืมความเป็นมนุษย์ไปก็ตาม”

ซันดัลฟอนภาวนา

“มันโหดร้าย ไร้เมตตา และไร้หัวใจ แต่ถึงกระนั้นก็ตาม อย่าลืมหัวใจมนุษย์ของคุณ นั่นคือสิ่งที่จะนำความรอดมาให้คุณ”

ซันดัลฟอนอธิษฐานขอให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริง และเธอสามารถทำให้มันเกิดขึ้นได้

“ฉันขอภาวนาให้คุณ _________ ฉันขอภาวนาให้เหยื่อจำนวนมากที่จะมาถึง ฉันขอภาวนาว่าสิ่งนี้จะนำไปสู่ความรอดของคุณ”

ขณะที่เธอพูด น้ำตาก็ค่อยๆ ไหลลงมาบนแก้มของเธอ

 

————————————————————-

 

สงครามที่โหมกระหน่ำได้แผ่ปกคลุมทวีปแห่งนี้มาเป็นเวลาหลายปีแล้ว ช่วงเวลาแห่งสันติภาพครั้งสุดท้ายนั้นให้ความรู้สึกราวกับว่าเกิดขึ้นในอดีตอันไกลโพ้นที่ถูกลืมเลือนไปนาน สงครามได้แผ่ขยายไปทั่วดินแดนแห่งนี้ ซึ่งได้สูบเลือดของผู้เสียชีวิตจากสงครามมานานเกินไปแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าสงครามจะสิ้นสุดลงเมื่อใด

แต่สงครามกำลังเข้าใกล้จุดจบอย่างแน่นอน สงครามมาถึงจุดเปลี่ยนที่อาจนำไปสู่ความหวังผ่านการลักพาตัวเกรวิลเลีย ราชินีแห่งอารัคเน บางทีสงครามอาจจะจบลงในที่สุด ไม่ว่าผู้ชนะจะเป็นจักรวรรดินีร์นัลหรืออารัคเน สงครามนี้กินเวลานานเกินไปแล้ว

สงครามจะสิ้นสุดลงหรือไม่ ไม่มีสงครามใดคงอยู่ตลอดไป ในที่สุดสงครามจะต้องสิ้นสุดลง และสันติภาพจะเข้ามาปกคลุมแผ่นดิน ประชาชนทำได้เพียงภาวนาให้สันติภาพเกิดขึ้น

จุดจบของเกมใกล้เข้ามาแล้ว

 

 

ในที่สุดก็ปิดโปรเจคแล้ว….ปิดจริงๆ หรอ? ยังมีต่ออีกนะ อย่าลืมอ่านต่อด้วยหล่ะ บรึ้ย…