“เดี๋ยวก่อนสิ! ท่านอุนไค เรื่องที่ตกลงกันไว้โดยฉันทามติของตระกูล จะให้เปลี่ยนกันง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้หรอก! ฉันก็ไม่อยากให้มิโอะเป็นเครื่องสังเวยหรอกนะ แต่มันไม่ใช่แค่เรื่องที่แค่สลับเป็นมิยาโกะก็จบนะ! ที่พวกเราต้องประชุมกันมาตลอดหลายปีก็เพราะเราอยากเปลี่ยนมันอยู่แล้ว แต่มันทำไม่ได้ต่างหากเล่า!”
“ท่านอุนไค ฉันก็ไม่อยากให้ลูกสาวที่ฉันรักต้องไปเป็นเครื่องสังเวยเช่นกัน เพียงแค่บอกเหตุผลให้ท่านนัตสึกิทราบเฉยๆ ไม่ได้ตั้งใจจะคุยเรื่องอนาคตของตระกูลต่อหน้าคนภายนอกหรอกนะคะ”

เมื่อผู้อาวุโสอุนไครับฟังคำพูดของนัตสึกิอย่างจริงจัง แล้วเอ่ยเสนอว่าจะเปลี่ยนผู้สังเวยจากมิโอะเป็นมิยาโกะแทน ตระกูลมินาซึกิก็ถึงกับแตกตื่นขึ้นมาทันที

โดยเฉพาะมิยาโกะที่หน้าซีดเผือดราวกับเลือดหมดตัว ขณะที่มิโอะก็หันมามองนัตสึกิด้วยสายตาคมกริบราวจะยิงเขาตายคาที่

(……ว่าแล้วเชียว มิโอะคงตั้งใจซ่อนพลังไว้เพื่อให้น้องสาวรอด แล้วตัวเองก็เต็มใจจะเป็นเครื่องสังเวยสินะ… อา… ขอโทษครับ ไม่คิดว่ามันจะบานปลายแบบนี้ แค่กะจะแกล้งเล่นๆ ให้วุ่นวายกันเฉยๆ เอง ไม่ได้เจตนาร้ายอะไรเลยนะครับ…แค่นิดเดียวเอง…)

นัตสึกิพนมมือไหว้ขอโทษมิโอะในใจ แต่กลับดูเหมือนจะเป็นการยั่วโมโหมากกว่า เพราะใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นเรื่อยๆ

ตอนแรกเขายังคิดว่ามิโอะเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่แสดงสีหน้า แต่ดูเหมือนเธอจะแสดงออกมากกว่าที่คิดไว้

เธอเองก็คงไม่อยากเป็นเครื่องสังเวย แต่หากต้องเลือกระหว่างตัวเองกับน้อง เธอก็คงเลือกแบกรับไว้เสียเอง

(ความรู้สึกนี้มัน… นี่สินะที่เรียกว่า “รู้สึกผิด” ?)

ใช่—นัตสึกิก่อเรื่องเข้าเต็มๆ (TN: รอบนี้เอ็งเริ่มเองล้วนๆ)

พูดตามตรง ไม่ว่าใครจะเป็นเครื่องสังเวย ระหว่างมิโอะหรือมิยาโกะ เขาเองก็ไม่สนใจนัก ถ้าทางตระกูลมินาซึกิเห็นชอบกันหมดและคนที่ถูกเลือกก็ยินยอม เขาก็จะไม่ยุ่งอะไร

…แต่มันไม่ใช่แบบนั้น

(มิโอะเลือกเสียสละตัวเอง แม่กับคุณตาเองก็ดูเจ็บปวดกับการตัดสินใจ… แม้แต่ยายที่ด่าว่ามิโอะจริงๆ แล้วก็ไม่อยากเสียใครไปแน่ๆ… บ้านตระกูลใหญ่นี่ก็ลำบากเหมือนกันแฮะ แต่ถึงอย่างนั้น มันก็อดหงุดหงิดไม่ได้อยู่ดี)

ต่างจากโลกแฟนตาซีทั่วไป ตระกูลนี้ไม่ได้อยากสังเวยใครกันทั้งนั้น

พวกเขาแค่ “ต้องทำ” ตามหน้าที่ และด้วยเหตุผลบางอย่าง มิโอะ—เด็กสาวที่มีพ่อไม่ชัดเจน—จึงถูกเลือกให้รับภาระนี้

แต่หากเป็นไปได้ พวกเขาไม่อยากให้ใครต้องไปเลย

(จะว่าไปแล้วนะ… ขอพูดความเห็นส่วนตัวล้วนๆ—เทพที่เรียกร้องเครื่องสังเวยแบบนี้ ต่อให้ฆ่าทิ้งไปก็ไม่น่ามีใครเดือดร้อนนะ… จริงมั้ย?)

ไม่ใช่เพราะใจดี หรือรู้สึกผิด

ไม่ใช่เพราะอยากช่วยมิโอะ หรือมิยาโกะ

แค่รู้สึกว่า “เทพที่ตระกูลนี้บูชา มันน่าหมั่นไส้”

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเทพเจ้า หรือจอมมาร—ถ้าไม่น่าอภิรมย์ ก็ล้มแม่งให้หมด

เขาทำแบบนั้นมาแล้วในต่างโลก และจะทำเหมือนเดิมที่โลกนี้

ถ้าใครมีปัญหาก็เชิญมาได้เลย เขาพร้อมบวก

(ก่อนอื่น… ก็มาฆ่ามันกัน แต่ปัญหาคือ พลังของฉันยังควบคุมไม่ค่อยได้นี่สิ ถ้าจะฆ่าเทพแบบจริงๆ จังๆ ต้องใช้พลังของ “ผู้กล้า” หรือ “ดาบศักดิ์สิทธิ์”… แต่ในร่างเด็กวัย 14 ที่อ่อนแอแบบตอนนี้ ยังควบคุมได้ไม่ดีพอ อาจพลั้งมือถล่มทั้งภูเขาเลยก็ได้…)

นัตสึกิกอดอก ปล่อยให้เหล่าคนในตระกูลมินาซึกิทะเลาะกันเสียงดัง โดยเขาคิดเงียบๆ ว่าจะฆ่าเทพตนนั้นยังไงดี…