ตอนที่ 92 สระน้ำ 3

“สึมุกิ เธอดูเปล่งประกายมากขึ้นเลยนะ ฉันจะสนับสนุนสิ่งที่เธออยากทำเสมอ”

“อ๊ะ ขอบคุณนะ มันทำให้ฉันเขินนิดหน่อยเลยล่ะ!”

ฉันพูดอะไรที่มันดูเลี่ยนเกินไปหรือเปล่านะ? ดูเหมือนสึมุกิจะทนต่อบรรยากาศนี้ไม่ไหวจนหน้าแดงแล้วพูดเสียงดังออกมา

แต่ยังไงก็ตาม ยังไม่เห็นโอสึกิซังกับอาริสะเลย พวกเขาสองคนยังมาไม่ถึงเหรอ?

“อาริสะกับโอสึกิซังล่ะ?”

“อาริสะจังไปแต่งหน้ามาใหม่ ส่วนชิซุกุจังก็อยู่ตรงนี้ไง”

อยู่ที่ไหนกันนะ? เมื่อฉันมองไปรอบๆ ก็พบเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งหลบอยู่ด้านหลังของสึมุกิ แบบนี้เองสินะ

สึมุกิหันกลับไป จับไหล่ของโอสึกิซังแล้วดึงออกมาให้มาอยู่ด้านหน้า

“นี่ไง ชิซุกุจัง!”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ สึมุกิซัง! จู่ๆ ก็แบบนี้มันน่าอายนะคะ!”

“โอ้ววววววว!”

เรโอะทำท่าทางใหญ่โตหลังจากได้เห็นแฟนตัวเอง

สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคือโอสึกิซังในชุดสไตล์สาวเปรี้ยวแฟชั่น

ไม่ใช่ทรงผมธรรมดาๆ ที่ดูเงียบๆ หรือทรงที่ดูเป็นผู้ใหญ่แบบที่เคยมีเสน่ห์ แต่เป็นลุคสาวเปรี้ยวที่เต็มไปด้วยความพยายามอย่างเห็นได้ชัด

ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกเติมแต่งด้วยเอ็กซ์เทนชั่นสีสดใส เสื้อผ้าโชว์ไหล่กับกระโปรงสั้นที่ดูเผยผิวอย่างมีนัยยะ อีกทั้งยังมีเล็บที่แต่งอย่างเรียบร้อยอีกด้วย

(TLN: Ch.0 ภาพประกอบเลยครับ)

“โห มันสุดยอดมากเลย! ชิซุกุน่ารักมากเกินไปแล้ว!”

“เดี๋ยวสิ เรโอะคุงชมเกินไปแล้ว! ฉันไม่ได้ดูดีขนาดนั้นหรอก เมื่อเทียบกับอาริสะหรือสึมุกิจัง”

“ไม่จริงเลย! ฉันดีใจที่ได้เป็นแฟนของชิซุกุ คนรักของฉันสวยที่สุดในโลกเลยนะ!”

“…พอเถอะ ขอบคุณนะ”

โอสึกิซังที่ถูกชมจนหมดคำพูด ตอนนี้ดูมีความสุขเต็มหน้าเลย

ถ้าเรโอะคุงมีความสุขแบบนี้ ดูเหมือนว่าข้อเสนอของฉันจะไม่ใช่เรื่องผิดพลาด

แต่ทันใดนั้น โอสึกิซังจ้องมาทางฉัน

“โคกุเระคุง นายทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง”

“อะไรเหรอครับ ผมไม่รู้เรื่องเลย”

“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องนะ เรโอะคุงบอกว่าอยากเห็นฉันในลุคสาวเปรี้ยว ฉันก็ว่าแปลกแล้ว นายเป็นคนอยู่เบื้องหลังใช่ไหมล่ะ”

“มันไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอครับ? อย่างน้อยคุณก็ได้รับคำชมว่าน่ารักแล้วนี่ ผมเองก็คิดว่าคุณน่ารักนะ น่ารักจริงๆ น่ารักมาก”

“ฮึ”

“อย่าหัวเราะออกทางจมูกแบบนั้นสิครับ”

“คราวหน้า ฉันจะให้นายแต่งตัวดูบ้างล่ะ เป็นแนวเจ้าชายหรืออะไรที่แตกต่างจากเดิม”

“แบบนั้นใครจะดีใจกันล่ะครับ”

“ไม่ต้องห่วง อาริสะกับสึมุกิจังต้องชอบแน่ ส่วนฉัน ขอแค่ได้เห็นนายทุกข์ใจกับการแต่งตัวนั่นฉันก็พอใจแล้ว”

“นิสัยแย่ชะมัด!”

(TLN: ดูสนิทกันดีนะ😅)

ถ้าคุยกับโอสึกิซังต่อไปแบบนี้ จะมีแต่บทสนทนาที่ไม่รู้จบ ฉันเลยตัดสินใจยุติเรื่องนี้ตรงนี้

“ชิซุกุน่ารักจริงๆ”

“ขอบคุณนะ ฮิโยริจัง!”

แล้วก็เรื่องโอสึกิซังกับฮิโยริ

ตอนที่ฉันกับฮิโยริเดินเล่นไปบ้านของเรโอะคุงโดยบังเอิญ เราก็ได้เจอโอสึกิซัง ฉันคิดว่าคนที่ชอบเรโอะคุงทั้งสองคนจะต้องเปิดศึกกันแน่

แต่เปล่าเลย โอสึกิซังใช้ทักษะการพูดของเธอชนะใจฮิโยริจนกลายเป็นเพื่อนกัน

ทั้งที่อายุห่างกันแท้ๆ แต่สองคนนี้กลับสนิทสนมกันอย่างไม่น่าเชื่อ

ทำไมโลกถึงเข้าข้างโอสึกิซังได้ขนาดนี้นะ

(TLN: จิตวิทยา??)

และสำหรับฉัน อาริสะคือสิ่งที่ฉันรอคอยที่สุด

ไม่ว่าเธอจะอยู่ในชุดนักเรียนหรือชุดนอน อาริสะก็ดูงดงามเสมอ

แต่วันนี้จะเป็นลุคที่สะอาดและเรียบง่ายของเธอ

“อาริสะช้ามากเลยนะ นี่ก็เวลาเยอะแล้ว”

“เพราะชุดที่เธอใส่น่ะสิ”

“…”

มีลางสังหรณ์ไม่ดี ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำของสถานีนี้ ซึ่งต้องผ่านลานกว้างใหญ่

ถ้าเป็นอาริสะปกติ ใครก็ดูออกว่าเธอเป็นคนที่ดูเข้มแข็ง แต่วันนี้…

เมื่อฉันไปถึงลานกว้าง ก็เห็นอาริสะถูกผู้ชายแปลกหน้าจับแขนอยู่

ความรู้สึกบางอย่างที่แรงกล้าพุ่งเข้ามาในหัว ฉันรีบพุ่งเข้าไปคว้าแขนอีกข้างของอาริสะ

“อาริสะเป็นของผม คุณมีธุระอะไรกับเธอ?”

“เรียวมะ!?”

ฉันรู้สึกได้เลยว่าคำพูดของตัวเองเต็มไปด้วยความเป็นศัตรู

แต่ชายคนนั้น ซึ่งดูอายุประมาณพนักงานออฟฟิศ กลับแสดงสีหน้าตกใจ

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะเรียวมะ! ฉันแค่สะดุดล้มเพราะรองเท้าที่ไม่คุ้น แล้วเขาก็เข้ามาช่วยฉัน”

“หา?”

บางทีฉันอาจจะเข้าใจผิดครั้งใหญ่

เหงื่อไหลออกมามากกว่าอากาศร้อนของฤดูร้อนเสียอีก

ชายคนนี้ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

“ขอโทษครับ!”

“อ้อ ไม่เป็นไรหรอก แฟนเธอมาแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ ระวังตัวด้วยล่ะ”

ชายหนุ่มในชุดพนักงานออฟฟิศที่แสนสงบสุขได้เดินจากไป

อ๊าก! ฉันทำเรื่องโง่เง่าอะไรลงไปนะ! คำว่า “อยากแทรกตัวเข้าไปในหลุม” ก็คงหมายถึงเหตุการณ์แบบนี้แหละ

อาริสะต้องหัวเราะเยาะฉันแน่ๆ พอคิดแบบนั้น ฉันก็หันไปมองเธอ แต่กลับพบว่าอาริสะหน้าแดงราวกับกำลังเป็นไข้

“อาริสะ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

“…นายพูดออกมาน่ะสิ”

“หา?”

“‘อาริสะเป็นของผม’ น่ะ…”

ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าพูดประโยคที่ดูเป็นปัญหาออกไป ฉันตั้งใจจะพูดว่า ‘เธอเป็นเพื่อนสนิทของผม มีธุระอะไรหรือเปล่า’ แต่กลับกลายเป็น ‘อาริสะของผม’ ไปซะได้

ฉันรีบหาทางแก้ไข…

แต่ตอนนั้นเอง อาริสะก็จ้องฉันนิ่ง

ความสัมพันธ์ของเราลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ จากบทสนทนาและเวลาที่เราใช้ร่วมกัน และฉันก็สนุกกับเวลาที่อยู่กับเธอมากๆ

ดังนั้น ถ้าจะพูดอะไรออกไป มันควรจะเป็นคำพูดที่เหมาะสม และเป็นสิ่งที่เธออยากได้ยิน

แม้มันจะทำให้ฉันอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี แต่ฉันก็ตัดสินใจพูดออกไป

“แล้ว…มันไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ?”

อาริสะเบิกตากว้าง จากนั้นเธอยิ้ม และพยักหน้าเบาๆ

“…อืม”

“งั้น…เราไปหาทุกคนกันเถอะ”

ฉันพูดออกไปแล้ว เรื่องที่คิดว่าตัวเองจะไม่มีวันพูด ฉันกลับตะโกนมันออกมา

ตอนนี้ฉันยังจับแขนของอาริสะไว้ขณะเดินไป เธอบอกว่าหกล้มเมื่อกี้นี้ ฉันจึงพยายามเดินช้าๆ ให้เธอเดินสบายที่สุด

ใช่แล้ว ยังมีอีกเรื่องที่ฉันต้องพูด

ฉันหันกลับไปมองเธอ ซึ่งทำท่าทางตกใจเล็กน้อย

วันนี้อาริสะสวมชุดที่ไม่เหมือนเธอในทุกวัน เป็นชุดที่ดูเหมือนคุณหนูผู้สูงศักดิ์

เธอสวมจัมเปอร์สเกิร์ตแบบหรูหรา สไตล์ที่เหมือนเจ้าหญิงในต่างประเทศ เสื้อเบลาส์แขนสั้นสีขาวที่เต็มไปด้วยความหรูหรา ทำให้เธอดูเหมือนคุณหนูผู้ดีอังกฤษที่แอบออกมาท่องเที่ยว

การวางตัวที่อ่อนโยนและสง่างามทำให้ฉันแทบลืมหายใจ

ฉันจะพูดคำหวานอีกครั้ง แม้ว่ามันจะดูเลี่ยนแค่ไหนก็ตาม แต่นี่คือความรู้สึกตรงไปตรงมาของฉันที่อยากขอบคุณอาริสะที่ทำตามคำขอของฉัน

“เธอดูเหมือนคุณหนูผู้สูงศักดิ์จริงๆ นะ ชุดนี้เหมาะกับเธอมาก”

“เอ๊ะ? อืม…มันอาจจะไม่เหมาะกับฉัน แต่บางครั้งลองใส่แบบนี้ดูบ้างก็ดีนะ…นายคิดว่าไง? หรือมันไม่เหมาะกับฉันเลย?”

“เหมาะมากเลยล่ะ”

ฉันหยุดพักหายใจหนึ่งจังหวะ

“อาริสะเหมาะกับทุกชุด เธอดูสวยเสมอ…ฉันดีใจมากจริงๆ”

“อ๊ะ! นาย…อย่าพูดอะไรที่ทำให้ฉันเขินแบบนี้สิ…ขอบคุณนะ”

แล้วเราก็เริ่มเดินไปหาทุกคนอีกครั้ง

บางทีเราทั้งคู่คงเขินจนพูดอะไรไม่ออกแล้วก็ได้

เมื่อรวมตัวกับทุกคน

“เรียวมะกับอาซาฮินะ หน้าแดงเกินไปแล้ว พวกนายเป็นลมแดดหรือเปล่า?”

“…”

“…”

“อะไรกันล่ะนี่?”

“ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ”

ชิซุกุและสึมุกิทำหน้าตาเหมือนสนุกสนานและพูดแหย่พวกเรา

เรื่องที่เกิดขึ้น ฉันจะไม่บอกพวกเธอเด็ดขาด

“ว้าว พี่สาวสวยจังเลย วันนี้ดูเหมือนเจ้าหญิงเลย!”

“ฮิโยริจัง! ขอบคุณนะ ฉันดีใจมากๆ เลย!”

ฮิโยริเปลี่ยนบรรยากาศให้ดีขึ้นได้สำเร็จ

นี่มันเหมือนพรจากนางฟ้าเลยล่ะ

“ชิซุกุจัง สึมุกิจัง! พี่สาวสวยจริงๆ ใช่ไหม?”

“เอ๊ะ…ทั้งสองคน ฮิโยริจังเรียกชื่อพวกเธอแบบเป็นกันเองเหรอ?”

“ใช่แล้ว เพราะเราอยู่ด้วยกัน”

“ฉันเองก็เป็นเพื่อนสนิทของพวกเธอไงล่ะ”

“ฉันเองก็อยากให้ฮิโยริจังเรียกชื่อเหมือนกัน! เรียกฉันว่าพี่อาริสะสิ”

“พี่อะริฉะ”

“กรี๊ดดดด! ฮิโยริจังน่ารักเกินไป! ฉันหลงรักเธอแล้ว!”

“รถไฟมาแล้ว รีบไปกันเถอะ”