ตอนที่ 53 อยากโดนนายตามใจ : มุมมองอาริสะ

เรื่องราวนี้ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่วันก่อน

“อะไรนะ! จะเลิกทำงานแม่บ้านเหรอ!?”

ในตอนกลางคืน ระหว่างที่ชิซุกุทำอาหารให้เหมือนทุกครั้ง อยู่ดีๆ เธอก็พูดบางอย่างออกมา ซึ่งทำให้ฉันหลุดขึ้นเสียงอย่างห้ามไม่อยู่

“ฉันไม่ได้จะเลิกหรอกนะ อย่างน้อยรายได้ขนาดนั้นก็ถือว่าน่าสนใจสำหรับนักเรียนมัธยมปลายอยู่แล้ว”

“งั้น…งั้นทำไมล่ะ”

“ก็เพราะฉันอยากอยู่กับเรโอะคุงให้มากขึ้นน่ะสิ”

อ๊ากกกก!

ชิซึกุที่น่ารักของฉัน ตอนนี้แสดงสีหน้าของผู้หญิงที่กำลังมีความรักแบบเต็มที่! ช่วงนี้เธอพูดถึงแต่เรื่องของฮิราซาวะเท่านั้น แล้วที่แย่ที่สุดก็คือ ฉันที่เคยเป็นอันดับหนึ่งในลำดับความสำคัญของชิซึกุ กลับต้องตกมาเป็นอันดับสองอย่างชัดเจน

“ตอนเช้าก็ยังได้กินข้าวด้วยกันอยู่ดี ส่วนกลางวันก็ต้องทำข้าวกล่องสามคน ฉันว่าไม่ได้เปลี่ยนไปมากขนาดนั้นหรอก”

“แต่…แต่ข้าวกล่องเองก็เปลี่ยนไปไม่ใช่เหรอ เมื่อก่อนมันเป็นข้าวกล่องที่ฉันชอบ แต่ช่วงนี้มันกลายเป็นแบบที่เหมือนเด็กผู้ชายจะชอบน่ะสิ…”

“……”

ชิซึกุเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ เธอเลยหลบสายตาฉันไป

ฮือ…เศร้าจัง

“เอ่อ…เอาน่า ถึงจะคบกับเรโอะคุง แต่สำหรับฉัน อาริสะยังเป็นเพื่อนสนิทที่สำคัญที่สุดเหมือนเดิมนะ”

“อืม…”

“อย่าทำหน้าหมองแบบนั้นสิ! ถ้างานแม่บ้านลดลง ก็ให้โคกุเระคุงช่วยทำแทนไปสิ”

“หา?”

“อาริสะชอบโคกุเระคุงใช่ไหมล่ะ?”

คำถามที่พูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา ทำให้ภาพของเรียวมะลอยขึ้นมาในหัวฉันทันที ทั้งตอนที่พวกเราเห็นฉากสารภาพรักของฮิราซาวะกับชิซึกุ ตอนที่ฉันเริ่มเรียกชื่อเขา และเขาก็เรียกชื่อฉันเหมือนกัน

ฉันหลงรักเรียวมะจนปิดบังความรู้สึกไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

ฉันพยักหน้า ทั้งที่รู้สึกได้ว่าหน้าของตัวเองตอนนี้แดงขึ้นเรื่อๆ

“ดีแล้วที่ยอมรับ! ฉันว่าถือโอกาสนี้ลองรุกเข้าไปหาคนที่เธอชอบดูสิ”

“รุกเหรอ…จะให้ทำยังไงดีล่ะ ฉันไม่รู้เลย”

“ก็หน้าแบบนั้นกับหน้าอกแบบนั้น จะไปกังวลอะไรอีกล่ะ”

ฉันรู้ตัวดีว่าตัวเองหน้าตาดีและมีเสน่ห์ แต่เรื่องความรักมันเป็นครั้งแรกสำหรับฉัน ฉันเลยไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงดี

แค่เรียวมะอยู่ใกล้ๆ หัวใจฉันก็เต้นแรง และพอได้ยินเสียงเขาเรียกชื่อฉัน หัวฉันแทบจะละลาย

“ทำไมอาริสะไม่สารภาพรักไปเลยล่ะ? ก็ต่างคนต่างเรียกชื่อกันแล้ว ฉันว่าดูยังไงเขาก็มีใจให้นะ”

ฉันเองก็เคยคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน อยากจะเรียกเขาออกมาแล้วพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจออกไปให้หมด

“…แต่ฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่ามันจะสำเร็จ”

“…”

ฉันรู้สึกเหมือนเรียวมะจะพูดแค่คำว่า “ขอบคุณ” หรือไม่ก็ “ขอเวลาคิดหน่อย” พร้อมกับทำหน้าลำบากใจ

และถ้าเขาพูดว่า “ขอโทษนะ” ออกมา… ฉันก็คงอยากจะตายมากกว่า

“นี่มันหนักไปแล้วนะ”

“ก็แหงล่ะ…นี่มันรักครั้งแรกของฉันเลยนะ”

“โคกุเระคุงน่าจะมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับความรักในสมัยมัธยมต้นนะ ฉันลองถามเรโอะคุงแบบอ้อมๆ แล้ว แต่เขาก็ไม่บอก”

“งั้นเหรอ?”

“ใช่สิ เรโอะคุงยังพูดเลยว่าเขายังโกรธคนๆนั้นไม่หาย แต่ฉันก็ไม่กล้าถามต่อ”

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเรื่องนี้ หรือมันจะเป็นความลับที่รู้กันเฉพาะเพื่อนสมัยเด็ก?

แต่ถึงยังไง ฉันก็ไม่กล้าถามเรียวมะตรงๆ อยู่ดี

“ถ้างั้นก็ใช้งานแม่บ้านสร้างความสนิทสนมให้มากขึ้น แล้วทำให้เขาลืมรักในอดีต จากนั้นก็ทำให้เขาหันมาชอบเธอ และให้เขาสารภาพรักเธอก่อนสิ”

“โอ้!”

ชิซึกุครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา

“งั้นเอาแบบนี้เลยไหม ลองทำให้มันกลายเป็นงานจริงๆ ไปเลย”

“หา?”

“เธอก็ลองอ้อนโคกุเระคุงให้เต็มที่ และให้เขาคิดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของงานแม่บ้านไง”

“อ…อ้อน? ฉันต้องทำยังไงบ้าง”

“ก็แนบตัวเข้าไปสิ ถึงฉันจะตัวผอมแห้ง แต่เรโอะคุงยังใจเต้นเลย เพราะงั้นถ้าเป็นหุ่นของอาริสะ ยังไงก็สำเร็จแน่!”

ถึงมันจะน่าอาย แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ ฉันคงไม่มีวันไปต่อได้ ฉันต้องเป็นฝ่ายเดินหน้าก่อน

“หุ่นสุดเซ็กซี่ของอาริสะ ยังไงก็เวิร์กแน่นอน!”

“เลิกเรียกว่าสุดเซ็กซี่ได้แล้ว!”

แต่ถึงยังไง ฉันก็รู้ว่าเรียวมะเคยมองหน้าอกของฉันด้วยความสนใจ ถ้าเขาชอบจริงๆ ล่ะก็ ฉันมีเสื้อผ้าที่เน้นรูปร่างอยู่บ้าง เดี๋ยวจะลองใส่ดูเลยละกัน

“งั้นลองให้เขาแตะตัวฉันดูบ้าง…จะดีไหม”

“เธอสนุกกับเรื่องนี้มากเลยนะ! ถ้าจะทำขนาดนั้นก็สร้างสถานการณ์ให้มันกลายเป็นเรื่องจริงไปเลยก็ได้ ถ้าเขาเผลอแตะต้องเธอ เธอก็จับเขารับผิดชอบเลยสิ!”

“น…นี่มันน่ากลัวไปหน่อยนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก แรกๆ อาจจะเจ็บนิดหน่อย แต่เดี๋ยวก็ชินเอง”

“ข้อมูลอะไรเนี่ย!? ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องนี้เลยยย!”

“เอานี่ไป ใช้ให้ถูกนะ”

(TLN:WTF?)

—————

ฉันตกใจมากที่รู้ว่าชิซึกุเคยมีอะไรกับฮิราซาวะแล้ว แถมเป็นฝ่ายชิซึกุที่เริ่มก่อนด้วย เหตุผลก็คือฮิราซาวะเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก ถ้าไม่รีบผูกมัดไว้ก่อน อาจจะมีคนอื่นแย่งไป

นี่เป็นอีกมุมหนึ่งของชิซึกุที่ฉันไม่เคยเห็น

หลังเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง ฉันก็เดินลงไปชั้นล่าง ถึงแม้จะรู้สึกอาย แต่ถ้าทำให้เรียวมะหันมาสนใจได้ ฉันก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด

“เรียวมะ ขอโทษที่ให้รอนานนะ”

“อ่า…เดี๋ยว! อาริสะ ชุดนี้มัน…”

“หือ? ก็แค่ชุดลำลอง ฉันใส่แบบนี้ประจำเวลาอยู่กับชิซึกุ นายก็มาช่วยงานแทนชิซึกุใช่ไหมล่ะ”

เรียวมะดูท่าทางลนลานน่ารักมาก ฉันมั่นใจว่าเขากำลังใส่ใจกับตัวฉันอยู่

ถึงมันจะเป็นชุดที่หวือหวาไปหน่อยจนทำให้ฉันอาย แต่ในเมื่อถ้าคบกันก็ต้องให้เห็นหมดอยู่แล้ว ฉันจะลุย!

“ฉันจะอ้อนเหมือนที่ทำกับชิซึกุนั่นแหละ นายเตรียมตัวไว้เลยนะ!”