ตอนที่ 43 ชอบ? 2 : มุมมองอาริสะ

ฉันกับชิซึกุมาตามที่ได้รับแจ้งที่โรงยิมกลางของเมืองซึ่งทีมบาสเก็ตบอลของโรงเรียนกำลังจะแข่งขัน

ชิซึกุดูเหมือนจะยังคงสับสนอยู่จนถึงวันนี้

ถึงจะคิดว่าคนที่ถูกรักสารภาพรักน่าจะสบายใจได้ แต่คงไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น

ถ้าคนที่สารภาพรักเป็นคนที่ไม่ได้สนใจหรือไม่ชอบ ก็ปฏิเสธทันทีได้ง่ายๆ แต่ถ้ามีความรู้สึกดีๆ ให้ ก็ต้องลังเล

การปฏิเสธคำสารภาพรักแล้วทำให้ความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่เปลี่ยนไป มันคงไม่ง่ายเลยที่จะตัดสินใจ ชิซึกุเป็นคนอ่อนโยน คงไม่อยากปฏิเสธคำสารภาพรักแบบเฉียบขาดแน่ๆ

ทีมบาสเก็ตบอลของโรงเรียนเราเคยเป็นทีมที่อ่อนแอ แต่ตั้งแต่ฮิราซาวะ เรโอะเข้าร่วมทีม ทีมก็แข็งแกร่งขึ้นจนกลายเป็นโรงเรียนตัวเต็งทันที

ว่ากันว่าทีมเราสามารถเข้ารอบการแข่งขันระดับจังหวัดได้ และถ้าดีมากๆ ก็อาจมีโอกาสไปอินเตอร์ไฮ แม้จะมีสมาชิกทีมไม่มาก แต่ทุกคนก็ได้รับชุดแข่งครบหมด

นั่นหมายความว่า เราจะได้เห็นโคกุเระคุงในชุดยูนิฟอร์ม

โคกุเระคุงไม่ใช่ผู้เล่นตัวจริง จึงบอกว่ามีโอกาสครึ่งต่อครึ่งที่จะได้ลงสนาม แต่ถ้าเขาได้ลง เราก็อยากเชียร์เขาเต็มที่

การแข่งขันวันนี้เป็นรูปแบบทัวร์นาเมนต์สี่โรงเรียน และเราเลือกจะมาหลังจากทานอาหารกลางวัน เพื่อเลี่ยงความเหนื่อยล้าจากการมาช่วงเช้า

พาชิซึกุเดินไปยังที่นั่งบนชั้นสองของสนามแข่งขัน

ป้ายไฟที่อยู่ใกล้ๆ มีชื่อโรงเรียนของเราและโรงเรียนคู่แข่งแสดงอยู่ ดูเหมือนว่าการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศกำลังจะเริ่มพอดี

“คนเยอะจัง”

“ไม่เหมือนว่ายน้ำเลยเนอะ”

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาดูการแข่งขันบาสเก็ตบอล แม้จะเคยดูการแข่งขันว่ายน้ำที่พี่ชายอย่างชิซึรุหรือเพื่อนวัยเด็กอย่างโคโคโระลงแข่งบ่อยๆ แต่มันก็ให้ความรู้สึกต่างกัน

ดูเหมือนจะมีคนมาเชียร์จากโรงเรียนเราเยอะอยู่ นักเรียนที่ใส่ชุดนักเรียนมายืนเรียงรายเกือบทั้งหมดเป็นผู้หญิง

พอมองดูดีๆ บนป้ายที่สาวๆ ถืออยู่มีข้อความว่า ‘LOVE REO’ อยู่

นี่อาจจะเป็น…

“อ๊ะ? อาริสะกับชิซึกุนี่นา”

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย หันไปดูก็เห็นว่าเป็นเอริ เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ในกลุ่มผู้หญิงที่มาเชียร์

แม้เอริจะมีลุคเหมือนสาวเกเร แต่เธอเป็นคนคุยสนุกเลยได้สนิทกัน เธอเป็นคนละสไตล์กับฉันและชิซุคุ

ตอนนี้ถ้าไม่ใช่อยู่กับชิซึกุและโคกุเระคุง ฉันก็ต้องแสดงเป็นอาซาฮินะ อาริสะที่ดูเท่และสงบนิ่ง

“เธอทำอะไรอยู่ที่นี่เหรอ?”

“ก็มาเชียร์น่ะสิ แน่นอนว่าเชียร์เรโอะ”

“อ้อ เธอพยายามเข้าหาฮิราซาวะคุงอยู่นี่เอง หรือว่าแฟนคลับนี้เป็น…”

“ใช่แล้ว ทุกคนในนี้คือสมาชิกแฟนคลับของชเรโอะ เราตกลงกันว่าจะต้องมาเชียร์เขาในทุกการแข่งขัน”

มีประมาณยี่สิบคน ทุกคนถือผ้าขนหนูและป้ายหลากสี บางคนถึงขั้นทำตุ๊กตาแฮนด์เมดเพื่อเชียร์

ไม่คิดเลยว่าจะมีคนลงแรงเชียร์เพื่อนร่วมชั้นถึงขนาดนี้

“มีแฟนคลับด้วยเหรอเนี่ย ฮิราซาวะคุงดังขนาดนั้นเลยเหรอ”

“อาริสะ เธอพูดอย่างนั้นได้เหรอ?”

เอริทำหน้าเอือม ส่วนชิซึกุก็มีสีหน้าคล้ายกัน

“เธอเองก็มีแฟนคลับนะ ฉันเคยได้ยินว่ามีทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง และอาจารย์รวมกันเป็นร้อย คนในห้องอย่างซูซูกิก็เป็นสมาชิกด้วย”

“หืม เพิ่งเคยได้ยิน”

“ก็เพราะอาริสะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ แต่เธอน่าจะรู้ตัวว่าเธอเป็นนักเรียนที่ดังที่สุดในโรงเรียน”

ชิซึกุก็พูดเหมือนตักเตือน ฉันเองก็ไม่คิดว่า ความสนใจจากคนที่ไม่ได้ชอบจะมีความหมายอะไร

“แล้วพวกเธอมาเพื่ออะไรเหรอ? หรือว่าเพื่อเชียร์เรโอะ?”

ฉันเห็นชิซึกุสะดุ้งเล็กน้อย

“ไม่ใช่สักหน่อย ฉันไม่ได้สนใจฮิราซาวะคุง ฉันแค่มากับชิซึกุ แล้วบังเอิญเห็นชื่อโรงเรียนเราเลยแวะมาดู”

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ถ้าอาริสะเชียร์เรโอะ คงเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ หน้าตาก็เหมาะกันดีนะ”

นั่นเป็นสิ่งที่ได้ยินบ่อยๆ มีคนพูดอยู่เสมอว่าฉันคู่ควรกับฮิราซาวะคุงที่สุด

แต่ฉันเองก็มีสิทธิ์เลือก ถึงเขาจะหน้าตาดีหรือรูปร่างดี แต่ถ้าไม่ใช่คนที่ถูกใจ ฉันก็ไม่คิดจะเอาใจ

ถ้าจะเลือก…คงต้องเป็นคนที่คุยกันได้สนุก ใจดี และอยู่ข้างๆ แล้วรู้สึกสบายใจเหมือนกับ…

“ไม่ใช่สักหน่อย!”

“อะไรไม่ใช่?”

ทั้งสองคนมองมาด้วยสายตาสงสัย