แม้จะเป็นช่วงเช้าตรู่ แต่ชาวเมืองนี้ก็ตื่นกันแล้ว สำหรับผู้เล่นแล้วนั่นไม่ใช่ช่วงเช้าในโลกจริงอยู่แล้ว ดังนั้นก็เป็นเรื่องปกติที่เหล่า NPC เปิดทำการ 24 ชั่วโมง 7 วันต่อสัปดาห์ด้วยเช่นกัน ได้ยินมาว่ามี NPC บางตัวที่กำหนดเวลาทำการงานด้วย

เมื่อมาถึงเมืองไดโร้ด ฉันก็รีบมองหาร้านขายอาหารทันที ในตอนนั้นฉันต้องการที่จะออกจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดังนั้นฉันจึงไม่ได้สำรวจอะไรเลยฉันจึงคิดจะดูแผนที่เพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ที่ไหนบ้าง… แต่ฉันก็รู้ตำแหน่งได้โดยไม่ต้องดูแผนที่ ต้องขอบคุณทักษะความรู้ทางภูมิประเทศเลย

“โอ้…”

ตลาดที่ฉันมาถึงมีผู้คนมากมาย มีร้านค้าตั้งเรียงราย ผู้คนกำลังเร่ขายของให้กับคนที่เดินผ่านไปมา เหล่าผู้เล่นหน้าใหม่ที่กำลังมองหาอาวุธที่วางเรียงรายและกำลังคิดว่าจะเลือกอุปกรณ์ชิ้นต่อไปอย่างไรดี

ฉันเดินผ่านฝูงชนและมองหาร้านขายอาหาร

“กลิ่นนี้…”

มีกลิ่นหอมน่ารับประทานลอยมาจากที่ไหนสักแห่ง ฉันเดินตามกลิ่นไปอย่างไม่รู้ตัวและพบกับร้านขายเนื้อย่างเสียบไม้

“ขออันหนึ่งค่าาา~”

อ่ะ…ฉันเผลอพูดออกไป แม้ฉันจะอิ่มจากการกินข้าวกลางวันในโลกจริงแล้ว แต่ถ้าจะไม่กินสิ่งนี้เลยก็คงน่าเสียดาย!

“…○○○○○?”

คุณลุงเจ้าของร้านมองฉันด้วยสีหน้าประหลาดใจ …จริงสิ ฉันพูดภาษาของที่นี่ไม่ได้นี่ การที่คุณลุงจะตกใจขนาดนี้คงไม่ใช่แค่เรื่องภาษาอย่างเดียว

ฉันจึงต้องสื่อสารด้วยภาษามือ เมื่อดูเหมือนว่าคุณลุงเข้าใจ เขาก็สื่อสารด้วยภาษามือกลับมา

จากนั้นหน้าจอการค้าขายก็ปรากฏขึ้น 

อา…การซื้อของเป็นแบบนี้นี่เอง

ไม้ละ 30G เมื่อฉันใส่จำนวนที่ต้องการ เงินก็ถูกชำระและเนื้อเสียบไม้ก็ถูกเพิ่มเข้ามาในช่องเก็บของของฉัน

เอ๊ะ? พอดูดีๆ มีสองอัน แปลกจัง ฉันสั่งไปแค่ไม้เดียวนี่นา

ฉันหันไปมองคุณลุง คุณลุงขยิบตาเมื่อเห็นสีหน้าสับสนของฉัน อ๋อ นี่คือของแถมเหรอเนี่ย!  ( ͡~ ͜ʖ ͡° )

“ขอบคุณมากค่ะ!”

ฉันขอบคุณด้วยรอยยิ้ม แม้คุณลุงจะฟังภาษาฉันไม่ออก แต่ดูเหมือนความรู้สึกของฉันจะส่งไปถึง และคุณลุงเองก็ยิ้มกลับมา

หลังจากนั้น ฉันก็ออกจากตลาดและไปหาที่นั่งเพื่อที่กินข้าวกลางวัน รสชาติคล้ายหมูย่างกระจายไปทั่วปาก น้ำเนื้อที่หยดลงมาก็ยอดเยี่ยม  (￣￢￣ヾ)

อา เนื้อที่มีไขมันเยอะแบบนี้ไม่ค่อยมีในมื้ออาหารปกติเลย อร่อยมากที่ได้กินอีกครั้ง ถ้าอร่อยขนาดนี้ฉันน่าจะเริ่มเล่นเกม VR ให้เร็วกว่านี้แท้ๆ

เมื่อกินเนื้อเสียบไม้สองไม้หมดแล้ว อาการหิวก็หายไป

…เอาล่ะ มาคิดเรื่องหลังจากนี้กัน

อย่างแรกเลยคืออาหารจำเป็น แต่ถ้าต้องซื้ออาหารเป็นประจำก็ต้องหาวิธีสร้างรายได้ ตอนนี้ยังรับเควสต์ไม่ได้เพราะพูดภาษาของที่นี่ไม่ได้ การที่ทักษะภาษาไม่ปรากฏในรายการที่ได้รับได้จนกว่าจะครบเงื่อนไขก็เป็นเรื่องน่ารำคาญ ควรจะพูดคุยกับชาวเมืองให้มากขึ้นดีไหมนะ?

ถ้าอย่างนั้นก็ขายของดีไหมนะ หนังสัตว์และปีกสัตว์ประหลาดที่ได้มาจากการล่าครั้งก่อน ถึงแม้จะมีไม่มาก แต่ก็น่าจะได้เงินมาบ้าง

เงินที่ฉันมีอยู่ตอนนี้คือ 2970G ปกติแล้วเงินเริ่มต้นจะอยู่ที่ 1000G รู้สึกว่าจะน้อยกว่าขุนนาง… ดังนั้นนี่คงเป็นผลที่มาจากประวัติส่วนตัว ตอนนี้ยังไม่เป็นไร แต่เงินก็ต้องใช้ไปเรื่อยๆ ลองไปขายของดูแล้วกัน!

ฉันจึงกลับมาที่ตลาดแห่งนั้นอีกครั้งแต่ …เป็นอะไรไปนะ ทำไมคนในตลาดถึงชอบมองฉันจังเลย ตอนที่มาครั้งแรกก็มีบ้าง แต่ไม่มากขนาดนี้…

“△△△△!”

จู่ๆ ก็มีคนมายืนขวางหน้าฉัน ในมือของเขามีของอยู่ และดูเหมือนยาเริ่มต้นแต่สีไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่

“△△△”

คนนั้นยื่นมันมาให้เหมือนจะยัดเยียด พร้อมกับชูสี่นิ้ว

อ่า โดนยัดเยียดขายของนี่เอง คงเห็นการซื้อขายที่ร้านเมื่อกี้แล้วสินะ คิดว่าฉันเป็นเหยื่อที่ดีสินะ สายตาจากคนในร้านเมื่อกี้ก็เข้าใจแล้ว ชุดที่ดูเหมือนขุนนางของฉันก็คงเป็นเหตุด้วย ขุนนางก็ต้องจ่ายเงินดีสินะ…

ฉันปัดยาที่ยื่นมาให้กลับไปพร้อมกับส่ายหัวว่าไม่ต้องการ

ครั้งนี้ฉันมาเพื่อขาย ไม่ได้มาเพื่อซื้อ

ท่ามกลางสายตาที่จ้องมอง ฉันก็มาถึงร้านที่ดูเหมือนจะรับซื้อของได้ในที่สุด ฉันเรียกเจ้าของร้านและแสดงของที่ต้องการขาย แม้จะพูดกันไม่รู้เรื่อง แต่เจ้าของร้านก็เข้าใจ นับจำนวนของที่ต้องการขายและแสดงราคาในหน้าจอการค้าขาย

-เขาแรบบิทเกรย์ลีดเดอร์ 150G

-หนังสัตว์กระต่ายเกรย์ 4 ชิ้น 100G

-ปีกค้างคาวกลางคืน 2 ชิ้น 100G

-เขี้ยวค้างคาวกลางคืน 2 ชิ้น 100G

รวมทั้งหมด 450G

…มาถึงตรงนี้แล้วแต่ฉันไม่รู้ราคาตลาดเลย ควรจะหาข้อมูลล่วงหน้าก่อน อืมม์ นี่แพงไปหรือเปล่า? เนื้อเสียบไม้เมื่อกี้ 30G หึ! หรือว่าคุณลุงจะโกงฉัน? อ่า อันไหนกันนะ…

เจ้าของร้านเคาะโต๊ะเหมือนจะเร่งให้รีบๆ …ฉันไม่มีทางเลือกจึงทำตามการค้าขายนั้น ฉันได้เงิน 450G มาอยู่ในมือ

เมื่อฉันออกจากร้านนั้นและเดินไปตามถนน ฉันก็เจอคุณลุงเจ้าของร้านเมื่อกี้อีกครั้ง ดูเหมือนคุณลุงจะมีสีหน้าแปลกๆ

–หลังจากนั้น ฉันได้หาข้อมูลจากกระดานข่าวสารและพบว่าฉันถูกกดราคาจริงๆ ขอโทษนะคุณลุง คุณลุงพูดถูกแล้วนะ สำหรับเขาแรบบิทเกรย์ลีดเดอร์ราคา 250G ต่ออัน 

หึ! ฉันจะไม่ใช้บริการร้านนั้นอีกแล้ว

หลังจากนั้น ฉันก็พยายามสื่อสารด้วยภาษามือกับคุณลุงเพื่อให้เขาช่วยบอกทางไปร้านขายเสื้อผ้า สัญชาตญาณบอกว่าถามคุณลุงคนนี้ดีที่สุด และใช่เลย มันเป็นร้านเสื้อผ้าที่ดีมาก ฉันซื้อเสื้อคลุมสีดำมีฮู้ดที่นั่นในราคา 300G ทำไมถึงซื้อแบบนี้? เพราะฉันรู้ว่าชุดปัจจุบันของฉันจะสร้างปัญหาหลายอย่าง ดังนั้นฉันเลยซื้อเพื่อปกปิด มันมีเหตุผลที่ฉันเปลี่ยนอุปกรณ์ปัจจุบันไม่ได้เพราะประสิทธิภาพของมันดี

แล้วก็อีกอย่างใส่เสื้อคลุมแล้วก็ดูเหมือนแม่มดใช่ไหมล่ะ? เหตุผลหลักน่ะอยู่ที่ตรงนี้เลยนะ สักวันหนึ่งฉันเองอยากจะซื้อหมวกปลายแหลมด้วย

อ้อ ฉันซื้อเนื้อเสียบไม้เพิ่มที่ร้านของคุณลุง ตอนนี้ฉันมีสิบไม้ ได้แถมมาตั้งห้าไม้ นี่เป็นอาหารฉุกเฉินดังนั้นฉันจะเก็บไว้ในช่องเก็บของ …แต่รายได้ในครั้งนี้ก็หมดลงแล้ว