ในเมื่อจุดมุ่งหมายก็ตัดสินใจแล้ว อย่างแรกเลยคือไปกำจัดมอนสเตอร์เพื่อเพิ่มเลเวลกันเถอะ สำหรับเรื่องนั้นคงต้องออกห่างจากสถานที่ที่มีผู้เล่นเยอะๆ ตรงนี้ก่อน 

อ๊ะ ไปทางป่าที่เห็นตรงโน้นดีกว่า บนแผนที่เรียกว่า “ป่าสนธยา” และดูเหมือนว่าแผนที่โดยละเอียดหลังจากผ่านป่าสนธยาไปแล้วจะยังไม่ชัดเจนนัก 

อืม…สงสัยโบนัสจากประวัติจะมีแค่นี้สินะ

พื้นที่หลังป่าสนธยานั้นเขียนไว้อย่างคร่าวๆว่า ถ้าผ่าน “เหมืองอีลู” ไปก็จะถึง “อาณาจักรสวารอส” แต่ตอนนี้มันคงไม่เกี่ยวอะไรกับฉันที่ยังเป็นมือใหม่หรอกนะ

พอมาถึงแถวทางเข้าป่าที่ฉันกำลังเดินเรื่อยเปื่อยอยู่ กระต่ายตัวหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า ลักษณะภายนอกคล้ายกระต่ายที่มีขนสีเทาซีดและมีเขี้ยวแหลมคม คล้ายกระต่ายก็คือมีลักษณะเหมือนลูกผสมระหว่างกระต่ายกับสุนัข และไม่น่ารักเอาเสียเลย เป็นสัตว์ประหลาดชนิดเดียวกับที่ถูกกำจัดไปมากมายในทุ่งหญ้าเมื่อกี้เลยนะ… แต่สิ่งหนึ่งที่แตกต่างกันคือมีเขางอกอยู่บนหน้าผาก

กระต่ายตัวนั้นมองมาที่นี่ พร้อมกับเสียงร้อง “แชร่?” หรืออะไรทำนองนั้น มันเผยเขี้ยวออกมา อ้อ หรือว่านี่มันถือว่าฉันเป็นศัตรูแล้วสินะ!

ฉันก็ตั้งท่าไม้เท้าเช่นกัน เอ่อ เวทมนตร์ที่ใช้ได้คือ “เวทมนตร์ความมืด” กับ “เวทมนตร์ลม” 

ลองร่ายสกิล “เงาอาถรรพ์” ของเวทมนตร์ความมืดดูสิ! 

อ๊ะ แย่แล้ว กว่าจะร่ายเสร็จก็ตั้งห้าวินาทีแน่ะ ปลายไม้เท้าทั้งสองข้างกำลังรวมเงาเข้าไว้ด้วยกัน แต่ก็ยังยิงไม่ได้     (ᗒᗣᗕ)՞

“อ๊ะ! เดี๋ยว! อั๊ก!”

ในระหว่างนั้นก็โดนกระต่ายพุ่งชนจนก้นกระแทกพื้น

“เอ๊ะ? ทำไมไม่ค่อยเจ็บเลย?”

เผลอเอามือกุมท้อง แต่ก็ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่เมื่อเทียบกับแรงกระแทก 

อ้อ! ฟังก์ชันลดความเจ็บปวดกำลังทำงานอยู่สินะ เอาเถอะ ตั้งตัวใหม่ก่อนดีกว่า เงาอาถรรพ์เองก็ร่ายเสร็จไปแล้วในระหว่างนั้น และก็บินไปในทิศทางที่ไม่คาดคิด จะใช้ใหม่ได้ก็ต้องรอให้เวลาคูลดาวน์สิบวินาทีผ่านไปก่อน

“…ต้องอดทนไว้จนกว่าจะถึงตอนนั้นสินะ”

เหลือบมองแถบพลังชีวิตที่มุมสายตา มันไม่ได้ลดลงไปมากอย่างที่คิด อาจเป็นเพราะศัตรูมีเลเวลที่ต่ำและอุปกรณ์ที่ฉันได้จากโบนัสการเกิดของฉันเองด้วยก็ได้

ตั้งท่าไม้เท้าใหม่ ในฐานะแม่มด ฉันอยากจะโค่นศัตรูด้วยเวทมนตร์เปรี้ยงเดียวเลยนะ แต่…

“ช่วยไม่ได้!”

พยายามหลบการโจมตีของกระต่ายที่พุ่งเข้ามาอีกครั้ง แล้วเหวี่ยงไม้เท้าฟาดลงบนหัวของมัน เข้าเป้าแล้ว ดูจากท่าทางของกระต่ายแล้วดูเหมือนจะสร้างความเสียหายได้บ้าง ถึงแม้จะเป็นไม้เท้าคงไม่มีพลังโจมตีมากนัก และตอนนี้ฉันก็กังวลเรื่องที่ไม่เห็นแถบพลังชีวิตของศัตรูเลยด้วย จำได้ว่ามีสกิลดูข้อมูลศัตรูอยู่ คงต้องหามาใช้ในภายหลังแล้วละ

กระต่ายพุ่งเข้ามาอีกครั้ง เวลาคูลดาวน์ของเงาอาถรรพ์ของฉันก็หมดลงแล้ว แต่ต้องถ่วงเวลาไปอีกห้าวินาทีจนกว่าจะร่ายเสร็จ

“เฮ้ย!”

ฉันทำท่าจะฟาดไม้เท้าลงไป แต่กลับเตะดินที่พื้น ดินกระเด็นเข้าหน้ากระต่ายพอดิบพอดี ดูเหมือนดินจะเข้าตา มันเลยสะบัดหัวดิกๆ ตอนนี้แหละ!

รีบตั้งท่าไม้เท้าแล้วใช้สกิล และห้าวินาทีต่อมา เงาอาถรรพ์ก็ถูกยิงออกไปตรงเป้าหมาย—แต่ว่า…

“เอ๊ะ?”

เป็นเงาอาถรรพ์ที่อ่อนแอและบิดเบี้ยวอย่างไร้เรี่ยวแรง ดูไม่เหมือนจะมีพลังเลยสักนิด และแน่นอนว่ามันโดนกระต่ายแต่ก็ไม่ได้ผลมากนัก

ก่อนที่ฉันจะสงสัย การโจมตีของกระต่ายก็มาถึงอีกครั้ง เงาอาถรรพ์ใช้ไม่ได้แล้ว ฉันเลยใช้ “ลมเพลิง” ของเวทมนตร์ลมแทน พอใช้สกิลนี้ เวทมนตร์ก็ปรากฏขึ้นทันที ลมกระโชกแรงพุ่งเข้าใส่กระต่าย แต่พลังโจมตีก็ดูไม่มากนัก ถึงแม้จะดูมีผลกว่าเงาอาถรรพ์เมื่อกี้ก็ตาม

“แย่แล้วสิ…”

มานาที่ใช้สกิลได้เหลือแค่พอใช้เวทมนตร์ได้อีกครั้งเดียวเท่านั้น ในทางกลับกัน กระต่ายยังดูมีชีวิตชีวาอยู่เลย

วิธีการโจมตีของฉันคือเวทมนตร์กับการตีด้วยไม้เท้า เวทมนตร์ความมืดดูจะไม่ค่อยได้ผลจากการโจมตีครั้งก่อน แถมยังใช้มานาเยอะและร่ายนานอีกด้วย ตรงกันข้าม เวทมนตร์ลมร่ายเร็ว คูลดาวน์เร็ว ใช้มานาปานกลาง แต่พลังโจมตีต่ำ พลังโจมตีจากไม้เท้าก็ไม่ต้องพูดถึง ไม่มีท่าไม้ตายเลย… แต่ถ้ามีความเป็นไปได้ ก็คงเป็นเวทมนตร์ความมืดสินะ

ฉันวิ่งไปทางป่า ไม่ใช่การหนีนะ ฉันวิ่งไปพร้อมกับคอยดูกระต่ายที่วิ่งตามมา เพื่อล่อมันไปยังจุดที่ฉันหาอยู่

“แถวนี้แหละมั้ง”

ในป่า ถึงแม้จะเป็นตอนกลางวัน แต่ก็มืดสลัวมาก รู้สึกเหมือนแสงอาทิตย์อยู่ไกลออกไป

กระต่ายพุ่งเข้ามาอีกครั้ง ตรงมาที่ฉันที่หยุดยืน แต่ข้างหลังฉันมีต้นไม้ พอฉันหลบไป มันก็พุ่งชนต้นไม้ไปเลย เขาสุดสวยบนหน้าผากของมันก็เสียบเข้าที่ลำต้นของต้นไม้

“จบแค่นี้แหละนะ”

ฉันยืนอยู่ตรงหน้ากระต่ายที่พยายามดึงเขาออกจากต้นไม้ และใช้เงาอาถรรพ์ ห้าวินาทีต่อมา เมื่อกระต่ายดึงเขาออกมาได้ เงาอาถรรพ์ก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและยิงทะลุกระต่ายไป การโจมตีครั้งเดียวนั้นทำให้กระต่ายล้มลงทันที และไม่กี่วินาทีต่อมาก็สลายกลายเป็นละอองแสง

“ฮู้ย! จบแล้ว!”

ไม่รู้ว่าไม่ได้ขยับตัวมากขนาดนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ พูดไปแล้วฉันขยับตัวได้มากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย! ตกใจจังเลย รู้สึกเหนื่อยมากเลยนะเนี่ย

ว่าแต่ โชคดีจริงๆ ที่การคาดเดาของฉันถูกนะ ดูเหมือนว่าพลังโจมตีของเงาอาถรรพ์เมื่อกี้ที่อ่อนแอเป็นเพราะแสงอาทิตย์นั่นเอง สมกับที่เป็นเวทมนตร์ความมืด ถ้าใช้ในที่มืดพลังโจมตีก็จะเพิ่มขึ้น แต่ถ้าใช้ในเวลากลางวันที่มีแสงอาทิตย์ พลังโจมตีก็จะลดลงนั่นเอง ในทางกลับกัน เวทมนตร์แสงก็น่าจะพลังโจมตีลดลงครึ่งหนึ่งในเวลากลางคืนหรือในที่มืดนะ

ในระหว่างนั้นก็มีข้อความระบบปรากฏขึ้น

“ได้รับหนังกระต่ายเทา x2”

“ได้รับเขากระต่ายเทาผู้นำ”

“เลเวลเพิ่มขึ้นเป็น 2 ได้รับ SP เพิ่ม 2”

“เลเวลเพิ่มขึ้นเป็น 3 ได้รับ SP เพิ่ม 2”

นี่เลเวลขึ้นเยอะเกินไปหรือเปล่า? ชื่อกระต่ายคือกระต่ายเทาเหรอ? ไม่สิ ก่อนหน้านั้นคำว่า “ผู้นำ” เนี่ย…

มีอะไรหลายอย่างที่อยากจะพูด แต่ฉันเหนื่อยจากการต่อสู้แล้ว พอตรวจสอบเวลา ฉันก็เล่นเกมมาประมาณสามชั่วโมงแล้ว คงจะเหนื่อยเป็นเรื่องปกติมั้ง เอาเป็นว่าพักก่อนดีกว่า เรื่องตรวจสอบอะไรต่างๆ ไว้ค่อยทำทีหลัง ฉันเลยกดปุ่มล็อกเอาต์

—

[กระดานข่าวสาร SSO]

[Second Story] นี่คือเรื่องราวภาคสองของจริง [กลุ่มที่ 2]

1://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง

ยินดีต้อนรับสู่ SSO

กระดานข่าวนี้เป็นกระดานข่าวสำหรับผู้เล่นที่เริ่มเล่นในกลุ่มที่ 2 เท่านั้น

ตามให้ทัน และแซงหน้าพวกที่เล่นก่อนไปเลย!

～～～～～～～～～～～～～～

(55://ผู้กล้าไม่ประสงค์ออกนาม)

เยส! สุ่มได้ผู้กล้าจากประวัติแล้ว! ฉันคือผู้กล้า!

[รูปภาพ]

(56://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>55 โกหกหน่า

(57://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>55 โอ้ ยินดีด้วย แต่แกคือผู้กล้าคนที่สองนะ!

(60://ผู้กล้าไม่ประสงค์ออกนาม)

>56 ไม่ได้โกหก! นี่ไงรูป!

>57 อะไร…กัน…

(62://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>60 ลองย้อนดูในกลุ่มที่ 1 สิ ผู้กล้าคนแรกคือคนในกลุ่มนั้น

(63://ผู้กล้าคนที่สองไม่ประสงค์ออกนาม)

โห จริงด้วย งั้นฉันก็คนที่สองเหรอเนี่ย

(64://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>63 เสียใจด้วยนะ พวกที่เล่นก่อนก็มีด้วย

(65://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>63 พวกที่เล่นก่อนเองก็มีสองคน เพราะงั้นแกเป็นคนที่สี่แล้ว

(66://ผู้กล้าคนที่สี่ไม่ประสงค์ออกนาม)

แรร์ไปไหน…

(69://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>66 ลืมไปเลย มีผู้กล้าที่กลายเป็นจอมมารด้วย เพราะงั้นแกก็เป็นคนที่ห้าแล้วนะ

(72://ผู้กล้าคนที่ห้าไม่ประสงค์ออกนาม)

>69 ผู้กล้าคนนั้นทำอะไรลงไป!

(75://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>72 ว่าแต่ตอนนี้จอมมารมีสี่คนแล้วนะ รวมถึงผู้กล้าที่กลายเป็นจอมมารไปแล้วด้วย ขอให้กำจัดจอมมารได้นะ!

(76://ผู้กล้าคนที่ห้าไม่ประสงค์ออกนาม)

>75 เอ๊ะ จริงเหรอ? …ขอเลิกเป็นผู้กล้าได้ไหม?

(78://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>75 คิดว่าน่าจะมีผู้กล้ากับจอมมารอีกหลายคนที่ไม่ได้รับการยืนยันนะ สู้ๆ ละกันคุณผู้กล้า

(85://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

มากกว่านั้น กระต่ายเทาผู้นำนี่มันแข็งแกร่งนะ เขตดูโอ นี่มันไม่ใช่เขตของมือใหม่เหรอ?

(87://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>85 ไอ้ตัวนั้นมันพุ่งชนอย่างเดียวเองนะ ฉันเกลียดค้างคาวกลางคืนมากกว่าอีก

(90://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>85 เมื่อกี้มีผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นชนชั้นสูงคนหนึ่งใช้ไม้เท้าฟาดมันนะ ไม่รู้ว่าหลังจากนั้นกำจัดได้หรือเปล่า

(92://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>90 ผู้หญิงที่ดูเหมือนชนชั้นสูง? …คนนั้นใช่คนเดียวกับที่พูดภาษาแปลกๆ ในจัตุรัสตอนเริ่มต้นหรือเปล่านะ?

(100://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>92 ไม่รู้สิ ฉันไม่ได้อยู่ที่นั่น

(103://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>92 คนนั้นดูเหมือนเป็น NPC ของเควสอะไรบางอย่างหรือเปล่า ไม่ใช่เหรอ?

(105://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

>103 ไม่รู้สิ เกมนี้แยก NPC กับผู้เล่นไม่ค่อยออกเลย…

(106://ผู้ไม่ประสงค์ออกนามคนที่สอง)

พวกแก นี่คือบอร์ดรวมของ SSO นะถ้าจะพูดเรื่องเขตดูโอมากกว่านี้ไปที่นี่เลยไป

[บอร์ดข้อมูลรวมของภูมิภาคดูโอ]

—

…ผู้กล้านี่ไม่ได้หายากอย่างที่คิดเลยนะ แล้วก็มีโอกาสถูกเลือกเป็นจอมมารได้ด้วยสินะ

ว่าแต่ กระต่ายเทาผู้นำนี่มันแข็งแกร่งจริงๆนะ ที่กำจัดได้คงเป็นเพราะอุปกรณ์และเวทมนตร์ความมืดที่มีพลังโจมตีสูงสินะ

แต่ฉันไม่คิดเลยว่าจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็น NPC… ก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ เกมนี้แยกแยะผู้เล่นกับ NPC ยากจริงๆ แถมอุปกรณ์ของฉันก็ไม่ใช่ของมือใหม่ด้วย

เอาล่ะ… กินข้าวเที่ยงและดูบอร์ดข่าวก็พอแค่นี้ก่อน แล้วมาเริ่มเล่นเกมกันต่อดีกว่า

ฉันสวมอุปกรณ์ VR ลงบนหัวแล้วดำดิ่งเข้าสู่โลกของ SSO

เมื่อลืมตาขึ้นก็พบว่ายังคงอยู่ที่เดียวกับที่ล็อกเอาต์ไปเมื่อครู่ ตรงทางเข้า “ป่าสนธยา” นั่นแหละ สิ่งหนึ่งที่แตกต่างไปคือพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว โลกได้กลายเป็นกลางคืนไปแล้วล่ะสิ เวลาจริงตอนนี้บ่ายสองโมง แต่เวลาในเกมดูเหมือนจะเป็นสองทุ่มแล้วนะ ดูเหมือนว่าเวลาในเกมจะเร็วกว่าความเป็นจริงสินะ

แย่แล้วสิ สนามรบในเวลากลางคืนดูเหมือนมอนสเตอร์จะแข็งแกร่งขึ้นด้วย ถ้าจะล็อกเอาต์ก็ควรจะกลับเมืองก่อนสินะ แต่สำหรับฉันที่มีเวทมนตร์ความมืด ตอนนี้อาจจะเป็นเวลาที่เหมาะสมก็ได้นะ อีกอย่างฉันก็ตั้งเป้าที่จะเป็นแม่มด ดังนั้นการทำกิจกรรมในเวลากลางคืนเป็นเรื่องพื้นฐานของแม่มดนี่นา

เอาเป็นว่าไปทางทุ่งที่ราบดีกว่า ผู้คนที่เคยล่าสัตว์ในทุ่งที่ราบเมื่อกี้คงย้ายไปที่อื่นแล้วล่ะ

เดินจากป่าสนธยาไปไม่ไกลก็ถึงทุ่งราบในเวลากลางคืน บริเวณที่กว้างขวางขนาดนี้ ถึงแม้จะเป็นแค่ทุ่งราบเปล่าๆ แต่ก็มืดสนิทไปหมด คงหลงทางได้ง่ายๆ เลยนะ แต่ฉันกลับไม่รู้สึกว่าจะหลงทางเลยนะ ฉันพอจะเข้าใจว่ามีอะไรอยู่ทางทิศไหน นี่คงเป็นเพราะสกิล “ความคุ้นเคยกับภูมิประเทศ” สินะ

“…อุ๊ย!”

ขณะเดินอยู่ก็ชนเข้ากับบางสิ่ง ไม่สิ จะบอกว่ามันพุ่งเข้าชนฉันดีกว่า มันปรากฏตัวขึ้นมาทันทีในความมืดจนมองเห็นไม่ชัดเจน ได้ยินแต่เสียงกระพือปีกเหมือนอะไรบางอย่าง

“มีอะไรบางอย่างอยู่ตรงนี้สินะ”

ฉันไม่มีสกิลมองกลางคืนเลยมองไม่เห็นอะไรเลย ในสภาพเช่นนั้นก็โดนโจมตีอีกครั้ง แถมแถบ HP ลดไปสามส่วน

“…ค้างคาว?”

สิ่งที่เห็นแวบหนึ่งนั้นคล้ายค้างคาว เอาไงดีล่ะเนี่ย คู่ต่อสู้กำลังบินอยู่รอบๆฉัน มันมีแต่แสงจันทร์เลยมองไม่ค่อยเห็น

“ก่อนอื่นทำให้มันตกลงมาที่พื้นก่อนดีกว่า”

ฉันใช้ลมเพลิงของเวทมนตร์ลม คมมีดลมพัดไปทั่วบริเวณ นี่ไม่ใช่เพื่อโจมตี แต่เพื่อสร้างลมจากลมเพลิงทำให้ค้างคาวเสียการทรงตัวและปรากฏตัวออกมาจากความมืด มันคงตั้งใจจะโจมตีฉันอีกครั้ง มันบินอย่างกระเสือกกระสนมาทางนี้

“เฮ้ย!”

ฉันใช้ไม้เท้าตีมันลงไปเหมือนตีแมลงวัน ค้างคาวร่วงลงพื้น ฉันเหยียบปีกมันไว้ด้วยเท้า

“ทีนี้ก็หนีไปไหนไม่ได้แล้วนะ”

ฉันหันไม้เท้าไปทางค้างคาวที่กำลังดิ้นรนจะหนี ปลายไม้เท้ากำลังรวมความมืดจากการร่าย “เงาอาถรรพ์” การโจมตีเป้าหมายที่กำลังบินนั้นทำไม่ได้แน่นอน แถมยังมีการร่ายอีกด้วย เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย วิธีที่เร็วที่สุดคือกักขังเป้าหมายไม่ให้เคลื่อนไหว

“เจ็บ!?”

ค้างคาวที่ถูกกักขังอยู่ดันกัดรองเท้าฉันซะได้ เขี้ยวแทงเข้าลึกมาก และมีข้อความ “ดูดเลือด” ปรากฏขึ้นมาและ HP ของฉันก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ

“ดิ้นรนเหรอ…”

HP ลดลงอย่างรวดเร็วเกินคาด เพียงไม่กี่วินาทีก็ลดไปเกือบครึ่งแล้ว แต่เรื่องนั้นก็จบลงในไม่ช้า การร่ายเงาอาถรรพ์เสร็จสมบูรณ์ และพุ่งตรงเข้าใส่ค้างคาวในระยะประชิด ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน พลังของเงาอาถรรพ์ที่ถูกใช้ด้วยพลังสูงสุดนั้นรุนแรงมากจนร่างกายของฉันยังกระเด็นไปเลย

“ได้รับเขี้ยวค้างคาวราตรี”

“ได้รับปีกค้างคาวราตรี”

“เลเวลเพิ่มขึ้นเป็น 4 ได้รับ SP เพิ่ม 2”

กำจัดได้แล้วสินะ แต่โจมตีครั้งเดียวก็ล้มเลย… เวทมนตร์ความมืดนี่สุดยอดจริงๆ คงมีผลจากไม้เท้าด้วยล่ะมั้ง

แล้วก็ดูเหมือนสกิลเลเวลก็เพิ่มขึ้นด้วยนะ ไว้ค่อยตรวจสอบทีหลังแล้วกัน

ก่อนอื่นต้องฟื้นฟู HP ก่อน ไม่อย่างนั้นคงต้องกลับเมืองด้วยการตายแล้วเกิดใหม่แน่ๆ ในช่องเก็บของมีโพชั่นสำหรับมือใหม่ แต่ฉันจะไม่ใช้หรอกนะ เพราะ HP จะฟื้นฟูได้ด้วยการพักผ่อน พอฉันนั่งลง สักพักก็มีข้อความ “กำลังพักผ่อน” ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับ HP ที่ค่อยๆ ฟื้นฟูขึ้น

สองนาทีต่อมาพลังชีวิตก็เต็ม การพักผ่อนกลางแจ้งถ้าไม่ได้เตรียมตัวมาดีๆ จะใช้เวลานานขึ้นเนื่องจากผลลบ แต่ฉันมีสกิล “ตั้งแคมป์” เลยไม่มีผลกระทบนั้น

“ผลของชาติกำเนิดและประวัติก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียนะ”

สกิลที่ได้จากประวัติคือ “ความคุ้นเคยกับภูมิประเทศ” และ “ตั้งแคมป์” ถึงแม้มันจะเป็นต้นตอที่ทำให้ฉันมายังสถานที่ที่ไม่รู้จักภาษาก็ตาม แต่ตอนนี้ต้นตอนั้นก็กำลังช่วยฉันอยู่

พอ HP เต็มแล้วฉันก็ลุกขึ้นเพื่อมุ่งหน้ากลับเมือง ตอนนั้นเองก็มีข้อความเตือนปรากฏขึ้นที่มุมสายตา

“…หิวแล้ว”

แย่แล้วสิ ลืมไปเลยว่าเกมนี้มีระบบความหิวด้วย ถ้าไม่กินอะไรเลยเป็นเวลานาน ความสามารถโดยรวมก็จะลดลง ตอนนี้ฉันไม่มีอาหารติดตัวเลย

รีบกลับไปที่เมืองดีกว่า ฉันใช้สกิลความคุ้นเคยกับภูมิประเทศอย่างเต็มที่ เลือกเส้นทางที่สั้นที่สุดเพื่อกลับไปยังเมือง ระหว่างทางก็มีการต่อสู้กับค้างคาวและกระต่ายบ้าง ฉันหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่จำเป็น และในที่สุดก็มาถึงเมืองเมื่อตอนพระอาทิตย์ขึ้นพอดี

—

ชื่อ: โคลเอ้

เผ่าพันธุ์: มนุษย์

เพศ: หญิง

[ภูมิหลัง: ตระกูลไวเคานต์แบรดลีย์]

[ประวัติ: หนีออกจากบ้านและออกเดินทาง]

LV5 

แต้มสกิล (SP) 10

[ไม้เท้าสองมือ LV3] 

[เวทมนตร์ความมืด LV5] 

[เวทมนตร์ลม LV4]

[ความรู้เวทมนตร์ LV5] 

[พลังเวท LV5] 

[ปรุงยา LV1]

[อัญเชิญ: แฟมมิเลียร์ LV1] 

[คำสั่ง LV1]

สกิลโบนัสจากภูมิหลัง:

[ภาษา: ภาษาถิ่นเฮย์]

[สถานะ: รัฐเอ็นเต้・ตระกูลไวเคานต์แบรดลีย์]

สกิลโบนัสจากประวัติ:

[ตั้งแคมป์] 

[ความคุ้นเคยกับภูมิประเทศ]