อั่ก…

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกคลื่นไส้

เมื่อวานสงสัยจะดื่มหนักไปหน่อย พอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาผมก็รู้สึกคลื่นไส้จะอาเจียนออกมาเลยทันที

ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์และเปิดจอดูเวลาในตอนนี้

[10:25 น.]

สายขนาดนี้แล้วแต่โชคดีที่วันนี้ผมไม่ได้มีงานพาร์ทไทม์ทำ

ไม่อย่างนั้นผมคงถูกบ่น ด่าและลดค่าแรงแน่ๆ

รอดตัวไป… รอดตัวไป…

ผมยันตัวเองลุกขึ้นและลงจากเตียงชั้นสอง เดินไปยังห้องน้ำแคบๆ ที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่แขวนเต็มราวตรงดิ่งไปที่อ่างล้างหน้า

พอโดนน้ำเย็นๆ สาดเข้าที่หน้าแล้วพอจะทำให้ผมตื่นตัวขึ้นมาสักที

วันนี้พวกสามเกลอนั่นไม่อยู่ดูเหมือนพวกนั้นจะไปทำงานพาร์ทไทม์ของตัวเองตั้งแต่เช้า

คิดถึงพวกสามเกลอนั่นแล้ว ผมก็รู้สึกขอบคุณพวกมันขึ้นมาทันที

ถ้าหากไม่ได้พวกมันสามคน ผมคงจมอยู่กับความคิดลบๆ ของตัวเองและนอนบนเตียงไม่ทำอะไรเลยเป็นสัปดาห์แน่ๆ

ผมคิดในใจว่าสักวันจะต้องตอบแทนพวกมันสักวันก่อนที่ผมจะมองตัวเองในกระจก

ใบหน้าของผมก็ไม่ได้แย่เข้าขั้นดูดีด้วยซ้ำ ผิวก็ขาวดูดีประมาณหนึ่ง

ขาดแค่อย่างเดียว… ผมไม่มีเงินนี่แหละ

บางทีอาจจะเป็นเพราะเรื่องเงินนี่ก็ได้ที่ทำให้คังเยรินเลิกคบกับผม

เห้ออ…

ผมถอนหายใจและส่ายหัวไปมา

หลังจากที่ปลดปล่อยตัวเองไปกับเมื่อวาน ความรู้สึกของผมในตอนนี้มันดีขึ้นแล้วถึงจะยังรู้สึกเจ็บที่หัวใจมากๆ ก็เหอะ

ก็นะ… ก่อนหน้านี้ผมยอมทำพาร์ทไทม์จนดึกดื่นทุกวัน เก็บเงินสะสมเพื่อเอาไปใช้กับคังเยรินทั้งหมดเลยนี่นะ

ผมเหม่อมองตัวเองบนกระจกก่อนที่จะรู้สึกเห็นอะไรแปลกๆ ที่หางตา

สิ่งแปลกๆ ที่เห็นตรงหางตามันคล้ายๆ กับหลอด Loading… ตามพวกวีดีโอเกมส์เลยไม่มีผิด

บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าผมยังไม่สร่าง

ผมหลับตาและลืมตาอีกหลายครั้งทว่าไม่ว่าจะหลับตาและลืมตากี่ครั้งไอ้เจ้าหลอดนั่นก็ยังอยู่แถมแย่กว่าเดิมอีก

เพราะว่าไอ้เจ้าหลอดนั่นมันมาอยู่ตรงหน้าผมเลยด้วยซ้ำ

⎾Temporally Transform to Girl: 1%⏌

ไอ้เจ้าหลอดนั่นข้อความด้านบนมีเขียนเป็นภาษาอังกฤษ

ถ้าแปลตามข้อความมันก็คือ… ‘กลายเป็นผู้หญิงชั่วคราว’

เดี๋ยวนะ… กลายเป็นผู้หญิง? หรือว่ามันจะเกี่ยวกับไอ้ข้อความเมื่อคืน?

ขนบนแขนของผมลุกขึ้นมาแทบจะทันทีหรือว่าไอ้ข้อความนั่นจะเป็นของจริง!?

หัวใจของผมตกลงไปที่ตาตุ่มของจริงก็คราวนี้

ผมไม่ได้อยากกลายเป็นผู้หญิงสักหน่อย! ใครมันจะไปอยากกลายเป็นผู้หญิงกันแถมยังอยู่กับบรรดาเพื่อนชายฉกรรจ์สามคนนั้นอีก!

แค่คิดก็คลื่นไส้แล้วถ้าหากไอ้สามคนนั้นรู้ว่าผมกลายเป็นผู้หญิงขึ้นมา!

“แม่ง…”

ผมเอามือก่ายหน้าผากหลับตาสนิททว่าเมื่อเปิดตาผมก็เห็นว่าไอ้หลอดนั่นจากเดิมที่เป็น 1% ตอนนี้กลายเป็น 9% แล้ว!

“อะไรวะเนี่ย! ทำไมมันเพิ่มขึ้นได้เนี่ย!”

ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูกและรีบออกจากห้องน้ำทันที

ผมมองไปที่ตัวเปอร์เซ็นต์ที่ตอนนี้ค่อยๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

จาก 9% กลายเป็น 10% และค่อยๆ เพิ่มไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยสักนิด

“ต้องทำยังไงมันถึงจะหยุดเพิ่มได้เนี่ย!”

ผมขยี้ผมตัวเอง กัดเล็บพร้อมเดินวนไปมาในห้อง

ในตอนที่ผมโฟกัสที่หลอดเปลี่ยนเป็นผู้หญิงนั่นเอง ผมถึงเห็นอักษรตัวเล็กๆ ที่อยู่ใต้หลอดนั่น

‘พฤติกรรมที่คล้ายผู้หญิงจะทำให้เกิดความคืบหน้า’

“…”

ผมหยุดชะงักและนิ่งเงียบไปพออ่านข้อความจบไป

พฤติกรรมที่คล้ายผู้หญิงจะทำให้หลอดเปอร์เซ็นต์เพิ่มขึ้นงั้นหรอ? แล้วสิ่งที่ผมทำไปเมื่อกี้มันคล้ายกับผู้หญิงด้วยหรอ!?

ไม่สิ… ผมจะแพนิคไม่ได้

หายใจเข้า~ หายใจออก~

ผมรีบสงบความคิดของตัวเองและพ่นลมหายใจออกมา

“ตอนนี้ช่างมันไปก่อน… คิดมากไปก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น”

ผมหายใจเข้าออกช้าๆ ก่อนที่จะมองไปที่หลอดแปลงเพศนั่น ตอนนี้หยุดอยู่ที่ 15%

⎾Temporally Transform to Girl: 15%⏌

ตอนนี้มันหยุดเพิ่มแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูกเลยตอนนี้

ครืดด~

ความสบายใจที่ถาโถมเข้ามาทำให้ผมเริ่มรู้สึกหิวแล้วเพราะว่าตอนนี้มันก็สายๆ เกือบเที่ยงแล้ว

ผมยังไม่ได้กินมื้อเช้าเลยด้วยซ้ำมันจึงไม่แปลกเท่าไหร่ที่จะเกิดท้องร้องเอาตอนนี้

ผมถอนหายใจออกมาจากนั้นหยิบกระเป๋าเงินมาเปิดดูเงินที่เหลืออยู่ตอนนี้

พอเห็นเงินที่อยู่ในกระเป๋าเงินแล้ว ผมแทบจะร้องไห้กับเงินอันน้อยนิดที่เหลือในกระเป๋าเงิน

ใครใช้ให้ผมไปซื้อดอกกุหลาบจำนวนมากขนาดนั้นกันล่ะ…

ยิ่งคิดยิ่งเสียดายและเสียใจ… เฮ้อ…

ผมสลัดความคิดพวกนั้นไปและแบกสังขารตัวเองออกจากห้องเดินตรงดิ่งไปที่โรงอาหารทันที

โรงอาหารของมหาลัยเป็นสิ่งที่ช่วยทำให้คนที่ไม่มีเงินอย่างผมใช้ชีวิตรอดไปในแต่ละวันได้

ผมค่อยๆ เดินไปพร้อมกับลูบท้องที่ตอนนี้กำลังส่งเสียงร้องโครกครากทว่าระหว่างที่ผมกำลังเดินไปโรงอาหารซึ่งจะต้องผ่านพื้นที่สาธารณะ

ผมก็เห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่ตรงที่นั่งในพื้นที่สาธารณะ

คังเยริน… เธอกำลังนั่งอยู่คนเดียวพร้อมกับมองไปที่ไหนก็ไม่รู้

พอเห็นคังเยรินร่างของผมก็ราวกับต้องมนตร์สะกดหยุดนิ่งอยู่กับที่

ในหัวของผมจู่ๆ ก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมาให้เดินไปหาคังเยรินทว่ายังไม่ทันที่ผมจะก้าวขาออกไป

ผมก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้าไปหาคังเยริน

คังเยรินทันทีที่เห็นผู้ชายคนนั้นเธอก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุข

เธอลุกขึ้นและเดินไปคล้องแขนกับชายคนนั้นก่อนที่ทั้งสองจะนั่งลงและพูดคุยกันอย่างมีความสุข

ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าแทบจะทำให้ผมกระอักเลือด

หัวใจของผมรู้สึกอึดอัดจนแทบจะระเบิดออกมา

ที่แท้… ที่คังเยรินเลิกกับผมไปก็เพราะว่าเธอมีผู้ชายคนใหม่!

เลิกกันไปยังไม่ทันจะครบวันเธอก็มีคนใหม่ไปแล้ว!

ผมแทบจะกระอักเลือดออกมาอีกครั้งพอคิดว่าคังเยรินบอกเลิกผมไปด้วยเหตุผลอะไร

ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปสองคนนั้นและส่งรูปไปในแชทกลุ่ม

 

⎾รูปภาพ⏌

“???”

ผมส่งรูปภาพไปซึ่งก็มีข้อความจากเพื่อนร่วมห้องผมตอบกลับมาด้วยเครื่องหมายคำถามแทบจะทันทีราวกับว่าพวกมันรออยู่แล้ว

“ผู้ชายที่นั่งข้างๆ เยริน ใครรู้จักมั่ง?”

ผมถามออกไปทว่าก็ใช้เวลาไปพักหนึ่งเลยกว่าผมจะได้ข้อความตอบกลับจากชเวจิวู

“ซงฮยอนอู หมอนี่คือ Top ของมหาลัยในทุกด้านแถมยังเป็นเด็กใหม่ที่มีแววมากที่สุดด้วย”

คำตอบของชเวจิวูทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นมาในหัวด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“ขนาดนั้นเลยหรอ?”

“ใช่… หมอนั่นหล่อแถมหมอนั่นยังรวยมากอีกต่างหาก”

⎾สติ๊กเกอร์⏌

ผมส่งสติ๊กเกอร์คุกเข่าและยกธงขาวไป

ถ้าเกิดไอ้เจ้าซงฮยอนอูอะไรนั่นเป็นอย่างที่ชเวจิวูพูดจริงๆ

คังเยรินเลิกกับผมก็เพราะเจอคนที่หล่อและรวยนั่นเอง… หรือไม่ก็ถูกล่อลวง

ให้ตายสิ… ถึงผมจะไม่ได้หล่อเท่าซงฮยอนอูหรือรวยเท่าแต่อย่างน้อยผมก็ตั้งใจและพยายามเต็มที่อยู่ตลอด

คังเยรินไม่เห็นถึงความพยายามนั้นเลยงั้นหรอ แค่คิดผมก็รู้สึกใจจะแตกสลายอีกแล้ว

ผมปาดน้ำตาที่กำลังชื้นบนขอบตาก่อนที่จะเดินหนีออกจากภาพตรงหน้า

ในตอนนั้นเอง ผมก็เห็นหลอดแปลงเป็นหญิง

⎾Temporally Transform to Girl: 57%⏌

ทำไมมันเพิ่มขึ้นมาได้ขนาดนี้! ก่อนหน้ามันยังอยู่ที่ 15% อยู่เลยไม่ใช่หรอ!?

หรือว่าที่มันเพิ่มมาขนาดนี้เป็นเพราะว่าผมหึงและน้อยใจคังเยรินงั้นหรอ!?

แม้แต่ผู้ชายก็รู้สึกแบบนั้นได้หรือเปล่า!?

โถ่เอ้ย! ผมกรีดร้องในใจก่อนที่จะหันไปมองทางสองคนนั้นที่ผมเดินหนีออกมา

57% 58% 59%…

อย่างที่คิด… แค่หันไปมองและรู้สึกน้อยใจหรือต่างๆ นาๆ

ค่าความคืบค่าของหลอดแปลงเป็นหญิงก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ก็ได้วะ… ในเมื่อจะกลายเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว!

งั้นผมจะใช้ประโยชน์จากการเป็นผู้หญิง!

ผมจะเข้าหาไอ้ผู้ชายคนนั้นเพื่อดูว่าไอ้หมอนั่นมันจริงใจกับคังเยรินแค่ไหน!

ถ้าหากหมอนั่นจงใจล่อลวงคังเยริน ผมจะเป็นคนเปิดโปงมันเอง!

แต่ก่อนหน้านั้นผมจะต้องตามสองคนนั้นไปก่อน…

 

ผมเดินตามสองคนนั้นโดยที่ตัวเองยังเว้นระยะห่างไว้

คังเยรินพาซงฮยอนอูมาหาเพื่อนของเธอนี่เอง ซึ่งตอนนี้อยู่ตรงหน้าห้างใหญ่

พอเห็นเพื่อนของคังเยรินแล้ว ผมก็รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาทันทีเพราะว่าผมมีความทรงจำที่ไม่ดีเกี่ยวกับเพื่อนของคังเยรินเท่าไหร่

เอาเป็นว่าผมรู้แล้วกันว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นและผมก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นรอชมความสนุกตรงหน้าแล้ว

ซงฮยอนอูเดินตามคังเยรินและเพื่อนเข้าไปข้างในห้าง

ผมรีบวิ่งตามเข้าไปทันทีโดยที่ไม่ลืมสังเกตุหลอดแปลงเป็นหญิงอีกครั้ง

⎾Temporally Transform to Girl: 98%⏌

“…พระเจ้า”

ผมสบถออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเลขเปอร์เซ็นต์ที่จะเต็มร้อยแล้ว

การแปลงเพศนี่มันยังไงกันแน่!? ผมลืมคิดไปเลย!

ร่างกายผมจะค่อยๆ เปลี่ยนไปหรือจะเป็นแบบ ‘ฟุ๊บ!! ทะด๊าา!’ กลายเป็นผู้หญิงไปเลย

ผมก็ยังไม่รู้เลยสักนิด! ให้ตายสิ! ผมไม่คิดเลยว่าค่าความคืบหน้าตรงนี้มันจะเพิ่มเร็วขนาดนี้!

ผมแค่สะกดรอยตามมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเองนะ!

⎾Temporally Transform to Girl: 99%⏌

ผมกัดนิ้วต้องรีบหาที่หลบแล้ว!

ผมลุกลี้ลุกลนรีบไปหาที่ซ่อนก่อนที่ผมจะเห็นห้องเก็บของที่อยู่ตรงระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ

ผมรีบวิ่งแจ้นและเข้าห้องเก็บของนั่นทันที

⎾Temporally Transform to Girl: 100%⏌

⎾เริ่มนับถอยหลังแปลงเพศสภาพ 150s⏌ 

ผมมองกล่องข้อความอันใหม่ที่เริ่มนับเวลาถอยหลังจาก 150

ผมถอนหายใจออกมาและเตรียมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในการกลายเป็นผู้หญิง

60… 59… 58…

ทุกๆ วินาทีที่นับถอยหลังทำให้ใจของผมเต้นแรง

มันเต้นแรงไม่ใช่เพราะตื่นเต้นแต่เป็นเพราะกังวลล้วนๆ

มันไม่มีทางที่ผมจะไม่กังวลเลยสักนิด! กลายเป็นผู้หญิงเลยนะ! ใครจะไม่กังวล!

3… 2… 1…

ในที่สุดตัวนับเวลาถอยหลังก็หมดลง ผมหลับตาปิดสนิทแน่น

ผมเริ่มรู้สึกถึงการเปลี่ยนไปของร่างกาย

ช่วงอกของผมรู้สึกหนักขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นตามด้วยสะโพกของผมที่ค่อยๆ ขยายออก

เพียงไม่นานความรู้สึกบนร่างกายที่เกิดจากการเปลี่ยนเป็นผู้หญิงก็หายไป

ผมถึงลืมตาและก้มหน้าลงมองร่างกายตัวเอง

ผมเห็นก้อนเนื้อสองก้อนที่… บังสายตาจนมองไม่เห็นเท้า!

มันเป็นของจริง! ร่างกายของผมเปลี่ยนเป็นผู้หญิงจริง!

ผมมองเสื้อยืดที่ถูกขยายออกจากก้อนเนื้อและกางเกงที่แน่นขึ้นจากสะโพกที่ผายออกจากการกลายเป็นผู้หญิง

อึดอัด… ผมไม่คิดเลยว่ามันจะรู้สึกอึดอัดแถมยังหนักที่ไหล่อีกต่างหาก…

เสียดายที่ในห้องเก็บของไม่มีกระจกไม่อย่างนั้นผมอาจจะดูว่าหน้าตาของตัวเองเป็นยังไงในตอนที่เป็นผู้หญิงแล้ว

ผมหันกลับไปมองกล่องข้อความการกลายเป็นผู้หญิง

⎾Temporally Transform to Girl: 100%⏌

มันไม่มีเวลานับถอยหลัง… มีแค่แสดงความคืบหน้าว่าเต็มหลอดเท่านั้นแต่ว่ามันบอกว่า Temporally ที่หมายความว่าชั่วคราว

หรือว่าวิธีการกลับไปเป็นผู้ชายผมจะต้องทำให้เปอร์เซ็นต์ลดลงงั้นหรอ?

ให้ตายสิ… ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องหาทางลดเปอร์เซ็นต์ตรงนี้ให้ได้…

แต่ว่าเอาเป็นทีหลัง… ตอนนี้มันผ่านมาสักพักแล้วไม่รู้ว่าซงฮยอนอู คังเยรินและเพื่อนของเธอไปไหนแล้ว

แต่ถ้าเดาตามสิ่งที่ผมรู้แล้วละก็… คงไม่พ้นร้านอาหารแฟนซีแน่ๆ

ผมเปิดประตูห้องเก็บของ ผมก็จ๊ะเอ๋กับพนักงานทำความสะอาดที่เป็นผู้ชายทันที

พนักงานทำความสะอาดแสดงท่าทางตกใจและทำท่าไม่พอใจผมทว่าจู่ๆ เขาก็กดหมวกที่สวมอยู่ลงและก้มหน้าลง หลีกทางให้ผมแต่โดยดี

ผมที่เห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งออกไปทันทีแน่นอนว่าผมไม่ลืมขอโทษพนักงานทำความสะอาดคนนั้น

ผมตามหากลุ่มของคังเยรินซึ่งก็ไม่ต่างจากที่ผมคิดไว้เลยสักนิด

สุดท้ายก็มาจบที่ร้านอาหารแฟนซีจริงๆ แถมยังเป็นร้านที่แพงมากๆ ด้วย

อั่กก… ผมอยากจะเข้าไปดูหน้าของซงฮยอนอูใกล้ๆ จริงๆ

ผมอยากจะเห็นสีหน้าของซงฮยอนอูที่โดนสิ่งที่ผมเคยโดน

ผมมองไปรอบๆ ผมถึงสังเกตุเห็นว่าพวกนั้นนั่งติดกระจก…

บางทีผมอาจจะแอบๆ มองพวกนั้นผ่านกระจกก็ได้ถึงจะไม่ได้ยินเสียงก็เถอะแต่อย่างน้อยผมก็จะได้เห็นสีหน้าของซงฮยอนอูที่กำลังจะโดนกลุ่มเพื่อนของคังเยรินรีดไถเงิน

แค่คิดก็รู้สึกสนุกแล้วสิ… ถึงจะรู้สึกเห็นใจนิดหน่อยก็เถอะ…

แต่ซงฮยอนอู… ในเมื่อนายจะเอาชนะใจคังเยริน

แน่นอนว่านายคงทำแค่นี้ให้คังเยรินได้ใช่ไหมล่ะ!?