รอสไวส์แต่งหน้าอย่างประณีตและสวมชุดสวยอย่างตั้งใจ นอกจากเหตุผลที่เพิ่งบอกกับลีออนว่าอยากเปลี่ยนลุคหลังคลอดลูกคนที่สองแล้ว อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ…คืนนี้มีงานเลี้ยง

หลังจากเอาชนะคอนสแตนตินได้ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว เหล่านางกำนัลและกองทหารองครักษ์ก็ฟื้นตัวเกือบสมบูรณ์ตามลำดับ ตามธรรมเนียมของเผ่ามังกร หลังสงครามทุกครั้ง จะต้องมีพิธีรำลึกถึงเหล่าสหายผู้ล่วงลับ

แน่นอนว่า นอกจากไว้อาลัยให้ผู้จากไป ก็ต้องฉลองชัยชนะที่ได้มาอย่างยากเย็นด้วย

“ดูเหมือนว่าเผ่ามังกรเงินของเธอจะไม่ค่อยจัดงานเลี้ยงเลยนะ เมื่อเทียบกับเผ่าอื่นที่ฉลองกันทุกเทศกาล เผ่าของเธอนี่ออกจะเรียบ ๆ ไปหน่อย” ลีออนกล่าว

“ฉันยังจำได้เลย เมื่อหลายปีก่อน หน่วยของเราถูกสั่งให้บุกโจมตีกลางดึก ตอนที่พวกเราบุกเข้าไป เผ่ามังกรนั้นยังปาร์ตี้ฉลอง ‘ครบ 100 วันแห่งการขับไล่กองทัพนักล่ามังกรจักรวรรดิ’ กันอยู่เลย”

รอสไวส์หัวเราะเบา ๆ “ใช่ พวกมังกรเงินเราน่ะไม่ชอบอะไรเว่อร์วังนัก งานเลี้ยงใหญ่ครั้งล่าสุดของเรา ก็เมื่อสามปีก่อนนี่แหละ”

ลีออนเลิกคิ้ว ถามอย่างสนใจ “เมื่อสามปีก่อน? เพื่อรำลึกถึงอะไรเหรอ?”

รอสไวส์หรี่ตาแล้วยิ้มมุมปาก “เพื่อรำลึกถึงวันที่เราปราบนักล่ามังกรที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรวรรดิอย่าง ‘ลีออน แคสมอร์ด’ ได้สำเร็จไงล่ะ แล้วก็จับเขาเป็นเชลยได้เรียบร้อย”

“…”

ริมฝีปากของรอสไวส์ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขำ ๆ ขณะเดินเข้ามาใกล้ ลูบไหล่ของลีออนเบา ๆ “เธอนี่โชคดีจริง ๆ นะ คุณสามีเจ้าขา… ได้เป็นพระเอกของงานเลี้ยงใหญ่ติดต่อกันสองครั้งของเผ่ามังกรเงินเลย เป็นที่ฮือฮาไปทั่วเผ่ามังกรแล้วล่ะ”

ลีออนปัดมือเธอออกอย่างรำคาญ ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมจากที่แขวนแล้วเดินมุ่งหน้าออกจากประตูไปอย่างหงุดหงิด

รอสไวส์มองตามแผ่นหลังของเขาที่กำลังจะเดินออกไป “จะไปไหนน่ะ?”

“ไปดูแลลูก!”

“อย่าเล่นเพลินจนดึกล่ะ ท่านพ่อบ้าน~ คืนนี้ยังต้องไปงานเลี้ยงอยู่นะ…เจ้าชาย~”

ปัง—

เสียงปิดประตูอย่างแรงคือคำตอบเดียวที่เธอได้รับ

รอสไวส์กอดอก มองไปยังโถงหน้าบ้านที่ว่างเปล่า แต่ยังคงได้ยินเสียงฝีเท้าดังสะท้อนอยู่ในทางเดิน เธอนึกภาพใบหน้าหงุดหงิดของเจ้านักล่ามังกรนั่นเมื่อครู่นี้ขึ้นมา

เหมือนปลาปักเป้าที่เผลอกินระเบิดเข้าไปยังไงยังงั้น

เธอหลุดหัวเราะเบา ๆ อย่างอดไม่ได้ ก่อนที่ในวินาทีนั้น รอยยิ้มของราชินีก็แข็งค้างไปในทันที

น่ารักเหรอ?

ทำไมเธอถึงคิดว่าลีออนน่ารักได้ล่ะ?

ไม่ ไม่ ไม่ เป็นไปไม่ได้

คำว่า “น่ารัก” น่ะ… เป็นคำดูถูกต่างหาก!

ใช่แล้ว สำหรับเผ่ามังกรแล้ว คำว่า “น่ารัก” เป็นคำดูถูกโดยสมบูรณ์

ดังนั้น เธอจึงไม่มีวันรู้สึกว่าลีออน “น่ารัก” เด็ดขาด!

เมื่อหาเหตุผลมารองรับความคิดประหลาดของตัวเองได้ รอสไวส์ก็ถอนหายใจโล่งอก

เธอตบเบา ๆ ที่แก้มตัวเองเพื่อเรียกสติ ปรับอารมณ์ และในเวลาเพียงเสี้ยววินาที ราชินีผู้หยิ่งผยองและสง่างามก็กลับมาในโหมดเดิมอีกครั้ง

รอสไวส์หยิบเสื้อนอกที่เข้าชุดกับเดรส เลือกเครื่องประดับเล็กน้อยที่ใส่เฉพาะในโอกาสเป็นทางการ แล้วหลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เปิดประตูเดินออกจากห้องไป

เพียงเจ็ดวันหลังคลอด เธอก็กลับมาทำงานแล้ว ช็อกเหล่านางกำนัลจนตาค้างกับความบ้างานขั้นสุด!

ลุย!

เวลาแปดโมงเย็น งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้นตรงตามกำหนด

แอนนา หัวหน้าห้องรับรองที่อาการเกือบหายดีแล้ว เป็นผู้รับผิดชอบตารางงานทั้งหมดของงานเลี้ยงในครั้งนี้ แท้จริงแล้ว เธอเองก็ไม่คาดคิดว่าฝ่าบาทจะกลับมารับภาระงานประจำของวิหารมังกรเงินอีกครั้ง เพียงหนึ่งสัปดาห์หลังจากให้กำเนิดบุตร

เธอเคยถามฝ่าบาทว่าทำไมไม่พักผ่อนให้มากกว่านี้ แม้ว่าเธอเองจะยังบาดเจ็บอยู่ แต่ก็ยังสามารถรับผิดชอบงานแทนฝ่าบาทได้โดยไม่มีปัญหา

รอสไวส์ตอบว่า ถึงแม้ศึกครั้งล่าสุดจะเป็นชัยชนะ แต่พวกเขาก็ต้องสูญเสียสหายร่วมรบไปไม่น้อย ทหารบางคนก็ยังรู้สึกหดหู่ ในฐานะราชินีแห่งเผ่ามังกรเงิน หน้าที่ของเธอคือต้องสร้างขวัญกำลังใจให้ผู้คน และฟื้นฟูสภาพของเผ่าให้กลับมาเข้าที่เข้าทางโดยเร็วที่สุด

แอนนาเข้าใจและไม่ได้ถามอะไรอีก

ฝ่าบาทยังคงเป็นคนเดิม จริงจัง มีความรับผิดชอบ ขยันขันแข็ง แม้จะครองราชย์มาหลายสิบปีแล้ว แต่ไฟในการทำงานและทัศนคติกลับไม่เคยลดน้อยลงเลย

หลังจากงานเลี้ยงเริ่มต้น สิ่งแรกที่ทำคือการไว้อาลัยให้กับนักรบมังกรเงินที่สละชีวิตในการปกป้องครั้งนี้

วิธีการไว้อาลัยของเหล่ามังกรต่อสหายผู้ล่วงลับนั้นเต็มไปด้วยพิธีกรรม พวกเขาจะเขียนชื่อของผู้ที่เสียชีวิตลงบนวัตถุขนาดเล็กคล้ายยันต์ แล้วนำไปบรรจุไว้ในโคมพิเศษที่เรียกว่า “โคมนำวิญญาณ”

เมื่อเปลวไฟในโคมถูกจุดขึ้น โคมนั้นจะค่อย ๆ ขยายตัวและลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ค่อย ๆ ลอยห่างออกไปในระยะไกล เปลวไฟในโคมจะดับลงโดยอัตโนมัติเมื่อถึงความสูงที่กำหนดไว้ เพื่อป้องกันอันตราย เช่น ไฟป่าหรือเหตุไม่คาดฝันอื่น ๆ

การปล่อยโคมนำวิญญาณเป็นสัญลักษณ์ว่า ดวงวิญญาณของผู้ล่วงลับจะได้โบยบินอย่างอิสระตลอดกาลบนฟากฟ้า

ค่ำคืนนี้ เผ่ามังกรเงินได้ปล่อยโคมนำวิญญาณรวมทั้งสิ้น 234 ดวง แทนจำนวนนักรบมังกรเงิน 234 ชีวิตที่สูญเสียไปในศึกกับคอนสแตนติน

เมื่อเทียบกับมนุษย์ที่พึ่งพาจำนวนมหาศาลและโชคชะตา เหล่ามังกรที่ยึดหลัก “คุณภาพ” มีประชากรไม่มากนัก ดังนั้นตัวเลข 234 จึงไม่ใช่จำนวนน้อยเลย

ณ ลานกว้างใกล้กองไฟ กลางลานของวิหารมังกรเงิน โคมนำวิญญาณ 234 ดวงถูกปล่อยขึ้นทีละดวง ส่องแสงสว่างไสวทั่วฟากฟ้ายามค่ำคืน

ในงานเลี้ยงคืนนี้ มีสมาชิกเผ่ามังกรเงินบางคนแอบสะอื้นเบา ๆ แอบเช็ดน้ำตาโดยไม่ให้ผู้อื่นสังเกตเห็น เพื่อไม่ให้ความเศร้าสร้างบรรยากาศหม่นหมองเกินไป บางคนก็ตะโกนชื่อของสหายหรือเพื่อนสนิทที่จากไปขึ้นสู่ฟากฟ้า ส่งข้อความถึงพวกเขาผ่านโคมนำวิญญาณ บอกให้พวกเขาใช้ชีวิตอย่างเสรีในโลกหน้า

เมื่ออารมณ์ของสมาชิกในเผ่าค่อย ๆ สงบลง รอสไวส์ในฐานะราชินีจึงก้าวขึ้นไปยังแท่นปราศรัยเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ ส่วนใหญ่เป็นคำพูดปลุกใจเกี่ยวกับอนาคต กระตุ้นไม่ให้สิ้นหวัง และให้เดินหน้าต่อไปโดยยึดมั่นในความเชื่อของผู้ที่จากไป

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ค่อยถนัดด้านการปราศรัยปลุกใจเท่าไหร่นัก อีกทั้งการพูดต่อหน้ามังกรจำนวนมากยังชวนให้นึกถึงความทรงจำเลวร้ายในอดีตของเธอ ดังนั้นหลังจากกล่าวเปิดงานไม่นาน เธอจึงมอบหมายให้แอนนาขึ้นพูดต่อ

แอนนาเองก็มีประสบการณ์และคุ้นเคยกับหน้าที่ลักษณะนี้ดี หลังจากกล่าวสุนทรพจน์เสร็จ ทุกคนก็ค่อย ๆ เริ่มพูดคุยกันตามสมควร รำลึกถึงวันวาน งานเลี้ยงจึงดำเนินต่อไปอย่างเป็นระเบียบ

ลีออนไม่ค่อยสนใจพิธีเฉลิมฉลองของเผ่ามังกรเงินนัก เขานั่งอยู่ตรงขั้นบันไดทางเข้าวิหารตลอดเวลา อุ้มลูกสาวตัวน้อยไว้เงียบ ๆ คอยมองดูพวกเขาจุดโคม กล่าวสุนทรพจน์ และหลั่งน้ำตาหรือหัวเราะอย่างเงียบงัน

เมื่อครู่ เชอร์ลีย์เพิ่งเดินมาหาลีออน ถามว่าในฐานะเจ้าชายที่มีบทบาทสำคัญในการปราบคอนสแตนตินในครั้งนี้ อยากจะกล่าวอะไรบ้างหรือไม่ เพราะชัยชนะครั้งนี้ถือเป็นผลงานยิ่งใหญ่ ทำให้เจ้าชายกลายเป็นฮีโร่ของเผ่ามังกรเงินไปแล้ว

ทุกถ้อยคำที่เธอพูดล้วนแต่เป็นการยกย่องสรรเสริญลีออน แต่ยิ่งฟังเขาก็ยิ่งรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

“จากฮีโร่มนุษย์ กลายมาเป็นฮีโร่มังกรเงินในเวลาแค่สามปีได้ยังไงกัน?” ลีออนบ่นในใจด้วยน้ำเสียงประชด

แต่ภายนอกเขาตอบกลับไปอย่างสุภาพว่า ตนไม่ถนัดการกล่าวสุนทรพจน์ ให้พวกเธอดำเนินการกันเองเถอะ เดี๋ยวเขาจะพาเจ้าหญิงน้อยกลับไปนอนเองทีหลัง

เชอร์ลีย์พยักหน้าเข้าใจและไม่เซ้าซี้อะไรอีก

แต่เธอก็อดรู้สึกชื่นชมในใจไม่ได้—ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสมเด็จพระราชินีกับเจ้าชายที่เป็นคู่สามีภรรยากัน ถึงได้เหมือนกันในหลาย ๆ ด้าน ไม่ถนัดกล่าวสุนทรพจน์ และชอบเก็บตัวเงียบ ๆ เอาไว้เบื้องหลัง อา…นี่แหละคือท่าทีของผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริง น่าเรียนรู้เป็นอย่างยิ่ง!

หลังจากเชอร์ลีย์เดินจากไป ลีออนก็ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ลูกสาวคนสุดท้องยังคงร่าเริงไม่มีท่าทีว่าจะง่วงเลยแม้แต่น้อย

เป็นระยะ ๆ เธอจะคว้าคอเสื้อลีออนแล้วชกปลายคางของพ่อด้วยหมัดเล็ก ๆ สีชมพูของเธออย่างแรง จนบางจังหวะก็ทำให้เขารู้สึกเจ็บจริง ๆ

เขาก้มหน้าลง จับหมัดเล็ก ๆ ของลูกเบา ๆ “ลูกจ๋า หนูนี่สุดยอดจริง ๆ คอนสแตนตินยังทำอะไรพ่อไม่ได้ แต่หนูนี่แหละทำได้ หนูเก่งกว่าคอนสแตนตินอีกนะเนี่ย”

ทารกน้อยส่งเสียงอ้อแอ้ ฟังไม่รู้เรื่อง

ลีออนหยิกจมูกเล็ก ๆ ของลูก แล้วก็เงยหน้ามองงานเลี้ยงของเหล่ามังกรเงินต่อ

หลังจากพิธีไว้อาลัยจบลง ก็ตามมาด้วยการดื่มกินตามธรรมเนียม และถึงแม้รอสไวส์จะไม่ถนัดเรื่องกล่าวสุนทรพจน์ แต่เรื่องดื่มนั้น เธอถนัดนัก

ตามปกติแล้ว ผู้หญิงมนุษย์ไม่ควรดื่มแอลกอฮอล์ภายในไม่กี่เดือนหลังคลอด เพราะจะส่งผลต่อสารอาหารในน้ำนม

อย่างไรก็ตาม ลีออนเคยอ่านในตำราการตั้งครรภ์ของมังกรว่า มังกรเพศเมียหลังคลอดจะไม่หลั่งน้ำนมเหมือนมนุษย์ ซึ่งหมายความว่า ลูกมังกรเพศหญิงแรกเกิดจำเป็นต้องดื่มน้ำนมประเภทอื่นเพื่อเสริมสารอาหาร

ตอนแรกเขาก็แอบกังวลว่า การไม่มีน้ำนมแม่จะส่งผลเสียต่อโภชนาการของลูกสาวหรือไม่

แต่พอเห็นว่าโนอาและมูนยังคงสดใสร่าเริง แข็งแรงดี ลีออนก็เลิกกังวลไป ดังนั้น การที่รอสไวส์ดื่มสุราหลังคลอดได้เจ็ดวัน จึงไม่มีผลกระทบต่อเธอหรือลูกสาวเลย

ลีออนจ้องมองรอสไวส์ที่นั่งอยู่ริมกองไฟ ดื่มสุรากับบรรดาสาวใช้ ใบหน้าของเธอเปล่งประกายใต้แสงไฟ รอยยิ้มดูผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติในขณะที่รับแก้วเหล้าจากทุกคน ดูเป็นภาพบรรยากาศที่สบาย ๆ และอบอุ่น

ทว่า หลังจากใช้ชีวิตร่วมกันมานานขนาดนี้ ลีออนเข้าใจรอสไวส์มากขึ้นกว่าแต่ก่อน เขาค่อนข้างมั่นใจว่า รอยยิ้มและความสบายใจที่เห็นในตอนนี้… เป็นเพียงสิ่งที่เธอแสร้งแสดงออกมาเท่านั้น แท้จริงแล้ว เธอกำลัง… เหนื่อยมาก

“นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของงานเธอเหมือนกันเหรอ…ยัยมังกรงี่เง่า”

ลีออนก้มหน้าลง บีบแก้มลูกสาวเบา ๆ

“อย่าเอาอย่างแม่ในเรื่องนี้เลยนะจ๊ะ หนูควรรู้จักแบ่งเวลาให้ดีทั้งเรื่องงานและการพักผ่อน อย่าเป็นพวกบ้างานเกินไป ไม่งั้นคุณพ่อจะเป็นห่วงนะ~”