เช้าวันรุ่งขึ้น ครอบครัวทั้งสี่คนออกเดินทางไปยังจุดหมายของทริปบ่อน้ำพุร้อนสุดหรูเจ็ดวัน—หุบเขาเมฆาลอย

จากวิหารมังกรเงินไปยังหุบเขาเมฆาลอย แม้แต่รอสไวส์จะบินด้วยความเร็วสูงสุด ก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยหกชั่วโมง

ระยะทางที่ยาวนานเช่นนี้ อาจจะทำให้เด็ก ๆ รู้สึกลำบากเล็กน้อย

ดังนั้น พวกเขาจึงพักค้างคืนที่นครนภา เมื่อวานนี้ ซื้อชุดว่ายน้ำและจัดงานเลี้ยงฉลองก่อนออกเดินทางในวันนี้

หุบเขาเมฆาลอย เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกร ว่ากันว่าบ่อน้ำพุร้อนที่นี่ไม่เพียงช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้าและทำให้อารมณ์สงบเท่านั้น แต่ยังช่วยบำรุงร่างกายและชำระล้างจิตวิญญาณอีกด้วย

เอิ่ม ในฐานะนักล่ามังกร การมาที่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรเพื่อชำระล้างจิตวิญญาณแบบนี้ มันไม่เหมือนมุกตลกร้ายหน่อยเหรอ?

แต่ถ้าบ่อน้ำพุร้อนนี้สามารถบำรุงร่างกายของเผ่ามังกรได้จริง หวังว่ามันจะช่วยฟื้นฟูร่างกายของมนุษย์ได้บ้าง อย่างน้อยการมาที่นี่ก็จะไม่สูญเปล่า

ยิ่งไปกว่านั้น หุบเขาเมฆาลอย ไม่ใช่สถานที่ที่ใครจะเข้ามาได้ง่าย ๆ แม้จะมีเงินมากมายก็ไม่เพียงพอ เฉพาะผู้ที่มีสถานะและพลังระดับราชามังกรในแต่ละสาขาของเผ่ามังกรเท่านั้นที่จะสามารถยื่นขอเข้าใช้ได้

รอสไวส์แน่นอนว่ามีคุณสมบัติเพียงพอที่จะยื่นขอ แต่นั่นก็จำกัดไว้สำหรับเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

ครั้งนี้ต้องขอบคุณการรับรองจากโรงเรียน พวกเขาถึงสามารถคว้าโอกาสให้ทั้งครอบครัวได้ไปทริปบ่อน้ำพุร้อนสุดหรูเจ็ดวันได้สำเร็จ ดังนั้น แม้ว่ารางวัลของอันดับสองในงานกีฬาสีจะเป็นคัมภีร์เวทมนตร์ แต่ในแง่ของความคุ้มค่า การได้ทริปบ่อน้ำพุร้อนสุดหรูที่หุบเขาเมฆาลอยเจ็ดวันนั้นถือเป็นรางวัลที่หายากและพิเศษจริง ๆ

แน่นอนว่า ราคาที่ต้องจ่ายก็คือการเสียวันหยุดเจ็ดวันที่แสนล้ำค่าของลีออนไป

หลังจากการบินเป็นเวลาหลายชั่วโมง ครอบครัวทั้งสี่คนก็มาถึงหุบเขาเมฆาลอยในที่สุด

จากด้านนอก หุบเขาเมฆาลอย ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนา ดูลึกลับและมีเสน่ห์ น้ำตกไหลลงมาจากยอดเขา ล้อมรอบไปด้วยพืชพรรณเขียวขจี ดอกไม้นานาชนิด นก แมลง และสัตว์ป่านานาชนิด สร้างบรรยากาศที่ราวกับสวรรค์บนดิน

การจะบอกว่านี่คือสวรรค์บนดิน—หรืออาจจะเป็นสวรรค์ของเผ่ามังกร—ก็คงไม่เกินจริงนัก

บริเวณรอบ ๆ หุบเขาไม่มีมังกรสัญจรไปมามากนัก ทางเข้าไปยังหุบเขาทั้งหมดเงียบสงบเป็นพิเศษ มีเพียงเสียงฝีเท้าแผ่วเบาและเสียงน้ำตกในระยะไกลที่ได้ยิน สร้างบรรยากาศเงียบสงบราวกับเมฆที่ลอยอย่างสบาย ๆ และนกกระเรียนป่าที่อยู่ในธรรมชาติ

โนอาและมูนมองภาพอันงดงามของหุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยหมอกอยู่เบื้องหน้า ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง แต่เพราะบรรยากาศรอบ ๆ เงียบสงบเกินไป พวกเธอจึงไม่กล้าส่งเสียงดัง ได้แต่กระซิบกระซาบคุยกันเบา ๆ

ท้ายที่สุดแล้ว ที่นี่คือสถานที่แบบ “ระบบสมาชิก VIP” ซึ่งแม้จะมีเงินก็ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถเข้ามาได้เสมอไป ลีออนคิด

เมื่อพวกเขาเดินผ่านหมอกหนาไป สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือปราสาทที่ยิ่งใหญ่กว่าวิหารมังกรเงินเสียอีก ด้วยการจัดวางที่สง่างามและสถาปัตยกรรมโบราณที่มีมนต์ขลัง แม้แต่ช่างฝีมือระดับแนวหน้าก็คงอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

รอบ ๆ ปราสาท มีมังกรหลากหลายสายพันธุ์ที่ลีออนเองก็ไม่รู้จักบินวนอยู่เหนือหัว บางครั้งก็มีหมู่กวางเล็ก ๆ วิ่งผ่านพวกเขาไป

บนสนามหญ้าใกล้ ๆ มังกรน้อยหลายตัวกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน ขณะที่กระรอกหลายตัวแอบมองดูพวกเขาอย่างระมัดระวัง หรือรออาหารที่คนมาให้อย่างใจจดใจจ่อ

“นายไม่คิดถึงเรื่องล่ามังกรเอาไปขึ้นเงินรางวัลแล้วเหรอ?” รอสไวส์ถามพร้อมรอยยิ้ม

“ชิ ผมเองก็ต้องการพักผ่อนบ้างเหมือนกันนะ”

เป็นความจริงที่ว่าทัศนียภาพอันงดงามสามารถทำให้ใคร ๆ ลืมความหงุดหงิดและความหมกมุ่นไปได้ชั่วคราว

การมาที่นี่มีจุดประสงค์เพียงสองอย่างเท่านั้น: เพื่อผ่อนคลาย และเพื่อเพลิดเพลิน

ครอบครัวเดินทางมาถึงล็อบบี้ชั้นล่างของปราสาทเพื่อทำการเช็คอิน

“พวกคุณคือครอบครัวตัวอย่างที่ได้รับรางวัลชนะเลิศจากโรงเรียนใช่ไหมคะ?” พนักงานต้อนรับถามด้วยความสุภาพ

“ใช่”

“แชมป์ก็คือแชมป์ จะมาใส่คำว่า ‘ตัวอย่าง’ ข้างหน้าให้มันยุ่งยากทำไม? ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ ๆ!”

ลีออนคิดอย่างหงุดหงิด นึกถึงรองผู้อำนวยการวิลสันเจ้าเก่าที่คงคันไม้คันมืออีกแล้ว เขาแอบคิดเล่น ๆ ว่าอยากจับเจ้ามังกรแก่นั่นไปแขวนไว้บนกำแพงของจักรวรรดิในสักวันหนึ่ง

“เรียบร้อยค่ะ ทางโรงเรียนจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดของคุณตลอดเจ็ดวันนี้ เชิญเพลิดเพลินกับกิจกรรมต่าง ๆ ได้ตามสบายค่ะ”

พนักงานพูดพลางส่งบัตรห้องพักให้

ลีออนเหลือบมองหมายเลขบนบัตรห้องพักของตัวเอง ก่อนจะแอบชำเลืองดูหมายเลขบนบัตรของรอสไวส์

และแน่นอน…พวกเขาถูกจัดให้อยู่ห้องเดียวกัน

นั่นแหละคือเหตุผลที่ลีออนไม่อยากมาวันหยุดเลย

ถ้าเขาได้ใช้วันหยุดเจ็ดวันนี้อยู่ที่บ้าน เขาก็จะได้นอนอย่างสบายใจในห้องของตัวเอง แต่การต้องแชร์ห้องกับรอสไวส์แบบนี้…

ถึงเธอจะบอกว่าจะไม่แตะต้องเขา แต่ถ้าเธอเกิดอารมณ์แล้วทำอะไรตามใจขึ้นมาจริง ๆ ใครจะหยุดเธอได้?

สีหน้าแปลก ๆ ของลีออนถูกพนักงานสังเกตเห็นอย่างรวดเร็ว จึงถามด้วยความเป็นห่วง “มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ คุณลูกค้า? หรือไม่พอใจกับการจัดห้องพัก? ถ้าคุณไม่ชอบชุดห้องสวีทน้ำพุร้อนนี้ เราสามารถเสนอห้องประเภทอื่นให้ได้นะคะ”

ดวงตาของลีออนสว่างวาบ “เหลือห้องอะไร?”

“ห้องฮันนีมูนค่ะ”

“ขอบคุณครับ แต่ไม่เป็นไรครับ”

“เข้าใจค่ะ เลี้ยวซ้ายข้างหน้าแล้วขึ้นบันไดนะคะ ขอให้คุณลูกค้ามีวันหยุดที่น่ารื่นรมย์ค่ะ”

ลีออนรับบัตรห้องพักมา ลูบหัวลูกสาวทั้งสองเบา ๆ แล้วพาพวกเธอมุ่งหน้าไปยังบันได

รอสไวส์ส่ายหน้าพลางหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินตามไป

บนชั้นที่กำหนด มูนซึ่งถือบัตรห้องพักอยู่ กระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น “โอ้~ ได้นอนบนเตียงใหญ่กับพี่ด้วยแหละ~ พ่อกับแม่ ห้ามรบกวนเรานะคะคืนนี้~”

ขอบคุณมากนะ มูน ลูกเพิ่งจะตัดเส้นทางเอาตัวรอดเส้นสุดท้ายของพ่อออกไปเลย!

“ก็คุณป้าอิซาเบลล่าเคยบอกไว้นี่คะ ว่าผู้ใหญ่หรือเด็กควรมีพื้นที่ส่วนตัว” โนอาพูดจากด้านข้าง “หนูดูแลมูนเอง ทั้งสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกันตามสบายเลยนะคะ”

ขอบคุณมากนะ โนอา เจตนาดีของลูกช่างน่าชื่นชมจริง ๆ แต่พ่อขอแนะนำว่าอย่าทำแบบนี้อีกเลย

มูนที่เริ่มอดทนไม่ไหวแล้ว ปัดบัตรห้องพักเปิดประตูออก ก่อนจะยืนอยู่ที่ประตูและเรียกพี่สาวว่า “เร็วสิ พี่โนอา!”

“มาแล้ว~” โนอาตอบขณะวิ่งเข้ามาหาน้อง

สองพี่น้องมังกรน้อยจับมือกันเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตูตามหลังอย่างเรียบร้อย

รอสไวส์ถอนหายใจเบา ๆ “เด็ก ๆ โตขึ้นแล้วนะ แต่ทำไมนายดูเหมือนไม่ค่อยพอใจล่ะ?”

“ฮ่า ๆ เดาไม่ออกจริงดิ?” ลีออนหัวเราะในลำคอ

รอสไวส์จิ๊ปากเล็กน้อย ไม่ถามต่อ ก่อนเดินไปยังประตูห้องที่ระบุไว้แล้วรูดบัตรเปิดประตู ลีออนเดินตามหลังเธอเข้าไปในห้อง

จะพูดถึงหรือไม่พูดดีนะ แม้ว่าโรงเรียนจะใช้ “ความพยายามใหม่ ๆ” ที่คาดไม่ถึงมาท้าทายครอบครัวของพวกเขาอยู่เสมอ แต่ครั้งนี้ถือว่าทำได้ใจกว้างมาก

พวกเขาได้รับการจองห้องพักในชุดสวีทน้ำพุร้อนระดับท็อปของ หุบเขาเมฆาลอย ซึ่งหรูหรายิ่งกว่าห้องที่พวกเขาพักเมื่อคืนที่นครนภาเสียอีก

จากโถงต้อนรับผ่านทางเดินเข้าไป มีครัวแบบเปิดเฉลียงบนดาดฟ้า และหน้าต่างบานใหญ่จากพื้นจรดเพดาน

เมื่อเดินเข้าไปด้านในอีก จะพบกับห้องนอนที่หรูหราจนแทบลืมหายใจ เมื่อเปิดประตูด้านหลังห้องนอนออก จะเจอกับบ่อน้ำพุร้อนส่วนตัว น้ำในบ่อมีไออุ่นลอยขึ้นมาให้เห็น และสามารถมองเห็นปลาเล็กปลาน้อยว่ายน้ำอยู่ในนั้น

นอกจากนี้ ทำเลที่ตั้งของห้องพักนี้ยังยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง เมื่อนอนแช่ในบ่อน้ำพุร้อน จะสามารถมองเห็นท้องฟ้ากว้างใหญ่ของ หุบเขาเมฆาลอย ได้เต็มตาโดยไม่มีสิ่งปลูกสร้างใดบดบังทัศนียภาพ

“ไม่เลว” รอสไวส์ให้คำประเมินสั้น ๆ แต่จริงใจ

“เธอไม่เคยมาที่นี่มาก่อนเหรอ?” ลีออนถาม

รอสไวส์ส่ายหัว “เคยบอกแล้วไงว่าที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่แค่มีเงินก็มาได้ แม้ว่าฉันจะเคยชนะที่หนึ่งในการแข่งขันกีฬาของโรงเรียนมาก่อน แต่รางวัลที่หนึ่งตอนนั้นไม่ใช่ทริปเจ็ดวันหรอก ได้แค่กล้องถ่ายรูปธรรมดาเท่านั้นเอง”

“กล้องถ่ายรูป…” ความคิดของลีออนล่องลอยไป เหมือนเขาเพิ่งจะเชื่อมโยงอะไรบางอย่างได้

สัญญาณเตือนดังขึ้นในหัวของเขา!

ก่อนหน้านี้ ตอนที่รอสไวส์ยังหมดสติอยู่ เขาเคยใช้กล้องถ่ายรูปนั้นแอบถ่ายรูปเธอในชุดกระต่ายสาวไว้แบบลับ ๆ หรือว่า—

“พอดีเลย คราวนี้ฉันเอากล้องตัวนั้นมาด้วย” รอสไวส์พูดขณะเปิดกระเป๋าเดินทางและหยิบกล้องถ่ายรูปสไตล์คลาสสิกสำหรับใช้งานในบ้านออกมา

ลีออนกลืนน้ำลายลงคอด้วยความประหม่า พร้อมภาวนาในใจว่าแม่มังกรคนนี้คงซื้อกล้องมาหลายตัว ไม่ใช่แค่ตัวเดียว

รอสไวส์ปรับกล้องไปพลางพูดไป “ไม่ได้ใช้มานานแล้ว ไม่รู้ว่ายังใช้งานได้อยู่ไหม เดี๋ยวจะลองถ่ายรูปโนอากับมูนดูหน่อย”

ลีออนจ้องกล้องในมือของรอสไวส์อย่างไม่วางตา

ใช่…นั่นแหละคือ เครื่องมือก่อเหตุ ของเขาในตอนนั้น!

ภาพถ่ายในชุดกระต่ายสาวที่เขาเคยถ่ายไว้—โดยเฉพาะรูปที่มีเขาอยู่ด้วย!—ยังคงอยู่ในกล้องนั้น เพราะเขายังไม่มีเวลาล้างรูปออกมาเลย

ภาพถ่ายเหล่านี้ เมื่ออยู่ในมือของลีออน ถือเป็นอาวุธทรงพลังในการข่มขู่แม่มังกร แต่หากตกไปอยู่ในมือของแม่มังกร ภาพเหล่านี้จะกลายเป็น หลักฐานมัดตัวที่ปฏิเสธไม่ได้ และนั่นหมายถึงคำพิพากษาประหารชีวิตสำหรับลีออน!

ไม่ได้เด็ดขาด วันหยุดของเขาเพิ่งจะเริ่ม จะชิบหายตั้งแต่หัววันไม่ได้!

แกร๊บ— ลีออนคว้ากล้องถ่ายรูปอย่างรวดเร็ว แล้วกอดมันไว้แน่นกับอก

รอสไวส์มองอย่างงุนงง “เป็นอะไรไป?”

“เอ่อ ผม…ผมจะเป็นช่างภาพให้วันหยุดนี้เอง ผมเป็นมืออาชีพ”

รอสไวส์มองเขาด้วยความสงสัย “อาชีพของนายไม่ใช่นักสังหารมังกรมืออาชีพเหรอ? เป็นช่างภาพตั้งแต่เมื่อไร?”

“ผมถ่ายรูปลาในฟาร์มของอาจารย์มาตั้งแต่เด็ก—”

“โอเค ๆ จะถ่ายก็ถ่ายเถอะ แล้วใช้กล้องเป็นหรือเปล่า?”

ลีออนพยักหน้า “อ่า ผมใช้เป็น”

แน่นอนว่าผมใช้เป็นอยู่แล้ว ไม่งั้นตอนถ่ายรูปในชุดกระต่ายสาวจะทำยังไงได้ล่ะ?

“ดีเลย ออกไปข้างนอก ถ่ายรูปกันนิดนึง แล้วคืนนี้เรามีบาร์บีคิวกับโชว์ดอกไม้ไฟด้วย” รอสไวส์พูดพลางเดินออกจากห้อง

ขณะที่ลีออนครุ่นคิดเงียบ ๆ ว่าจะจัดการกับรูปชุดกระต่ายสาวพวกนั้นยังไงดี ถ้าลบทิ้ง เขาก็จะไม่มีอะไรไว้ต่อรองกับแม่มังกรหลังจากจบวันหยุดเจ็ดวันนี้

แต่ถ้าไม่ลบทิ้ง ภาพพวกนี้ก็อาจกลายเป็นต้นเหตุของ “ความอับอาย” ให้กับเขาได้ก่อนที่มันจะถูกล้างออกมาเสียอีก

หลังจากพิจารณาอยู่นาน ลีออนตัดสินใจว่าต้องรีบล้างภาพชุดกระต่ายสาวพวกนั้นให้เร็วที่สุด หวังว่าจะมีร้านล้างรูปหรืออะไรคล้าย ๆ กันอยู่แถวนี้

คิดได้ดังนั้น ลีออนจึงคล้องกล้องไว้ที่คอแล้วเดินออกจากห้องตามไป

****

จบ 83

คห.ผุ้แปล จุดเริ่มต้นความบันเทิงและแสนหวานมันเริ่มจากตอนนี้แหล ตอนอ่านก็คิดอยู่ว่าจะหาปมอะไรมาทำให้ลีออนมันเลิกทำตัวหดหู่ ดันเอากล้องมาผูก ร้องเช้ดดดดเลย ใช้ได้ คนแต่งแม่มเข้าใจผูกเรื่องได้ดีจริงๆ อ่านแล้วฮาแน่นอน

ถ้ารอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon