ลีออนรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ห่างจากการคว้าแชมป์เพียงเอื้อมมือ แต่โชคร้ายที่ต้องพ่ายแพ้ในรอบก่อนรองชนะเลิศ เพราะความประมาทและการประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป

เมื่อเขาปิดประตู เขายิ้มออกมา; ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับเปลี่ยนไปปรากฏบนใบหน้าของรอสไวส์ในอีกหนึ่งนาทีถัดมา

ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือเขาเป็นฝ่ายถอดเสื้อผ้าเอง และปีนขึ้นไปบนเตียงของรอสไวส์โดยสมัครใจ—

เขาถึงกับข้ามขั้นตอนที่เธอต้องถอดเสื้อผ้าให้เขาไปเสียสนิท!

ลีออนเต็มใจยื่นตัวเองเข้าสู่ถ้ำเสืออย่างเต็มที่

เมื่อตอนที่เขาเข้าเรียนวิชาการล่ามังกรครั้งแรกที่สถาบันนักล่ามังกร อาจารย์ได้สอนว่าห้ามประมาทมังกรเด็ดขาด

คำแนะนำนี้ช่วยชีวิตลีออนนับครั้งไม่ถ้วนในสนามรบ แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะพลาดในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้!

อันที่จริง ไม่ว่า รอสไวส์ จะเล่นลูกไม้อะไรหลังจากสิ่งที่เขาเล่นงานเธอในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ลีออน ก็ไม่น่าจะตกใจนัก

แต่—

การมัดเขาไว้กับเก้าอี้นี่มันไม่ตื่นเต้นเกินไปหน่อยเหรอ?

แถมยังทำให้เขาเปลือยท่อนบนอีก?

รอยสักมังกรบนอกของเขาก็ถูกเผยออกมาอย่างน่าอับอาย

รอสไวส์ นั่งอยู่บนโต๊ะ ไขว่ห้างอย่างสง่างาม ปลายเท้าของเธอสวมรองเท้าแตะปีกมังกร แกว่งไปมาอย่างผ่อนคลาย

ในมือของ รอสไวส์ ถือ “แส้” เล็ก ๆ ซึ่งไม่รู้ว่าเธอไปหามาจากไหน ขณะที่เธอมองลีออนด้วยสายตาเล่นสนุก

สายตาของลีออนเปลี่ยนจากแส้ไปที่ใบหน้าของเธอ สุดท้ายเขาก็อดไม่ได้ที่จะถาม

“เธอจะไม่ทรมานผมเพื่อให้สารภาพใช่ไหม?”

“ยัยมังกร บอกเผื่อไว้ ผมผ่านการฝึกสอบสวนมืออาชีพมาแล้ว ผมจะไม่มีวันบอกอะไรเกี่ยวกับจักรวรรดิให้เธอฟังแน่”

“ต่อให้เธอบีบบังคับ คำตอบของผมจะให้มีแค่ไม่กี่คำคำ: ไปลงนรกซะ—”

รอสไวส์ กระโดดลงจากโต๊ะ เดินตรงมาหาเขาแล้วใช้แส้เล็ก ๆ จิ้มหน้าของเขาเบา ๆ

“ชู่ว~ อย่าเอะอะโวยวายสิ”

หลังจากนั้น รอสไวส์ เหลือบมองไปที่นาฬิกาบนผนัง

ขณะนี้เป็นเวลาสองทุ่ม

หลังจากตรวจดูเวลาเสร็จ เธอก็เริ่มเดินไปมาข้างหน้าลีออน

ดูเหมือนว่าเธอกำลังรออะไรบางอย่าง หรืออาจเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่กำหนดไว้

ลีออนไม่ได้พูดอะไรกับเธออีก

เขาไม่ได้คิดที่จะขอความเมตตาจากรอสไวส์ด้วยคำพูดหวาน ๆ

เขารู้ดีเกินไปถึงนิสัยของยัยมังกรตัวนี้—คืนนี้หรือคืนไหน ๆ เขาก็ไม่มีทางรอดพ้นชะตากรรมไปได้

การแก้แค้นของรอสไวส์ เป็นเหมือนลูกศรที่ถูกยิงออกไปแล้ว ไม่มีทางหยุดกลางทางได้

เวลาประมาณสามทุ่ม มีคนเคาะประตู

ลีออนอธิษฐานขอให้เป็น มูน ที่มาเคาะ

บางทีเขาอาจจะหนีชะตากรรมคืนนี้ไปได้ชั่วคราว!

รอสไวส์เดินไปที่ประตูเพื่อตอบรับ

“ฝ่าบาท”

บ้าจริง.

เพียงแค่สองคำนั้นก็ทำลายความหวังทั้งหมดของลีออน

ไม่ใช่นางฟ้าที่มาเคาะ แต่เป็นยมทูต

“นี่คือยาที่ฝ่าบาทสั่งให้จัดเตรียมค่ะ” แอนนายื่นยาเม็ดสีน้ำตาลให้รอสไวส์

รอสไวส์พยักหน้า “ดี ขอบใจ”

“ด้วยความยินดีค่ะ ฝ่าบาท” แอนนาค้อมตัวเล็กน้อยก่อนจะหันหลังกลับไป

รอสไวส์เดินกลับเข้ามาในห้องนอน ก้าวมาหยุดที่หน้าลีออน เธอค่อยๆ ใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งหนีบยาเม็ดที่ดูเหมือนช็อกโกแลตไว้ แล้วค่อยๆ ยื่นมันไปตรงหน้าลีออน

“จำได้ไหมว่านี่คืออะไร ลีออน?” เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้ จนปลายจมูกแทบแตะกัน โดยมียาเม็ดนั้นคั่นกลางอยู่

ลีออนคุ้นเคยกับสิ่งนี้เป็นอย่างดี ถึงขั้นคุ้นเคยเกินไป “ยาพลังมังกร… …”

รอสไวส์หรี่ตาและยิ้ม “ใช่แล้ว แต่เม็ดนี้แตกต่างจากที่นายทำมาก่อนหน้า”

ขณะพูด รอสไวส์ใช้นิ้วชี้ของมืออีกข้างกดเบาๆ ลงบนริมฝีปากของลีออน แล้วค่อยๆ ออกแรงเปิดปากเขา

“เม็ดนี้มีความบริสุทธิ์สูงกว่า และผลลัพธ์ก็รุนแรงกว่า แม้แต่ราชามังกรก็ยังย่อยสลายมันได้ยาก”

“ฉันเห็นว่านายทำงานหนักทั้งกลางวันและกลางคืนในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ช่วยอาบน้ำให้ ดูแลอาหารการกิน และแม้แต่นอนด้วยกัน ช่างน่าประทับใจ~~ จริงๆ”

“เพราะงั้นนายคงเหนื่อยมากเลย ถูกไหม?” รอสไวส์กล่าวพร้อมรอยยิ้มเยือกเย็น “ดังนั้น ฉันจึงลงทุนซื้อยานี้มา หวังว่าจะช่วยเพิ่มพลังให้นายได้บ้าง”

“เอ้า สามีที่รัก อ้าปากซิ ให้ฉันป้อนนายเอง”

หัวของลีออนเกือบเอนจนจะไปถึงนอกห้อง ร่างกายทั้งร่างแทบจะไถลลงไป โดยขาเก้าอี้เลื่อนไปด้านหน้า

แต่รอสไวส์ยกขาขึ้น วางเข่าลงบนที่นั่งระหว่างขาของลีออน กดเขากลับให้อยู่ในตำแหน่งเดิม

“อะไรหรือ? ไม่ชอบเหรอ?” รอสไวส์เอียงศีรษะถาม

“ผมเลิกเล่นยาแล้ว มันไม่ดีต่อสุขภาพ” ลีออนตอบด้วยเสียงอ่อนแรง

“รู้สึกแย่จัง” รอสไวส์พูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความอ่อนโยนแบบจอมปลอม “ฉันเป็นภรรยาของนาย อุตส่าห์เตรียมสิ่งนี้เป็นพิเศษแล้วมันจะไม่ดีต่อนายได้อย่างไร? เอาล่ะ ทำตัวดี ๆ แล้วกินเข้าไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก”

เธอเอนเข้าใกล้หูของลีออน กระซิบด้วยเสียงต่ำ “จะยอมร่วมมือโดยละม่อม หรือจะให้ใช้วิธีอื่นงัดปากนายออกมา”

ยัยมังกร ช่างโหดเหี้ยมเหลือเกิน!

เมื่อเห็นสีหน้าของลีออน รอสไวส์ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “เด็กดี อ้าปากซิ”

ลีออนจำต้องอ้าปากอย่างไม่เต็มใจ รอสไวส์ใช้นิ้วกดริมฝีปากล่างของเขา ค่อย ๆ ป้อนยาเม็ดเข้าไป จากนั้น เธอยกคางของเขาขึ้น บังคับให้เขากลืนลงไป

กลิ่นฉุนของยาแรงแผ่ซ่านเข้าสู่จมูก ทำให้ลีออนสำลักอย่างรุนแรง

“โอ๊ะ ขอโทษที สำลักเลยเหรอ” รอสไวส์แสร้งทำท่าตื่นตกใจ ก่อนจะหยิบแก้วน้ำมาให้ลีออนดื่ม แต่เมื่อของเหลวไหลลงคอ ลีออนก็ขมวดคิ้วทันที “นี่ไม่ใช่น้ำเปล่า… นี่มันอะไร?”

“ลีออน นายหัวดีจริง ๆ นี่คือน้ำเสริมที่ช่วยเร่งการดูดซึมยา”

ลีออนรู้สึกเหมือนถูกทำลายจนหมดสิ้น เขามักเข้าใจสถานะของตัวเองอย่างชัดเจนเสมอ และในขณะนี้ ตัวตนของเขาสามารถสรุปได้ด้วยคำง่าย ๆ สองคำ: “ของเล่น” มันเป็นบทบาทที่น่าอับอายยิ่งกว่าการเป็นเชลยเสียอีก

รอสไวส์วางแก้วน้ำไว้ข้าง ๆ จากนั้น เธอขยับขาเรียวยาวขึ้นคร่อมตักของลีออน กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวเธออบอวลรอบตัวเขา และความนุ่มนวลจากหน้าอกที่สัมผัสเบา ๆ บนกระดูกไหปลาร้าของเขา ความรู้สึกเย้ายวนนี้ช่างเป็นตัวเร่งการดูดซึมที่มีประสิทธิภาพยิ่งกว่าน้ำเสริมตัวไหน ๆ

เธอยื่นแขนออกไปวางบนไหล่ของลีออนอย่างสบาย ๆ ก่อนจะก้มหน้าลงสบตาเขา

รอสไวส์ค่อย ๆ ยกคางของลีออนขึ้น พร้อมกับมองริมฝีปากที่สั่นระริกของเขาด้วยรอยยิ้ม “รู้สึกไหม ลีออน? พลังมังกรกำลังย่อยและเริ่มออกฤทธิ์ในท้องของนาย”

“อีกหนึ่งนาที เจ้าจะเริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายอย่างรุนแรง ต้องการหาที่ระบายอารมณ์”

“อีกสองนาทีต่อมา ความกระสับกระส่ายนี้จะถึงจุดสูงสุด ตามมาด้วยความต้องการที่ไม่มีที่สิ้นสุด”

“และในนาทีที่สาม ยาจะถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายทั้งหมด นายจะเริ่มพูดจาเพ้อเจ้อ และกลายเป็นทาสของฉันโดยสมบูรณ์”

รอสไวส์หยอกล้อปลายคางของลีออนเบา ๆ พร้อมมองริมฝีปากของเขาที่สั่นระริก ก่อนจะยิ้มและเอ่ยถาม “แต่ฉันช่วยได้นะ ลีออน ฉันสามารถช่วยให้นายปลดปล่อยความเจ็บปวดนี้ออกมาได้ มีเพียงร่างกายของราชามังกรเท่านั้นที่สามารถรองรับความปรารถนาอันถาโถมนี้ได้ เพียงแค่นาย…อ้อนวอนเท่านั้น”

ลีออนกัดริมฝีปากล่างของตน ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเน้นชัดทีละคำว่า “ฝันไปเถอะ!”

“ทำไมถึงขัดขืนล่ะ? ฉันแค่พยายามช่วยเจ้า เพียงแค่พูดมาเบาๆ นายจะได้ไม่ต้องทนทรมานจากสิ่งที่จะเกิดขึ้นอีก ไม่ดีกว่าหรือ?”

“ฉันไม่มีวันวิงวอนเจ้า ยัยมังกร นี่คือศักดิ์ศรีของนักล่ามังกร—”

“งั้นก็เชิญเพลิดเพลินกับเพื่อนเก่า ‘พลังมังกร’ ได้เลย” รอสไวส์พูดพร้อมเดินไปหยิบเข็มนาฬิกามาวางไว้ตรงหน้า ตั้งใจให้ลีออนจ้องดูเวลาที่แสดงอยู่บนมัน

“ถึงเวลาแล้ว หนึ่งนาทีแรกหมดไป จงกระวนกระวายซะเถอะ สามีที่รัก”

ลีออนกำหมัดแน่น หายใจแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว ความกังวลและความตื่นตระหนกทำให้เหงื่อผุดพรายบนหน้าผากและปลายจมูก

สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เข็มนาฬิกา

ติ๊ก-ต็อก—ติ๊ก-ต็อก—ติ๊ก-ต็อก—

ทุกจังหวะของเข็มวินาทีที่เคลื่อนไปเหมือนกับกรงเล็บของความปรารถนากำลังคืบคลานเข้าใกล้ตัวเขาเรื่อย ๆ

หนึ่งนาทีผ่านไป…

อัตราการเต้นของหัวใจของลีออนพุ่งสูงสุด ความร้อนลุกโชนในช่องท้องราวกับเปลวเพลิง

สองนาทีผ่านไป…

เส้นประสาทของเขาตึงเครียดถึงขีดสุด พยายามกดข่มปฏิกิริยาทางกายที่ไม่น่าพึงพอใจทุกอย่าง

สามนาที—

ลีออน ผู้กล้าหาญเผชิญหน้าความตาย หลับตาแน่นและตะโกนออกมาเสียงดังว่า

“รอสไวส์ ฉันไม่กลัวเธอหรอก! ฉันคือแชมป์จอมอดทน!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า—เจ้าโง่เอ้ยยยยย!” รอสไวส์กอดนาฬิกาไว้ พลางนั่งยองๆ ลงกับพื้นพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะ เธอก้มหน้าลงซบแขน พลางหัวเราะจนตัวสั่น

ลีออนยืนนิ่งด้วยความงุนงงกับเสียงหัวเราะของเธอ

เดี๋ยวก่อน

เขาไม่ควรจะ… กลายเป็นทาสแห่งความปรารถนาหรอกหรือ?

ทำไม… ทำไมเขาถึงมีแค่เหงื่อออก และไม่มีอาการอื่นๆ เลย?

“ยัยมังกร… ต้มผมซะเปื่อยเลย!”

รอสไวส์หัวเราะหนักยิ่งขึ้น จนแทบจะกลิ้งไปกับพื้น เธอช่างสมกับเป็นราชินีมังกรเงินผู้เจ้าเล่ห์ ที่ควบคุมทุกอย่างได้ตามใจอย่างสมบูรณ์

รอสไวส์พยายามควบคุมสีหน้า พลางห้ามไม่ให้ตัวเองหัวเราะ เธอนั่งยองๆ ลงกับพื้น มือหนึ่งเท้าคาง ทำท่าเหมือนเด็กสาวไร้เดียงสา “ลีออน แน่ใจแล้วหรือว่าจะไม่ขอร้องฉัน?”

“ชิ คนอย่างผมลีออน แคสโมด ถึงผมตายก็จะไม่มีวันได้ยินเสียงขอร้อง ไม่แม้แต่ครึ่งคำ!”

รอสไวส์เลิกคิ้วขึ้น “จริงหรือ?”

“แหงสิ จะให้พวกเรา นักล่ามังกร ก้มหัวเหมือนราชามังกรได้น่ะหรือ? ไม่มีวัน!”

“แล้วถ้าสุดท้ายนายลงเอยด้วยการขอร้องฉันล่ะ จะทำอย่างไร?”

“ฮึ! ถ้าเรื่องนั้นเกิดขึ้น เจ้าจะให้ผมทำอะไรก็ยอม ผมจะไม่บ่นอิดออดแม้แต่นิดเดียว แต่บอกไว้เลยนะว่า เรื่องแบบนั้นอ่าฝันว่ามันจะเกิดขึ้น! แน่นอน ร้อยเปอร์เซ็นต์!”

รอสไวส์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “อืม นี่แหละที่ข้ารอคอยอยู่ เอาล่ะ ให้ข้าแสดงบางอย่างให้เจ้าดู”

พูดจบ รอสไวส์ลุกขึ้นยืน ก้าวเดินช้าๆ มาหาลีออน ก่อนจะโน้มตัวลงเล็กน้อย วางคางของเธอบนไหล่ของเขา จากนั้นยื่นมือไปข้างหน้าลีออนโดยให้ฝ่ามือหงายขึ้น พร้อมรวบรวมพลังเวทย์มนตร์

พลังเวทย์รวมตัวกันเป็นทรงกลม และเมื่อแสงจางลง ก็ปรากฏลูกแก้วคริสตัลอยู่ในมือของเธอ

“นี่มันอะไร…”

“นี่คือลูกแก้วความทรงจำ เป็นอุปกรณ์เวทย์มนตร์ชนิดหนึ่ง”

ลีออนกลืนน้ำลายอย่างประหม่า ขณะที่รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ต้นคอด้านหลัง “มันทำอะไรได้บ้าง…”

“อืม… ก่อนที่จะแสดงวิธีใช้ ขอเตรียมตัวก่อน นายรออยู่ตรงนี้ อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ”

ลีออนเหลือบมองเชือกที่มัดตัวเขาไว้

โถ? จะให้ไปไหนได้ล่ะ?

รอสไวส์ เจ้าช่างเป็นยัยมังกรผู้ยิ่งใหญ่ที่เล่นคำได้น่าหมั่นไส้เสียจริง—

เขามองดูรอสไวส์ขณะที่เธอค้นหาไปรอบๆ ห้อง ในที่สุดก็มาถึงตู้เสื้อผ้า เธอพลิกค้นเสื้อผ้าทีละตัว แล้วในที่สุด ใต้กองเสื้อผ้าที่แทบไม่ได้ใส่ เธอก็พบกับ…

ถุงน่องสีดำ.

“หือ? จำไม่เห็นได้เลยว่าเคยใส่ถุงน่องคู่นี้? แล้วทำไมมันถึงถูกแกะออกมาล่ะ?”

รอสไวส์พึมพำกับตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก ท้ายที่สุด ตู้เสื้อผ้าของราชินีนั้นใหญ่เกินกว่าจะจำได้หมดว่าเคยใส่หรือไม่ใส่อะไร

เธอดึงถุงน่องในมือออกมา ทดสอบความยืดหยุ่นและความโปร่งใส

เหมาะสมมากสำหรับ…

“ผ้าปิดตา? เจ้าจะปิดตาข้าทำไม? แล้ว…นั่นในมือเจ้าคืออะไร?”

“ถุงน่องของข้า เอาล่ะ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือถุงน่องสีดำ” รอสไวส์กล่าวอย่างเรียบเฉย “ไม่ต้องห่วง มันยังไม่เคยถูกใช้เลย สะอาดมากแน่นอน”

ลีออนคิดในใจ “ไม่นะ งานหยาบละไง ถุงน่องพวกนี้ตัวเดียวกับที่ใส่ให้ตอนแต่งเป็นบันนี่เกิร์ลเมื่อคืนก่อนนี่หว่า?!!”

“อย่า… รอสไวส์… การใช้ของพรรค์นี้มาปิดตาก็ไม่ต่างอะไรกับฆ่าผมเลยนะ” ลีออนกลืนน้ำลายลงคออย่างประหม่า

ในสายตาของรอสไวส์ ถุงน่องคู่นี้ยังไม่เคยถูกใช้ แต่ในสายตาของลีออน มันเคยอยู่บนร่างของเธอมาแล้ว ผมไม่ได้มีรสนิยมแบบนั้นนะ! เอาของนี่ไปให้พ้นเลย!

“ชิ~ ทำไมเขินขนาดนี้ มันก็แค่ถุงน่องเอง เอาล่ะ~”

“หยุดน้า!!”

แต่ไม่ว่าลีออนจะส่ายหัวแรงแค่ไหน รอสไวส์ก็ใช้หางของเธอรัดเขาไว้แน่นจนขยับไม่ได้ จากนั้นเธอก็พันถุงน่องรอบดวงตาของเขา ทีละรอบ ทีละรอบ

สำหรับนักล่ามังกรที่ผ่านการฝึกมาอย่างดี การปิดกั้นประสาทสัมผัสหนึ่ง จะทำให้ประสาทสัมผัสที่เหลือแหลมคมยิ่งขึ้น บางครั้งลีออนก็อดไม่ได้ที่จะเสียใจที่เคยฝึกมาอย่างหนักในอดีต! ทำไมมันต้องมาเกิดขึ้นตอนนี้ด้วย?!

ปลายนิ้วของรอสไวส์ลูบไล้ไปบนใบหน้าของลีออน ลมหายใจของเธอพ่นอยู่ใกล้ๆ หลังหู ทำให้เขารู้สึกจั๊กจี้จนแทบอยู่นิ่งไม่ได้

“เอาล่ะ เสร็จเรียบร้อย! ต่อไป… ลูกแก้วความทรงจำ ทำงาน!”

ลีออนไม่สามารถมองเห็นได้เลยว่าเจ้าสิ่งที่เรียกว่าลูกแก้วความทรงจำทำงานอย่างไร แต่ในวินาทีถัดมา เสียงที่เต็มไปด้วยความเว้าวอนและจริงใจดังขึ้นอย่างแผ่วเบา

“ได้โปรด… ผมอยากจูบเธอเหลือเกิน…”

หัวใจของลีออนเหมือนหยุดเต้นชั่วขณะ

ประโยคเปิดตัวเพียงแค่นั้นก็แทบทำให้เขาช็อก รู้สึกชาไปทั้งตัว! ร่างกายของเขาแทบจะอ่อนปวกเปียกในทันที! และคำพูดต่อๆ มายิ่งทำให้ลีออนรู้สึกเหมือนมีมดไต่ไปทั่วร่าง!

“รอสไวส์ ผมอยากจูบเธอ… ได้โปรด ให้ผมจูบเถิด…”

“โอ้ บางทีท่านอาจจะยังไม่ได้ยินชัด งั้นมาฟังอีกทีสิ”

พูดจบ รอสไวส์ก็เล่นประโยคนั้นซ้ำอีกครั้ง:

“… ได้โปรด ให้ผมจูบเถิด…”

“อื้ม~ ไพเราะจริงๆ~ ฟังอีกทีเถอะ~”

“ได้โปรดนะครับ… รอสไวส์…”

หลังจากที่เปิดซ้ำไปหลายรอบ รอสไวส์ก็สัมผัสได้ชัดเจนว่ามีบางคนกำลังตัวสั่นอยู่ ไม่ว่าจะมาจากความกลัวหรือความโกรธก็ตาม

เมื่อเห็นว่าได้ผลเกือบสมบูรณ์แล้ว รอสไวส์ก็ปลดถุงน่องที่ปิดตาลีออนออก

“เป็นยังไงบ้าง? เสียงนี้คุ้นไหม?” รอสไวส์ถามพร้อมรอยยิ้ม

ลีออนเม้มปาก แม้ว่าทั้งคู่จะรู้อยู่เต็มอก แต่เขายังคงแสร้งทำเป็นใจแข็ง “แค่เสียงคล้ายเฉยๆ พิสูจน์ไม่ได้สักหน่อยว่าผมเป็นคนพูดจริง”

“งั้นหรือ? เอาล่ะ งั้นมาฟังต่อกันเถอะ”

ด้วยเหตุนี้ รอสไวส์จึงเปิดใช้งานหินเวทมนตร์ ตัวหินฉายลำแสงไปยังพื้นผิวเรียบ ก่อตัวเป็นภาพ

ในภาพนั้น ฉากจากคืนที่ใช้อาคมโลหิตก็ปรากฏขึ้นทันที

ลีออนเอนหลังบนโซฟา ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขปนความอ้อนวอน

“รอสไวส์… ได้โปรด ผมอยากจูบเธอ… ให้ผมจูบเถิด…”

รอสไวส์ถอนหายใจ “อืม… อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ คนคนนี้ถึงเสียงกับหน้าจะคุ้นๆ แต่คงไม่ใช่นายหรอก จริงไหม?”

ลีออนตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

ลีออนเริ่มเข้าใจแล้วว่า การแก้แค้นแค่ทางร่างกายนั้นไม่เพียงพอสำหรับรอสไวส์อีกต่อไป ยัยมังกรสาวตัวนี้กำลังก้าวเข้าสู่การแก้แค้นทางจิตใจแทน!

เขารู้สึกตามไม่ทันกับกลยุทธ์ใหม่ของรอสไวส์! แต่เขาก็ไม่ได้ไร้ทางสู้เสียทีเดียว… หากเขาสามารถหาโอกาสหยิบกล้องที่เขาเคยใช้แอบถ่ายรูปเธอในชุดบันนี่เกิร์ลได้ เขาอาจจะพลิกสถานการณ์กลับมาได้

เมื่อเห็นลีออนนิ่งเงียบ รอสไวส์เก็บลูกแก้วอาคมและแกล้งทำเป็นสงสัย “อืม… เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ?”

รอสไวส์โน้มใบหน้าเข้าใกล้ลีออน ปลายลิ้นเล็กๆ ของเธอแตะเบาๆ ที่ใบหูแดงก่ำของเขา

“ผมยอมเป็นทาส …ชีวิตผมขึ้นอยู่กับความเมตตาของเธอ” ลีออนตอบ

รอสไวส์หัวเราะคิกเบาๆ “ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ขอจัดหนักเลยนะ”

เธอยืนอยู่ตรงหน้าลีออน ยกขาเรียวขาวประหนึ่งหยกขึ้นวางบนช่องว่างระหว่างต้นขาของเขา จากนั้นเธอก็ยกแส้เล็กในมือขึ้น พร้อมกับหรี่ตาลงพลางยิ้ม

“มาเริ่มทบทวนบทเรียนที่เพิ่งเรียนไปก่อนหน้านี้กันเถอะ ถ้าจำไม่ได้ เดี๋ยวครูรอสไวส์คนนี้จะอธิบายให้ฟังอีกครั้งเอง”

***

จบ66

เพลิดเพลินกันไป โหมดล้างแค้นยัยมังกร จัดเต็มเฮฮาสุดๆ