ค่ำคืนนี้มีสายลมอ่อนๆ พัดผ่าน นำพาความเย็นมาจางๆ ลีออนอุ้มรอสไวส์ออกจากลานหลังของวิหารมังกรเงิน มุ่งตรงไปยังภูเขาด้านหลังทันที

รอสไวส์จำเส้นทางนี้ได้ “จะพาไปป่าซากุระใช่ไหม?”

ลีออนพยักหน้าเงียบๆ

“แล้วจะไปที่นั่นทำไม?” รอสไวส์เอ่ยถาม

“เพราะจากที่นั่น เธอจะมองเห็นวิหารมังกรเงินได้ทั้งหมด” ลีออนตอบ

รอสไวส์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจความหมายของเขาอย่างถ่องแท้ ทำไมเขาถึงพาเธอไปดูวิหารมังกรเงินจากที่นั่น? มันมีความสำคัญอะไร?

ด้วยความสงสัยในใจ พวกเขาก็เดินทางมาถึงป่าซากุระ

ลีออนพามาที่ต้นซากุระที่ขอบป่า ซึ่งต้นนี้เมื่อเทียบกับต้นอื่นๆ แล้วมีลำต้นที่หนาและสูงกว่า ดูแข็งแรงมั่นคง

เขายืนอยู่ใต้ต้นไม้แล้วหันกลับมามองไปทางวิหารมังกรเงิน “นั่นไง เห็นไหม? ตรงนั้นคือวิหาร”

จากจุดที่สูงนี้ วิหารมังกรเงินทั้งหลังก็ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน ปราสาทที่สง่างามตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางขุนเขา เปล่งแสงสว่างไสว ราวกับสรวงสวรรค์ที่โดดเดี่ยวจากโลกภายนอก

“วางแผนอะไรอยู่กันแน่?” รอสไวส์ถาม

“จำวันที่ผมหลบหนีครั้งแรกเมื่อเดือนที่แล้วได้ไหม?” ลีออนย้อนถาม

ดวงตาของรอสไวส์สั่นไหวเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอจำการหลบหนีครั้งแรกของลีออนได้ หลังจากที่จับเขาได้ เธอพาเขาไปที่ภูเขานอกเขตจักรวรรดิ และมัดเขาไว้กับต้นไม้ที่มองเห็นจักรวรรดิทั้งหมดได้—

หรือว่า?

“ลีออน นายคงไม่ได้—”

“ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจแล้ว ใช่ หลักการ ‘ตาต่อตา ฟันต่อฟัน’ ไม่ได้เป็นเอกสิทธิ์ของเผ่ามังกรหรอก ในฐานะมนุษย์ ผมก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกัน” ลีออนกล่าว

รอสไวส์พิงตัวกับเขา โอบแขนรอบคอของเขาและจับปกเสื้อของเขาแน่น “ลีออน ในเรื่องนี้ เราช่างเหมือนกันจริงๆ”

ลีออนหัวเราะเบาๆ “เขาว่ากันว่าแบบนี้ไง ที่รัก ครอบครัวที่ยิ่งเคียดแค้นกัน ยิ่งต้องอยู่ด้วยกันตลอดเพื่อรอเอาคืน”

“ฮึ แล้วจะพาฉันขึ้นไปบนต้นไม้นั้นได้ยังไง?” รอสไวส์ถามพร้อมรอยยิ้ม “มังกรแข็งแรงมากกว่ามนุษย์ตั้งเยอะ แค่แบกฉันมาที่นี่ นายก็คงใช้แรงไปเยอะแล้วใช่ไหม?”

“ใครบอกว่าผมต้องแบกเธอขึ้นต้นไม้ล่ะ?” ลีออนตอบ “รอสไวส์ ได้โปรดเข้าใจด้วย ผมไม่ได้พยายามเลียนแบบสิ่งที่เธอทำแบบเป๊ะๆ ผมกำลังทำทุกวิถีทางเพื่อให้ความอับอายของเธอถึงขีดสุดต่างหาก”

รอสไวส์ขมวดคิ้วแน่น “ลีออน…”

ลีออนเพิกเฉยต่อคำพูดของเธอ ช่วยพยุงเธอให้ยืนขึ้น พร้อมหันหน้าไปทางลำต้นของต้นซากุระ “อยู่นิ่งๆสิเด็กดี”

รอสไวส์วางมือบนลำต้น พยายามจะหันกลับมาขัดขืน แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ลีออนก็จับที่ต้นคอของเธอ บังคับให้มองลงไปยังวิหารมังกรเงินที่อยู่เบื้องล่าง

รอสไวส์รู้ดีว่าเธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงชะตากรรมนี้ได้ แต่ยิ่งรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ยิ่งอยากต่อต้าน ยิ่งรู้สึกไม่ยอมแพ้

“ว่าไง—ความรู้สึกที่ถูกนักล่ามังกรพ่าย—หยามเกียรติศักศรีดิ์?” คำพูดของลีออนเหมือนเปลวไฟที่ลุกโชนบนใบหน้าของรอสไวส์

ความรู้สึกอับอายกัดกินจิตใจของรอสไวส์ เธอกำลังกำลำต้นไม้ที่หยาบกร้านแน่น พยายามใช้ความเจ็บปวดเล็กน้อยต้านทานความขัดแย้งในใจและการต่อสู้อันหนักหน่วง

ให้ตายสิ เธอควรจะรู้สึกโกรธตอนนี้ แล้วทำไม… ภายใต้คำพูดกักขฬะลีออน เธอกลับ… คาดหวังสิ่งที่มากกว่านั้น?

แต่เธอไม่สามารถแสดงความต้องการของตัวเองออกมาต่อหน้าลีออนได้ เธอทำได้เพียงปล่อยให้เขากำหนดจังหวะ และค่อยๆ ดำดิ่งไปกับความรู้สึกนั้น

เมื่อทุกสิ่งลึกซึ้งขึ้น รอสไวส์ปิดเปลือกตาลง ปล่อยให้ลีออนทำตามความต้องการของเขาเอง บางทีอาจเป็นเพราะแรงสั่นสะเทือนอันรุนแรง กลีบดอกซากุระจึงโปรยปรายลงมาเบาๆ จากต้นไม้ ตกแต่งบนศีรษะและไหล่ของรอสไวส์

ร่างกายของเธอปล่อยใจไปกับการแก้แค้นที่กลับตาลปัตรนี้ เจตจำนงของเธออยากจะต่อต้าน แต่ความรู้สึกที่แสนรื่นรมย์นั้นกลับชวนให้ลุ่มหลงเกินกว่าจะละสายตาได้

เมื่อสถานการณ์ดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว และไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำไมเธอถึงไม่ลอง… เผชิญหน้ากับการแก้แค้นของลีออนในแบบของเธอเอง ในฐานะราชินีมังกรเงิน?

เธอลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทุกอย่างจะถึงจุดสูงสุด พร้อมใช้หางพันรอบข้อมือลีออนที่กำลังกดอยู่ตรงเอวของเธอเบาๆ

“จงใช้โอกาสสุดท้ายของนายให้คุ้มค่าที่สุด ลีออน” รอสไวส์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ท้าทาย “เพราะหลังจากนี้ ฉันจะตามล้างแค้นให้หนักหน่วงยิ่งกว่าที่นายคาดคิด ขณะที่นายยังเป็นฝ่ายคุมเกม ทำให้ฉันรู้สึกอับอายและเคียดแค้นให้เต็มที่เถอะ”

ลีออนเอื้อมมือไปจับหางของรอสไวส์ ดันมันออกไปด้านข้างก่อนจะโน้มตัวเข้าไปกัดไหล่ของเธอเบาๆ

“ฉันจะทำให้ท่านพอใจเอง ฝ่าบาท” เขากระซิบใกล้ใบหูของเธอ “เคียดแค้นให้เต็มที่เลยนะ”

กลีบดอกซากุระร่วงหล่นลงมาเบาๆ ขณะที่เงาของพวกเขาพลิ้วไหวไปมา บรรยากาศร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดทั้งคู่ก็ไปถึงจุดสูงสุดแห่งความสุข

เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง รอสไวส์นั่งเอนตัวพิงต้นซากุระ พลางหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เส้นผมสีเงินของเธอติดแก้มเนื่องจากเหงื่อที่ไหลริน แผ่นเหงื่อหยดลงตามสันจมูกและหน้าผาก สีแดงระเรื่อบนใบหน้ายังคงหลงเหลืออยู่ เธอพิงศีรษะเบาๆ กับลำต้นของต้นซากุระ ดูอ่อนแรงและบอบบาง

ร่างกายของรอสไวส์ที่ยังฟื้นตัวไม่เต็มที่อ่อนล้าลงไปอีกหลังจากความเหนื่อยล้าในครั้งนี้ ทว่าลีออนดูเหมือนไม่มีความตั้งใจที่จะปล่อยเธอไปง่ายๆ เขาย่อตัวลงใกล้เธอ ยกปลายคางของเธอขึ้นเบาๆ แล้วปัดปอยผมที่ชุ่มเหงื่อออกจากใบหน้าของเธอ

“ดูเหนื่อยมากเลยนะ ที่รัก” เขากล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน

รอสไวส์ส่ายศีรษะ ปัดมือของลีออนออก

“แค่นี้เองเหรอ? ฉันคิดว่านายเตรียมอะไรไว้มากกว่านี้เสียอีก” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงท้าทาย

“นี่มันยังไม่จบหรอก ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะทำให้เธอพอใจ” ลีออนตอบ

“หึ ถ้าอย่างนั้นก็แสดงให้ฉันเห็นสิ ว่ามีอะไรเตรียมไว้สำหรับคืนนี้ เพราะหลังจากนี้จะไม่มีโอกาสอีกแล้ว” รอสไวส์ท้าทายเขาอีกครั้ง

“อย่าพูดถึงเรื่องในวันหน้าเลย รอสไวส์” ลีออนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ผมใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันเสมอ”

ลีออนหัวเราะเบาๆ ด้วยท่าทางยียวน ก่อนจะเอ่ยต่ออย่างสบายๆ ว่า “และเธอล่ะ ยัยมังกร เธอ—”

เดิมทีเขาวางแผนจะใช้คำพูดที่รุนแรงหยาบคายเพื่อเยาะเย้ยรอสไวส์ แต่เมื่อเขาจ้องมองหญิงสาวผู้บอบบางผู้มีเรือนผมสีเงินตรงหน้าตนเอง คำพูดที่ดุดันเหล่านั้นกลับค้างอยู่ที่ริมฝีปาก และสุดท้ายก็กลืนกลับไปโดยไม่รู้ตัว

ลีออนเม้มริมฝีปาก ก่อนจะเอ่ยขึ้นในที่สุดว่า “หึ ตอนนี้เธอสวยมากเลยนะ เหมือนตุ๊กตาพอร์ซเลนที่แตกร้าว ดูมีเสน่ห์ยิ่งกว่าตอนที่คิดจะแก้แค้นเสียอีก”

รอสไวส์จ้องมองเขาด้วยสายตาที่แฝงความไม่พอใจ ก่อนที่เธอจะหลบสายตาไปทางอื่น “หนาวจัง”

ลีออนฟังไม่ค่อยชัด “ว่าอะไรนะ?”

“ฉันบอกว่าหนาว”

ทั้งสองออกมาข้างนอกด้วยความเร่งรีบ และรอสไวส์ก็สวมเพียงชุดนอนสายเดี่ยวเท่านั้น เธอโอบไหล่ของตัวเอง งอขาเรียวยาวขึ้นมา และใช้หางพันรอบเอวไว้ ทำให้สีแดงระเรื่อบนผิวขาวราวพอร์ซเลนของเธอยิ่งดูเด่นชัด

ถึงแม้ว่าคำว่า “น่าสงสาร” อาจจะไม่เหมาะกับยัยมังกรคนนี้ แต่ในสายตาของลีออน เธอก็ดูเหมือนคนที่กำลังน่าสงสารอยู่ในตอนนี้

บรรยากาศอันเงียบสงบนี้ควรค่าแก่การชื่นชมเพียงลำพัง

ลีออนส่ายหัวเบาๆ พร้อมกับยิ้ม จากนั้นเขาถอดเสื้อคลุมออกและคลุมให้รอสไวส์ ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นมาอย่างนุ่มนวล จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ารอสไวส์ในตอนนี้ดู… ว่าง่าย?

รอสไวส์ที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของลีออน ไม่มีกำลังพอจะขัดขืน เธอเอนแก้มลงกับหน้าอกของเขา รับรู้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่หนักแน่น และใบหน้าของเธอก็ร้อนขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ทั้งสองมาถึงริมลำธารเล็กๆ

เสียงจิ้งหรีดร้องรับกับสายลมยามเย็น สายน้ำไหลเอื่อย และดวงดาวที่ส่องแสงพร่างพราย

มันเป็นบรรยากาศที่ชวนผ่อนคลายหากได้เอนกายอยู่ที่นี่

แต่รอสไวส์รู้ดีว่าลีออนไม่ได้พาเธอมาที่นี่เพื่อชมวิวอย่างเดียว

“งั้น… ที่นี่มีความหมายอะไรเป็นพิเศษเหรอ? ฉันมองไม่เห็นวิหารจากตรงนี้นะ”

“ลำธารนี้เป็นที่ที่เธอชอบมากใช่ไหม?” ลีออนนั่งคุกเข่าระหว่างขาของเธอ และเลื่อนหางของรอสไวส์ที่คลุมหน้าท้องเธอออกไปอย่างนุ่มนวล

“แล้วถ้าใช่ล่ะ?” รอสไวส์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“งั้นฉันจะทำให้เธอชอบที่นี่มากขึ้นไปอีก ทุกครั้งที่มาที่นี่ เธอจะนึกถึงแต่ฉัน”

หลังจากช่วงพักครึ่ง การปะทะกันครั้งที่สองก็เริ่มต้นขึ้น

ร่างกายของทั้งคู่เต็มไปด้วยไฟราคะ ความร้อนที่ไม่อาจต้านทานได้

เบื้องหลังคือสายน้ำเย็นฉ่ำที่ไหลเชี่ยว มอบความเย็นสดชื่น

มันเป็นความย้อนแย้งที่ชวนเย้ายวน—น้ำแข็งและเปลวไฟที่ประสานกัน

การต่อสู้ที่ถูกบีบให้ต้องเผชิญหน้าเร่งความสามารถในการฟื้นฟูร่างกายของรอสไวส์

แม้เธอจะหมดสติเมื่อครู่หลังจากตื่นขึ้น แต่ตอนนี้กลับมีพละกำลังมากพอจะสู้สองรอบติดกัน แม้จะรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยก็ตาม นี่แหละคือความอึดของร่างกายราชามังกร ช่างน่าทึ่งจริงๆ

หลังจาก “ยกสอง” ลีออนเอนตัวลงข้างรอสไวส์เพื่อพักผ่อน เขาหยิบแผนที่และปากกาออกมาจากกระเป๋า แล้ววงจุดหนึ่งไว้

บนแผนที่มีวงกลมอยู่ก่อนแล้ว รอสไวส์จำได้ว่าเป็นบริเวณป่าซากุระที่พวกเขาเพิ่งต่อสู้กัน และตอนนี้ วงกลมใหม่อยู่ที่ตำแหน่งของลำธารแห่งนี้

รอสไวส์มองไปยังจุดอื่นๆ บนแผนที่ และทันใดนั้นก็รู้สึกวิงเวียน

ยังมีอีกเจ็ดหรือแปดจุดที่ถูกวงไว้บนแผนที่ ซึ่งหมายความว่า… พวกเขายังต้อง—

“ราชินีเอ๋ย คืนนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ หลังจากที่เธอเล่นงานฉันมาหลายครั้ง เตรียมตัวรับแรงกระแทกไว้ให้ดี”

ลีออนอุ้มรอสไวส์ข้ามลำธาร

ความคลุ้มคลั่งแห่งการล้างแค้นของเขายังไม่จบสิ้นง่ายๆ

***

จบ63

แปลทีนึงกดทีนึงว่า กุไม่ได้ละเมิดนโยบาย ไอ้สาสสส อ่านจบละเป็นไงครับ นึกว่าอ่านจำเลยรัก ดาวพระศุกร์ ฉายาลีออนยอดนักซั่มมันต้องตอนนี้แหละ

หนึ่งในจุดเด่นที่ผมชอบมากเรื่องนี้คือ เป็นนักซํ่มที่ไม่ได้ฮาเร็ม พี่แกไม่ไปมีกิจกรรมกับคนอื่น มันมีแต่กิจกรรมกับเมียตัวเองคนเดียวแบบดุดันนี่แหละ ด้วยความที่ผมชอบสไตล์รักเดียวใจเดียว มันเลยตอบโจทย์เพิ่ม

ใครอ่านจบคิดเห็นยังไง โพสกันได้นะครับ หนึ่งในความสนุกคือการได้เห็นนักอ่านคนอื่นๆออกความเห็นนี่แหละว่า สนุกหรือติดลบยังไง

ถ้ารอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon