หลังจากตกอยู่ภายใต้อาคมโลหิต ลีออนก็เข้าใจดีถึงผลของความรู้สึกที่สามารถเข้าควบคุมการกระทำได้ เพราะเขาเคยสัมผัสด้วยตัวเองมาแล้วเมื่อสองปีก่อน

แต่ใครจะคิดว่าสองปีให้หลัง รอสไวส์จะพลิกบทบาทจากผู้ป้องกันกลายมาเป็นผู้โจมตีอย่างสมบูรณ์แบบ

เมื่อกระแสความรู้สึกที่เย้ายวนเริ่มคืบคลาน ลีออนที่เดิมทีร่างกายตึงเครียดกลับผ่อนคลายลงทันที รอยสักมังกรที่กลางอกของเขาเริ่มแผ่กระแสตอบสนอง

ชุดนอนของรอสไวส์ที่บางเบาและพลิ้วไหว ปรากฏแสงเรืองสีม่วงอ่อนๆ สะท้อนโครงร่างที่งดงามของเธอในมุมที่เย้ายวนจนยากจะละสายตา

รอสไวส์ยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะยื่นมือมาหยิกจมูกของลีออนเบาๆ “ในอดีต ฉันเคยบังคับและข่มขู่นาย แต่เดี๋ยวจากนี้ นายจะกลายเป็นลูกหมาน้อยขี้อ้อน ร้องขอ อ้อนวอนให้ฉันทำด้วยตัวเองบ้างละ~”

ปลายนิ้วของเธอไล้ลงมาจากจมูก ริมฝีปาก คาง และหยุดอยู่ที่อกของเขา “ถึงตอนนั้นจะเป็นยังไงต่อนะ นักล่ามังกรผู้กล้าหาญและไร้ความกลัว? นายจะควบคุมสติอยู่มั้ย? หืม?”

เมื่อแสงเรืองรองจากรอยสักมังกรที่หน้าอกของรอสไวส์เปล่งประกายเข้มข้นขึ้น ลีออนรู้ตัวดีว่าเขากำลังจะถูกสะกดให้ตกอยู่ในมนตร์เสน่ห์นี้ แม้จะพยายามกำหมัดจนแน่น ใช้เล็บจิกผิวตัวเองเบาๆ เพื่อดึงสติผ่านความเจ็บปวด แต่มันกลับไม่มีผลอะไร

ในสายตาของลีออน รอสไวส์ไม่ได้เป็นเพียงมังกรสาวจอมเจ้าเล่ห์อีกต่อไป แต่เธอกลายเป็นภรรยาที่แสนอ่อนโยนและงดงาม เธอสวยเหลือเกิน สวยจนไม่อาจละสายตาได้ คำพูดดีๆ ทุกคำที่ใช้บรรยายเธอดูเหมือนยังไม่เพียงพอ

และเพราะแบบนั้น เขาจึงต้องการกอดเธอ จูบเธอ และรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเธอ

ฝุบ—

ลีออนคลายกำปั้นออก มือของเขาเลื่อนขึ้นไปตามเรียวขาของรอสไวส์ สัมผัสผ่านข้อพับเข่าที่อบอุ่น ลูบผ่านเนื้อผ้าชุดนอนที่นุ่มลื่น และโอบเอวของเธอไว้อย่างอ่อนโยน

สายตาของเขาจ้องมองไปยังริมฝีปากที่ยั่วยวนนั้น ใกล้เข้าไปเรื่อยๆ รอสไวส์เองก็ไม่หลีกหนี เธอค่อยๆ ตอบสนองอย่างเชื่องช้า จนกระทั่งอีกเพียงชั่วอึดใจ ลมหายใจอุ่นของเธอสัมผัสใบหน้าของเขา

แต่ในทันใดนั้น ความเย็นสัมผัสริมฝีปากของเขา นิ้วชี้ของรอสไวส์แตะเบาๆ บนปากของเขา

เธอยิ้มเย้ายวน พร้อมถามว่า “อยากจูบฉันไหม?”

ดวงตาของลีออนสั่นไหว ตอบกลับด้วยเสียงอ่อนแรง “อยาก…”

“อยากมากแค่ไหนล่ะ? หืม?”

“มาก… มากเหลือเกิน…”

“แต่ฉันจะไม่ให้จูบหรอก”

รอสไวส์ดูไม่รีบร้อนที่จะก้าวไปสู่ขั้นต่อไป เธอสนุกกับการหยอกล้อลีออนด้วยวิธีนี้ ทำให้ความปรารถนาอันร้อนแรงในตัวเขาลุกโชนขึ้นอีก

ทันใดนั้น รอสไวส์ยกมือขวาขึ้น เสกแสงสว่างบนมือ มีกระจกเงาโผล่ออกมา ลีออนมองไปยังเงาในกระจกพร้อมลมหายใจที่หนักหน่วง “นี่มัน…อะไร”

“มันเป็นไอเทมเวทมนตร์ไว้บันทึกภาพเหตุการณ์ ฉันซื้อมันมาตอนที่ไปนครนภาครั้งก่อน”

รอสไวส์วางกระจกบนพนักพิงโซฟา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงความยั่วเย้า “เอาล่ะ ผู้พิชิตมังกรสุดที่รัก ตอนนี้นายอยากจูบฉันมั้ย?”

ยัยมังกรตั้งใจบันทึกช่วงเวลาแห่งความอับอายของเขาไว้ เพื่อใช้ทรมานเขาในภายหลัง สติสามัญสำนึกที่เหลืออยู่ของลีออนพยายามกระตุ้นให้เขาพูดปฏิเสธออกไป

อย่างไรก็ตาม พลังเสน่ห์ของอาคมโลหิตนั้นเป็นสิ่งที่แม้แต่รอสไวส์ตัวจริงยังไม่อาจต้านทานได้ แล้วนับประสาอะไรกับเขา

ความคิดเรื่อง “อยากเข้าใกล้รอสไวส์” เปรียบเสมือนหนามพิษที่ฝังลึกอยู่ในใจของลีออน คอยกระตุ้นเขาไม่หยุดหย่อน ดังนั้น แม้ว่าในใจจะขัดขืนถึงพันครั้ง แต่คำพูดที่เอ่ยออกมา กลับกลายเป็นว่า

“ผมอยากจูบเธอ… อยากจูบเธอจริงๆ รอสไวส์…”

“แค่นั้นยังไม่พอหรอก นายยังต้องออดอ้อนร้องขอ ทำให้ฉันพอใจก่อนถึงจะยอมให้นายจูบ” รอสไวส์กล่าวพร้อมกับรอยยิ้มขี้เล่น

“ข… ขอร้องล่ะ รอสไวส์ ได้โปรดเถิด…” ลีออนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง

รอสไวส์เกี่ยวแขนรอบคอของเขา เอนตัวเข้ามาใกล้จนดวงตาสีเงินของเธอและดวงตาสีดำของเขาประสานกัน พวกเขาสามารถมองเห็นภาพสะท้อนของกันและกันในดวงตาคู่นั้น

“นี่หรือคือวิธีที่นายอ้อนผู้หญิง? ฮึ ใช้ชีวิตมาตั้งยี่สิบปี รู้จักแต่การต่อสู้ คงจะเป็นเรื่องยากสินะที่นายจะทำให้ฉันมีความสุขได้” รอสไวส์กล่าวพร้อมหัวเราะเบาๆ ท้าทายเขาอย่างเปิดเผย

รอสไวส์ปล่อยลมหายใจเบาๆ บนใบหน้าของลีออน กลิ่นหอมอ่อนๆ จากลมหายใจของเธอกระทบใบหน้าเขา ยิ่งทำให้หัวใจที่ไม่สงบยิ่งเต้นรัว ลีออนกอดเอวของรอสไวส์แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว และพยายามจะจูบเธออีกครั้ง

แต่รอสไวส์กลับเอียงศีรษะเล็กน้อย เผยให้เห็นลำคอเรียวยาวขาวผ่องดุจหงส์

เมื่อไม่สามารถขยับขึ้นไปต่อได้ ลีออนจึงทำได้เพียงเอื้อมไปที่ลำคอของรอสไวส์ ทว่าก็เพียงพอที่จะทำให้เขารู้สึกพึงพอใจแล้ว

ลีออนจูบลงบนลำคอของรอสไวส์ราวกับพบขุมทรัพย์ ริมฝีปากของเขาสัมผัสได้ถึงชีพจรเต้นแผ่วเบาของเธอ รอสไวส์ยกผมที่ปล่อยสยายบริเวณหน้าอกขึ้น เปิดพื้นที่ให้เขาได้ขยับสะดวกขึ้น

เธอหัวเราะอย่างขบขัน “ดูสิ ลีออน ตอนนี้นายช่างดูซุกซนเหลือเกิน”

“เพื่อจูบกับยัยมังกรที่นายว่า ถึงกับโยนทิ้งหมดทั้งหลักการและความทรนง แล้วยังเรียกตัวเองว่า ‘ผู้พิชิตมังกร’ ได้อีกหรือ?”

การเคลื่อนไหวของลีออนหยุดชะงักลง สติสัมปชัญญะที่ยังเหลืออยู่ของเขาชั่วคราวเข้าควบคุมร่างกาย อย่างไรก็ตาม นั่นก็เพียงชั่วขณะเท่านั้น…

ลีออนคว้าข้อมือของรอสไวส์ ดึงนิ้วชี้ของเธอเข้าปากแล้วกัดเบาๆ การกัดนั้นไม่ได้รุนแรง เป็นเพียงความพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะมี “การสัมผัสทางกาย” กับรอสไวส์

รอสไวส์ส่งเสียงแผ่วเบาและขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เธอกลับหัวเราะเบาๆ พร้อมปิดเวทบันทึกภาพ จากนั้นเธอหยิบแก้วไวน์แดงที่ยังดื่มไม่หมดขึ้นมาและเอนศีรษะดื่มจนเกลี้ยง

หลังจากดื่มหมดแล้ว รอสไวส์ถอนหายใจอย่างโล่งอก ดึงนิ้วออกจากปากของลีออน ก่อนจะกอดไหล่ของเขาอีกครั้ง

“เอาล่ะ ลีออน เจ้าหมาน้อยของฉัน ขอดูใบหน้าของนายที่เปี่ยมด้วยความใคร่หน่อยสิ”

แสงสีม่วงลึกลับยิ่งเพิ่มความน่าหลงใหลมากขึ้น และลีออนก็จมลึกลงไปในกับดักอันงดงามที่รอสไวส์วางไว้

เขาจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ ราวกับอยู่ในภวังค์ ความทรงจำของเขาเหมือนถูกดึงกลับไปเมื่อสองปีก่อน ในคุกใต้ดินที่มืดมิดและชื้นแฉะ ที่นั่นเองที่เขาได้พบกับรอสไวส์เป็นครั้งแรก ราวกับนักโทษที่ตกต่ำกำลังมองหาการให้อภัยจากนักบุญ

บางที ตั้งแต่ตอนที่สายตาของพวกเขาประสานกันครั้งแรก กลไกแห่งโชคชะตาก็เริ่มหมุนไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างได้ถูกลิขิตไว้ล่วงหน้าแล้ว

****

จบch54

ความเห็นนักแปล

นิยายอีโรติค หื่นกันสุดๆแบบที่งานมังฮวาเขียนออกมาจะไม่รู้ลึกว่า แต่ละฝ่ายคิดยังไง อาคมมันแรงขนาดไหน มีแต่ซั่มอย่างเดียว เพลิดเพลินกันก็บอกเล่าเก้าสิบหลังอ่านได้นะครับ

ถ้ารอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon