วันสอบเข้าโรงเรียนของโนอาใกล้เข้ามาทุกที นอกเหนือจากการเตรียมตัวสอบเข้าแล้ว ยังมีสิ่งอื่นที่ต้องจัดเตรียมล่วงหน้า เช่น รูปถ่ายครอบครัว

โรงเรียนเซนต์ไฮส์ (St. Hys Academy) เป็นสถาบันที่ทรงเกียรติในหมู่เผ่ามังกร มีมาตรฐานการรับสมัครที่เข้มงวด แม้ว่าครอบครัวมังกรส่วนใหญ่จะประกอบด้วยมังกรตัวเดียวที่สืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ แต่ก็ยังมีกรณีเช่นครอบครัวของรอสไวส์ที่เกิดจาก “การสืบพันธุ์ตามปกติ”

ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวแบบ ‘มังกรตัวเดียว’ หรือ ‘ครอบครัวที่มีพ่อแม่สองคน’ การแนะนำครอบครัวก็ถือเป็นส่วนสำคัญของเกณฑ์การประเมิน ครอบครัวที่สมานฉันท์และเปี่ยมไปด้วยความรักตามอุดมคติของมังกรเท่านั้น ที่จะสามารถเลี้ยงดูมังกรรุ่นใหม่ให้มีคุณสมบัติได้

คณะมังกรศาสตร์ของโรงเรียนเซนต์ไฮส์รับเฉพาะนักเรียนที่มาจากครอบครัวลักษณะเช่นนี้เท่านั้น น่าเสียดายที่ “ครอบครัว” ของลีออนไม่มีอะไรใกล้เคียงกับคำว่า “ปรองดองสมานฉันท์” หรือ “เปี่ยมด้วยความรัก” เลย

“ไม่ใกล้เคียงแล้วไง? นายก็ต้องทำเหมือนว่าใกล้เคียงสิ” รอสไวส์กล่าว

รอสไวส์พูดต่อ “โนอาให้ความสำคัญกับการสอบเข้าในครั้งนี้มาก และคุณทั้งคู่ก็พยายามกันอย่างหนักมาตลอดหนึ่งเดือน ดังนั้นไม่ว่าจะอย่างไร เราต้องผ่านการสอบครั้งนี้ให้ได้”

ลีออนเกาศีรษะอย่างงุนงง “งั้น…เราจะถ่ายรูปครอบครัวกันเหรอ?”

“แน่นอน ฉันจองสตูดิโอถ่ายภาพไว้เมื่อไม่กี่วันก่อน ใช้บริการมังกรผู้ส่งสาร เดี๋ยวเตรียมตัวให้พร้อม แล้วเราจะไปที่นั่นกัน” รอสไวส์ตอบ

เธอหยุดเล็กน้อยก่อนจะพูดเสริม “อีกอย่างนะ เรามาถ่ายภาพครอบครัวแบบเป็นทางการด้วยเลยเถอะ”

ลีออนขมวดคิ้ว “ภาพครอบครัวแบบเป็นทางการ?”

ลีออนนึกย้อนกลับไปถึงเมื่อไม่นานมานี้ ตอนที่ราชินีอิซาเบลลา มังกรแดง ซึ่งเป็นพี่สาวของรอสไวส์มาเยี่ยม มูนเคยพูดว่าต้องการถ่ายภาพครอบครัวมานานแล้ว ในเมื่อเป็นความปรารถนาของลูกสาวเขา และมันก็อยู่ในแผนการอยู่แล้ว ลีออนจึงไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ เขายกผ้าห่มออกและลุกขึ้นจากเตียงเพื่อแต่งตัว

“เดี๋ยวก่อน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง” รอสไวส์พูดขึ้น

“อะไรอีกล่ะ?”

“ฉันอยากติดหางให้นาย”

“ห้ะ? ติดหางเหรอ?”

“ใช่” รอสไวส์พยักหน้า “นายอาจใช้ข้ออ้างว่า ‘ไม่ชอบโชว์หาง’ เวลาที่อยู่บ้านเพื่อหลอกคนอื่นได้ แต่ข้างนอกแล้ว มังกรตัวผู้ที่ไม่มีหางดูแปลกมาก”

ลีออนทำหน้าหงอยก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ถ้าไม่มีหางแล้ว มังกรตัวอื่นจะมาเล่นงานผมหรือเปล่า?”

รอสไวส์ส่ายหน้า

“งั้นผมจะกลัวอะไร? ถ้าดูแปลกก็ให้มันแปลกไปสิ”

“เอาล่ะ ถ้าไม่อยากก็ไม่ต้องทำ แต่จำไว้นะ อย่าทำตัวหัวรั้นแบบนี้เวลาอยู่นอกบ้าน เข้าใจไหม?”

“อืม”

“ฉันจะไปตามโนอากับมูน นายไปรอพวกเราที่ลานข้างหน้านะ”

ลีออนพยักหน้าเงียบ ๆ ก่อนยัดมือเข้ากระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ตแล้วเดินออกจากห้องไป

เมื่อเสียงฝีเท้าค่อย ๆ จางหายไป รอสไวส์ก็ถอนหายใจอย่างอ่อนใจ “ทั้งบ้านนี่ดื้อเหมือนกันหมดจริง ๆ ทำไรไม่ได้นอกจากทำใจสินะ”

รอสไวส์พึมพำกับตัวเองเบา ๆ ขณะเร่งฝีเท้าไปยังห้องของลูกสาว เพราะเธอได้บอกแผนให้พวกเธอฟังล่วงหน้าเมื่อคืน เมื่อรอสไวส์มาถึงห้อง เด็กน้อยทั้งสองก็แต่งตัวเรียบร้อยและพร้อมแล้ว

รอสไวส์พาพวกเธอลงบันไดไปข้างล่าง มูนที่ร้องเรียก “พ่อจ๋า” ก็ก้าวเท้าเล็ก ๆ วิ่งไปหาลีออน

เขาย่อตัวลงพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะอุ้มมูนขึ้นมากอดไว้แน่นในอ้อมแขน

“เราจะไปถ่ายรูปที่ไหนกันเหรอ?” ลีออนถาม

“นครนภา เมืองที่เป็นของเผ่ามังกรโดยเฉพาะ”

ลีออนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด เขาเคยเห็นบันทึกเกี่ยวกับนครนภาในเอกสารประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ตำนานเล่าว่ามันเป็นดินแดนที่ห่างไกลจากความวุ่นวายของโลก เป็นอาณาจักรที่เป็นของเผ่ามังกรโดยสมบูรณ์

ตลอดระยะเวลาหลายล้านปี มีวีรบุรุษนับไม่ถ้วนพยายามเข้าไปสำรวจนครนภาของมังกร แต่ทุกคนประสบความล้มเหลวทั้งหมด

ดังนั้น หลายปีที่ผ่านมา มนุษย์และเผ่าพันธุ์อื่น ๆ จึงล้มเลิกความคิดสำรวจนครนภา

ในความเป็นจริง ลีออนอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ เพราะเขาอาจกลายเป็นมนุษย์คนแรกในประวัติศาสตร์ที่ได้เข้าสู่นครนภา

“แม่คะ พวกเราจะไปที่นั่นยังไงเหรอ?”

นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกสาวทั้งสองออกจากวิหารศักดิ์สิทธิ์มังกรเงิน สกายซิตี้จึงเป็นสถานที่ที่พวกเธอไม่คุ้นเคยเลย

“แน่นอน เราจะบินขึ้นไปที่นั่นกัน” รอสไวส์ตอบ

ทันทีที่พูดจบ รอสไวส์ก็กางปีกมังกรขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังออก ครอบคลุมร่างกายทั้งหมดของเธอไว้ หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ร่างของมังกรสีเงินสง่างามก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคนเมื่อปีกถูกเปิดออกอีกครั้ง

“ว้าว! แม่ดูเท่มาก! มูนก็อยากเป็นมังกรบ้าง!” มูนร้องด้วยความตื่นเต้น แต่โนอากลับดึงหางของน้องสาวเบา ๆ แล้วพูดว่า “รอจนกว่าปีกเธอโตขึ้นก่อนเถอะค่อยพูดแบบนั้น”

“ฮึ่ม! มูนจะกลายเป็นมังกรให้ได้ในสักวันหนึ่ง!” มูนหันไปมองพ่อของเธออีกครั้ง แล้วถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง “พ่อคะ ทำไมพ่อไม่แปลงร่างล่ะ?”

“พ่อคะ แปลงร่างเร็ว ๆ หน่อย~ พ่อจ๋า แปลงร่างเร็ว ๆ~ มูนอยากเห็นว่าพ่อในร่างมังกรจะเป็นยังไง!” หนูน้อยมังกรตบมืออย่างตื่นเต้น

แม้แต่โนอาก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ส่วนลีออนกลับรู้สึกเหมือนจะตายให้ได้ตรงนั้น

“เด็กดี พ่อคนนี้ที่เก่งกาจเรื่องล่ามังกรก็จริง แต่สำหรับเรื่องแปลงร่างเป็นมังกร…เราอย่าไปพูดถึงมันดีกว่านะ โอเคไหม?”

ลีออนกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ ก่อนจะหัวเราะแห้ง ๆ แล้วตอบมูน จากนั้นก็หันไปมองรอสไวส์ด้วยสายตาอ้อนวอน

“กรุณามองมาทางนี้หน่อยได้ไหม?!”

“ช่วยหน่อยเถอะ! มาช่วยทีเถอะคร้าบบบบ!”

เมื่อเห็นว่าลีออนไม่มีทีท่าจะทำอะไร โนอาก็หรี่ตาเล็กน้อยพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแทงใจ “หรือจริงๆแล้วพ่อจะเปลี่ยนร่างไม่ได้ ใช่ไหม?”

“คือว่า…มันก็…”

“ร่างกายของพ่อยังฟื้นตัวไม่เต็มที่ เลยยังแปลงร่างเป็นมังกรไม่ได้ในตอนนี้” รอสไวส์ยื่นมือเข้ามาช่วยในที่สุด “พอร่างกายพ่อหายดีเมื่อไหร่ พ่อจะแปลงร่างให้พวกลูกดูแน่นอน”

“ตกลง~ พ่อต้องหายเร็ว ๆ นะ!”

“พ่อ สู้ ๆ ”

“เอาล่ะ ไว้ค่อยคุยกันต่อทีหลัง ตอนนี้ขึ้นมาเลย”

รอสไวส์คาบปลายหางของโนอาอย่างอ่อนโยนด้วยปากของเธอ ก่อนจะวางโนอาลงบนหลัง จากนั้นก็รับตัวมูนจากอ้อมแขนของลีออนและวางไว้ข้าง ๆ โนอา

สุดท้าย เธอหันมามองลีออน “นายขึ้นมาด้วยสิ”

“ชิ ขึ้นหลังมังกรเนี่ย ใช่เรื่องง่ายที่ไหนล่ะ?”

ดูเหมือนรอสไวส์จะตั้งใจแกล้งเขา เธอไม่ได้ลดตัวลงพอที่จะให้เขามีความสูงพอจะปีนขึ้นไปได้

ลีออนเกาแก้มอย่างจนใจ ก่อนจะต้องถอยกลับไปตั้งหลัก

“รอสไวส์ ลดตัวลงมาอีกหน่อยได้ไหม? ผมขึ้นไม่ไหว”

“ติดปัญหาอะไรล่ะ? รีบขึ้นมาสิ อยู่ดูแลเป็นเพื่อนลูก ๆ หน่อย”

แต่ถ้าปล่อยเวลาไว้เนิ่นนานกว่านี้ ลูกสาวทั้งคู่คงเริ่มไม่พอใจ เธอจึงช่วยเขา ลีออนนั่งไขว่ห้าง มูนรีบคลานเข้ามาและนั่งลงบนตักของเขาอย่างคล่องแคล่ว โดยหางของเธอวางแนบอยู่ข้าง ๆ เอนหลังพิงกับอกของลีออน

ลีออนลูบหัวเล็ก ๆ ของมูนเบา ๆ ก่อนจะหันไปมองโนอา มังกรน้อยผู้เคร่งขรึมเย็นชาก็มองกลับมาที่เขา พร้อมกับแววตาที่ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่างที่สำคัญมาก