ลีออน: “อยู่ด้วยกัน?…”

รอสไวส์: “อยู่ด้วยกัน?”

มูน: “อยู่ด้วยกัน!!… หมายความว่าอะไรเหรอ?”

ดวงตากลมโตของมังกรน้อยเต็มไปด้วยความสับสน

โนอาเหลือบมองน้องสาว ก่อนอธิบายอย่างจริงจัง “การอยู่ด้วยกันหมายถึง… เมื่ อคนสองคนที่รักกัน พัฒนาความสัมพันธ์มาถึงจุดหนึ่ง พวกเขาก็จะ ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกัน”

มูนทำหน้าตาเข้าใจทันที “โอ้ว~~ หมายความว่าแบบนี้นี่เอง พอมาคิดดูแล้ว แด๊ดดี้ก็นอนอยู่แต่ในห้องเล็ก ๆ ตลอดเลยนี่นา แทบไม่ได้นอนกับมามี้เลย~”

“ถ้าผมนอนกับยัยมังกรบ่อยกว่านี้ บ้านหลังนี้อาจจะถล่มก็ได้…” ลีออนคิดในใจ

โนอามองลีออนกับรอสไวส์ ก่อนพูดอย่างใจเย็น “ตอนนี้แม่กำลังตั้งครรภ์ ต้องมีคนดูแลตลอดเวลา”

“แต่พอกลับมาบ้าน สังเกตได้ว่า แอนนา กับคนอื่น ๆ ยังไม่ได้เตรียมอะไรเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของแม่เลย แสดงว่าพ่อกับแม่ยังไม่ได้บอกทีมเมดใช่ไหม?”

“เหตุผลที่แม่ทำแบบนี้ อาจเป็นเพราะไม่อยากให้มันไปรบกวนงานประจำของตัวเอง แต่ถึงยังไง แม่ก็ตั้งครรภ์อยู่ดี จึงไม่ควรอยู่คนเดียว”

“มูนยังเด็กเกินไป ส่วนหนูเองก็ต้องอยู่ที่ อะคาเดมี เกือบตลอดเวลา เพราะงั้น… คนที่เหมาะสมที่สุดก็คือพ่อ”

หลังจากถูก วิเคราะห์อย่างมีเหตุมีผล ทั้งลีออนและรอสไวส์ก็หาข้อโต้แย้งกลับไม่ได้เลย

แม้ทั้งคู่จะเป็นคน ปากคม และ ไหวพริบดี แค่ไหน แต่เมื่อต้องมาเจอกับ ตรรกะอันเฉียบคมของลูกสาวคนโต พวกเขากลับพูดไม่ออก

“โนอา จริง ๆ แล้ว แม่ยัง—” รอสไวส์พยายามอธิบาย

แต่โนอายังคงพูดต่อ “แล้วอีกอย่างนะ… หลังจากที่น้องเกิด แม่ก็ต้องย้ายพวกเขาไปที่ห้องเลี้ยงเด็กที่พ่อใช้อยู่ตอนนี้อยู่ดีไม่ใช่เหรอ?”

“แล้วสุดท้ายพ่อก็ต้องย้ายมาอยู่กับแม่อยู่ดี”

“งั้นถ้ายังไงก็ต้องย้ายอยู่แล้ว จะช้าหรือเร็วก็ไม่เห็นต่างกันเลย จริงไหม?”

ลีออนนิ่งไป ก่อนพึมพำกับตัวเอง “ฟังดูมีเหตุผล…”

มันก็จริง… ทุกอย่างที่โนอาพูดล้วนเป็นความจริง

แต่สำหรับคู่สามีภรรยาคู่นี้ ที่ต่างก็ มีเรื่องในใจของตัวเอง—การอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่สิ่งที่จะทำได้ง่าย ๆ เพียงเพราะมัน มีเหตุผลรองรับ

พวกเขา แยกห้องนอนมาตลอด หากเป็นคู่สามีภรรยามนุษย์ทั่วไป การนอนแยกกันหลังแต่งงานถือเป็นเรื่องไม่ปกติ และอาจทำให้เกิดเสียงซุบซิบได้

ตอนแรก ลีออนเองก็เคยกังวลว่า แม้พวกเขาจะมีลูกด้วยกันแล้ว แต่การที่ยังคงนอนแยกกันอาจทำให้ เกิดข้อสงสัย ได้

แต่รอสไวส์กลับบอกเขาว่า ในหมู่มังกร เรื่องแบบนี้ ไม่มีข้อบังคับเคร่งครัด—หรืออาจจะเรียกได้ว่า แม้แต่คู่รักมังกรที่รักกันมาก ก็ยังคง ให้เกียรติพื้นที่ส่วนตัวของกันและกัน อย่างสูงสุด

เพราะมังกรมี ความซื่อสัตย์ต่อคู่ครองอย่างสมบูรณ์แบบ—ดังนั้น ไม่ว่าจะแยกกันนอนหรือไม่ ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล

แค่ส่งสัญญาณบางอย่าง… ในวันที่อยากทำอะไรด้วยกัน ก็เพียงพอแล้ว

แต่นั่นก็ ไม่ได้หมายความว่า มังกรจะไม่อยู่ร่วมกันเลย

ในสายตาของทุกคน—รวมถึงลูกสาวทั้งสอง ลีออนกับรอสไวส์เป็นคู่รักที่รักกันมาก ดังนั้น การอยู่ด้วยกัน ถือเป็นเรื่องปกติของพวกเขา แต่ การแยกกันอยู่ต่างหากที่ดูแปลกประหลาด

ทั้งคู่ไม่เคยคิดเลยว่า… หลังจากพยายามสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์แบบมาตลอด มันจะ ย้อนกลับมาทำให้พวกเขาต้องมาเจอกับเรื่อง “การอยู่ร่วมกัน” แบบนี้

พวกเขาหันมาสบตากัน และสุดท้ายรอสไวส์ก็ตัดสินใจ เปิดโต้วาทีกับลูกสาวตัวเอง

“โนอา จริง ๆ แล้ว แม่เพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่ถึงสองเดือน มันไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรเลยนะ และ พ่อไม่จำเป็นต้องรีบย้ายมาอยู่กับแม่ตอนนี้ ก็ได้”

เธอเว้นจังหวะเล็กน้อย—เป็นการ บอกเป็นนัย ว่า เรื่องนี้สามารถเลื่อนออกไปคิดทีหลังได้

แต่โนอากลับส่ายหัวอย่างหนักแน่น สีหน้าเคร่งขรึม “การตั้งครรภ์เป็นเรื่องที่ต้องใส่ใจอย่างจริงจัง จะให้เกิดความผิดพลาดไม่ได้”

เมื่อฟังคำพูดของลูกสาว และเห็นท่าทางจริงจังขนาดนั้น รอสไวส์รู้สึกสับสน—ทำไม โนอาถึงใส่ใจเรื่องการตั้งครรภ์ของเธอมากขนาดนี้?

ความจริงจังของโนอาทำให้รอสไวส์เริ่มใส่ใจขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ถ้าหากเป็นไปได้… เธอแทบจะคิดว่าโนอาอาจถึงขั้น ขอลาพักจากโรงเรียน เพื่ออยู่บ้านดูแลเธอเลยก็ได้

แม้ว่าโนอาจะเป็นเด็กที่โตเกินวัย แต่ รอสไวส์ไม่เคยเห็นเธอยืนกรานกับเรื่องใดมาก่อนขนาดนี้

เพราะสำหรับโนอา… ความกังวลนี้มีต้นตอมาจากอดีต

ในช่วงเวลาที่ พ่อของเธอยังคงอยู่ในอาการโคม่า ไม่นานหลังจากที่ให้กำเนิดมูนกับโนอา รอสไวส์มักจะจมอยู่กับความเศร้า และโนอาก็เคยเห็นแววตาหม่นหมองของแม่อยู่บ่อยครั้ง

แม้ว่าในตอนนั้น โนอาจะยังเด็กกว่านี้มาก แต่ด้วยความ เฉลียวฉลาดและอ่อนไหวโดยกำเนิด เธอสามารถรับรู้ได้ถึง ความทุกข์ และ ความสิ้นหวัง ของแม่

โนอาในวัยนั้นยังไม่มี ประสบการณ์ชีวิตมากพอ ที่จะเข้าใจว่า เกิดอะไรขึ้นระหว่างพ่อกับแม่

แต่ถึงอย่างนั้น… เธอก็สาบานกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ ว่า ถ้าเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีกครั้งในอนาคต

เธอจะไม่มีวันปล่อยให้แม่ต้องแสดงสีหน้าสิ้นหวังแบบนั้นออกมาอีกเป็นอันขาด

ตอนนี้ เมื่อแม่ของเธอกำลังตั้งครรภ์อีกครั้ง โนอารู้ดีว่า เธออาจต้องเผชิญกับปัญหาจากอดีตอีกครั้ง

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอ ยืนกรานอย่างหนักแน่น ว่าพ่อควรย้ายมาอยู่กับแม่ เพื่อดูแลเธออย่างใกล้ชิด

เด็ก ๆ อาจไม่เข้าใจความซับซ้อนของความขัดแย้งและโชคชะตาของผู้ใหญ่—โนอาไม่ได้คิดอะไรซับซ้อนไปกว่านั้น เธอแค่ ไม่อยากเห็นแม่เศร้าอีก เท่านั้นเอง

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศบนโต๊ะอาหารตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครตัดสินใจอะไรสักที โนอาจึงเสนอขึ้นมาทันที

“ถ้าแม่ตัดสินใจไม่ได้ งั้นเรามาโหวตกันดีไหม?”

“โหวต?”

“ใช่~! ให้ทุกคนยกมือโหวตว่าเห็นด้วยหรือไม่ ให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน”

สิ้นคำพูด โนอาก็เป็นคนแรกที่ ยกมือขึ้นสูงทันที

มูนทำตามพี่สาวทันที ยกมือขึ้นสูงอย่างมั่นใจ

ลีออนไม่ได้แสดงความเห็นในทันที เขาหันไปมองรอสไวส์แทน

และสิ่งที่เขาเห็นคือ ความลังเล—ลีออนแทบไม่เคยเห็นรอสไวส์อยู่ในสภาพนี้มาก่อน

แต่ก็เข้าใจได้ดี เพราะสุดท้ายแล้ว พวกเขาก็เป็นแค่ “คู่รักจอมปลอม” และ ครอบครัวจอมปลอม ทุกอย่างที่อยู่ในบ้านหลังนี้ล้วนเป็นเพียงภาพลวงตา

สิ่งเดียวที่เป็นของจริง ก็คือลูกสาวสองคนของพวกเขาเท่านั้น

ในเมื่อนี่ไม่ใช่ ครอบครัวจริง ๆ การอยู่ด้วยกันก็ไม่จำเป็นเลยสักนิด

ลีออนคาดเดาว่า รอสไวส์ต้องโหวต “คัดค้าน” แน่ ๆ

ถ้าเป็นอย่างนั้น… เขาเองก็โหวตคัดค้านไปด้วยเลยก็ได้

สุดท้ายผลจะออกมา เสมอ 2:2 ซึ่งหมายความว่า ยังคงสถานะเดิมต่อไป หรือไม่ก็ตัดสินใจทีหลัง

รอสไวส์ก็คงคิดแบบเดียวกัน—ถ่วงเวลาไว้ก่อน

แต่คำตอบของเธอกลับทำให้ลีออน ประหลาดใจเล็กน้อย

“ฉัน… งดออกเสียง”

ทั้ง พ่อและลูกสาวสองคน ต่างพากันอึ้งไป

เธองดออกเสียงจริง ๆ เหรอ?

ลีออนหรี่ตา มองรอสไวส์อย่างจับสังเกต นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

แต่ถ้าเธอเลือก งดออกเสียง แบบนี้… ก็แปลว่า ไม่ว่าลีออนจะโหวตอะไร สุดท้ายมันก็ไม่มีความหมาย

หลังจากอึ้งไปชั่วครู่ ลูกสาวทั้งสองก็หันมามอง พ่อ พร้อมกัน…

แต่ลีออนไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวอะไรนัก เพราะ การอยู่ร่วมกับรอสไวส์ไม่ได้มีผลกระทบมากมายกับเขาสักเท่าไร

ในแง่ของ “เกมชิงอำนาจ” ตอนนี้พวกเขาต่างก็ อยู่ในระดับที่สูสี แล้ว ตราบใดที่ลีออนไม่พลาดท่าติดกับดักของเธอเหมือนคืนก่อน และไม่ถูก กดดันทางศีลธรรม ก่อน เขาก็ยังอยู่ในจุดที่ ปลอดภัย

และถ้ามองในอีกมุมหนึ่ง… การอยู่ด้วยกันก็มีข้อดีเหมือนกัน อย่างน้อย เขาก็ไม่ต้องแอบย่องเข้าห้องรอสไวส์อีก เวลาจะทำ แผนปลูกฝังวัฒนธรรมมนุษย์ ก่อนคลอด

แค่รอให้เธอหลับไปตอนกลางคืน… จากนั้นเขาก็สามารถใช้เวลาให้กับลูกได้อย่างเต็มที่!

เมื่อลองคิดดูแบบนั้น ลีออนก็เพียงแค่ ยักไหล่ “ตอนนี้มีสองเสียงเห็นด้วย กับหนึ่งเสียงงดออกเสียง ไม่ว่าฉันจะเลือกอะไร มันก็เปลี่ยนผลโหวตไม่ได้อยู่ดี”

พอได้ยินพ่อพูดแบบนั้น ใบหน้าที่เครียดอยู่ของโนอาก็คลายออกเป็นรอยยิ้ม

“โอเค~ งั้นพ่อก็ย้ายไปอยู่ห้องแม่ได้เลย~”

“โอ้… เร็วขนาดนี้เลยเหรอ…”

“อื้ม~”

“ก็ได้ งั้นเดี๋ยวพ่อย้ายตามนั้น”

“เย้~! พ่อกับแม่จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว~!” มูนยกมือขึ้นโบกไปมา หางเล็ก ๆ ของเธอกระดิกด้วยความดีใจ

ทั้งคู่หันมามองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย

สีหน้าของรอสไวส์ดู ซับซ้อน จนเดายากว่าเธอรู้สึกยังไงกับการต้องมา อยู่ร่วมกับลีออน

แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ… คู่สามีภรรยาที่ห่างเหินกันมานาน จะต้อง เริ่มต้นชีวิตร่วมกัน ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป

ไม่มีเวลามานั่งรำลึกถึงคืนวันที่เคยนอนแยกกันอีกแล้ว—ถึงเวลาของการอยู่ร่วมกันของสามีภรรยา!

ขณะเดียวกัน… นักล่ามังกรมืออาชีพ อย่าง ลีออน คาสโมด ก็กำลังคิด กลยุทธ์สำหรับการเดินหมากคืนนี้ อยู่แล้ว

เพิ่งผ่านมาไม่ถึงวัน หลังจากที่รอสไวส์ออก “กฎห้ามเข้าห้องหลังหนึ่งทุ่ม” และมันก็กลายเป็นแค่ พิธีการที่ไม่มีผลจริง ไปซะแล้ว

ก็ได้…

“งั้นคืนนี้ มาเริ่มแผนบุกครั้งแรกกันเลยดีกว่า!”

***

จบ137

คห.ผู้แปล อาค นอนร่วมห้องเริ่มสนุกหน่อย อย่างน้อยอีกสามตอนต่อจากนี้ถือว่า เฮฮากับความน่ารักครอบครัวนี้ แปลแล้วไม่เบื่อดี