รอสไวส์ตัดสินใจจะพักวันหนึ่ง

เมื่อเธอบอกอนนาเกี่ยวกับเรื่องนี้ พนักงานหัวหน้าก็รู้สึกตกใจอย่างมาก เพราะราชินีทรงมีชื่อเสียงในเรื่องความขยัน ทำงานหนักจนแทบไม่เคยหยุดพัก เว้นแต่จะมีเหตุการณ์จำเป็นจริงๆ

แอนนาเข้าใจว่าราชินีคงจะป่วย จึงถามด้วยความเป็นห่วง แต่ได้รับคำตอบเพียงแค่ “รู้สึกเหนื่อยๆ ช่วงนี้แค่อยากพักบ้าง”

มันเป็นข้ออ้างที่ตรงไปตรงมาและไร้ข้อบกพร่องสำหรับการหยุดพักหนึ่งวัน แอนนาไม่ซักถามเพิ่มเติม

ในวันที่รอสไวส์หยุดพัก แอนนาได้ทำหน้าที่ดูแลกิจการในบ้านทั้งใหญ่และเล็ก

เช้าวันนั้น รอสไวส์นอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น สวมชุดนอนผ้าไหม สายของชุดนอนหลุดจากบ่ากลมๆ ที่มีกลิ่นหอม อันทรงเสน่ห์ ปล่อยให้มันห้อยลงอย่างไม่มั่นคง

รูปร่างอันอวบอิ่มของรอสไวส์ดูเหมือนภูเขาที่โค้งขึ้นโค้งลง สวยงามในทุกมุมมอง มือขวาของเธอวางเบาๆ บนท้อง ขณะที่มือซ้ายกดที่หน้าผากด้วยข้อมือ

เธอรู้สึกเหนื่อย เหนื่อยอย่างไร้เหตุผล แม้เมื่อคืนจะเข้านอนแต่หัวค่ำ แต่ทำไมวันนี้ยังรู้สึกอ่อนเพลียเช่นนี้

เธอลอบมองไปที่ไอศกรีมบนโต๊ะกาแฟ เธอเคยคิดจะทานของหวานเพื่อเติมความสดชื่นให้ตัวเอง แต่โชคร้าย มันไม่ช่วยอะไรเลย

ไม่ได้หมายความว่าไอศกรีมไม่ทำให้เธอรู้สึกสดชื่น แต่เพียงแค่เธอรู้สึกคลื่นไส้ทุกครั้งที่ทานอะไร โดยเฉพาะในตอนเช้าและตอนเย็น

ความงามเบือนสายตาจากไอศกรีมและหลับตาลง พยายามทบทวนเหตุการณ์แปลกๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้

การเพิ่มน้ำหนักอย่างไร้เหตุผล ถึงแม้มันจะไม่มากนัก แต่ก็เป็นสิ่งที่ผู้หญิงมักจะไวต่อ

ตอนทานอาหาร เธอมักจะอาเจียนออกมาโดยไม่คาดคิด และรู้สึกคลื่นไส้ โดยเฉพาะเมื่อได้กลิ่นน้ำมันหรือเนื้อสัตว์ ซึ่งยิ่งทำให้การขย้อนเกิดขึ้นมากขึ้น

ศีรษะของเธอรู้สึกมึนงง แขนขาเจ็บปวด แม้แต่การลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วก็ทำให้การมองเห็นดับวูบไปชั่วขณะ ต้องใช้เวลาประมาณสิบวินาทีถึงจะฟื้นตัวได้

และตอนนี้ เธอก็พบว่าตัวเองรู้สึกง่วงนอนเกินไป

รอสไวส์ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด พลิกตัวไปข้างบนโซฟา หันหลังให้กับพนักโซฟา กอดตัวเองไว้ ขนหางสีเงินของเธอยาวลงจากโซฟา จากด้านหลังเธอดูเหมือนเด็กสาวที่กำลังงอน

ในบางเรื่อง รอสไวส์และลีออนก็มีความคล้ายกันอยู่บ้าง ทั้งสองคนจะพลิกตัวไปมาทุกครั้งที่ไม่สามารถทำความเข้าใจกับสิ่งใดได้ กลายเป็นคนที่รู้สึกกระวนกระวายและไม่สงบ

อย่างไรก็ตาม ลีออนมักจะจัดการกับปัญหาที่เป็นเรื่องภาคปฏิบัติได้อย่างรวดเร็ว ด้วยความเป็นชายที่ลงมือทำ เขาจึงสามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างรวดเร็ว แต่สำหรับรอสไวส์ ปัญหาส่วนใหญ่ของเธอเป็นเรื่องภายในที่ไม่สามารถแก้ไขได้ง่ายๆ ในเวลาอันสั้น

แม้ว่าน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นจะเป็นปัญหาทางกายภาพ แต่ความกังวลยังคงติดอยู่ในใจของเธอ

หลังจากพลิกตัวไปมาอยู่หลายครั้ง รอสไวส์สรุปได้ว่าเธอทั้งง่วงนอนและไม่สามารถหลับต่อได้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟา เดินเท้าเปล่าไปยังห้องทำงานของเธอ

เธอมีความตั้งใจที่จะเขียนในสมุดบันทึก

รอสไวส์เปิดสมุดบันทึกขึ้น หน้าใหม่ล่าสุดกล่าวถึงการเสร็จสิ้นของมูนในการปลุกพลังคู่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

ราชินีเคี้ยวปลายปากกา คิดพิจารณาว่าจะเขียนอะไรในวันนี้ แต่เพราะมันยังเช้าและเธอยังไม่ได้ออกไปไหน ก็เลยไม่มีอะไรจะบันทึกมากนัก

แทนที่จะเขียนใหม่ รอสไวส์จึงพลิกดูหน้าก่อนๆ ในสมุดบันทึก

ทันใดนั้น รอสไวส์ก็สังเกตเห็นว่าเวลาผ่านไปนานพอสมควรแล้วตั้งแต่ลีออนส่งงานมาให้เธอครั้งล่าสุด ดวงตาของราชินีสะท้อนความเครียด ขณะที่รู้สึกไม่สบายท้องอย่างฉับพลัน

“ดูเหมือนว่าฉันต้องหาจังหวะที่จะหาเรื่องหมอนั่นซะแล้ว”

ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับภาพถ่ายเพลย์บอยบันนี่ได้รับการแก้ไข ชีวิตคู่ของพวกเขาก็เริ่มสงบลง กลายเป็นช่วงเวลาของการอยู่ร่วมกันอย่างสงบเงียบ โดยไม่มีการรบกวนจากกันและกัน

อย่างไรก็ตาม รอสไวส์รู้ดีว่าฉากเงียบๆ นี้ไม่อาจคงอยู่ได้ตลอดไป มิฉะนั้นลีออนอาจจะลืมไปว่าเขาคือเชลยของเธอ

ถึงเวลาที่จะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อกระตุ้นสถานการณ์แล้ว

การกระทำของมังกรนั้นมีเหตุผลและสมเหตุสมผล

ด้วยความคิดเหล่านี้ รอสไวส์ปิดสมุดบันทึกและเปลี่ยนเป็นชุดยาวที่เหมาะสมสำหรับการออกไปข้างนอก จากนั้นก็ออกจากห้องไป

เธอเดินไปยังสนามฝึกที่หลังบ้าน ที่ซึ่งลีออนกำลังสอนมูนเกี่ยวกับเวทมนตร์พื้นฐาน แม้จะอยู่ห่างออกไป ก็ยังได้ยินบทสนทนาระหว่างพ่อและลูกสาว

“นี่แหละคือข้อดีของเวทมนตร์สายฟ้า มูน สามารถท่องได้ไหม?”

“ได้ค่ะ”

พ่อและลูกนั่งขัดสมาธิอยู่บนหญ้า มังกรน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเริ่มพูดออกมาอย่างคล่องแคล่ว

“เวทมนตร์สายฟ้าเป็นเวทมนตร์ที่หลากหลาย การรวมพลังสามารถสร้างความเสียหายได้อย่างมีประสิทธิภาพกับเป้าหมายเดี่ยว ส่วนการกระจายพลังสามารถใช้โจมตีได้ในวงกว้างกับกลุ่มเป้าหมาย”

“เวทมนตร์สายฟ้ายังสามารถใช้เพิ่มความเร็ว ความแข็งแกร่ง และความทนทานทางกายภาพ รวมไปถึงคุณสมบัติพื้นฐานอื่นๆ ได้”

“มันเป็นเวทมนตร์ที่หลากหลายที่ผสมผสานทั้งการโจมตีและการป้องกัน!”

ลีออนยกนิ้วให้ “เยี่ยมมาก! จำไว้นะ มูน ถ้าครอบครองเวทมนตร์สายฟ้าได้ เธอจะไม่มีทางหยุดได้ เข้าใจไหม?”

“เข้าใจค่ะ พ่อ!”

“ทำไมถึงสอนแต่เวทมนตร์สายฟ้า ไม่สอนเวทมนตร์ไฟด้วยล่ะ?”

เสียงที่คุ้นเคยมาแล้ว เสียงหวานและดูผ่อนคลายดังมาจากข้างหลัง พ่อและลูกสาวหันไปตามเสียงนั้น

ผู้หญิงสูงสง่าในชุดยาวยืนอยู่ตรงนั้น ผมสีเงินและชายกระโปรงของเธอปลิวไปตามลม เผยให้เห็นขาของเธอที่ขาวเรียวยาวและข้อเท้าที่ละเอียดอ่อน แม้จะไม่ได้ใส่ชุดทางการ เธอก็ยังคงมีกลิ่นอายของความเย็นชา ความภูมิฐาน และความเป็นชนชั้นสูง

ดวงตาของมูนสว่างขึ้นด้วยความดีใจ “แม่! อันนาบอกว่าแม่กำลังพักอยู่วันนี้ เลยไม่ให้พ่อกับฉันไปรบกวน”

รอสไวส์ยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างพวกเขา เธอเหลือบมองลีออนที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วขยับตัวเล็กน้อยไปข้างๆ

“ทำไมแม่ถึงพักวันนี้ล่ะคะ? แม่ป่วยหรือเปล่า?” มูนถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่หรอกที่รัก ไม่ต้องห่วงนะ แม่แค่รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย แต่พรุ่งนี้แม่จะกลับไปทำงานเหมือนเดิม” รอสไวส์พูดพลางขยี้จมูกของลูกสาวอย่างอ่อนโยน

“โอ้ โอเคค่ะ ขอแค่แม่ไม่ป่วยก็พอ” มังกรน้อยพูดด้วยความโล่งใจ

“ได้ยินมาว่าพ่อกำลังสอนเวทมนตร์สายฟ้าให้เธอใช่ไหม?” รอสไวส์ถาม

“ใช่ค่ะแม่! ใบอกเลยว่าเวทมนตร์สายฟ้ามันสุดยอดมาก! พ่อเก่งจริงๆ เลย!” มูนพูดด้วยความตื่นเต้น ปากก็ไม่ลืมชมลีออนที่รู้ดีว่านี่แหละคือเวลาที่จะได้โชว์ฝีมือ

ลีออนตรงคอขึ้น เคลียร์คอเบาๆ แล้วสะบัดมืออย่างไม่แยแส “มูน แสดงให้แม่ดูหน่อยสิ ว่าเธอทำอะไรได้บ้าง”

“ได้เลยค่ะ พ่อ!”

ราชินีรู้สึกสงสัย ไม่แน่ใจว่าพ่อกับลูกสาวคู่นี้กำลังเล่นอะไรกันอยู่ เธอมองไปที่มูนที่ลุกขึ้นยืน ข้อเข่ากระดกเล็กน้อย แล้วยื่นฝ่ามือออกไป

ทันใดนั้น เปลวไฟฟ้าสีฟ้ากระพริบออกจากฝ่ามือของมูน ก่อนที่ลูกบอลสายฟ้าสองลูกจะปรากฏในมือของมูน

ดวงตาของรอสไวส์สั่นเล็กน้อย แสดงให้เห็นถึงความประหลาดใจ “เพิ่งสองวันหลังจากการปลุกพลัง เธอสามารถควบคุมรูปร่างของพลังเวทมนตร์ได้แล้วเหรอ?”

แม้ว่า รูปทรงกลมจะเป็นรูปแบบพื้นฐานที่สุดในการควบคุมพลังเวทมนตร์ แต่นี่คือความเร็วในการเรียนรู้ที่… เทียบได้กับโนอา

มูนปล่อยลูกบอลสายฟ้าออกและนั่งกลับไปข้างๆ แม่ของเธอ ใส่ท่าทางคาดหวังราวกับรอคำชม “ไงคะ แม่, หนูเก่งไหม?”

รอสไวส์ยื่นมือออกไปลูบหัวของลูกสาวอย่างจริงใจ โดยไม่สามารถปิดบังความประทับใจได้

“ใช่แล้ว, ลูกเก่งมากจริงๆ จริงๆ เลย แล้ว… แล้วเรื่องเวทมนตร์ไฟล่ะ? ได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับมันบ้างไหม?”

ลีออนมีธาตุธรรมชาติเป็นสายฟ้า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะรู้แค่เวทมนตร์สายฟ้าเท่านั้น หลังจากศึกษาพลังเวทมนตร์มานานกว่าหลายปี ถ้ายังรู้แค่ธาตุเดียว ก็ต้องตามให้ทันแล้ว

“อืม… ไม่ค่ะ พ่อยังไม่ได้สอน” มูนตอบด้วยความจริงใจ

รอสไวส์รู้สึกในใจว่าช่วงเวลานี้คือโอกาสที่เธอจะหาจุดบกพร่องได้ เธอจึงหันไปมองลีออนพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ทำไมถึงสอนแต่เวทมนตร์สายฟ้า ไม่สอนเวทมนตร์ไฟล่ะ? หรือว่าพ่อทำไม่ได้เหรอ?”

การพูดคำว่า “ที่รัก” ทำให้ลีออนขนลุกไปทั้งสันหลัง เมื่อได้ยินรอสไวส์เรียกเขาว่า “ที่รัก” นอกห้องนอน เขารู้สึกเหมือนกับการได้ยินเสียงของยมทูตที่เรียกชื่อจากรายชื่อคนที่จะต้องไปจากโลกนี้ คนที่ถูกเรียกจะต้องตามไป

อย่างไรก็ตาม ลีออนไม่สามารถตำหนิรอสไวส์ได้ทั้งหมด เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ยังไม่ได้สอนมูนเรื่องเวทมนตร์ไฟ

แถมในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เขายังได้ปลูกฝังความคิดในใจของลูกสาวว่า “เวทมนตร์สายฟ้าคือเวทมนตร์ที่ดีที่สุดในโลก และเวทมนตร์ไฟก็แค่ทำให้สิ่งของอุ่นขึ้นเล็กน้อย”

ถึงแม้จะไม่ถึงขนาดนั้น แต่ความคิดพื้นฐานก็ยังคงเหมือนเดิม

สิ่งนี้ทำให้มูนไม่ค่อยให้ความสนใจในการเรียนรู้เวทมนตร์ไฟ และลีออนคิดว่าตราบใดที่ราชินีกำลังยุ่งกับงาน เธอคงไม่มีเวลาตรวจสอบความคืบหน้าในการเรียนเวทมนตร์ของมูน แต่เขากลับไม่คาดคิดว่าแผนเล็กๆ ของเขาจะถูกเปิดเผยในวันที่สาม

ลีออนเกาหัวและอธิบาย “มันเป็นเรื่องของความก้าวหน้าอย่างค่อยเป็นค่อยไป ไม่ว่าจะเป็นสายฟ้าหรือไฟ ทั้งสองเวทมนตร์นั้นแข็งแกร่งพอๆ กัน ดังนั้นมันไม่สำคัญหรอกว่าเราจะสอนอันไหนก่อน”

แข็งแกร่งพอๆ กัน? ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่าผู้ชายคนนี้ไม่ยอมพูดคำว่า “แข็งแกร่งพอๆ กัน” ได้เต็มเสียง

ดังนั้น รอสไวส์จึงถามด้วยความสงสัย “จริงเหรอ?”

“มันก็—”

“ไม่ใช่ค่ะ พ่อ เมื่อวานนี้พ่อไม่พูดแบบนั้นนะคะ” มูนเอนหัวไปข้างหนึ่งแล้วกระพริบตาอย่างน่ารัก

“หมายความว่าไงไม่ใช่? พ่อแค่—” ลีออนพยายามจะหยุดลูกสาวที่ตั้งใจดีไม่ให้เปิดเผยความลับของเขา

แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

“นายเงียบไปเลย มูน เมื่อวานพ่อพูดอะไรกับเธอ?” รอสไวส์มองไปที่มูน

มูนเริ่มนับนิ้วมือของเธอแล้วกล่าวถึง “ความผิด” ของเวทมนตร์ไฟ

“พ่อบอกว่า วิธีการใช้เวทมนตร์ไฟนั้นมันง่ายเกินไป”

“มันเรียนง่าย ก็เลยไม่มีความรู้สึกภูมิใจ”

“มังกรที่ฉลาดน้อย เท่านั้นแหละที่สนใจเวทมนตร์ไฟ แล้วมันก็ไม่ใช่เวทมนตร์ที่ใช้งานได้ดีเท่าสายฟ้า—”

“อืม… แม่คะ ทำไมแม่ดูเหมือนอยากจะกินพ่อคะ?”

***

จบ127

คห.ผุ้แปล ขออภัยที่ลงช้า ดูธี่หยด2เพิ่งจบ น้องมูนน่ารักเลย ขายพ่อได้จังหวะมากๆ อี่พ่อก็สมควรโดนราชินีเล่น ไปสอนลูกแบบนั้นก็เข้าทางสิ 55

ถ้ารอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon