ด้วยนิสัยอาฆาตของคนทั้งสอง วังวนแห่งการเอาคืนนี้ดูเหมือนจะไม่มีวันจบสิ้น

เธอเล่นงานฉัน ฉันเอาคืนเธอ วังวนแห่งความคับแค้นนี้จะสิ้นสุดลงเมื่อไร?

ดังคำกล่าวที่ว่า การจะยุติสงครามหนึ่ง จำต้องก่อสงครามอีกหนึ่ง

และในช่วงเวลานี้เอง โนอา ผู้สืบทอดแห่งวังมังกรเงินในอนาคตซึ่งกำลังศึกษาอยู่ไกลออกไป ณ สถาบันเซนต์ไฮส์ อาจเพราะการสื่อสารทางใจระหว่างเธอกับพ่อแม่ หรืออาจด้วยเหตุผลอื่น—

ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม เธอสามารถหยุดยั้งความขัดแย้งระหว่างมนุษย์กับมังกรครั้งนี้ได้ ด้วยวิธีที่ไม่มีใครคาดคิดเลยทีเดียว

ขณะที่เสื้อผ้าของรอสไวส์ถูกถอดออกไปครึ่งหนึ่ง เสียงร้องของมังกรส่งสารก็ดังขึ้นจากระเบียง

รอสไวส์จึงต้องใส่เสื้อผ้ากลับคืนอย่างช่วยไม่ได้ ปล่อยให้ลีออนรอดตัวไปชั่วคราว

เธอเดินไปที่ระเบียง คิดว่าน่าจะเป็นจดหมายจากพี่สาวของเธอ แต่เมื่อเปิดอ่าน คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากัน

เมื่อเห็นว่ารอสไวส์ใช้เวลานานผิดปกติ ลีออนจึงลุกออกจากเตียงและเดินไปที่ระเบียง

“เกิดอะไรขึ้น?” ลีออนยืนอยู่ข้างเธอ

รอสไวส์ไม่ได้พูดอะไร แต่ยื่นจดหมายในมือให้ลีออน

เมื่อรับจดหมาย ลีออนก็ต้องประหลาดใจทันที “โนอาไปมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?!”

“การที่ทางโรงเรียนส่งมังกรส่งสารมาตอนดึกแบบนี้ แสดงว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องใหญ่”

น้ำเสียงของรอสไวส์เต็มไปด้วยความกังวล “โนอา… ไม่ได้บาดเจ็บใช่ไหม?”

โนอายังเด็กกว่ามังกรตัวอื่นในวัยเดียวกันมาก การที่เด็กตัวเล็ก ๆ แบบนี้ต้องออกไปเรียนไกลบ้าน พอได้ยินข่าวว่าเธอไปมีเรื่องกับคนอื่น รอสไวส์จะไม่กังวลได้อย่างไร?

ลีออนมองจดหมายแจ้งที่อยู่ในมือ เนื้อหาข้างในสั้นมาก:

คุณลีออน และคุณรอสไวส์,

โนอาเพิ่งมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับนักเรียนคนอื่นในโรงเรียน โปรดมาที่โรงเรียนในเช้าวันพรุ่งนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้

ลีออนไม่ได้ติดตามข่าวสารในวงการของชุมชนมังกร แต่ในอาณาจักร การที่เนื้อหาข่าวยิ่งสั้น เรื่องก็มักจะยิ่งใหญ่

ยิ่งไปกว่านั้น การที่โรงเรียนส่งมังกรสารมาตอนดึกและเรียกร้องให้พวกเขาไปในตอนเช้า แสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้อาจเป็นเรื่องสำคัญ

ลีออนเม้มริมฝีปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง เขาอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้ากังวลและเป็นห่วงของรอสไวส์ คำพูดเหล่านั้นก็ถูกกลืนกลับลงไป

แม้ลีออนจะกังวลเรื่องโนอาอยู่ไม่น้อย แต่หากเขาแสดงความกังวลออกมาตอนนี้ มันคงยิ่งเพิ่มความวิตกให้รอสไวส์เข้าไปอีก ลีออนไม่อาจเติมเชื้อไฟได้ เมื่อเป็นเรื่องของลูกสาว ทั้งลีออนและรอสไวส์ต่างก็ยอมปล่อยวางความขัดแย้งที่ผ่านมาโดยปริยาย

ลีออนเก็บจดหมายแจ้งเตือนนั้นไว้ และดึงแขนรอสไวส์อย่างอ่อนโยน “พักผ่อนกันก่อนเถอะ”

รอสไวส์ไม่ได้พูดอะไร เดินตามลีออนกลับเข้ามาในห้องอย่างเงียบๆ เธอนั่งลงตรงขอบเตียง เล่นกับเล็บของตัวเองโดยไม่พูดอะไร

ลีออนเลือกที่จะไม่พูดคุยอะไรกับเธอในตอนนี้ แต่กลับจัดเก็บห้องที่พวกเขาทิ้งไว้ให้รกเรียบร้อย เขานำเก้าอี้กลับเข้าที่ เก็บเชือกไปไว้ในห้องเก็บของ และพับถุงน่องสีดำให้เรียบก่อนจะวางไว้ในตู้เสื้อผ้าอย่างเป็นระเบียบ

จากนั้น ลีออนเตรียมน้ำร้อนหนึ่งแก้วและวางไว้ข้างเตียงของรอสไวส์

สุดท้ายเขาคุกเข่าครึ่งหนึ่งตรงหน้ารอสไวส์ ยกคางของเธอขึ้นเบาๆ เพื่อให้เธอมองมาที่เขา “พักผ่อนให้เร็วหน่อย พรุ่งนี้เราต้องออกเดินทางไปโรงเรียนแต่เช้า ผมจะไปนอนที่ห้องนั่งเล่น ถ้านอนไม่หลับก็มาปลุกผมได้”

สายตาลีออนเหลือบมองหลังมือของรอสไวส์ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาจำได้ว่าครั้งที่แล้วที่พวกเขาไปพูดคุย รอสไวส์ดูประหม่าอย่างมาก เขาตั้งใจจะตบบนมือเธอเพื่อปลอบโยน แต่สุดท้ายกลับเลือกตบที่ไหล่ของเธอแทน และคราวนี้…

หลังจากลังเลอยู่ชั่วครู่ ลีออนยื่นมือออกไปและวางลงเบาๆ บนมือที่เย็นเล็กน้อยของรอสไวส์ “เอาล่ะ แค่นี้ก่อน” เขากล่าวก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องนั่งเล่น

รอสไวส์มองตามแผ่นหลังของลีออนที่กำลังเดินจากไป ความอบอุ่นจากฝ่ามือของเขายังคงหลงเหลืออยู่บนหลังมือของเธอ เธออ้าปากเหมือนจะเรียกเขากลับมา แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ

รอสไวส์ก้มตาลง มองไปที่รูปถ่ายครอบครัวบนโต๊ะข้างเตียง เธอหยิบมันขึ้นมาและใช้นิ้วแตะเบาๆ บนใบหน้าของโนอา “อย่าเป็นอะไรไปนะ โนอา”

ในขณะเดียวกัน ลีออนนอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น จ้องมองเพดานเงียบๆ พลางครุ่นคิดว่าจะใช้มือเปล่าตั้งหน้าคนที่รังแกโนอาหรือใช้อีดาบสับมันให้เป็นชิ้นๆ

เช้าวันต่อมา ทั้งคู่รีบรุดไปยังห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่

รองอาจารย์ใหญ่วิลสันนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน กำลังพูดคุยบางอย่างกับอาจารย์อีกคนหนึ่ง เมื่อเห็นรอสไวส์และลีออนเดินเข้ามา เขาหันไปสั่งอาจารย์คนนั้นทันทีว่า “ไปเรียกโนอากับคนอื่นๆ มาที่นี่”

“ครับ ท่านอาจารย์ใหญ่”

ทั้งสองรีบเดินมาที่โต๊ะทำงาน รอสไวส์ถามด้วยน้ำเสียงกังวล “อาจารย์ใหญ่ เกิดอะไรขึ้นกับโนอาคะ ทำไมเธอถึงมีเรื่องกับคนอื่น?”

“ใจเย็นๆ ก่อนครับ คุณรอสไวส์” รองอาจารย์ใหญ่พูดพร้อมกับดันแว่นบนจมูก “สาเหตุของเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ได้ซับซ้อนอะไรนัก มันก็แค่ความขัดแย้งระหว่างมังกรที่ออกลูกเป็นตัวกับมังกรที่ออกลูกเป็นไข่เท่านั้น”

คำว่า “ความขัดแย้ง” ที่รองอาจารย์ใหญ่ใช้ อาจจะเป็นการพูดที่อ่อนลง เพราะคำว่า “การเหยียด” น่าจะอธิบายสถานการณ์ได้ตรงกว่า

มังกรที่ออกลูกเป็นไข่ จะได้รับพลังโดยตรงจาก “แม่” และต้องใช้เวลาสักระยะในการเติบโต แม้ว่าพอถึงวัยผู้ใหญ่แล้ว ความสามารถของมังกรจากวิธีการสืบพันธุ์ทั้งสองแบบจะไม่มีความแตกต่างกัน แต่ในช่วงวัยเยาว์ยังคงมีความแตกต่างบางอย่างในด้านความสามารถ

นอกจากจะมีข้อได้เปรียบในด้านสมรรถภาพร่างกายและพรสวรรค์โดยกำเนิดแล้ว มังกรที่ออกลูกเป็นไข่ยังมีลักษณะเด่นที่แตกต่างอย่างชัดเจน นั่นคือพวกมันเกิดมาพร้อมกับ “เขามังกร” ในขณะที่มังกรที่ออกลูกเป็นตัว จะพัฒนาเขานี้เมื่อถึงวัยผู้ใหญ่เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างในด้านลักษณะภายนอกเหล่านี้ยังไม่เพียงพอที่จะก่อให้เกิดความขัดแย้งจนถึงขั้น “การเหยียด”

อัตลักษณ์ตัวตนและสถานะของมังกรคือ “หาง” ในงานที่ลีออน, รอสไวส์, และโนอาเป็นตัวแทนครอบครัวตัวอย่าง ลีออนไม่ได้แสดงหางของเขาออกมา แม้ว่ามังกรผู้ใหญ่ส่วนใหญ่จะไม่ใส่ใจเรื่องนี้มากนัก แต่มันอาจถูกมองว่าเป็นการแสดงถึงความเหนือกว่าของเด็ก ๆ

ดังนั้น ความขัดแย้งของโนอากับมังกรตัวอื่นอาจมีพื้นฐานมาจากปัจจัยเหล่านี้

วิลสันพยักหน้า “ใช่ เด็กสามคนนั้น… ค่อนข้างเกเร พวกเขามักรังแกมังกรที่เกิดจากการออกลูกเป็นตัวในชั้นเรียน และน่าเสียดายที่โนอาตกเป็นเป้าหมายของพวกเขา”

รอสไวส์หรี่ตาลงเล็กน้อย “สามคน? ท่านผู้อำนวยการ ท่านกำลังบอกว่ามังกรสามตัวร่วมมือกันรังแกลูกสาวของฉันหรือ?”

ลีออนไม่พอใจ ก้าวไปข้างหน้าและพูดเสียงเบา ๆ ว่า “ท่านผู้อำนวยการ เรื่องนี้ไม่อาจยอมรับได้ กรุณาเรียกพ่อแม่ของมังกรสามตัวนั้นมา ผมจะเจรจากับพวกเขาเอง”

ก็อย่างว่า การพูดคุยเหตุผลกับมังกรในฐานะผู้ล่ามังกร มันค่อนข้างตรงไปตรงมา

วิลสันที่ดูอับจนถึงกับยกมือขึ้นนวดหน้าผาก ดูเหมือนว่าคู่สามีภรรยานี้จะปักใจเชื่อว่าโนอาถูกรังแก แต่ความจริงแล้ว…

“ท่านผู้อำนวยการ โนอากับคนอื่น ๆ มาถึงแล้วครับ” ครูที่เพิ่งออกไปพูดแจ้งจากทางประตู

“อืม ดี ให้พวกเขาเข้ามา” ผู้อำนวยการถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ลีออนและรอสไวส์หันศีรษะไปยังประตูสำนักงานทันที

ภายใต้การนำของครู โนอาก้าวเข้ามาในห้อง คู่สามีภรรยารีบพุ่งเข้าไปหาเธอ คุกเข่าลงข้าง ๆ เพื่อตรวจดูว่าเธอได้รับบาดเจ็บหรือไม่

โนอามองพ่อแม่ด้วยความงุนงง “แม่ มาทำอะไรกันคะ?”

“บาดเจ็บตรงไหนไหม? รู้สึกไม่สบายหรือเปล่า? กลับบ้านไปพักก่อนไหม?”

คำถามต่อเนื่องทำเอามังกรน้อยถึงกับประมวลผลไม่ทัน

รอสไวส์ตรวจดูโนอาอย่างละเอียดขึ้น ไล่ดูแม้กระทั่งนิ้วมือแต่ละนิ้ว แต่เมื่อลีออนกราดตาดูอย่างรวดเร็วกลับพบว่า…โนอาดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรเลย

ด้วยความรู้สึกสับสน เขาเหลือบมองไปทางประตูอีกครั้ง

ในตอนนั้นเอง มังกรน้อยอีกสามตัวก็ก้าวเข้ามาในห้อง

ในทางตรงกันข้ามกับโนอา เด็กมังกรทั้งสามต่างมีรอยฟกช้ำตามใบหน้า—

โดยคนที่อยู่ตรงกลางถึงขั้นมีผ้าพันแผลพันแขนอยู่

ทันทีที่เข้ามา ทั้งสามเกาะกลุ่มกันแน่น เมื่อพวกเขาเห็นโนอาหันมามองก็รีบถอยไปอยู่มุมห้อง

เห็นดังนั้น ลีออนเริ่มคิดบางอย่างในใจ และค่อย ๆ ยั้งมือรอสไวส์ไว้

“หืม? มีอะไรหรือ?” เธอถาม

“ข้อมูลจากทางโรงเรียนดูเหมือนจะผิดนะ เรื่องนี้ไม่น่าจะใช่การทะเลาะวิวาท… แต่น่าจะเป็นโนอาที่เป็นฝ่ายอัดพวกนั้นอยู่ฝั่งเดียวต่างหาก” ลีออนกระซิบเบา ๆ

“อัด… ฝั่งโน้นเหรอ?” รอสไวส์ทวนคำ พร้อมมองตามสายตาของลีออน

รอสไวส์สังเกตเห็นเด็กมังกรทั้งสามที่ดูหมดสภาพ

มีอยู่คนนึงดูแล้ว… สภาพโดนยำเละหนักกว่าคนอื่น

พวกเขามีเขามังกรเล็ก ๆ บนหัว เป็นการยืนยันว่าพวกเขาเป็นลูกมังกรที่เกิดจากไข่จริง ๆ เด็กสองคนที่อยู่ข้างตัวเตี้ย หัวโต คอหนา ในขณะที่คนกลางดูเหมือนเด็กปกติ มีสัญลักษณ์เปลวไฟจาง ๆ อยู่ระหว่างคิ้ว

“ตระกูลมังกรแคระและตระกูลเพลิงกาฬ…” รอสไวส์ระบุเผ่าพันธุ์ของพวกเขาทันที

ลีออนทำหน้างง “มังกรแคระ? หมายถึงมังกรคางคกน่ะเหรอ?”

“หา?”

“คือ—”

ลีออนหยุดแล้วมองไปรอบ ๆ ก่อนจะโน้มตัวเข้าใกล้รอสไวส์และกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู “พวกเราสมัยก่อนเรียกมังกรพวกนี้ว่า มังกรคางคก เวลาต่อสู้กัน พวกมันไม่ได้แค่โง่แบบสุด ๆ นะ แต่ยังขี้ขลาดมากด้วย เหมาะใช้เป็นเป้าซ้อมมือสำหรับพวกมือใหม่ที่เพิ่งจบจาก Dragon Slayer Academy”

ลีออนเกือบจะพูดเสริมว่ามังกรพวกนี้นอกจากจะโง่แล้ว ยังขี้ขลาดแบบสุด ๆ เหมาะเป็นเป้าซ้อมมืออย่างแท้จริง

“สมควรแล้วที่ได้รับฉายาตามนายว่าจากสิ่งที่มันทำน…”

รอสไวส์อุ้มโนอาแล้วลุกขึ้นไปนั่งที่โซฟาใกล้ ๆ กับลีออน

“รออีกสักครู่ เดี๋ยวพ่อแม่ของพวกเขาก็คงจะมาถึงแล้ว”

เด็กสามคนนั่งรอด้วย เด็กที่มีเปลวไฟจางๆชื่อ ลาล เป็นมังกรจากตระกูลเพลิงกาฬนั่งอยู่ตรงกลาง คงจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มนี้ เป็นการจับคู่แบบคลาสสิกที่มีหัวหน้าหนึ่งคนและลูกน้องอีกสองคน

ประมาณสิบห้านาทีต่อมา ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเปิดอีกครั้ง

คราวนี้ มังกรเพศชายสามตัวเดินเข้ามา

“ลาล ได้ยินมาว่าแกไปมีเรื่องกับเด็กคนอื่นมาเหรอ? โรงเรียนก็ตื่นตูม ไม่เห็นต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลย? เอาเถอะ ลูกบอกพ่อมาว่าเด็กคนอื่นเจ็บตรงไหน เดี๋ยวพ่อจะชดเชยให้พวกเขาเอง”

เสียงที่พูดเป็นของพ่อของลาล

เขาดูภูมิอกภูมิใจในตัวเองไม่น้อย ราวกับว่าลูกชายของเขาไปตีกับคนอื่นแล้วชนะเป็นเรื่องที่น่าชื่นชม

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นลูกชายสุดที่รักถูกทำร้ายจนฟกช้ำดำเขียวทั้งตัว เขาถึงกับอึ้ง รีบเดินเข้าไปตรวจดูอาการอย่างรวดเร็ว “ลูก! ทำไมถึงเป็นแบบนี้?!”

มังกรอีกสองตัวก็รีบเข้าไปปลอบลูกชายของพวกเขาเช่นกัน

รอสไวส์เอนตัวเล็กน้อยแล้วกระซิบว่า “ผู้ชายคนนั้นมาจากตระกูลของคอนสแตนติน มังกรราชาแห่งเผ่าเพลิงกาฬ พวกมังกรตระกูลนี้ล้วนหยิ่งยโสและรับมือยาก”

ลีออนกระซิบตอบ “ศพมังกรเผ่าเพลิงกาฬที่โดนผมเชือดน่ะ มีเพียบจนเอามาวางกองรอบโรงเรียนนี้ได้สองรอบ”

โนอาที่ดูงง ๆ หันกลับมามองลีออน

ลีออนกระพริบตาก่อนจะหัวเราะเบา ๆ พร้อมอธิบายว่า “ฮะฮะ ผมน่ะ เมื่อก่อนเป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ ต่อสู้ไปทั่ว และสร้างคุณูปการมากมายให้กับเผ่ามังกรเงินของเรา”

“ลูกคุณเป็นคนที่ซัดลูกชายผมจนเละขนาดนี้ใช่ไหม? ถ้าคุณไม่ขอโทษลูกชายผมก่อน ก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจากห้องนี้!” พ่อของลาลชี้ไปที่ลีออน

“เงียบ!” รองอาจารย์ใหญ่ วิลสัน ตบโต๊ะเสียงดัง “ให้ผมสรุปสถานการณ์ก่อน”

“เมื่อคืน ลาลกับพวกทำถาดอาหารของโนอาล้มลงในโรงอาหาร จะด้วยเจตนาหรือไม่ก็ตาม ทั้งสองฝ่ายต่างมีคำกล่าวอ้างที่ขัดแย้งกัน เอาเป็นว่าพักเรื่องนี้ไว้ก่อน”

“ต่อมา ระหว่างทางกลับหอพัก ลาลและเพื่อน ๆ ได้ไปดักโนอาไว้ที่ลานหลังหอพัก และมีการเผชิญหน้ากันเกิดขึ้น”

“และตอนนี้เราก็มาอยู่ที่นี่”

“มีใครอยากออกความเห็นเพิ่มเติมไหม?”

โนอายกมือขึ้น “ฉันมีเรื่องจะอธิบายเพิ่มค่ะ”

“ว่ามาเลย โนอา”

“พวกเขาล้อมฉันที่ลานหลังหอพักค่ะ แล้วเจ้ามังกรขาสั้นทางซ้ายพุ่งเข้ามาก่อน ฉันก็เตะเข้าที่ท้องเขาไปทีเดียว จนเขาลุกไม่ขึ้น”

“จากนั้นก็เป็นมังกรขาสั้นทางขวา ตอนที่เขาพุ่งเข้ามา หนูก็จับแขนเขา ยกขึ้นทุ่มกระแทกพื้น แล้วเหยียบไหล่เขาอีกที”

“สุดท้ายก็เป็นมังกรเผ่าเพลิงกาฬตรงกลางค่ะ หนูจับหางเขา เหยียบซ้ำไปทีหนึ่ง แล้วตอนเขาพยายามต่อย ฉันเลยเผลอหักแขนเขาโดยไม่ได้ตั้งใจค่ะ”

“อาจารย์ใหญ่คะ ฉันพูดจบแล้วค่ะ”

อาจารย์ใหญ่ วิลสัน ยกมือขึ้นกุมขมับด้วยความเงียบงัน “เอาล่ะ… แล้วลาล สำหรับที่โนอาบอกว่า ‘เผลอหักแขนโดยไม่ได้ตั้งใจ’ เธอมีอะไรจะแย้งไหม?”

“ไม่มีครับ! ที่โนอาพูดมาทั้งหมดคือความจริง!” ลาลรีบตอบทันที

“ไอ้ลูกตัวแสบ! นึกยังไงไปพูดเข้าข้างอีกฝ่าย ลูกเป็นคนที่โดนเขาทำร้ายแล้วทำไมถึงเข้าข้างเขาล่ะ?”

พ่อของลาลที่ดูเป็นมังกรหัวแข็งและเจ้าปัญหา หันไปมองโนอาด้วยสายตาคมกริบ “มันชัดเจนแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เด็กผู้หญิงคนนี้ทำร้ายลูกชายของฉัน แถมยังกระทำอย่างโหดร้ายด้วย เธอผิดเต็มประตู ฉันต้องการคำขอโทษจากเธอ!”

“ไม่เพียงแค่คำขอโทษ แต่คนพวกนี้ทั้งสองคนจะต้องก้มหัวและขอโทษลูกชายของฉันด้วยกัน! และต้องชดเชยค่าเสียหายตามที่เกิดขึ้น! แม้แต่สตางค์แดงเดียวก็อย่าให้ขาด!”

“อาจารย์ใหญ่ คุณว่าคำขอของผมสมเหตุสมผลใช่ไหม?”

อาจารย์ใหญ่ วิลสัน รีบเข้ามาแทรก “เอาล่ะ ใจเย็นกันทั้งสองฝ่าย เรา—”

ทันใดนั้น ลีออนก็พูดขึ้นมา “ผมคิดว่า โนอาทำผิดจริงๆ”

ทุกสายตาทันทีหันไปมองมังกรหนุ่มที่ปฏิเสธจะเผยหางของเขา

“ลีออน นายพูดเรื่องอะไร—”

ลีออนค่อยๆ วางมือบนหัวของโนอา ขณะที่เขามองเข้าไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเธอ เขาอธิบายช้าๆ “อย่างแรก หลังจากที่เธอเตะมังกรคางคกตัวแรก เอ่อ หมายถึงมังกรตัวเตี้ยตะแมะแคะจนล้มลง เธอควรจะเตะซ้ำอีกทีเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ลุกขึ้นมาเล่นงานเธอจากข้างหลัง”

“อย่างที่สอง หลังจากที่เธอทุ่มจบ เธอไม่ควรเหยียบที่ท้อง มันโหดร้ายเกินไป ถ้าให้ผมชี้แนะ ขอบอกว่าควรเหยียบที่ต้นขาแทน มันทำให้คู่ต่อสู้หมดสภาพได้เร็วกว่า”

“สุดท้าย การหักแขนมังกรเพลิงกาฬไม่ได้ทำให้พวกเขากลัวหัวหดได้เสมอไป จุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาอยู่ที่หัวเข่า เพราะพวกเขาไม่มีความสามารถในการกระโดดที่มีประสิทธิภาพ หากหัวเข่าเสียหาย พวกเขาก็แทบจะกลายเป็นเป้านิ่งในสนามรบ เข้าใจไหม?”

โนอากะพริบตาที่สวยงามของเธอ มองชายผู้นี้ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย การวิเคราะห์ของเขามีเหตุผล คำแนะนำของเขาน่าเชื่อถือ เขาไม่ดูเหมือนพ่อบ้านธรรมดาๆ เลย

ความปรารถนาในพลังที่มีอยู่ในสายเลือดของมังกร ทำให้โนอารู้สึกชื่นชมลีออนเพิ่มขึ้นมากมาย

โนอายิ้ม ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก และพยักหน้ารับอย่างจริงจัง “เข้าใจค่ะ ฉันจะจำไว้ในครั้งหน้า”

ไม่น่าเชื่อว่าในสถานการณ์แบบนี้ ลีออนไม่เพียงแค่สนับสนุนเธออย่างเต็มที่ แต่ยังให้คำแนะนำในสถานการณ์จริงอีกด้วย การฟังคำแนะนำของเขา ทำให้มังกรขาสั้นสองตัวตรงหน้าถึงกับตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ส่วนโนอาเองกลับรู้สึกตื่นเต้น อยากลองใช้เทคนิคของลีออนดูบ้างเสียแล้ว

****

จบ 67

คห.ผู้แปล จบแล้ว กะจะดูฉากจำเลยรักล้างแค้นกันไปมา หมดละ เปลี่ยนบรรยากาศมาดูความรักและห่วงลูกแทน แต่ก็ไม่แย่นะ อย่างน้อยเซ็กกันอย่างเดียวมันจะสนุกตรงไหน มันต้องมีสลับบรรยากาศความรักลูกบ้าง

ถ้ารอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon