หลังออกจากสตูดิโอถ่ายภาพของเซเลน่า ครอบครัวทั้งสี่ก็ไปหาอาหารที่ร้านเล็ก ๆ เงียบสงบแห่งหนึ่ง ทันทีที่เข้าไป ลีออนก็ถูกล้อมรอบด้วยบรรดาเหล่ามังกรที่มีหางหลากหลายสไตล์เดินผ่านไปมา เขายืนนิ่งอยู่ที่ประตูด้วยความตกตะลึง มองไปที่ห้องที่เต็มไปด้วยลูกค้าที่เป็นมังกร ขาของลีออนเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่

“ไฮโซ… วีไอพี… พวกที่เจ๋งๆเต็มไปหมดเลย!” ลีออนพึมพำอย่างเลื่อนลอย

รอสไวส์มองเขาด้วยสายตาเหยียดหยาม “ตื่นเต้นอะไรนักหนา? อย่าลืมสิว่านายเองก็เป็นคนที่ไม่ธรรมดา ที่มีลูกสาวที่มีเกียรติสองคนกับมังกรเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง”

“ไม่ ไม่ ระดับของเธอต่างจากพวกนั้น”

“งั้นมันคืออะไร?”

“ของผมมันได้รับเกียรติยศจากราชินีอย่างเธอแบบไง”

รอสไวส์หัวเราะเบา ๆ แล้วเลือกที่จะไม่สนใจลีออน ครอบครัวนั่งลงที่โต๊ะริมหน้าต่างและสั่งอาหารง่าย ๆ ไม่กี่จาน บรรยากาศในร้านเงียบสงบ ทุกคนพูดคุยกันด้วยเสียงเบา

ลีออนและรอสไวส์ก็เงียบ ต่างคนต่างหลีกเลี่ยงการชวนคุยกันโดยปริยาย ส่วนลูกสาวทั้งสองนั้นเรียบร้อยเป็นพิเศษ เมื่ออาหารมาเสิร์ฟก็เริ่มทานกันเงียบ ๆ

หลังมื้อเที่ยง ยังเหลือเวลาอีกประมาณสี่ถึงห้าชั่วโมงก่อนที่ภาพถ่ายจะเสร็จ โชคดีที่นครนภามีตัวเลือกความบันเทิงมากมายให้ใช้เวลาระหว่างรอ

แน่นอนว่าจุดสำคัญอยู่ที่การทำให้ลูกสาวมีความสุข ลีออนและรอสไวส์ไม่ได้สนใจเป็นพิเศษว่าจะไปที่ไหน ด้วยความที่ไม่ค่อยลงรอยกันในชีวิตประจำวันกันอยู่แล้ว การทางคาดหวังให้ทั้งคู่ปรับกันมาแสดงความมีไมตรีจิตยิ้มให้กันและกันสิถึงเป็นเรื่องแปลก

แต่ถึงคู่รักคู่นี้จะดูเหมือนไม่ลงรอยกันสุดๆ แต่เมื่อเป็นเรื่องการดูแลลูก พวกเขาล้วนเห็นพ้องต้องกันว่าต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อเลี้ยงดูเด็กๆ  พวกเขาเดินเล่นจนมาถึงสวนสนุกสำหรับมังกรน้อย สองพี่น้องมังกรวิ่งเล่นไปด้วยกัน ขณะที่ลีออนและรอสไวส์เดินตามอยู่ไม่ไกล รักษาระยะห่างพอเหมาะ

ในสวนสนุกมังกรน้อย มีพ่อแม่พาลูก ๆ มาด้วยมากมาย อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่เป็นผู้ปกครองคนเดียวที่มาดูแลลูก ไม่ค่อยมีคู่สามีภรรยาแบบลีออนและรอสไวส์ให้เห็นมากนัก ดูเหมือนว่าเผ่ามังกรจะนิยมการสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศเป็นพิเศษ

เซเลน่าเคยอธิบายว่า “ใช่ค่ะ แต่เป็นเฉพาะในนครนภา ที่นี่เป็นเมืองที่มีความหลากหลายและเปิดกว้างมาก มักดึงเอาสิ่งที่น่าสนใจหรือวัฒนธรรมจากสังคมของเผ่าพันธุ์อื่น ๆ มาใช้”

“แต่สำหรับเผ่ามังกรกลุ่มอื่น ๆ ที่อยู่นอกสกายซิตี้ ส่วนใหญ่จะหยิ่งในศักดิ์ศรีของตน และดูแคลนการเรียนรู้หรือยอมรับสิ่งต่าง ๆ จากเผ่าพันธุ์อื่นค่ะ”

“อ๋อ…เข้าใจละ”

ลีออนยกแขนขึ้น เอามือไขว้หลังศีรษะ หยุดคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ผมว่าเธอเองก็รับฟังคำแนะนำได้ดีเหมือนกันนะ”

รอสไวส์เหลือบมองเขา “ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ?”

“จำได้ไหมครั้งก่อนที่ผมแนะนำให้เธอลองให้ลูกสาวเรียกว่า ‘แม่’ แทน ‘ท่านแม่’? เธอไปบอกเรื่องนั้นกับพวกเด็กๆในคืนนั้นเลยใช่ไหม?”

รอสไวส์ไม่ได้เลี่ยงประเด็นและยอมรับอย่างตรงไปตรงมา

“ใช่ ฉันต้องยอมรับว่าความคิดเรื่องการเลี้ยงลูกของมนุษย์มีความลึกซึ้งกว่าของเผ่ามังกรเยอะ”

“นั่นแหละ ถ้าเธอต้องดูแลลูกเองคนเดียว ผลลัพธ์คงเลวร้ายเกินจินตนาการ” ลีออนหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ

ปัง ปัง ปัง!

เสียงปืนสามนัดดังขึ้นจากบูทยิงลูกโป่ง

ลีออนและรอสไวส์สบตากัน ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังบูทโดยไม่พูดอะไร ระหว่างที่พวกเขาเดินไป โนอาก็ยกปืนขึ้นอีกครั้งแล้วยิงสองนัดติดกัน

ลีออนเพิ่งสังเกตว่าปืนของเล่นของเผ่ามังกรใช้กระสุนที่สร้างจากพลังงานเวทมนตร์เข้มข้น ไม่แปลกใจเลยที่มูนไม่ได้ร่วมเล่นด้วย เพราะเมื่อเทียบกับพี่สาว เธอยังไม่ถึงวัยที่จะใช้เวทมนตร์ได้

อย่างไรก็ตาม โนอาก็พลาดเป้าอีกครั้งกับสองนัดนั้น

แป๊ะ!

โนอาวางปืนกลับลงบนโต๊ะด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจ เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยและมีแววตาเสียดาย

“แม่ มูน ไปเล่นที่อื่นกันเถอะค่ะ” โนอาปรับอารมณ์ของตัวเอง แม้ยังมีท่าทางงอนเล็กน้อย

ถึงแม้ส่วนใหญ่เธอจะดูเป็นผู้ใหญ่และมีเหตุผล แต่ก็ยังมีความเป็นเด็กซ่อนอยู่ เวลาเจอเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ สีหน้าของเธอมักแสดงความรู้สึกออกมาอย่างชัดเจน

ลีออนไม่ได้พูดกระตุ้นให้เธอลองใหม่อีกครั้ง หรือแนะนำอะไรเพิ่มเติม เขาสังเกตได้ทันทีว่าปืนที่ใช้ในบูทน่าจะถูกดัดแปลงไว้ เพราะไม่เช่นนั้น ด้วยฝีมือของโนอา เธอไม่น่าจะพลาดเลยสักนัด

ลีออนรู้กลเม็ดแบบนี้ตั้งแต่ยังเด็ก และไม่คาดคิดว่ามันยังคงทำเงินได้มหาศาลจากเด็ก ๆ ในเมืองมังกรบนฟ้าแห่งนี้ เขาเดินไปยกตัวโนอาลงจากเก้าอี้ ครอบครัวทั้งสี่กำลังจะออกจากบูท

อย่างไรก็ตาม เจ้าของบูทดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าครอบครัวนี้แต่งตัวดีและดูมีฐานะ จึงตั้งใจจะหาวิธีกอบโกยกำไรจากพวกเขาต่อ

“ว้า ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะไม่มีใครได้ของเล่นกลับบ้านเลย พ่อแม่สมัยนี้ไม่เข้าใจสินะว่าลูก ๆ อยากได้อะไร” เจ้าของบูทพูดพลางเช็ดปืนของเล่นไปด้วย น้ำเสียงเจือความนัย

ลีออนหยุดเดินทันที เขาก้มลงมองโนอาแล้วถามว่า “ลูกอยากได้ตุ๊กตาหมีพวกนั้นไหม?”

โนอากัดริมฝีปาก ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัว “ไม่ค่ะ หนูไม่อยากได้”

ลีออนหันไปมองมูน “แล้วมูนล่ะ อยากได้ไหม?”

“อืม… มูนก็ไม่อยากได้ค่ะ”

โอเค นั่นแปลว่าเธออยากได้

ลีออนจับมือมูน หันกลับและเดินตรงไปที่บูทอีกครั้ง

โนอาทำหน้าประหลาดใจอยู่ชั่วขณะ จากนั้นเธอก็เงยหน้ามองรอสไวส์

รอสไวส์ยิ้มและพยักหน้าให้เธอ

เมื่อได้รับการอนุญาตจากแม่ โนอาก็รีบวิ่งตามไปทันที

“เอาอีกสิบนัดครับ เถ้าแก่” ลีออนเดินกลับไปที่บูท

“สิบนัดเองเหรอ? น้อยไปรึเปล่าครับ คุณพ่อ เกมนี้ดูเหมือนง่ายแต่จริง ๆ ท้าทายมากนะ ลูกสาวคุณเมื่อกี้ยังยิงไม่โดนสักเป้าเลย” เจ้าของบูทพูดด้วยน้ำเสียงเชิญชวนอย่างมีเล่ห์นัย เห็นได้ชัดว่าต้องการให้ลีออนลงเงินให้มากขึ้น

แต่ลีออนพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ “แค่สิบก็เหลือเฟือ”

“ได้ ๆ สิบนัดตามนั้น”

เจ้าของบูทยื่นปืนของเล่นกระบอกเดิมมาให้

โนอาหยิบเหรียญจากกระเป๋าของเธอไม่กี่เหรียญและส่งให้เจ้าของบูท

“ขอบใจนะ” ลีออนพูด

“ค่ะ” โนอาพยักหน้าเบา ๆ

ลีออนยกปืนของเล่นขึ้น พร้อมกับส่งพลังเวทมนตร์ไหลผ่านปลายนิ้วเข้าสู่แม็กกาซีนของปืน

นอกจากการเล็งแล้ว เกมยิงลูกโป่งเวอร์ชันเผ่ามังกรยังต้องการการควบคุมพลังเวทมนตร์อย่างแม่นยำอีกด้วย

นัดแรก

กระสุนพุ่งออกไปพลาดเป้า

“ไม่เป็นไร ๆ ยิงต่อเลย”

มูนดึงชายเสื้อของลีออนพร้อมเงยหน้ามองเขา “พ่อคะ ไม่ต้องเล่นต่อก็ได้ มูนไม่อยากได้ตุ๊กตาหมีตัวนั้นแล้วค่ะ”

ถึงแม้ว่าครอบครัวนี้จะไม่ได้ขัดสนเงินทองสำหรับการยิงเล่นไม่กี่รอบ และพวกเขาสามารถซื้อเจ้าตุ๊กตาหมีในราคาสูงได้ก็ตาม

แต่ความโชคร้ายของเจ้าของบูทก็คือ ครอบครัวนี้ดื้อรั้นใช่ย่อย โดยเฉพาะคนที่กำลังถือปืนอยู่ตอนนี้

ลีออนลูบหัวเล็ก ๆ ของมูนเบา ๆ “ไม่เป็นไร พ่อทำได้”

“ใช่เลยครับ คุณพ่อทำได้แน่นอน! เอาแบบนี้ไหมครับ เติมเงินเพิ่มแล้วยิงอีกสัก——”

เจ้าของบูทดีใจเร็วเกินไป ลีออนพลาดนัดแรกเพราะกำลังทดสอบว่าปืนถูกปรับแต่งมากแค่ไหน เมื่อเขารู้แล้ว เขาก็ปรับการเล็งใหม่ จากนั้นยิงต่อเนื่องไปอีกหลายครั้ง

ผลสรุปคือจากสิบนัด ลีออนยิงโดนเป้าถึงเก้านัด รางวัลคือ ตุ๊กตาหมีขนาดใหญ่สองตัว

“ขอบคุณนะครับ เถ้าแก่ เห็นไหม ผมบอกแล้วว่าสิบครั้งก็เหลือเฟือ”

ลีออนส่งตุ๊กตาหมีสองตัวให้ลูกสาวทั้งสอง เจ้าของซุ้มนิ่งงันจนพูดไม่ออก แทบจะร้องไห้

นี่มันคนฝีมือระดับไหนกัน? แม้แต่ปืนที่วางยาก็ยังยิงโดนเป้าได้

รีบไสหัวออกไปจากบูทให้ไวเลย!

ลีออนหันหลังเดินออกไปอย่างพอใจ ก่อนจะเงยหน้ามองรอสไวส์ แม่มังกรยืนอยู่มือเปล่า ในขณะที่ลูกสาวทั้งสองกลับมาพร้อมตุ๊กตาคนละตัว

เขาคิดอะไรบางอย่างออก

แล้วหันกลับไปอีกครั้ง

“เถ้าแก่ เอามาอีกสิบนัด”

*****

จบch 40

ความเห็นนักแปล

เป็นไงล่ะเมิง เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับท่านลีออน เพื่อลูกเพื่อเมีย  เฮียเขาโชว์เทพจริงๆ