007 ดันเจี้ยนแรก

— ดันเจี้ยน

ประตูสู่ต่างโลกที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันในช่วงต้นยุคไทโช

การเข้าออกภายในและภายนอกเป็นไปได้ แต่คลื่นวิทยุและแสงไม่สามารถผ่านได้ ทำให้ขอบเขตของทางเข้ามืดสนิท มันเป็นพื้นที่ต่างมิติ

ในตอนแรกที่ถูกค้นพบ มันถูกหวาดกลัวด้วยเหตุผลต่างๆ นานา เช่น เป็นนรก มีปีศาจ หรือถูกลักพาตัว แต่เมื่อรู้ว่าหินเวทมนตร์ที่มอนสเตอร์ทิ้งไว้เมื่อถูกสังหารนั้นเป็นแหล่งพลังงาน ประเทศของเราก็ระดมกำลังทหารโดยไม่สนใจสงคราม และเริ่มบุกโจมตีดันเจี้ยน

ในตอนแรก พวกเขาตั้งเป้าที่จะไปสู่ชั้นลึกโดยใช้ดาบปลายปืนเป็นอาวุธหลัก แต่เมื่อเจอมอนสเตอร์ที่ปืนไร้ผลเพิ่มขึ้น ความเสียหายต่อกองทัพก็มหาศาล และการบุกโจมตีชั้นที่สูงกว่านั้นก็หยุดชะงัก

อย่างไรก็ตาม ผู้บริหารระดับสูงของประเทศไม่สามารถละทิ้งหินเวทมนตร์ที่เป็นแหล่งพลังงานและวัตถุดิบที่ไม่รู้จักได้ จึงได้พัฒนาการวิจัยโดยรัฐบาลเพื่อพิชิตดันเจี้ยน และทุ่มเทกำลังอย่างมาก

ไม่เพียงแต่กองทัพเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพลเรือนที่ได้รับการคัดเลือกอย่างกว้างขวาง ซึ่งภายหลังถูกเรียกว่า “นักผจญภัย” ก็ได้รับการฝึกฝนและได้รับการสนับสนุนในการเพิ่มเลเวล มีการออกกฎหมายที่เกี่ยวข้อง การจัดตั้งสถาบันการศึกษา ซึ่งภายหลังกลายเป็น “โรงเรียนนักผจญภัย” และการปฏิรูปการบริหาร รวมถึงการจัดตั้ง “กระทรวงดันเจี้ยน” ซึ่งรวบรวมคนจำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้องและเริ่มการบุกโจมตีอีกครั้ง

ทั่วโลกเกิดความขัดแย้ง สงครามกลางเมือง และสงครามระหว่างประเทศหลายครั้งเพื่อแย่งชิงสิทธิ์ในการควบคุมดันเจี้ยนซึ่งเป็นแหล่งทรัพยากรพลังงานอันล้ำค่า ทำให้เกิดผู้ลี้ภัยจำนวนมาก แต่โชคดีที่ญี่ปุ่นมีดันเจี้ยนเพียงแห่งเดียวในประเทศ ทำให้สามารถรักษาทรัพยากรพลังงานได้โดยไม่ตกเป็นเป้าหมายของประเทศอื่น

หินเวทมนตร์ที่ผลิตได้ในดันเจี้ยนได้ช่วยปรับปรุงสถานการณ์พลังงานของญี่ปุ่นที่เคยพึ่งพาต่างประเทศอย่างมาก ทำให้เกิดบริษัทพลังงานหินเวทมนตร์ที่น่าภาคภูมิใจระดับโลกหลายแห่ง และพัฒนาเป็นประเทศผู้ส่งออกพลังงาน ซึ่งมีส่วนสำคัญต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ

จนถึงตอนนี้ ญี่ปุ่นและโลกก็เป็นไปได้ด้วยดี

อย่างไรก็ตาม เมื่อ 15 ปีที่แล้ว บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในฝรั่งเศสได้ประกาศความสำเร็จในการสร้าง เมจิกฟิลด์ ได้

เดิมทีขอบเขตที่การเสริมสร้างร่างกายจะปรากฏขึ้นนั้นมีเพียงในดันเจี้ยนและประมาณ 150 เมตรจากทางเข้าเท่านั้น แต่ด้วยการประดิษฐ์นี้ การเสริมสร้างร่างกายก็สามารถแสดงผลได้ทุกที่โดยไม่จำกัดสถานที่ สิ่งนี้ทำให้โลกเข้าสู่ยุคใหม่ ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลงก็ตาม

ลองนึกดูสิ โลกที่เต็มไปด้วยยอดมนุษย์ที่แม้แต่กระสุนปืนก็ไม่มีผล ฟันดาบเพียงครั้งเดียวก็สามารถทำลายหินก้อนใหญ่ได้ และวิ่ง 100 เมตรได้ในไม่กี่วินาที

เมจิกฟิลด์ ได้ทำกำไรในด้านเศรษฐกิจอย่างแน่นอน เช่น เกษตรกรรมและการก่อสร้าง แต่แน่นอนว่ามันถูกกลุ่มก่อการร้าย นักการเมือง และองค์กรศาสนาใช้ในทางที่ผิด จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ลอบสังหารประธานาธิบดีสหรัฐฯ

แม้ว่าจะมีบอดี้การ์ดติดอาวุธจำนวนมาก แต่ภาพที่น่าตกใจของประธานาธิบดีถูกสังหารพร้อมกับบอดี้การ์ดด้วยดาบโดยผู้ก่อการร้ายเพียงคนเดียวก็ถูกเผยแพร่ไปทั่วโลก สร้างความตกตะลึงแก่ผู้คนทั่วโลก

ประเทศและองค์กรที่เห็นประโยชน์จากสิ่งนี้ได้ว่าจ้างนักผจญภัยด้วยเงินจำนวนมาก และนำพวกเขาไปใช้ในความขัดแย้งระหว่างประเทศ นอกจากนี้ยังถูกใช้เป็นบุคลากรในการก่อวินาศกรรม การจารกรรม และหน่วยลอบสังหาร ทำให้รูปแบบของสงครามและการทูตเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ตั้งแต่ช่วงเวลานี้เป็นต้นมา องค์กรทหารรับจ้างก็ปรากฏตัวบนเวทีโลกอย่างต่อเนื่องในด้านการเมืองและศาสนา และเริ่มส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อความมั่นคงของแต่ละประเทศ

องค์การสหประชาชาติได้ตัดสินใจที่จะจัดการเมจิกฟิลด์และดันเจี้ยนอย่างเข้มงวดเพื่อป้องกันการนำไปใช้ในทางที่ผิด แต่ถึงกระนั้น อาชญากรรมที่กระทำโดยนักผจญภัยก็ยังคงไม่สิ้นสุด อาจเป็นเพราะมีการใช้ดันเจี้ยนที่ยังไม่ถูกค้นพบ การรับมือจึงเป็นไปอย่างล่าช้า

— นี่คือสิ่งที่เขียนไว้ในคู่มือนักผจญภัย

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวในช่วงสิบปีที่ผ่านมา… มันร้ายแรงจริงๆ นะ เรื่องพวกนี้ฉันก็เคยหาข้อมูลที่บ้านคร่าวๆ แล้ว แต่ไม่คิดว่าประธานาธิบดีสหรัฐฯ ก็ตกเป็นเหยื่อของเมจิกฟิลด์ด้วย

ตอนเล่นเกม แค่เก็บข้อมูลโลกแบบนี้ไว้ในใจ แล้วก็สนุกกับการบุกดันเจี้ยนอย่างไม่แคร์อะไร พร้อมกับพิชิตนางเอกและโชว์ความเทพของนักผจญภัยก็พอแล้ว

“ว่าไปแล้ว เพื่อนร่วมชั้นก็มีสายลับจากต่างชาติด้วยนี่นา”

ตัวละครเหตุการณ์ที่จะเป็นชนวนให้เกิดสงครามในพื้นที่และการต่อสู้กับสายลับในภายหลังอยู่ในห้อง E การร่วมมือกับเธอและเคลียร์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะทำให้ได้เปรียบอย่างมากในการพิชิตดันเจี้ยน แต่… เอาจริงๆ ก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งด้วยเลย

ความรู้สึกหดหู่กำลังคืบคลานเข้ามา แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรที่ไม่จำเป็น ตอนนี้ตั้งใจบุกดันเจี้ยนให้เต็มที่ก่อน

・・・・・・・・・・

ทางเข้าดันเจี้ยนตั้งอยู่บนชั้น 1 ของอาคารโรงเรียนนักผจญภัย ซึ่งมีทั้งหมด 10 ชั้นใต้ดินและ 18 ชั้นเหนือพื้นดิน

อาคารเรียนเป็นที่ใช้ร่วมกันระหว่างแผนกมัธยมต้น มัธยมปลาย และมหาวิทยาลัย ชั้น 1 และ 2 เป็นของแผนกมัธยมต้น ชั้น 3 ถึง 5 เป็นของแผนกมัธยมปลาย ส่วนที่เหลือเป็นของมหาวิทยาลัยนักผจญภัย สถาบันวิจัย และบริษัทเอกชน

ทางเข้าดันเจี้ยน ซึ่งในโลกเดิมน่าจะตั้งอยู่ที่เชิงเขาเล็กๆ แต่เนื่องจากความจำเป็นในการใช้เมจิกฟิลด์อันล้ำค่าอย่างเต็มที่ จึงมีการรื้อถอนภูเขาไปครึ่งหนึ่งและสร้างอาคารขนาดใหญ่โดยมีทางเข้าดันเจี้ยนเป็นศูนย์กลาง สิ่งนี้สะท้อนถึงความมุ่งมั่นของประเทศนี้ต่อทรัพยากรดันเจี้ยน

ในการเข้าดันเจี้ยน อันดับแรกต้องไปที่โถงหน้ากิลด์นักผจญภัย และใช้บัตรนักผจญภัยหรืออุปกรณ์บางอย่างที่เครื่องคล้ายกับประตูสถานีรถไฟ ฉันต้องใช้อุปกรณ์สวมใส่ที่โรงเรียนแจกให้

โถงหน้ากิลด์มีผู้คนเข้าออกหลายหมื่นคนต่อวัน ทำให้แน่นขนัดไปด้วยนักผจญภัยมากมาย

“แต่ก็มีคนแต่งตัวจัดจ้านเยอะนะ”

ชุดเกราะหนังเบาๆ ยังถือว่าเรียบง่าย ส่วนนักผจญภัยที่สวมชุดเกราะโลหะเงางาม หรือชุดคลุมสีสันสดใส ผ้าคลุม หรือแม้กระทั่งพกอาวุธขนาดใหญ่ก็มีให้เห็นบ้าง ประวัติศาสตร์ของโลกนี้อยู่ในยุคปัจจุบัน แต่เมื่อมองดูผู้คนรอบข้างแล้ว มันก็เหมือนกับโลกแฟนตาซีแท้ๆ มีแค่คนอย่างฉันที่ใส่ชุดวอร์มกับไม้เบสบอลเท่านั้นที่คงเป็นมือใหม่สุดๆ… หรือว่ามีแค่ฉันคนเดียว?

หลังจากผ่านประตูตรวจตั๋วเข้ามา ก็เดินช้าๆ ไปตามกระแสของผู้คน และยืนอยู่หน้าทางเข้าดันเจี้ยน เป็นทางเข้าขนาดใหญ่ กว้าง 10 เมตร และสูง 10 เมตร พื้นผิวขอบเขตไม่สะท้อนแสงเลย ทำให้มืดสนิทจนน่าตกใจ มันมืดจนดูแปลกประหลาด เมื่อเข้าไปในนั้น ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ไม่มีในเกมห่อหุ้มร่างกาย ทำให้ฉันต้องกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว

หลังจากผ่านขอบเขตไปไม่กี่วินาที ภายในเป็นโถงขนาด 100 เมตรสี่เหลี่ยม และที่ปลายโถงก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการสื่อสารหลายแห่งที่เชื่อมต่อกับโลกภายนอกด้วยสายเคเบิลหนาแน่น คลื่นวิทยุไม่สามารถเข้าถึงได้ แต่การสื่อสารภายนอกเป็นไปได้ด้วยสายเคเบิล และสายเคเบิลมัดหนึ่งก็ถูกส่งผ่านจากภายนอกเข้ามาที่ทางเข้าด้วย คงเป็นเพื่อให้สามารถใช้อุปกรณ์ในดันเจี้ยนได้

มีทั้งที่พักผ่อนและร้านค้า แต่ที่นั่งเต็มหมดและแออัดมาก เมื่อพิจารณาว่าทางเข้าอยู่ใกล้แค่นั้น การพักผ่อนข้างนอกน่าจะดีกว่า แต่ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง

จากตรงนั้นก็เดินไปตามกระแสของผู้คนโดยไม่มีทางแยก เดินไปตามทางตรง

ภายในเป็นถ้ำขนาดใหญ่ พื้นผิวราบเรียบ แต่เพดานและด้านข้างขรุขระเหมือนเหมืองถ่านหินขนาดใหญ่ นอกจากนี้ ถึงแม้จะไม่มีแหล่งกำเนิดแสง แต่ก็ยังสว่าง ผนังไม่ได้เปล่งแสง แต่เหมือนมีแสงที่โปร่งใสส่องลงมาจากทั่วผนัง

มอนสเตอร์… ไม่มีเลย อาจเป็นเพราะว่าทันทีที่มอนสเตอร์ปรากฏตัว นักผจญภัยที่อยู่ใกล้เคียงจะรุมสังหารพวกมันทันที คนเยอะเกินไป ทำให้แทบจะต่อสู้ไม่ได้ จึงเดินลึกเข้าไปอีก

เดินจากทางเข้าประมาณ 1 ชั่วโมง น่าจะประมาณ 2 กิโลเมตรได้ ฉันจงใจเลี้ยวออกจากถนนสายหลักที่นำไปสู่ชั้น 2 ของดันเจี้ยน และมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านน้อยกว่า แม้จะมีทางแยกหลายแห่งก่อนจะมาถึงที่นี่ แต่อุปกรณ์ของโรงเรียนก็มีฟังก์ชัน GPS ที่ใช้ในดันเจี้ยนได้ รวมถึงฟังก์ชันการทำแผนที่อัตโนมัติด้วย ทำให้ไม่มีทางหลงทางในชั้นตื้นๆ

และดูเหมือนว่าโครงสร้างภายในของดันเจี้ยนนี้จะเหมือนกับตอนที่เล่นเกมทุกประการ การวางแผนการบุกดันเจี้ยนในอนาคตก็จะง่ายขึ้นและรวดเร็วขึ้น

ในทางกลับกันก็มีเรื่องที่ไม่คาดคิดด้วย ฉันไม่คิดว่าจะใช้เวลาถึง 1 ชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่นี่ คนเยอะเกินไปจริงๆ การต้องผ่านสถานที่ที่มีคนเยอะแยะแบบนี้ทุกครั้งมันน่าเบื่อนะ ขณะที่กำลังเดินช้าๆ คิดว่าจะปรับแผนการบุกดันเจี้ยนในอนาคตอย่างไร ก็มีหมอกสีดำปรากฏขึ้นตรงหน้า ซึ่งเป็นสัญญาณว่ามอนสเตอร์กำลังจะปรากฏตัว

เมื่อหมอกหายไป สิ่งที่ปรากฏขึ้นแทนคือก้อนสีฟ้าอ่อนขนาดประมาณ 20 ซม. ซึ่งก็คือ สไลม์

มอนสเตอร์มีคุณสมบัติพิเศษคือจะไม่เคลื่อนไหวเป็นเวลาสองสามวินาทีหลังจากปรากฏตัว ฉันใช้ประโยชน์จากคุณสมบัตินั้น แกว่งไม้เบสบอลลงใส่สไลม์ที่กำลังเปิดช่องว่าง สไลม์ก็แตกกระจายเหมือนเยลลี่ที่ถูกบดขยี้

เศษสไลม์กลายเป็นหมอกและหายไปในเวลาประมาณสิบวินาที เหลือเพียงหินเวทมนตร์ขนาดเท่าเล็บนิ้วก้อย หินเวทมนตร์ขนาดนี้คงขายได้สัก 10 เยน ประสิทธิภาพต่อชั่วโมงแย่มาก แต่เมื่อมีคนเยอะขนาดนี้ก็ช่วยไม่ได้

ในเกม สไลม์เป็นมอนสเตอร์เลเวล 1 และฉันก็เลเวล 1 เช่นกัน ดังนั้นค่าประสบการณ์จะได้รับ 100% มีระบบที่ว่าถ้าคุณเอาชนะมอนสเตอร์ที่เลเวลต่ำกว่าของคุณ ค่าประสบการณ์จะลดลง และถ้าคุณเอาชนะมอนสเตอร์ที่เลเวลสูงกว่าคุณ คุณจะได้รับโบนัสค่าประสบการณ์ แต่นั่นก็ต่อเมื่อมันเป็นเหมือนในเกมเท่านั้น

ในการเลเวล 2 ต้องเอาชนะมอนสเตอร์เลเวล 1 มากกว่า 100 ตัว ฉันวางแผนจะเอาชนะมันอย่างรวดเร็วและขึ้นเลเวล 2 เลย แต่ถ้าต้องรอให้มอนสเตอร์เกิด ก็คงต้องใช้เวลานานมาก

“ถ้าไปลึกกว่านี้อีกหน่อย ก็จะมีห้องสไลม์นี่นา…”

ที่ชั้น 1 ของดันเจี้ยนทางตะวันออกเฉียงเหนือ มีห้องเล็กๆ ที่เรียกว่า “ห้องสไลม์” ซึ่งหากรวบรวมสไลม์ 3 ตัว มันจะรวมร่างกันกลายเป็นสไลม์พิเศษขนาดใหญ่ ค่าประสบการณ์ก็เป็น 10 เท่าของสไลม์ปกติ และเลเวลมอนสเตอร์ก็เป็น 2 ด้วย ทำให้ได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เพิ่มอีก เป็นสองเท่าที่คุ้มค่ามาก ในตอนเริ่มต้นเกม การเอาชนะสไลม์รวมร่างนี้ถือเป็นกลยุทธ์มาตรฐาน

เดินต่อจากจุดนั้นอีกประมาณ 30 นาที ก็มาถึงใกล้ห้องสไลม์แล้ว อาจเป็นเพราะรอบๆ ไม่มีคนแล้ว ทำให้เห็นสไลม์อยู่ประปรายโดยไม่ถูกสังหารทันที

สไลม์เป็นมอนสเตอร์แบบ Passive ที่ไม่โจมตีเว้นแต่เราจะโจมตีมัน ดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้ไม้เบสบอลตีเบาๆ เพื่อให้ติดสถานะ เฮท(ความเกียจชัง) (※1) และให้มันหันมาสนใจเรา

เอาล่ะ ลองทำดูสิ

ทำตามขั้นตอนรวบรวมเฮทของสไลม์ 3 ตัวแล้ววิ่งเข้าไปในห้องสไลม์…

“โอ้ กำลังรวมร่างแล้ว”

สไลม์สีฟ้าอ่อนรวมตัวกัน และภายในไม่กี่วินาที สีก็เปลี่ยนไป กลายเป็นสไลม์สีน้ำเงินเข้มขึ้น รู้สึกว่าเคลื่อนไหวเร็วขึ้นนิดหน่อยไหม?

สไลม์รวมร่างเป็นมอนสเตอร์ Active ที่จะโจมตีอย่างรุนแรงทันทีที่ตรวจจับศัตรูได้ จึงต้องระวัง น้ำหนักของสไลม์เดิมประมาณ 2-3 กก. แต่หลังจากรวมร่างแล้วจะหนักเกือบ 10 กก. และมีขนาดใหญ่ขึ้นสองเท่า ถ้าโดนโจมตีด้วยการกระโดดเข้าใส่ด้วยความเร็วหลายสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงเข้าที่ท้อง คงจะเจ็บปวดจนต้องดิ้นพล่านอยู่ตรงนั้นแหละนะ แต่ฉันมีไขมันหนาๆ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

ตอนแรกก็ระมัดระวัง สังเกตการโจมตีของสไลม์รวมร่างอยู่พักหนึ่ง ดูเหมือนว่ามันจะเคลื่อนไหวแบบเดิมๆ คือกระโดดเข้าใส่ตรงๆ เหมือนในเกม ฉันคาดเดาการเคลื่อนไหวของสไลม์เหมือนกับการหลบลูกบอล และหลบไปด้านข้างพร้อมกับตีไม้เบสบอล

สไลม์ธรรมดาแค่ตีตรงกลางก็สามารถโค่นล้มได้ในครั้งเดียว แต่สำหรับสไลม์รวมร่าง ดูเหมือนว่าจะต้องตีมากกว่าสองครั้งถึงจะโค่นล้มได้ มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ยากอะไร จึงไม่มีปัญหา วันนี้จะพยายามจนกว่าจะขึ้นเลเวล 2

ฉันล่าสไลม์ในห้องสไลม์มาหลายชั่วโมงโดยมีการพักเป็นระยะๆ ลองเดินสำรวจบริเวณใกล้เคียงแล้ว แต่ไม่พบนักผจญภัยคนอื่นที่ล่าสไลม์รวมร่างเลย ทั้งที่เป็นมอนสเตอร์ที่จัดการง่ายและเป็นที่นิยมสำหรับมอนสเตอร์เลเวล 2 หรือว่ามันไม่เป็นที่รู้จักกัน?

“โอ้ ได้แรร์ดรอปแล้ว โชคดีจัง!”

แหวนสไลม์ เป็นสีทองแดงเรืองแสงเล็กน้อย แหวนนี้มีผล VIT +2 แม้จะช่วยเพิ่มพลังชีวิตได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ของแบบนี้ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีในช่วงแรกๆ นะ ขนาดใหญ่กว่านิ้วอ้วนๆ ของฉันอีก แต่ Magic Item เมื่อสวมใส่แล้วจะปรับขนาดให้เข้ากับผู้สวมใส่ได้ จึงไม่ต้องกังวล

หลังจากนั้นก็ล่าสไลม์รวมร่างต่อไปอีกประมาณ 10 ตัว ในที่สุดก็เลเวลอัพ! ตอนแรกความรู้สึกเหมือนเมาที่ความร้อนพุ่งพล่านจากทั่วร่างกายพร้อมกันกับอาการคลื่นไส้ ฉันคิดว่าตัวเองไม่สบาย แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็วและร่างกายก็รู้สึกเบาลงอย่างกะทันหัน

การเคลื่อนไหวของร่างกายก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยด้วย สเตตัสก็ควรจะเพิ่มขึ้นด้วย แต่ถ้าจะตรวจสอบต้องไปที่สำนักงานประเมินผลของกิลด์นักผจญภัย หรือไปที่ร้านค้าในห้องลับชั้น 10 การประเมินสเตตัสที่สำนักงานประเมินผลจะทำให้อัปเดตสเตตัสบนอุปกรณ์ด้วย ดังนั้นการเลเวลอัพอย่างรวดเร็วอาจทำให้สะดุดตาได้ ควรหลีกเลี่ยงจะดีกว่า ถึงแม้ว่าแค่เลเวล 2 หรือ 3 ก็คงไม่ถูกมองว่าเป็นเรื่องแปลกอะไรหรอกนะ

“แต่การเลเวลอัพนี่มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นผู้รอบรู้เลยนะ มันติดใจอย่างบอกไม่ถูก… ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย”

เมื่อดูเวลาบนอุปกรณ์ก็พบว่าเลย 1 ทุ่มไปแล้ว ท้องก็หิว ขาก็ล้า วันนี้พอแค่นี้ รีบกลับบ้านกันดีกว่า

(※1) เฮท (Hate)

หมายถึง ความเป็นศัตรูจากมอนสเตอร์ มอนสเตอร์จะมุ่งเป้าไปที่ผู้เล่นที่มีเฮทสูงเป็นอันดับแรก ดังนั้นในการต่อสู้กับบอสและอื่นๆ จึงจำเป็นต้องระมัดระวังการจัดการเฮทเพื่อไม่ให้เป้าหมายไปอยู่ที่แนวหลัง