030: เสียงหัวใจของโกเลม

เราเดินลึกเข้าไปในอุโมงค์แนวนอนที่อยู่ก้นบ่อกับดัก ไม่นานทางก็เปลี่ยนจากผนังหินขรุขระกลายเป็นทางเดินหินเรียบ แสดงว่านี่ไม่ใช่แค่อุโมงค์ธรรมดา

ผมเปิดไฟฉายที่เตรียมมาเพราะมันมืดสนิท ลมเย็นๆ พัดออกมาจากด้านในช้าๆ แสดงว่ามันเชื่อมต่อกับที่ไหนสักแห่ง

จากนั้นไม่กี่นาที ทางเดินก็เปลี่ยนเป็นทางเดินยาวสูงประมาณ 5 เมตร มีโลงศพวางเรียงรายอยู่บนผนังมากมาย จะเรียกว่าเป็นสุสานใต้ดินแบบคาตาคอมบ์ก็ได้ ทางเดินคดเคี้ยวไปมาหลายครั้ง จึงต้องระวังไม่ให้หลงทิศ ในสถานการณ์แบบนี้ ฟังก์ชันแผนที่อัตโนมัติบนข้อมือก็มีประโยชน์มาก

อากาศเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ ผมสวมเสื้อฮู้ดและเดินอย่างระมัดระวังไม่ให้เกิดเสียงรบกวน ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกุกกักมาจากด้านหน้าหลายสิบเมตร น้องสาวของผมกลั้นหายใจ แอบชะโงกหน้าออกจากที่กำบังเพื่อดูว่ามีอะไรอยู่

“(กระดูกมันขยับได้)”

“(อ่า สเกเลตันนี่เอง เดี๋ยวพี่จัดการเอง)”

สเกเลตันก็คือโครงกระดูกมนุษย์มีชีวิตตามชื่อของมัน มอนสเตอร์ชนิดนี้ไม่แปลกอะไรนักในแผนที่ที่เต็มไปด้วยอันเดดตั้งแต่ชั้น 11 เป็นต้นไป แต่ด้วย DLC “เสียงหัวใจของโกเลม” ทำให้สเกเลตันเวอร์ชันอ่อนแอออกมาปรากฏตัวในชั้น 7 นี้ด้วย

เจ้าพวกนี้เป็นแค่โครงกระดูก ดังนั้นการแทงด้วยดาบสั้นจึงไม่ค่อยมีผล ผมซึ่งถือดาบใหญ่กว่าน่าจะทำได้ดีกว่า พวกมันยังไม่รู้ตัว ผมจึงย่นระยะเข้าไปเพื่อจัดการสเกเลตันในการโจมตีครั้งเดียวโดยไม่ให้มันตอบโต้

แต่สเกเลตันก็มีพลังการรับรู้ที่กว้างขวาง มันรู้ตัวทันทีแม้ผมจะอยู่ด้านหลัง และพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วและปฏิกิริยาเริ่มต้นที่เกินคาด

ระยะห่างระหว่างเราลดลงอย่างรวดเร็วจนเกือบจะชนกัน ผมจึงรับการโจมตีแนวทแยงของสเกเลตันด้วยดาบครั้งหนึ่งแล้วเปลี่ยนเป้าหมายเพื่อสวนกลับ… แต่การโจมตีนั้นหนักกว่าที่คิด และแรงกระแทกก็แล่นไปที่มือ

“อึก…เอาไป!”

ผมเตะเข้าที่ซี่โครงของมันหลายซี่ด้วยท่าเตะปลายเท้า เมื่อมันเสียสมดุล ผมก็เหวี่ยงดาบเข้าใส่กะโหลกอย่างแรง กะโหลกก็แตกเป็นเสี่ยงๆ กระดูกบางส่วนส่งเสียงกุกกักและสั่นสะเทือนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยุดนิ่งและกลายเป็นหินเวทมนตร์ไป

การเตะด้วยรองเท้านิรภัยแบบไม่ยั้งมือก็ทรงพลังไม่น้อยเลยนะ

“เฮ้อ…มันเร็วและมีพละกำลังมากกว่าที่คิดแฮะ…รู้สึกว่าเลเวลมอนของมันแค่ 8 ใช่ไหมนะ” 

“สเกเลตันมันเร็วขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ทั้งๆ ที่เป็นแค่โครงกระดูกแท้ๆ”

อาจเป็นเพราะเป็นแค่โครงกระดูกทำให้เคลื่อนไหวได้คล่องตัว การเคลื่อนไหวเริ่มต้นของสเกเลตันจึงเร็ว และในขณะเดียวกันก็มีพละกำลังด้วย พลังงานจลน์เมื่อรับการโจมตีด้วยอาวุธจึงเกินกว่าที่คาดไว้ มันโจมตีโดยเกินขอบเขตการเคลื่อนไหวของข้อต่อ ทำให้รูปแบบการโจมตีอ่านยากมากเมื่อเทียบกับการต่อสู้กับคน การรับรู้ด้วยพลังเวทมนตร์ก็กว้างขวาง ในช่วงแรกที่ยังไม่มีทักษะปกปิดพลังเวทมนตร์ การชิงลงมือก่อนคงเป็นเรื่องยาก

ในเกมดันเอ็กซ์ สเกเลตันก็ไม่ได้ถูกมองว่าเป็นแค่มอนสเตอร์ทั่วไป แต่เมื่อได้เผชิญหน้าจริงๆก็รู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่เหนือมอนสเตอร์เลเวล 8 มาก ตอนแรกคิดว่าจะล่าสเกเลตันไปด้วยกับการล่าโกเลม แต่การต้องรับมือกับพวกนี้หลายตัวพร้อมกันคงจะเหนื่อยพอสมควร ดูเหมือนว่าจะต้องมุ่งเป้าไปที่โกเลมอย่างเดียวจะดีกว่า

ถ้าจะสู้กับอันเดดที่มีความสามารถในการรับรู้พลังเวทมนตร์หลายครั้ง คงต้องรอให้ได้ทักษะปกปิดพลังเวทมนตร์หรืออาวุธที่ได้เปรียบอันเดดก่อนดีกว่า

 

เรายังคงเดินต่อไปอย่างช้าๆ โดยอาศัยแสงไฟฉายนำทาง การเดินทางในความมืดไฟฉายส่องทางก็สะดวกดี แต่สำหรับการต่อสู้ควรมีโคมไฟที่ส่องสว่างได้กว้างขวางด้วย

เราปะทะกับสเกเลตันสองสามตัวขณะเดินคดเคี้ยวไปตามทางเดินของคาตาคอมบ์และในที่สุดก็พบบันไดขึ้นไปด้านบน เราเดินขึ้นไปอย่างเงียบๆระมัดระวังมอนสเตอร์และก็ออกมาในสถานที่ที่คล้ายกับโบสถ์

สภาพภายในค่อนข้างทรุดโทรม เพดานบางส่วนพังลงมา เสาหลายต้นหัก และมีเศษซากกระจัดกระจายไปทั่ว ผนังด้านในก็มีต้นไม้เลื้อยขึ้นปกคลุม แท่นบูชาที่ดูเหมือนจะเคยใช้บูชาเทพเจ้ากลับไม่มีอะไรอยู่เลย มีเพียงแค่ตู้โชว์เท่านั้น สงสัยจะเป็นความเชื่อเรื่องวัตถุมงคล

นอกจากนี้ยังมีห้องเล็กๆ อีกสองห้อง แต่ดูเหมือนจะไม่มีมอนสเตอร์

“เอาล่ะ ถึงเวลาพักแล้ว เอาเสื่อออกมาสิ” 

“ค่ะ~”

เราเดินมาไกลพอสมควรแล้ว จึงตัดสินใจพัก แม้จะยังคงระมัดระวังเสียงรบกวนอยู่ก็ตาม ขณะที่คาโนะปูเสื่อ ผมก็หยิบกระติกน้ำและขนมออกมาจากเป้ เมื่อเปิดถุงมันฝรั่งทอดก็พบว่ามันแตกไปเกือบครึ่ง สงสัยเป็นเพราะการต่อสู้กับสเกเลตัน ครั้งหน้าคงต้องเอาขนมที่ไม่แตกง่ายๆ มาแล้ว

ผมดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่ไปอึกหนึ่งแล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

ที่นี่เป็นพื้นที่ที่เพิ่มเข้ามาใน DLC “เสียงหัวใจของโกเลม” แล้ว นั่นหมายความว่าโลกใบนี้มีการรวม DLC ล่าสุดทั้งหมด ซึ่งเหมือนกับสถานะก่อนที่จะถูกย้ายมาอยู่ที่นี่

เลเวลสูงสุดคือ 90 แนวทางการฝึกฝนก็คือไม่ได้เน้นไปที่สายกายภาพหรือเวทมนตร์อย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ควรจะแข็งแกร่งในทุกๆ ด้านจะดีกว่า

(ไอเทมเควสและยูนิคไอเท็ม (※1) ที่น่าจะมีอยู่ ควรจะรีบเก็บให้เร็วที่สุดดีไหมนะ)

อย่าง [ดาบดีบัพ] ที่อาคางิคุงได้มา ไอเทมเควสหลายชิ้นมักจะมีความสามารถที่ทรงพลัง ผมลองพยายามทำเควสเพื่อให้ได้ [ดาบดีบัพ] ด้วยตัวเองแต่ก็ล้มเหลว มันเปิดเผยว่าไอเทมยูนิคแบบนี้มักจะเป็นการแย่งชิงระหว่างผู้เล่นด้วยกัน ใครได้ก่อนก็ได้ไป

(ยิ่งได้ข้อมูลมา ก็ยิ่งมีเรื่องให้คิดเยอะแฮะ…)

น้องสาวของผมดูสนใจโบสถ์มาก เธอเดินวนเวียนดูแท่นบูชาและผนังไปเรื่อยๆ พลางกัดขนมแท่ง ผมมองดูเธออย่างเหม่อลอย ทันใดนั้นเธอก็เจออะไรบางอย่างบนผนังที่เต็มไปด้วยต้นไม้เลื้อย แล้วก็โบกมือเรียกผม

“พี่คะ พี่คะ ลายเส้นหยุกหยิกประหลาดนี่คือเกตใช่ไหมคะ?” 

“…แน่นอน มันคือเกต”

ผมตัดเถาวัลย์ออกเพื่อดูทั้งหมด นี่คือวงเวทประตูอย่างไม่ต้องสงสัย

โดยปกติแล้ว ห้องเกตตั้งอยู่ทุกๆ5ชั้น แต่บางครั้งก็มีการติดตั้งในชั้นที่มีเควสหรืออีเวนต์ด้วย ที่นี่คงเป็นหนึ่งในสถานที่เหล่านั้น

ตอนที่ DLC “เสียงหัวใจของโกเลม” ถูกนำมาใช้ ผมเป็นผู้เล่นระดับสูงอยู่แล้ว และการสำรวจแผนที่เพิ่มเติมก็ลงไปแต่ในส่วนลึกของชั้น 60 ขึ้นไปเท่านั้น ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยรู้รายละเอียดเกี่ยวกับแผนที่เพิ่มเติมในชั้น 7 การที่เจอที่นี่ได้ก็ถือว่าโชคดี เพราะใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่นี่

“งั้นเรามาลงทะเบียนพลังเวทมนตร์ไว้ก่อนดีกว่า ถ้าคาโนะลงทะเบียนด้วย จะไปชั้น 5 ไม่ได้ พี่คนเดียวคงจะดีกว่า” 

“อืม จะได้พาแม่ไปเพิ่มเลเวลด้วยไงคะ~”

เราเก็บของใส่เป้ ลงทะเบียนประตูเสร็จแล้วก็ออกมาข้างนอก เราออกมายังสถานที่รกร้างที่มีอาคารหินผุพังหลายหลัง แต่ละหลังถูกปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์สีเขียวและต้นไม้ ดูเหมือนจะพังลงมาในไม่ช้า

ท้องฟ้ามืดสลัว แต่ก็มีแสงสว่างเพียงพอสำหรับการเดิน

“ที่นี่มีโกเลมออกมาด้วยเหรอคะ?” 

“โกเลมเป้าหมายของเราน่าจะออกมาในอาคารที่อยู่ไกลออกไปอีกนิด ระวังมอนสเตอร์ใกล้ๆ ด้วยนะ”

ที่นี่คือแผนที่ซากปรักหักพัง ผมจำได้ว่ามอนสเตอร์ที่โผล่มามีแต่สเกเลตันเท่านั้น แต่ความจำก็ไม่แม่นนัก ผีหรือเรธที่กันกายภาพได้ไม่น่าจะออกมา…แต่ถ้าเจอ ก็ต้องตัดสินใจหนีทันทีเพราะไม่มีวิธีโจมตีด้วยเวทมนตร์

“หนูก็จะใช้เวทมนตร์ได้ใช่ไหมคะ?” 

“ถ้าเปลี่ยนอาชีพได้นะ นอกนั้นก็ถ้าได้อาวุธที่มีเวทมนตร์ติดอยู่ ก็จะทำความเสียหายได้… อ๊ะ สเกเลตันออกมาแล้ว มาจัดการมันด้วยกันไหม?” 

“เรามาล้อมโจมตีกันเถอะ!”

สเกเลตันตัวนี้ถือดาบและโล่ เมื่อมันเห็นเราก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจสิ่งอื่น ผมรับการโจมตีแรกไว้ในขณะเดียวกันน้องสาวก็อ้อมไปด้านหลัง แล้วโจมตีข้อศอกด้านที่ถือโล่ด้วยมือกลับหลัง

“ข้อต่อหลุดง่ายจังเลยค่ะ!” 

“ดีมาก!”

ปลายข้อต่อที่หลุดออกมาพร้อมโล่หล่นลงพื้น สเกเลตันที่เสียสมดุลหันกลับไปหาน้องสาวที่มันรู้สึกว่าเป็นภัยคุกคาม และพยายามจะเหวี่ยงดาบลงมาและผมก็ฟันเข้าที่ด้านหลังที่เปิดโล่ง ทำให้ส่วนบนของมันปลิวไป

“ยังส่งเสียงกุกกักอยู่เลย” 

“เอาไปเลย!”

น้องสาวที่ย่นระยะเข้ามาเตะหัวมันเหมือนลูกฟุตบอล ทำให้มันหยุดนิ่งและกลายเป็นหินเวทมนตร์

“คาโนะจัง…? ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับการต่อสู้มากเลยนะ…เกิดอะไรขึ้น” 

“เหรอคะ? สงสัยเป็นเพราะดูละครย้อนยุคเยอะมั้งคะ~”

การดูฉากต่อสู้ในละครย้อนยุคจะช่วยเพิ่มทักษะการต่อสู้ได้… ไม่มีทางหรอก ไม่สิ อาจจะเพิ่มขึ้นก็ได้ แต่ก็คงจะเป็นแค่นักวิจัยศิลปะการต่อสู้ที่ฝึกฝนและศึกษามาตลอดทุกวันเท่านั้นเอง หรือว่าเธอแอบศึกษาอยู่ลับๆ มาตลอด? ว่าไปแล้ว ช่วงนี้เธอเคยพูดว่าไปเรียนโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ด้วยนี่นา

ผมคิดว่าเธอเป็นคนชอบอยู่ไม่นิ่งแต่พี่ชายคนนี้ประหลาดใจจริงๆ พูดถึงเรื่องนี้ก็ประหลาดใจว่าเด็กผู้หญิงที่น่ารักและมีปฏิกิริยาตอบสนองดีขนาดนี้ จะเป็นพี่น้องแท้ๆ กับหมูอ้วนที่ไม่มีความสามารถด้านการเคลื่อนไหวและหน้าตาก็ไม่ดีด้วย

เรายังคงเคลื่อนที่ไปทางใต้ในดินแดนรกร้างอันเงียบเหงาขณะต่อสู้กับสเกเลตัน ในที่สุดก็มองเห็นกำแพงขนาดใหญ่โดดเด่นอยู่บนเนินเขาที่ราบเรียบ กำแพงสูงกว่า 10 เมตร และทอดยาวไปด้านข้างกว่า 100 เมตร จากด้านล่างเนินเขา มองเห็นอาคารภายในกำแพงได้เพียงบางส่วน นั่นคือป้อมปราการเป้าหมายของเรา

ตามเนื้อเรื่องแล้ว เจ้าเมืองที่ทำการวิจัยโกเลมเกิดอะไรขึ้นสักอย่าง ทำให้บริเวณนี้ล่มสลายและยังคงเป็นเช่นนั้นอยู่ หากต้องการเป็น [ช่างกล] จะต้องรวบรวมไอเทมเควสที่เกี่ยวข้องกับป้อมปราการแห่งนี้ แต่โชคไม่ดีที่ตอนเล่นเกมผมไม่เคยสนใจ [ช่างกล] เลยไม่เคยทำเควสนี้เลย

เอาล่ะ ภายในเป็นยังไงกันนะ

“ใหญ่จังเลย~ ป้อมปราการเหรอคะ? หรือปราสาท?” 

“ป้อมปราการนั่นแหละ โกเลมจะเกิดในนั้น พี่จะบอกแผนนะ”

โกเลมที่เกิดในป้อมปราการนี้คือ โกเลมไม้ ซึ่งเป็นรองบอสเลเวล 9 มันเกิดใหม่ทุก 5 นาทีหลังจากถูกกำจัด ดังนั้นถ้าสามารถผูกขาดได้ มันก็เป็นมอนสเตอร์ที่ดีที่สุดสำหรับการเพิ่มเลเวล

ถ้าโจมตีไปเรื่อยๆ มันก็จะหยุดเคลื่อนไหวในที่สุด แม้จะทำจากไม้เนื้ออ่อน แต่ก็มีความทนทานที่น่าทึ่ง หากทำเช่นนั้นก็จะใช้เวลานานในการกำจัดและเราคงเหนื่อยก่อน หากโจมตีด้วยธาตุไฟก็จะพอสู้ได้ แต่ตอนนี้ยังไม่รวมอยู่ในแผน

“แกนของโกเลมเหรอคะ?” 

“ถ้าโจมตีและทำลายมัน ก็จะกำจัดมันได้แบบหวานเจี๊ยบบ!!”

โกเลมมีแกนคริสตัลฝังอยู่ด้านหลัง ถ้าดึงแกนออกมาโดยไม่ทำลาย ก็จะได้ [แกนโกเลมไม้] ซึ่งเป็นไอเทมเควสสำหรับเป็น [ช่างกล] แน่นอนว่าความยากนั้นสูงมาก ในเลเวลปัจจุบันไม่จำเป็นต้องฝืน จึงจะทำลายแกนไปก่อน

ความเร็วในการเคลื่อนที่ของโกเลมช้า แต่ความสามารถในการหมุนตัวสูง สำหรับการสู้คนเดียว การเข้าด้านหลังโกเลมเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย ทำให้มันเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างหาตัวจับยาก แต่ถ้าสู้สองคน คนหนึ่งล่อความสนใจ อีกคนก็สามารถโจมตีจากด้านหลังได้ ทำให้มันกลายเป็นมอนสเตอร์ที่จัดการได้ง่ายไปเลย

“ถ้าได้มาแล้ว มันขายได้ใช่ไหมคะ?” 

“ที่ร้านชั้น 10 ไง แต่ไม่ต้องฝืนนะ รอเลเวลสูงขึ้นแล้วค่อยมาเอา”

ดูเหมือนจะมีนิสัยไม่ดีที่ชอบสนใจแต่ของมีค่า…แต่ตอนนี้ผมก็ถังแตกเหมือนกัน สงสัยต้องเริ่มจากการหาสมบัติก่อนแล้ว

“เรื่องโกเลมเอาไว้ก่อน เราไปหาสมบัติก่อนดีกว่า ถ้ายังไม่มีใครมาก็น่าจะมีหีบสมบัติอยู่ในปราสาทแห่งนี้หนึ่งอัน” 

“โอ้โห~! จะมีอะไรอยู่ในนั้นบ้างคะ?” 

“เรื่องนั้นเอาไว้รอสนุกหลังจากเปิดมันดีกว่า”

ผมฮัมเพลงสมบัติอันล้ำค่าที่เคยมีมาช้านานขณะเดินขึ้นเนินไปถึงหน้าปราสาท ประตูทางเข้าขนาดใหญ่เปิดอยู่แล้วจึงเข้าไปได้โดยไม่มีปัญหา โกเลมอยู่กลางลานเปิดโล่ง เราจึงไม่เข้าใกล้และตรงเข้าไปในปราสาทก่อน

สภาพภายในปราสาทที่สร้างจากหินแผ่นเรียบเรียงซ้อนกันนั้น ผนังบางส่วนพังลงมาและพื้นไม้ก็ผุพังเป็นรูในบางจุด แต่โดยรวมแล้วก็ไม่ได้เลวร้ายนัก อากาศไม่นิ่งเพราะมีลมพัดผ่านตลอด หน้าต่างที่ไม่มีบานกระจกมีขนาดเล็กทำให้มืดสลัว เราเดินลึกเข้าไปตามทางเดินอย่างระมัดระวังเท้า

“มีกับดักไหมคะ?” 

“ไม่มีกับดัก หีบสมบัติที่มีกับดักจะออกมาตั้งแต่ชั้น 11 ขึ้นไป เพราะฉะนั้นเปิดได้อย่างสบายใจเลย แค่ระวังอย่าส่งเสียงดังนะ” 

“ค่ะ~”

ผมคิดว่ามีสเกเลตันอยู่ในปราสาทด้วย จึงอยากจะจัดการพวกมันแบบทันทีถ้าทำได้ ขณะที่เราสำรวจห้องเล็กๆ ไปตามทางเดิน ก็พบว่า

“(อ๊ะ เจอแล้ว สเกเลตัน…สองตัว)” 

“(จัดการตัวแรกแบบฟ้าแลบ แล้วตัวที่สองก็จัดการแบบปกติ)”

ดูเหมือนจะเป็นประเภทที่เดินลาดตระเวนตามเส้นทางที่กำหนดไว้ สเกเลตันไม่สามารถตรวจจับพลังเวทมนตร์ผ่านกำแพงได้ ดังนั้นเราจึงวางแผนที่จะซุ่มโจมตีตัวแรกที่มุม

เมื่อจับเส้นทางลาดตระเวนได้แล้ว เราก็รออยู่ที่มุม ได้ยินเสียงฝีเท้ากุกกักใกล้เข้ามา

“ฮึ๊บ!” 

“อีกตัวมาแล้วค่ะ!”

ผมฟันลงมาจากด้านบนศีรษะของสเกเลตันที่ถือดาบและโล่ บดขยี้มันในคราวเดียว สเกเลตันอีกตัวที่สังเกตเห็นเสียงก็รีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับขวานที่ยกขึ้น

เราทั้งสองคนพุ่งออกจากมุมเพื่อโจมตี แต่สเกเลตันกลับพุ่งเป้าไปที่น้องสาว ผมจึงอ้อมไปด้านหลังเพื่อเล็งจังหวะสวนกลับ…แต่ถูกขวานรับไว้ได้ ถูกอ่านทางได้งั้นเหรอ?

น้องสาวเห็นว่าเป้าหมายการโจมตีเปลี่ยนมาที่ผมก็โจมตีเข้าใส่ทันที

“ V สแลชชชชชชชชชชชชชชช!”

เธอตะโกนชื่อทักษะของตัวละครหลักในซีรีส์โทคุซัทสึ ขณะที่เหวี่ยงดาบสั้นสองเล่มที่อยู่ในมือลงมาเป็นรูปตัว V เสียงกุกกักน่ารำคาญดังขึ้นเมื่อซี่โครงหลายซี่ของสเกเลตันถูกเป่ากระเด็น เมื่อมันเสียสมดุล เราสองคนก็รุมโจมตีมันจนกลายเป็นหินเวทมนตร์ไป

สุดทางเดินมีประตูที่ดูหรูหรา แม้จะผุพังไปแล้วน่าจะเป็นห้องของเจ้าปราสาท

“นี่คือห้องของเจ้าปราสาท…อาจจะมีอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน” 

“แต่ดูเหมือนจะมีสมบัติอยู่นะคะ?”

ลองเข้าไปดูสักหน่อยดีกว่า

เราแง้มประตูเล็กน้อยโดยไม่ส่งเสียงดัง แล้วแอบมองเข้าไป ภายในแตกต่างจากห้องรกร้างอื่นๆ ที่ผ่านมา เราเห็นพรมสีแดงราคาแพงและเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ และลึกเข้าไปกว่านั้น มีโครงกระดูกตัวหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้เท้าแขนที่หรูหรา

“(นั่นมัน… มอนสเตอร์หายากนี่นา… ไม่ใช่โครงกระดูกสายพันธุ์มนุษย์งั้นเหรอ?)”

โครงกระดูกที่เจอมาก่อนหน้านี้เป็นโครงกระดูกสายพันธุ์มนุษย์ธรรมดา ไม่ได้สวมชุดเกราะ มีแต่กระดูกเปลือยเปล่า เลเวลก็แค่ 8 แต่ตัวนี้สวมชุดเกราะโลหะ และมีเขาเดียวตรงๆ ออกมาจากหน้าผาก ไม่ใช่พวกปีศาจหรือปีศาจที่คุ้นเคยในดันเอ็กซ์ มันเป็นสายพันธุ์อะไรกันนะ

เลเวลก็คงจะสูงกว่า 8 การต่อสู้กับมันคงไม่ดีแน่

“(พี่ชาย! ที่เท้าของโครงกระดูกตัวนั้น!)”

ที่เท้ามีหีบสมบัติโลหะที่มีลวดลายนูนอยู่

 

(※1) ยูนิคไอเท็ม: ไอเทมที่มีเพียงชิ้นเดียวในโลกของเกม หากได้มาจากการทำเควส เควสนั้นจะปรากฏขึ้นเพียงครั้งเดียว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องของใครมาก่อนได้ก่อน