024 พรสวรรค์ที่ซ่อนเร้นของฮานะโนะ

ผมวิ่งให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วค่อยๆ ย่องไปที่ทางเข้าของห้องออร์คลอร์ด แอบโผล่หน้าไปมองนิดหน่อยก็เห็นเลือดกระจัดกระจายเต็มห้อง ศพที่มองเห็นมี 2 ศพ ผู้รอดชีวิต… ยังมีอยู่ เห็นคนยืนอยู่ 3 คนข้างใน

ออร์คโซลเจอร์ถูกอัญเชิญออกมาแล้วมากกว่า 10 ตัว พวกมันล้อมรอบกลุ่มนักผจญภัยที่รวมถึงออร์คลอร์ด ผู้รอดชีวิต 3 คนที่เป็นเหมือนแทงก์นั้นแขนซ้ายหักแล้ว และเพียงแค่ถือโล่ที่บุบสลายจากการกระแทกอย่างแรงด้วยมือขวาเพียงข้างเดียวเท่านั้น ส่วน 2 คนที่อยู่ข้างหลังก็เอาแต่หวาดกลัว ดูเหมือนพวกออร์คจะไม่ฆ่าให้ตายในทีเดียว แต่กำลังสนุกกับการทรมาน

(อืมม์ จะทำยังไงดีนะ)

แม้จะเลเวล 8 แล้ว แต่การพุ่งเข้าไปในกลุ่มออร์คขนาดนั้นก็เสี่ยงเกินไป แต่ถ้าทิ้งพวกเขาไปก็คงนอนไม่หลับ ไม่มีเวลาคิดนานด้วย ถ้ามัวโอ้เอ้ น้องสาวที่รออยู่ก็อาจตกอยู่ในอันตรายได้

(จัดการเท่าที่จัดการได้ ถ้าล่อได้ก็ล่อ ถ้าไม่ไหวก็หนี เอาแบบนี่แหละ)

พวกออร์คโซลเจอร์ดูเหมือนจะมัวแต่สนุกกับการทรมานนักผจญภัยจนไม่ทันสังเกตเห็นผม เท่าที่ดูแล้วนักผจญภัยที่รอดชีวิต… คงสู้แม้แต่กับออร์คโซลเจอร์ก็ยังไม่ได้ งั้นลองลดจำนวนลงซัก 2-3 ตัวก่อนดีกว่า

ผมย่องเข้าไปใกล้ๆ โดยไม่ให้มีเสียง แล้วแทงไปที่ท้ายทอยของออร์คโซลเจอร์ที่อยู่ใกล้ที่สุดเป็นตัวแรก ถัดไป ออร์คข้างๆ ที่หันกลับมา ผมก็ฟันสวนจากซ้ายไปขวาที่สีข้างฝั่งซ้าย มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดแล้วล้มลง แต่ยังไม่ตาย

ตอนนั้นเอง ออร์คลอร์ดก็สังเกตเห็นผมพร้อมกับ ผมที่กำลังหลบการโจมตีจากออร์คโซลเจอร์ที่อยู่ทางซ้ายมือ แล้วเอาปลายดาบจ่อคอแล้วลากผ่าน เลือดพุ่งกระฉูด นี่เป็นตัวที่ 2 แล้ว ผมรีบจัดการออร์คที่ล้มลงไปเมื่อกี้เป็นตัวที่ 3

《บูฮี่!!!》

ด้วย “เสียงคำราม” ของออร์คลอร์ด ออร์คโซลเจอร์ใหม่ 4 ตัวก็ปรากฏออกมาจากหมอกสีดำ นอกจากนี้ ด้วยผลของ “เสียงคำราม” ออร์คโซลเจอร์รอบๆ ก็มีเอฟเฟกต์สีแดง และพลังโจมตีเพิ่มขึ้น 2 เลเวล

ออร์คลอร์ดโกรธจัดที่ความสนุกถูกขัดจังหวะ มันพยายามจะเหวี่ยงท่อนไม้ในมือใส่ผม แต่กลับฟาดโดนออร์คโซลเจอร์ที่อยู่ใกล้ๆ จนกระเด็นไปชนกำแพง พลังมันมหาศาลจริงๆ

ออร์คโซลเจอร์ 2 ตัวพุ่งเข้าใส่ผมด้วยความโกรธแค้นที่ผมบุกรุก พวกมันพยายามเหวี่ยงดาบเหล็กสนิมขึ้นลงอย่างสุดกำลัง แต่… ผมจะหลบไม่ไหวแล้ว

“เดี๋ยวผมจะล่อพวกมันเอง! พวกคุณหาจังหวะหนีไป!”

พวกออร์คอึ้งไปชั่วขณะเมื่อผมหันหลังหนี และปาระเบิดปิงปองที่จุดไฟแล้วประมาณ 3 ลูกใส่พวกมัน พวกมันก็กลับมาได้สติและเริ่มพุ่งเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง

“บูฮี่ โฮคปี๊บ!!”

“ยังสู้จำนวนขนาดนั้นไม่ได้หรอกนะ แต่ล่อมาได้ดีทีเดียว”

ออร์คลอร์ดวิ่งไล่ตามผมไปพร้อมกับใช้ “เสียงคำราม” ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้ออร์คโซลเจอร์ถูกผลิตออกมาในปริมาณที่ไม่เคยมีมาก่อน การหนีไปตามเส้นทางจนถึงสะพานแขวนนั้นผมคุ้นเคยแล้ว ผมปรับความเร็วการวิ่งเพื่อไม่ให้ผู้โดยสาร (ออร์ค) กระจัดกระจาย และปาระเบิดปิงปองเพิ่มไปเรื่อยๆ ตามความเหมาะสม เยี่ยม ใกล้ถึงจุดที่จะตัดสะพานแล้ว

“ทางนี้เลยจ้าพี่ชาย! …ฮี้ๆๆ”

“เตรียมตัดเชือกไว้เลย!”

แน่นอนว่าต้องตกใจ ขนาดนี้คงเกิน 50 ตัวไปแล้วมั้ง นี่เป็นสถิติสูงสุดเท่าที่เคยทำมาเลยนะเนี่ย

สะพานสั่นโครงเครง แต่ผมรู้ว่าการลดจุดศูนย์ถ่วงและใช้ช่วงล่างช่วยลดแรงสั่นสะเทือนให้มากที่สุด จะทำให้การเคลื่อนที่มั่นคงเป็นอย่างมาก เมื่อเทียบกับครั้งแรกที่ทำแล้ว ทักษะการเดินบนสะพานของผมดีขึ้นมากจริงๆ

“เดี๋ยวพี่ตัดเสร็จแล้วค่อยตัดนะ! ตอนนี้ยังก่อน!”

“อื้อ เข้าใจแล้ว!”

ในที่สุดผมก็ข้ามมาได้แล้วหยิบกรรไกรตัดแต่งกิ่งออกมา และรออีกสักหน่อยก่อนจะตัดเชือก

กลุ่มออร์คกำลังเข้ามาใกล้ประมาณ 20 เมตร ผมเห็นดวงตาแดงก่ำของออร์คลอร์ด และเริ่มได้ยินเสียงหอบของมัน สะพานแขวนสั่นอย่างรุนแรง ออร์คบางตัวตกลงไป แต่กลุ่มออร์คก็ไม่มีใครสนใจ พวกมันยังคงพุ่งเข้าใส่ด้วยความกระหายเลือดที่เพิ่มขึ้น

มองไปด้านหลังกลุ่ม… ในที่สุดแถวหลังก็ขึ้นมาบนสะพานแล้วสินะ

“ฮานะโนะ ตอนนี้แหละ!”

“กระโดด… ฟัน!!”

ไม่รู้ว่าเป็นท่าไม้ตายอะไร แต่เธอเชือกได้ในครั้งเดียว ทำให้พวกออร์คร่วงลงไปพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนจากความตาย น้องสาวของผมมองลงไปที่ก้นหุบเหวอย่างสนุกสนานพลางพูดว่า “โอ้โห ได้เยอะเลย”

“เยอะกว่าที่คิดแฮะ… อ่าาา! อะไรเนี่ย? เจ็บจังเลย…”

“อาการเลเวลอัพน่ะ”

“อู้ว… หือ? รู้สึก… พลัง… อ่อล้น!!”

น้องสาวของผมเริ่มแกว่งแขนไปมาหลังจากร่างกายแข็งแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจากการเลเวลอัพ และเมื่อเสร็จสิ้นก็รู้สึกเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจ แม้จะเป็นแค่เลเวล 1 แต่ถ้าจัดการออร์คลอร์ดและกลุ่มของมันได้ขนาดนี้ คงจะขึ้นไปถึงเลเวล 3 หรือ 4 ในคราวเดียวเลยนะ

“ยังไม่ได้เรียนสกิล… “ประเมินอย่างง่าย” ใช่ไหม?”

“”ประเมินอย่างง่าย” เหรอ? อ๊ะ รู้สึกเหมือนมีอะไรนุ่มๆ ลอยอยู่ นี่เซ็ตได้เลยใช่ไหม?”

“ได้เลย ไม่ต้องเปลี่ยนอาชีพนะ ให้อัพเลเวลอาชีพ [มือใหม่] ให้ถึงเลเวล 10 ก่อน”

“ค่าาา”

แสดงว่าการลากมอนสเตอร์เพียงครั้งเดียวเมื่อกี้ ทำให้เลเวลหลักขึ้นเลเวล 5 และเลเวลอาชีพขึ้นเลเวล 7 เลยงั้นเหรอเนี่ย

“ว่าแต่พี่ชาย เลือดเต็มตัวขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

“นักผจญภัยคนอื่นโดนพวกออร์คเมื่อกี้เล่นงานน่ะ”

ฉันเล่าว่าปกติแล้วแค่ล่อออร์คลอร์ดแล้วหนีง่ายๆ แต่ครั้งนี้พวกมันกำลังต่อสู้กันอยู่แล้ว ฉันเลยต้องจัดการออร์คโซลเจอร์ไปสองสามตัวแล้วค่อยล่อพวกมันทั้งหมดออกมา

“คิดว่าน่าจะหนีรอดไปได้นะ แต่ต้องกลับไปดูอีกทีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

“โฮ้ แล้วหนูละจะทำยังไงดี?”

“ถ้าทิ้งไอเทมไว้มันก็จะหายไปหมด งั้นเราไปเก็บไอเทมก่อนแล้วกัน”

เท่าที่ดูแล้ว ออร์คที่อยู่ในห้องออร์คลอร์ดน่าจะถูกล่อออกมาหมดแล้ว ถ้ามีทีมกู้ภัยมาแล้วก็คงไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากไปกว่านี้ แต่เพื่อความแน่ใจก็ไปดูกันหน่อย

ก่อนหน้านั้นต้องลงไปที่ก้นหุบเหวประมาณ 80 เมตร น้องสาวที่ค่อยๆลงไปอย่างช้าๆก็ประหลาดใจกับการที่ร่างกายของเธอแข็งแรงขึ้น

“ตัวเบามากเลย!”

“ถ้าเหลิงมากไปอาจจะกลิ้งตกลงไปได้นะ”

เราค่อยๆ เดินลงไปถึงก้นหุบเหวที่มีหินเวทมนตร์กระจัดกระจายเต็มไปหมด มองขึ้นไปก็เห็นสะพานที่ขาดห้อยต่องแต่งอยู่ที่หน้าผา

“สุดยอดเลย! อันนี้ราคาเท่าไหร่? อ๊ะ เหรียญวิบวับนี่อะไรอ่ะ? ตรงนั่นมีไอเทมตกอยู่!”

“ใจเย็นๆ หินเวทมนตร์พวกนี้จะเอาไปขายเป็นค่าอุปกรณ์ของเธอ ฉันจะเก็บไว้นะ”

“ค่าาา”

นี่มัน… ไอเทมยูนิคหรือเปล่าเนี่ย? ลองใช้ “ประเมินอย่างง่าย” ดูก็ขึ้นว่า [ตราสัญลักษณ์ออร์คลอร์ด] เป็นเข็มกลัดรูปหมูที่มีผลเพิ่มพลังโจมตีต่อกึ่งมนุษย์ 10% และลดความเสียหายที่ได้รับ 10% กึ่งมนุษย์มีหลายชนิดและยังปรากฏในชั้นลึกๆ ด้วย ดังนั้นไอเทมที่เพิ่มประสิทธิภาพในการต่อสู้กับกึ่งมนุษย์จึงใช้งานได้นาน ในเกมการล่าออร์คลอร์ดก็เป็นที่นิยมมากจนต้องแย่งชิงกันเพราะเข็มกลัดนี้ด้วย

อนึ่ง ไอเทมยูนิคเป็นไอเทมหายากที่หาได้จากบอสประจำชั้นหรือจากหีบสมบัติเท่านั้น ในเกมมักจะมีการแย่งชิงกันและขายได้ในราคาสูง

“ไอเทมชิ้นนี้พี่จะให้น้องนะ ลองใช้”ประเมินอย่างง่าย” ดูสิ”

“ลองดูนะ… เฮ้ย! โอ้… เอ๊ะ นี่มันแข็งแกร่งเหรอ?”

“เอาป้องกันตัวนะ ของชิ้นนี้มีค่ามาก อย่าทำหายล่ะ”

น้องสาวของผมเต้นไปมาพลางร้องเพลงแต่งเองเกี่ยวกับเงินๆ ทองๆ ผมต้องย้ำเตือนเธอว่าห้ามขายมันเด็ดขาด

นอกจากเข็มกลัดแล้ว ยังมีหินเวทมนตร์อีกหลายสิบชิ้น และสกุลเงินดันเจี้ยนอีก 3 เหรียญ เท่ากับว่าการลากมอนสเตอร์ครั้งเดียวนี้ทำรายได้ไปหลายหมื่นเลยทีเดียว คิดไปคิดมาแค่นี้ก็กินอยู่ได้สบายแล้วมั้ง

“งั้นพี่จะไปดูที่ห้องออร์คลอร์ดนะ ฮานะโนะจะทำยังไง?”

“รออยู่เฉยๆก็น่าเบื่องั้น ไปด้วยกันเลย!”

การไปห้องออร์คลอร์ดนั้นวิธีที่ใกล้ที่สุดคือกลับทางเดิม แต่เราตัดสะพานไปแล้ว จึงต้องไปทางอ้อมอีกเส้นทางหนึ่ง หลังจากเก็บไอเทมทั้งหมดและดื่มน้ำแล้ว เราก็เริ่มออกเดินทาง

ระหว่างทางเจอก็อบลินโซลเจอร์ เลยจัดการเคาะอาวุธโลหะในมือมันทิ้ง แล้วให้น้องสาวลองสู้ดู เธอแกว่งมีดพร้าที่ผมให้ไปมาอย่างตั้งใจ แต่ไม่สามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงได้เลย มีแต่เลือดกระเด็นเต็มไปหมดจนดูน่ากลัวไปอีก แถมตอนโจมตีน้องสาวก็ตาแดงก่ำแล้ว

“พยายามเล็งจุดอ่อนอย่างคอ หรือไม่ก็เล็งแขนขาเพื่อทำให้มันเคลื่อนไหวไม่ได้ดีกว่านะ”

ผมเลยต้องจัดการตัดคอก็อบลินด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวก็อบลินโซลเจอร์ สวมเกราะหนัง ดังนั้นการโจมตีแบบสุ่มสี่สุ่มห้าจึงไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ แม้จะใช้เวลาแต่ก็สามารถเอาชนะได้ แต่ก็มีความเสี่ยงที่มอนสเตอร์ตัวอื่นจะ ‘เชื่อมโยง’ (※1) เข้ามาทำให้ต้องสู้กับมอนสเตอร์จำนวนมาก การต่อสู้ในดันเจี้ยนที่อาจมีมอนสเตอร์ปรากฏตัวเมื่อไหร่ก็ได้ ควรจบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนเรื่องที่ไม่ชอบความน่ากลัวก็ต้องทำใจให้ชิน

เราเดินทางไปแบบนั้นประมาณ 10 นาทีก็ถึงหน้าห้องออร์คลอร์ด มองเข้าไปในห้องก็ไม่พบใคร นักผจญภัยที่รอดชีวิตน่าจะหนีรอดไปได้แล้ว แต่ศพของเพื่อนร่วมทีมของพวกเขาก็หายไป ไม่รู้ว่าขนไปด้วยหรือเปล่า ที่ชั้น 5 นอกจากทีมกู้ภัยแล้วยังมีเจ้าหน้าที่กิลด์ที่ขนศพด้วย บางทีพวกเขาอาจจะติดต่อขอความช่วยเหลือไปแล้วก็ได้

“ที่นี่คือที่ออร์คลอร์ดจะโผล่มาสินะ แค่ล่อมาที่สะพานแขวนแล้วก็ตัดสะพานทิ้งใช่ไหมค่ะ?”

ออร์คลอร์ดจะเกิดใหม่ใน 1 ชั่วโมง และสะพานก็จะซ่อมแซมตัวเองโดยอัตโนมัติภายใน 1 ชั่วโมงพอดี ถ้าล้มออร์คลอร์ดด้วยการตัดสะพาน เราสามารถดูว่าเมื่อไหร่จะตัดสะพานครั้งต่อไปได้จากเวลาเกิดของออร์คลอร์ดหรือเวลาซ่อมแซมสะพาน

ผมได้บอกข้อควรระวังเรื่องกับดัก การจัดการมอนสเตอร์ตามเส้นทาง และการตรวจสอบว่ามีนักผจญภัยอยู่หรือไม่แล้ว แต่ก็บอกเพิ่มเติมว่าไม่ควรทำจนกว่าจะถึงเลเวล 7 เพราะความเร็วในการวิ่งอาจจะยังไม่พอ

“แล้วก็ ข้อมูลดันเจี้ยนเป็นความลับสุดยอดนะ ถ้าคนอื่นรู้ล่ะก็ แหล่งล่าดีๆก็จะถูกแย่งไป หรืออาจจะถูกคนไม่ดีนำไปใช้ในทางที่ผิดก็ได้ อาจจะมีคนอันตรายพยายามทำร้ายเราเพื่อแย่งข้อมูลก็ได้นะ”

“ค่าาา”

“งั้นวันนี้ลองทำอีกสักสองสามครั้งแล้วกัน ว่าแต่ว่าเธอจำสกิลเริ่มต้นอะไรได้บ้างไหม?”

ในกรณีของผม ผมจำสกิล “กินจุ” ได้ตั้งแต่แรกเริ่ม โดยทั่วไปแล้วการจำสกิลเริ่มต้นได้นั้นหายากกว่า ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงที่น้องสาวของผมจะจำไม่ได้ แต่ผมลองถามเธอดู และเธอก็ตอบว่า—

“อืม… นอกจาก “ประเมินอย่างง่าย” แล้ว ก็มีสกิล “สองดาบ” ด้วยนะ”

“…จริงดิ?”

“สองดาบ” เป็นสกิลพิเศษที่ซามูไรเรียนรู้ได้ เมื่อถืออาวุธในมือทั้งสองข้าง พลังโจมตีและความแม่นยำจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก และเมื่อใช้สกิลอาวุธ จำนวนการโจมตีก็จะเพิ่มขึ้นด้วย เป็นสกิลขั้นสูงที่มีคุณสมบัติลดช่องว่างในการโจมตี เช่น การใช้สกิลโจมตี 2 ครั้งร่วมกับ “สองดาบ” จะกลายเป็นการโจมตี 4 ครั้ง

สกิลพิเศษเป็นสกิลที่สามารถหาได้จากการอัพเลเวลอาชีพขั้นสูงให้เต็มและทำเควสพิเศษให้สำเร็จ ในโลกนี้ การเรียนรู้สกิลนี้ตั้งแต่แรกเริ่มถือเป็นข้อได้เปรียบที่สำคัญมาก

เพราะการทำเควสพิเศษของสกิลพิเศษนั้นต้องไปถึงชั้น 40 ในเกมนั้นสามารถไปกับผู้เล่นเลเวลสูงได้ แต่ในโลกนี้ที่บันทึกการเคลียร์ดันเจี้ยนอยู่ที่ชั้น 32 เท่านั้น การทำแบบนั้นก็เป็นไปไม่ได้ ต้องไปเอง

ทาซาโตะ หัวหน้าทีมคัลเลอร์ส ก็เป็นซามูไรเช่นกัน แต่เนื่องจากเควสพิเศษ เขาน่าจะยังไม่สามารถเรียนรู้ “สองดาบ” ได้ ภาพที่ปรากฏในรายการถ่ายทอดการเคลียร์ดันเจี้ยน ทาซาโตะใช้อาวุธหลักเพียงดาบคาตานะเล่มเดียว ในทางกลับกัน ก็อาจกล่าวได้ว่าทาซาโตะยังอยู่ในสภาพที่ไม่สมบูรณ์ในฐานะซามูไร

“สองดาบ” ก็มีหลายสไตล์

ในหมู่ผู้เล่น ดันเจี้ยนเอ็กซ์พลอเรอร์ สไตล์ที่นิยมมี 2 แบบ คือ สไตล์พลังโจมตีสูงที่เน้นเพิ่ม STR และถืออาวุธสองมือในมือทั้งสองข้าง และสไตล์โจมตีหลายครั้งที่เน้นเพิ่ม AGI และใช้สกิลโจมตีหลายครั้งต่อเนื่องกัน ผมเลยลองถามน้องสาวดูว่าเธอชอบแบบไหน

“อืมม์… ถ้าได้อาวุธดีๆ มาก็อยากลองทำดูนะ”

“งั้นลองเอาขวานเล่มนั้นกับ… กรรไกรตัดแต่งกิ่งเล่มนี้ไปโจมตีก็อบลินดูไหม?”

“ให้ลองใช้ “สองดาบ” เหรอ? จะทำได้ไหมนะ… ว่าแต่ขวานนี่ค่อนข้างหนักนะ จะเหวี่ยงด้วยมือเดียวไหวเหรอ… อ๊ะ น่าจะไหว”

แม้จะเป็นเด็กผู้หญิง ม.3 ตัวเล็กๆ สูงไม่ถึง 150 ซม. แต่ถ้าเลเวลถึง 5 แล้ว แรงกายก็คงไม่ต่างจากผู้ใหญ่ทั่วไปหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ไม่มีปัญหาหรอก เมื่อฉันลองให้เธอสู้กับก็อบลินโซลเจอร์แบบเดิม เธอก็แสดงท่าทางการโจมตีที่น่าประหลาดใจพลางพูดว่า “ฉันถนัดทั้งสองมืออยู่แล้วนี่ เขียนหนังสือได้ทั้งซ้ายทั้งขวาเลยนะ”

เบื้องหน้าน้องสาวผู้มีพรสวรรค์ในการต่อสู้อันน่าทึ่ง พี่ชายก็เริ่มเสียจุดยืนไปบ้างแล้ว

เราหยุดพักทานอาหารกลางวันระหว่างการเพิ่มเลเวลอย่างรวดเร็ว และลากมอนสเตอร์ได้ประมาณ 3 ครั้ง น้องสาวของผมซึ่งเป็นวันแรกในดันเจี้ยนก็สนุกสนานและตื่นเต้น แต่ถึงแม้จะยังไม่รู้สึกเหนื่อยมากนัก การอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดก็ทำให้รู้สึกเหนื่อยล้าได้ ผมเลยพยายามหลีกเลี่ยงการหักโหมให้มากที่สุด

ขากลับก็ออกจากห้องเกตได้ทันที ทำให้ใช้เวลาเดินทางไปกลับไม่มากนัก เช่นเดียวกับเวลาเดินทางไปทำงานในโลกเดิม การลดเวลาเดินทางได้นั้นเป็นข้อได้เปรียบอย่างมาก เพราะทำให้สามารถใช้เวลาได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

เมื่อตรวจสอบเวลาก็พบว่ายังเป็นเวลาบ่าย 2 โมง ซึ่งยังเร็วเกินไปที่จะเลิก เลยตัดสินใจแวะร้านขายอุปกรณ์ป้องกันของกิลด์นักผจญภัยเพื่อหาของป้องกันให้น้องสาว

“ยินดีต้อนรับ! …หือ? นี่มันน้องชายที่ซื้อชุดเกราะหมาป่าปีศาจไปนี่นา”

“อ๊ะ สวัสดีครับ”

เป็นคุณลุงสวมเอี๊ยมหนวดเฟิ้มที่เคยขายเสื้อแจ็คเก็ตหมาป่าปีศาจให้ครั้งก่อน เขาถามว่าวันนี้มาทำอะไร ผมเลยถามว่ามีอุปกรณ์ป้องกันน้ำหนักเบาสำหรับน้องสาวไหม ถ้ายังเหลือหนังหมาป่าปีศาจอยู่ก็อาจจะสั่งเสื้อเกราะอกหมาป่าปีศาจก็ได้

“เดี๋ยวก่อน! เอาแบบน่ารักๆ ได้หรือเปล่า!?”

“น่ารักเหรอ…ถ้าทำแบบนี้นมันจะหนักขึ้นนะ”

ชุดเกราะหนังที่ออกแบบมาเพื่อป้องกันการโจมตีทางกายภาพนั้นจำเป็นต้องใช้หนังหนาจึงทำให้หนัก ฉันกำลังคิดว่าจะเกลี้ยกล่อมยังไงดี แต่น้องสาวของฉันกลับพูดเรื่องโง่ๆ ว่าส่วนที่พลิ้วไหวให้ใช้ผ้าทำ แล้วถามว่ามีกระโปรงทรงบานๆ ดีๆ ไหม

ส่วนที่พลิ้วไหวมีแต่จะเกะกะ แถมใส่กระโปรงต่อสู้เนี่ย คิดอะไรอยู่เนี่ย ฉันเลยเข้าไปห้ามดูเหมือนเธออยากได้ชุดเกราะที่เหมือนชุดเดรสสวยๆ แบบตัวละครอนิเมะ

เอาจริงๆ ก่อนเรื่องน่ารักหรือพลิ้วไหวน่ะ ช่วยเป็นห่วงกระเป๋าเงินของพี่ชายบ้างเถอะนะ

“อืม… ชุดเกราะหนังส่วนใหญ่จะค่อนข้างรัดรูปนะ แต่ถ้ายังแค่เลเวล 1 ก็ต้องลดน้ำหนักลงเยอะเลย…”

“ฉันเลเวล 6 แล้วนะ!”

“อะไรนะ!?”

น้องสาวของฉันสูงไม่ถึง 150 ซม. ถือว่าตัวเล็กสำหรับเด็ก ม.3 แถมยังหน้าเด็กมาก เมื่อรู้ว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้เลเวล 6 แล้ว คุณลุงสวมเอี๊ยมก็เบิกตากว้างและเอนตัวไปข้างหลังด้วยความประหลาดใจ

“งั้น… ถ้าเป็นชุดเกราะหนักประมาณ 5 กก. ก็ไม่มีปัญหาอะไรเลยสินะ”

“ฮานะโนะ… วันนี้ทนใช้แค่เสื้อเกราะอกกับสนับแขนไปก่อนนะ”

“เอ๋! รองเท้าบูท! อยากได้รองเท้าบูทด้วย! แบบน่ารักๆ!”

สุดท้ายก็ต้องซื้อเสื้อเกราะอกหมาป่าปีศาจ สนับแขน และรองเท้าบูทหมาป่าปีศาจอีกคู่ รายได้วันนี้หมดเกลี้ยง แถมรายได้เมื่อวานก็แทบไม่เหลือ น้องสาวของฉันยิ้มร่าเริงและฮัมเพลงไปตลอดทาง

ก็ถือเป็นการลงทุนเริ่มต้นล่ะนะ จากนี้ไปคงต้องให้เธอหาเงินมาเยอะๆ ส่วนอาวุธก็คงต้องเช่าดาบเล็กๆ 2 เล่มที่โรงเรียนก็ได้ ไม่มีปัญหาอะไรถ้าใช้ชื่อผม

เอาล่ะ… วันประลองของคาริยะกับอาคากิคุงใกล้เข้ามาแล้ว พวกเขาคงจะเพิ่มเลเวลได้ดีแล้วสินะ ขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ บรรยากาศของห้อง E อาจจะแย่ลงไปอีก ก็เลยอยากให้พวกเขาพยายามให้เต็มที่ แต่จะเป็นยังไงต่อไปนะ

 

(※1) ‘เชื่อมโยง’: หมายถึง มอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้เคียงเข้าร่วมการต่อสู้ หรือเรียกกำลังเสริม ซึ่งในกรณีนี้ผู้เล่นจะต้องเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์จำนวนมาก